Portaal:In het nieuws/Sport/2018
<- Sport in 2006 ->
<- Sport in 2007 ->
<- Sport in 2008 ->
<- Sport in 2009 ->
<- Sport in 2010 ->
<- Sport in 2011 ->
<- Sport in 2012 ->
<- Sport in 2013 ->
<- Sport in 2014
sportnieuws 2014 ->
<- Sport in 2015
sportnieuws 2015 ->
<- Sport in 2016
sportnieuws 2016 ->
<- Sport in 2017
sportnieuws 2017 ->
<- Sport in 2018
sportnieuws 2018 ->
<- Sport in 2019
sportnieuws 2019 ->
<- Sport in 2020
sportnieuws 2020 ->
<- Sport in 2021
sportnieuws 2021 ->
<- Sport in 2022
sportnieuws 2022 ->
<- Sport in 2023
sportnieuws 2023 ->
<- Sport in 2024
sportnieuws 2024 ->
Dit is een archiefpagina voor Portaal:In het nieuws/Sport
30 december[brontekst bewerken]
- Darts – Zowel Engelsman Michael Smith als Nederlander Michael van Gerwen winnen de halve finale van het PDC World Darts Championship 2019, door respectievelijk de Engelse Nathan Aspinall en de Schot Gary Anderson te verslaan. Anderson wordt met 1-6 in sets door Van Gerwen verslagen en Aspinall met 3-6 door Smith. De finale is op 1 januari 2019.
16 december[brontekst bewerken]
- Handbal – Na in de voorrondes uitstekend te hebben gespeeld op het EK handbal voor vrouwen in Frankrijk, waarin alleen werd verloren van 'Angstgegner' Noorwegen, worden de Oranjevrouwen in hun opmars naar de finale gestuit door het in eigen land ontembare Franse vrouwenteam, waarna in de troostfinale met 24-20 wordt gewonnen van de Roemeense vrouwen. De Oranjeploeg is blij met de bronzen medaille, want de Nederlandse handbalsters staan voor het vierde jaar op rij op het ereplatform van een groot eindtoernooi. Estavana Polman is met 36 treffers de topscorer van Oranje, Lois Abbingh wordt verkozen tot beste speelster in de troostfinale en Kelly Dulfer wordt uitgeroepen tot beste verdediger van het toernooi.
- Hockey – Na op het WK hockey in Bhubaneswar (India) een uitstekend toernooi te hebben gespeeld, stuit de Nederlandse mannenploeg in de finale op België. Daarin komen beide teams niet tot scoren, waarna via shoot-outs de beslissing moet vallen. Die pakt uit in het voordeel van de Belgen, die zodoende voor het eerst in de geschiedenis de wereldtitel veroveren. Voor Nederland resteert voor de tweede achtereenvolgende keer het zilver. De verkiezingen van Thijs van Dam tot talent van het toernooi en van Pirmin Blaak tot beste keeper worden slechts als troostprijzen ervaren.
- Zwemmen – De slotdag van de WK kortebaanzwemmen in Hangzhou is voor de Nederlandse equipe tevens de beste, want er worden maar liefst drie medailles veroverd. Het totaal aantal medailles komt hiermee op elf. Op de 50 m vrije slag zijn het, net als eerder op de 100 m vrije slag, Ranomi Kromowidjojo en Femke Heemskerk die de dienst uitmaken en weer wordt het goud voor Kromowidjojo (haar derde van het toernooi) en zilver voor Heemskerk. In tijd is het verschil bijna een halve seconde: 23,19 om 23,67 s. De Braziliaanse Etiene Medeiros verovert met 23,76 s het brons. Ook in de eerder gehouden finale op de 4 x 50 m vrije slag scoren Kromowidjojo en Heemskerk: samen met Kim Busch en Valerie de Roon komen zij uit op 1.34,55 en alleen het team van de Verenigde Staten doet dat sneller in 1.34,03. Australië pakt in 1.36,34 het brons. Het totaal aantal veroverde medailles komt hiermee voor zowel Kromowidjojo als Heemskerk op acht.
Ook voor België is er op de slotdag een succesje weggelegd, want Fanny Lecluyse verovert op de 200 m schoolslag de bronzen plak in 2.18,85 achter de twee Amerikaanse zwemsters Annie Lazor (goud in 2.18,32) en Bethany Galat (zilver in 2.18,62). Het is voor België de tweede medaille ooit op een WK kortebaanzwemmen.
