Angelo Poliziano
| Angelo Poliziano | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Medaillon van Angelo Poliziano door Niccolò Spinelli (1430–1514)
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Angelo degli Ambrogini | |||
| Ook bekend als | Angelus Politianus | |||
| Geboren | 14 juli 1454 | |||
| Geboorteplaats | Montepulciano | |||
| Overleden | 29 september 1494 | |||
| Overlijdensplaats | Florence | |||
| Land | Italië | |||
| Beroep | dichter, hoogleraar | |||
| Werk | ||||
| Genre | poëzie, balladen en liederen | |||
| Stroming | Renaissancehumanisme, Latijnse literatuur | |||
| Invloeden | Homerus, Epictetus, Herodianus | |||
| Bekende werken | Odae, Silvae, Miscellanea, Epistolae, Stanze per la giostra, Favolo d'Orfeo | |||
| Dbnl-profiel | ||||
| ||||
.jpg)
Angelo Poliziano of Angelus Politianus (eigenlijk Angelo degli Ambrogini) (Montepulciano, 14 juli 1454 - Florence, 29 september 1494) was een Italiaans dichter en humanist.
Poliziano kwam al op jeugdige leeftijd naar Florence. Hij was een vriend van Lorenzo de' Medici, die hem aanstelde tot leraar van zijn zoons Piero en Giovanni. In 1480 werd hij benoemd tot hoogleraar Grieks en Latijn. Latijnstalige werken van zijn hand zijn onder andere Odae, Silvae (lyrisch-didactische en erotische gedichten), Miscellanea (gewijd aan kwesties van de interpretatie van antieke teksten) en Epistolae (Brieven). Ook heeft hij talloze Latijnse vertalingen uit het Grieks op zijn naam staan, onder andere de eerste vier boeken van Homerus' Ilias (1470-75), het Handboek van Epictetus (1479) en de Historiae van Herodianus (1487).
Als zijn belangrijkste werk worden zijn Italiaanse gedichten beschouwd, met name Stanze per la giostra (voor het steekspel van 1475), geschreven ter ere van Giuliano de' Medici, maar onvoltooid vanwege de dood van de hoofdpersoon. Ook het toneelstuk dat beschouwd wordt als het eerste wereldlijke drama in Italië staat op zijn naam, de Favolo d'Orfeo (1480), geschreven ter gelegenheid van een vorstelijk huwelijk. Hij schreef deze werken in de volkstaal, waarmee hij een grote bijdrage leverde aan de ontwikkeling van de Italiaanse taal.
Poliziano schreef ook balladen en liederen.
Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]
- J. Blänsdorf ‘Landino – Campano – Poliziano – Pascoli. Neue Dichtung in antikem Gewande.’ in: Gymnasium 91 (1984) 61-84.
- P. Godman From Poliziano to Machiavelli: Florentine Humanism in the High Renaissance (Princeton, 1998)
- T. Leuker Angelo Poliziano, Dichter, Redner, Stratege: eine Analyse der “Fabula di Orpheo” und ausgewählter lateinischer Werke des Florentiner Humanisten (Stuttgart, 1997).
- I. Maïer Ange Politien. La formation d’un poète humaniste (1469-1480) (Genève, 1966).
- ---. Les Manuscrits d’Ange Politien. Catalogue descriptif (Genève, 1965).
- C. Nativel Centuriae latinae: cent une figures humanistes de la Renaissance aux Lumières offertes à Jacques Chomarat (Geneve, 1997).
- P. Orvieto Poliziano e l’ambiente mediceo (Roma, 2009).
- A. Poliziano Silvae ed. trans. C. Fantazzi (Cambridge, 2004).
- ---. Letters ed. trans. S. Butler (Cambridge, 2006).
- E. Séris 'Les images de Laurent de Médicis dans la lyrique latine d’Ange Politien: une poétique de la memoire' in: Latomus vol. 60 (2001) 709-725.