14 december[brontekst bewerken]
- Zwemmen – Er gaat geen dag voorbij op de WK kortebaanzwemmen in Hangzhou, of Ranomi Kromowidjojo houdt er wel een of twee medailles aan over. Ditmaal is de 50 m vlinderslag aan de beurt. De 28-jarige Nederlandse tikt in de finale aan na 24,47 s. Dat is niet alleen haar zesde medaille totaal en tweede gouden van het toernooi, maar ook nog eens een verbetering van haar eigen nationale record van 24,51 s van vorige maand in Tokio. De Australische Holly Barratt verovert in 24,80 s het zilver en de Amerikaanse Kelsi Dahlia in 24,97 s het brons.
13 december[brontekst bewerken]
- Zwemmen – De Nederlandse zwemmers blijven scoren op de WK kortebaanzwemmen in Hangzhou. Daarbij is het vooral het duo Ranomi Kromowidjojo en Femke Heemskerk dat de medailles aaneenrijgt. Op de 100 m vrije slag vecht het tweetal in de finale een onderling duel uit, dat door Kromowidjojo wordt gewonnen in 51,14 s, gevolgd door Heemskerk in 51,60 s. Het brons is hier voor de Amerikaanse Mallory Comerford in 51,63 s. Twee uur later liggen Kromowidjojo en Heemskerk alweer in het water voor de finale 4 x 50 m wisselslag gemengd. Daarin moet alleen de Amerikaanse ploeg voorrang worden verleend, maar die zwemt dan ook met 1.36,40 een wereldrecord. Jesse Puts, Ties Elzerman, Ranomi Kromowidjojo en Femke Heemskerk komen in die volgorde tot een tijd van 1.37,05 en blijven, vooral dankzij het sterke optreden van beide vrouwen, het Russische team voor, dat in 1.37,33 met brons genoegen moet nemen.
12 december[brontekst bewerken]
- Zwemmen – Op de tweede dag van de WK kortebaanzwemmen worden er opnieuw twee estafettemedailles veroverd door Nederlandse zwemmers en zwemsters. Eerst behaalt dezelfde ploeg als eerder op de 4 x 100 m vrije slag, maar in een andere volgorde, brons op de 4 x 50 m wisselslag. Kim Busch, Maaike de Waard, Ranomi Kromowidjojo en Femke Heemskerk finishen in 1.44,57 vlak achter China (zilver in 1.44,31), maar voor Japan (vierde in 1.44,90). De Verenigde Staten is hier een klasse apart, maar dat team zwemt met 1.42,38 dan ook een wereldrecord. Voor Kromowidjojo en Heemskerk blijft het daar niet bij. Dit tweetal vormt later op de dag samen met Stan Pijnenburg en Jesse Puts een estafetteteam op de 4 x 50 m vrije slag gemengd, dat met een eindtijd van 1.28,51 alleen het team van de Verenigde Staten voor moet laten gaan. Ook dit Amerikaanse team vestigt met 1.27,89 een nieuw wereldrecord.
11 december[brontekst bewerken]
- Zwemmen – Op de eerste dag van de WK kortebaanzwemmen in Hangzhou boeken Nederlandse vertegenwoordigers al gelijk succes. Op de 200 m vrije slag verovert Femke Heemskerk de bronzen medaille in 1.52,36, bijna een seconde achter de Australische winnares Ariarne Titmus, die 1.51,38 op de klokken brengt. Het zilver is voor de Amerikaanse Mallory Comerford in 1.52,36. Op de 4 x 100 m vrije slag zwemt het Nederlandse viertal, bestaande uit Kim Busch, Femke Heemskerk, Maaike de Waard en Ranomi Kromowidjojo vlak achter het winnende Amerikaanse team (3.37,78) naar het zilver in 3.28,02.
9 december[brontekst bewerken]
- Atletiek – Op de EK veldlopen in Tilburg veroveren vertegenwoordigers van zowel Nederland als België eremetaal. Bij de vrouwen grijpt Susan Krumins na 8300 meter met een vierde plaats weliswaar net naast de prijzen, maar tezamen met de vijfde plaats van Jip Vastenburg en de elfde van Maureen Koster verovert het Nederlandse vrouwenteam, verder aangevuld door Julia van Veltoven (21e) en Jill Holterman (68e), de gouden medaille in het landenklassement. Eerder had het Nederlandse meisjesteam (U20) al naar het zilver gegrepen. Dit team bestond uit Jasmijn Lau (4e), Famke Heinst (10e), Roos Blokhuis (14e), Diane van Es (29e), Jasmijn Bakker (40e) en Anna Hightower (51e). Voor Lau en Bakker is het al de tweede keer dat zij op de EK veldloop bij de meisjes U20 een teammedaille veroveren, want twee jaar eerder was er reeds brons voor hen weggelegd. Bij de mannen is het zilver voor de Belg Isaac Kimeli, die na een sterk gelopen race over 10,3 km aan de finish slechts drie seconden hoeft toe te geven op de Noorse overwinnaar Filip Ingebrigtsen (goud in 28.49).
18 november[brontekst bewerken]
- Atletiek – Wat hem vorig jaar bij de Zevenheuvelenloop op drie seconden na net niet lukte, een wereldrecord lopen op de 15 km, daarin slaagt de Oegandees Joshua Cheptegei ditmaal wel. Bij de 35e editie van deze loop in Nijmegen laat hij een tijd van 41.05 noteren en dat is acht seconden sneller dan de recordtijd van Leonard Komon uit 2010. Op ruime afstand van Cheptegei wordt de Eritreër Abrar Osman tweede in 42.34, terwijl de huidige wereldkampioen op de 5000 m, de Ethiopiër Muktar Edris, de wedstrijd als derde beëindigt in 42.55.
4 november[brontekst bewerken]
- Veldrijden – Op de EK veldrijden in Rosmalen prolongeert Mathieu van der Poel zijn vorig jaar behaalde titel. Nadat hij na twee ronden het heft in eigen hand heeft genomen, fietst de Nederlander de concurrentie onweerstaanbaar op achterstand. Aan de finish eindigt hij veertien seconden voor de Belgische wereldkampioen Wout van Aert en achttien voor diens landgenoot Laurens Sweeck. Bij de vrouwen is het podium na afloop compleet Nederlands, met als verrassende winnares Annemarie Worst, die Marianne Vos op twee seconden achter zich weet te houden en haar eerste titel bij de profs verovert. Achter Vos grijpt Denise Betsema in dezelfde tijd als Vos de bronzen medaille.
3 november[brontekst bewerken]
- Turnen – Op de WK turnen in Doha verovert Epke Zonderland voor de derde keer de wereldtitel op de rekstok. Met zijn score van 15,100 is hij de concurrentie veruit de baas. De Japanner Kohei Uchimura komt met een totaal van 14,800 nog het dichtst in de buurt van de Nederlander, terwijl de Amerikaan Samuel Mikulak met een score van 14,533 het brons pakt. De vorige wereldtitel van Zonderland stamde uit 2014.
28 oktober[brontekst bewerken]
- Atletiek – Voor de halve marathon is Valencia tegenwoordig 'the place to be'. Want nadat vorig jaar Joyciline Jepkosgei bij de vrouwen het wereldrecord op deze afstand bijstelde tot 1:04.51, is het ditmaal de beurt aan de mannen. De Keniaan Abraham Kiptum beëindigt er de halve marathon namelijk in 58.18 en dat is vijf tellen sneller dan het vorige record van 58.23, dat de Eritreër Zersenay Tadese in 2010 in Lissabon op de klokken zette.
14 oktober[brontekst bewerken]
- Atletiek – Bij de City to Surf Run over 10 km in het Zuid-Afrikaanse Durban finisht de Zwitser Julien Wanders als tweede achter winnaar Joshua Cheptegei (diens winnende tijd is 27.16) in 27.32. Dat is twee seconden sneller dan de 27.34 van de Brit Nick Rose uit 1984, sindsdien het Europese record. Wanders mag zich nu dus de nieuwe Europese recordhouder noemen.
6 oktober[brontekst bewerken]
- Atletiek – Onder natte, regenachtige omstandigheden snelt de Brit Mo Farah in Chicago naar zijn eerste marathonzege. In de eindsprint verslaat de meervoudige olympische en wereldkampioen op de 5000 en 10.000 m, die zich sinds dit jaar op de wegatletiek richt, de Ethiopiër Mosinet Geremew, met wie hij het laatste deel van de 41e Chicago Marathon samen op heeft gelopen. De winnende tijd van Farah is 2:05.11, een Europees record.
- Atletiek – Het atletiekseizoen van 2018 mag dan weliswaar zo goed als voorbij zijn, dat weerhoudt de Belgische hamerslingeraarster Vanessa Sterckendries er niet van om het Belgische record van Jolien Boumkwo van 67,30 m uit 2016 te verbeteren naar 67,63 m. Sterckendries levert deze prestatie in het Zuid-Belgische Saint-Mard. In totaal zwiept zij er de hamer vijf keer voorbij de 66 meter, met 67,63 m dus als beste van deze serie.
29 september[brontekst bewerken]
- Wielrennen – Op de WK in Innsbruck rijdt Anna van der Breggen op het wereldkampioenschap op de weg indrukwekkend naar de overwinning. De Nederlandse opent de aanval op 45 km van de finish van de in totaal 157 km lange race en soleert uiteindelijk naar een voorsprong bijna vier minuten. Haar winnende tijd van 4:11.04 is 3,42 minuut sneller dan die van de Australische Amanda Spratt, terwijl de als derde finishende Italiaanse Tatiana Guderzo 5,26 minuut op de winnares moet toegeven. Het is Van der Breggens eerste wereldtitel.
27 september[brontekst bewerken]
- Wielrennen – Op de WK in Innsbruck rijdt op de wegrit voor mannen junioren over bijna 133 km de Belg Remco Evenepoel iedereen op afstand. En dat na een massale valpartij kort na de start, waar ook Evenepoel slachtoffer van wordt en waarbij hij door het oponthoud bijna twee minuten verspeelt. Aan de finish is daar echter niets meer van te merken, want het Belgische supertalent verovert zijn tweede gouden plak van het toernooi in 3:03.49, 1,25 minuut sneller dan de Duitser Marius Mayrhofer en 1,38 minuut sneller dan de Italiaan Alessandro Fancellu.
26 september[brontekst bewerken]
- Wielrennen – Op de individuele tijdrit voor mannen tijdens de WK in Innsbruck moet de kampioen van 2017, Tom Dumoulin, zijn meerdere erkennen in de Australiër Rohan Dennis, die op het 52,5 km lange parcours met een voorsprong van 1,21 minuut veel te sterk blijkt voor de concurrentie. De Nederlander moet zelfs felle strijd leveren voor het zilver, want de Belg Victor Campenaerts doet er slechts 0,53 seconden langer over dan Dumoulin. De prestatie van Campenaerts is wel de beste ooit van een Belg op een WK tijdrijden.
25 september[brontekst bewerken]
- Wielrennen – Op de derde dag van de WK in Innsbruck vieren zowel Nederlandse als Belgische vertegenwoordigers triomfen. Op de tijdrit voor vrouwen bestaat het ereplatform na afloop zelfs geheel uit Oranjevrouwen. Annemiek van Vleuten rijdt de gehele concurrentie op afstand en prolongeert haar wereldtitel van 2017 over de 28,5 kilometer met een scherpe 34.25, op 29 seconden gevolgd door Anna van der Breggen en op 1.25 door Ellen van Dijk. Bij de junioren rijdt de achttien jaar oude oud-profvoetballer Remco Evenepoel iedereen zoek. De Belgische oud-speler van PSV wint in 33.15 en heeft op de meet een voorsprong van 1.23 op de Brit Lucas Plapp en 1.37 op Andrea Piccolo uit Italië.
- Judo – De zesde dag van de WK in Bakoe is voor Nederland een succesvolle. In de gewichtsklasse tot 78 kilogram worden twee medailles behaald. Guusje Steenhuis verovert het zilver; in de finale verliest zij van de Japanse Shori Hamada, doordat zij tegen straffen oploopt voor passief gedrag en tweemaal van de mat afstappen. Eerder had Marhinde Verkerk in de halve finale van de Japanse verloren. In het gevecht om het brons wint de Nederlandse daarna van de Britse Katiejemimi Yeatsbrown.
24 september[brontekst bewerken]
- Wielrennen – Op de tweede dag van de WK wielrennen bezorgt junior Rozemarijn Ammerlaan Nederland de eerste gouden medaille. Op de individuele tijdrit voor vrouwen junioren over 20,2 km is zij halverwege al op weg naar een toptijd en weet zij, door haar tweede deel beter in te delen, naar de eerste plaats op te klimmen. Met haar eindtijd van 27.0 s is zij zes seconden sneller dan de Italiaanse Camilla Alessio en zeventien seconden sneller dan de Britse Elynor Backstedt.
23 september[brontekst bewerken]
- Judo – Op de vierde dag van de WK in Bakoe verovert de Limburgse Juul Franssen een bronzen medaille in de klasse tot 63 kilogram. Het is de eerste medaille van de Nederlandse vertegenwoordiging op deze WK en het grootste succes uit de loopbaan van Franssen tot nu toe. Nooit eerder behaalde zij medailles bij haar optredens op Olympische Spelen, WK's en EK's. Het goud gaat in Bakoe naar de Française Clarisse Agnegnenou, het zilver naar de Japanse Miku Tashiro.
- Wielrennen – Op de eerste dag van de WK wielrennen in Innsbruck veroveren op de ploegentijdrit de Nederlandse vrouwenteams twee medailles. Het team van'Anna van der Breggen en Chantal Blaak, Boels-Dolmans, pakt het zilver, terwijl het brons naar Sunweb gaat dat zijn wereldtitel, veroverd in 2017, moet overdragen aan het Duitse Canyon-SRAM. Bij de mannen gaat de overwinning naar het Belgische Quick-Step Floors, dat in 1:07.26 finisht, met een voorsprong van achttien seconden op het Duitse Team Sunweb en twintig op de Britse BMC Racing Team-formatie.
16 september[brontekst bewerken]
- Atletiek – Bij de Décastar meeting in het Franse Talence verbetert Kévin Mayer het wereldrecord op de tienkamp van de Amerikaan Ashton Eaton van 9.045 punten met 81 punten en komt uit op een nieuw recordaantal van 9.126 punten. De Fransman is hiermee de eerste atleet die de grens van 9.100 punten overschrijdt en de derde tienkamper die ooit de barrière van 9.000 punten passeerde. Mayer neemt hiermee revanche voor het echec op de EK in Berlijn, toen hij driemaal foutsprong en al zijn kansen op een titel en een record in rook zag opgaan.
- Motorcross – In Assen zorgt Jeffrey Herlings voor een historisch unicum: als eerste Nederlander wordt hij wereldkampioen in de koningsklasse van de motorcross: de MXGP-klasse. Voor de start in Assen is hij met een voorsprong van 95 punten op zijn naaste concurrent, regerend wereldkampioen Tony Cairoli, reeds vrijwel zeker van de overwinning; in de eerste manche hoeft hij slechts zestiende te worden om zich de titel toe te eindigen. Hij wint die manche echter. Tony Cairoli eindigt in het kampioenschap ditmaal als tweede. Het is de vierde wereldtitel in totaal voor de Brabantse crosser, die eerder driemaal wereldkampioen werd in de MX2-klasse.
- Atletiek – Sifan Hassan loopt voor het eerst sinds jaren in Kopenhagen weer eens een halve marathon en doet dat door in de Deense hoofdstad die afstand te winnen in 1:05.15, wat niet alleen een ruime verbetering is van het Nederlandse, maar ook van het Europese record van Lornah Kiplagat van 1:06.25 uit 2007. Het is dit jaar al het tweede Europese record van de Nederlandse. Eerder dit jaar vestigde Hassan al een Europees record op de 5000 m. Op de wereldranglijst aller tijden heeft zij zich hiermee op de halve marathon op de achtste plaats genesteld.
- Atletiek – Voor de zevende achtereenvolgende maal in vijftien jaar tijd wordt op de marathon van Berlijn het wereldrecord verbeterd. Was het in 2003 de Keniaan Paul Tergat, die toen met zijn eindtijd van 2:04.55 als eerste de grens van 2 uur en vijf minuten doorbrak, vijftien jaar later maakt zijn landgenoot Eliud Kipchoge, na vijf eerdere verbeteringen, er 2:01.39 van, een aanscherping van het record uit 2014 van Dennis Kimetto van 2:02.57 met meer dan een minuut! Het lijkt een kwestie van tijd, voordat de grens van twee uur wordt doorbroken.
13 september[brontekst bewerken]
- Wielrennen – In Aguascalientes, Mexico, verbetert Vittoria Bussi het werelduurrecord. De Italiaanse komt in een uur tot een afstand van 48,007 km. Hiermee verbetert zij het sinds 2016 op naam van de Amerikaanse Evelyn Stevens staande record van 47,980 km met 27 meter. Tevens is zij de eerste wielrenster die de barrière van 48 kilometer doorbreekt.
8 september[brontekst bewerken]
- Atletiek – Tijdens de wedstrijd om de Continental Cup in Ostrava wint Sifan Hassan de 3000 m in 8.27,50, een Nederlands record. Het vorige, eveneens op haar naam staande, record stond op 8.29,38, gelopen in 2014. Ze is nu ook sneller dan de 8.28,90 die zij vorig jaar in Birmingham had gelopen; die prestatie heeft de status van erkend Nederlands record echter nooit bereikt.
12 augustus[brontekst bewerken]
- Atletiek – De EK in Berlijn eindigen voor zowel België als Nederland met enkele hoogtepunten. Op de marathon bij de mannen is Koen Naert de verrassende winnaar. De West-Vlaming is vanaf het begin in de kopgroep te vinden, plaatst na 32 km een aanval en is vanaf dat moment de onbetwiste koploper. Hij finisht in 2:09.51, een kampioenschapsrecord. Het is het eerste goud voor België in deze discipline sinds de overwinning van Karel Lismont op de EK van 1971 en de derde gouden plak van het toernooi. Met zes medailles in totaal is het voor België veruit het beste EK ooit. Voor Nederland is er eveneens goud weggelegd. Sifan Hassan doet op de 5000 m wat zij als nieuwbakken Europese recordhoudster aan haar stand verplicht is en wint zonder noemenswaardige tegenstand in 14.46,12, eveneens een kampioenschapsrecord. De estafetteploegen van Nederland op de 4 x 100 m estafette completeren daarna het succes. Bij de vrouwen snellen Dafne Schippers, Marije van Hunenstijn, Jamile Samuel en Naomi Sedney naar het zilver in 42,15 s. Alleen Groot-Brittannië, met Dina Asher-Smith als laatste loopster, blijft met 41,88 s buiten bereik. Duitsland wordt derde in 42,23 s. Ook bij de mannen wint Groot-Brittannië. In 37,80 s zijn de Britten net iets sneller dan de Turken, die met 37,98 s een nationaal record lopen. Dat doet ook de Nederlandse vier, t.w. Chris Garia, Churandy Martina, Hensley Paulina en Taymir Burnet. Zij slepen de laatste medaille van het toernooi, de bronzen, voor Nederland uit het vuur in 38,03 s. Het totaal aantal Nederlandse medailles in dit toernooi komt hiermee op acht, één meer dan in 2016 in Amsterdam, al waren er toen meer van goud.
- Zeilen – Marit Bouwmeester slaagt er op de WK zeilen in Aarhus niet in om haar wereldtitel in de Laser Radial-klasse te prolongeren. De Nederlandse delft het onderspit tegen de Belgische Emma Plasschaert. Die hoeft in de medalrace slechts in de top zes te eindigen, of maximaal vijf plaatsen achter Bouwmeester te finishen en dat doet ze. De Nederlandse wordt vierde, Plasschaert vijfde. Dus is het goud voor de Belgische en verovert Marit Bouwmeester ditmaal het zilver. Het brons gaat naar de Deense Anne-Marie Rindom. Bij de RS:X-surfers verzekert Kiran Badloe zich van de zilveren medaille door in de medalrace op de vijfde plaats te finishen. Zodoende wordt het een dubbeloverwinning voor Nederland, want eerder had Dorian van Rijsselberge de gouden medaille al zeker gesteld. Het brons gaat hier naar de Fransman Louis Giard.
- Openwaterzwemmen – Op de laatste dag van de EK openwaterzwemmen in Loch Lomond lijkt Sharon van Rouwendaal al haar kansen op een medaille te hebben verspeeld als zij een boei mist en 200 meter terug moet zwemmen. Het verlies van ruim een minuut weet zij in de resterende race echter bijna helemaal goed te maken. Bij de finish komt de Nederlandse echter net 0,1 seconde te kort op de winnares, de Italiaanse Arianne Brisi, die na 5:19.34,6 aantikt. Voor Van Rouwendaal wordt dus 5:19.34,7 genoteerd en daarmee verovert zij het zilver. Het brons gaat naar de Française Lara Grangeon, die na 5:19.42,9 finisht.
- Turnen – Op de van de EK turnen in Glasgow voor mannen verovert Epke Zonderland zilver op de rekstok. De spectaculaire, maar niet geheel foutloze oefening van de Nederlander wordt door de jury beloond met 14.400 punten. Alleen de Zwitser Oliver Hegi krijgt met 14.700 punten een hogere waardering. Het brons is voor de Hongaar Dávid Vecsernyés met 14.033 punten.
11 augustus[brontekst bewerken]
- Atletiek – De voorlaatste dag van de EK in Berlijn is voor de Belgische en Nederlandse atleten een zeer succesvolle. Eerst verovert Lisanne de Witte op de 400 m een bronzen medaille en verbetert al doende haar eigen Nederlandse record van 50,96 s naar 50,77 s. De Poolse Justyna Święty-Ersetic verovert het goud in de beste Europese jaartijd, 50,41, de Griekse María Belibasáki het zilver in 50,45 en ook dat is een nationaal record. De andere Nederlandse finaliste, Madiea Ghafoor, wordt achtste in 51,57 s. Vervolgens liggen er na afloop van de 200 m nog twee medailles klaar voor Nederland. Achter winnares Dina Asher-Smith, die met 21,89 s naar een wereldbesttijd en een nationaal record sprint, verovert Dafne Schippers in 22,14, haar best seizoenprestatie, het zilver, terwijl Jamile Samuel het brons pakt in 22,37 s, een evenaring van haar PR. Als klap op de vuurpijl prolongeert het Belgische viertal op de 4 x 400 m estafette voor mannen zijn Europese titel door in 2.59,47 de Britten te verslaan, die in 3.00,36 het zilver veroveren, gevolgd door Spanje, dat in 3.00,78 naar het brons snelt. Voor Kevin en Jonathan Borlée is het al de derde EK-titel in deze discipline, voor Dylan Borlée diens tweede en voor Jonathan Sacoor de eerste. De Belgische vrouwen halen op dit onderdeel het podium net niet, maar Cynthia Bolingo Mbongo, Hanne Claes, Justien Grillet en Camille Laus houden er met hun vierde plaats in 3.27,69 wel een Belgisch record aan over.
- Zeilen – Op de WK zeilen in Aarhus zijn de Nederlandse deelnemers zeer succesvol. Annemiek Bekkering en Annette Duetz verrassen in de 49er FX-klasse. Door in de afsluitende race tweede te worden, verzekert het Nederlandse koppel zich met 89 punten van de gouden medaille, want de Oostenrijkse koplopers Tanja Frank en Lorena Abicht kapseizen en worden laatste. Hierdoor zakken zij terug naar de tweede plaats en resteert voor hen het zilver. De Britse twee Sophie Weguelin en Sophie Ainsworth worden zesde in de medalrace en veroveren hiermee de bronzen medaille. Bij de RS:X-surfers is Dorian van Rijsselberghe alweer zeker van het goud nog voordat de medalrace is gevaren. Datzelfde geldt voor Lilian de Geus bij de vrouwen. Ook haar kan in de RS:X-klasse het goud al niet meer ontgaan, want in de afsluitende race kan ze niet meer worden ingehaald.
- Openwaterzwemmen – Op de EK openwaterzwemmen in Loch Lomond verovert het Nederlandse team, bestaande uit Sharon van Rouwendaal, Pepijn Smits en Ferry Weertman, bij de landenwedstrijd het goud. Aan de finish troeven zij met hun eindtijd van 52.35,0 het Duitse team nipt af, dat na 52.35,6 aantikt. Frankrijk verovert op 11,7 sec. achterstand het brons.
- BMX – Op de EK BMX in Glasgow wordt Laura Smulders voor de derde keer kampioene. De 24-jarige Nederlandse, die de titel eerder won in 2014 en 2017, weet in de finale haar voornaamste concurrente, de Deense Simone Christensen, voor te blijven. Het brons is voor de Russische Jaroslava Bondarenko.
- Triatlon – Voor de Belgische vertegenwoordiging is er op de derde en laatste dag van de EK triatlon in Glasgow opnieuw succes weggelegd. Op de aflossing voor gemengde ploegen, met de onderdelen 300 m zwemmen, 6,7 km fietsen en 1500 m lopen op het programma, slagen Marten Van Riel, Jelle Geens, Claire Michel en Valerie Barthelemy er in om het brons te bemachtigen door als derde te finishen in de totaaltijd van 1:15.29, 22 seconden achter de winnende Franse ploeg en elf seconden achter Zwitserland.
10 augustus[brontekst bewerken]
- Atletiek – Op de vijfde dag van de EK in Berlijn is België aan de beurt om historie te schrijven. Binnen een half uur scoort de Belgische vertegenwoordiging goud, zilver en brons. Eerst is het Nafissatou Thiam, die na een intens gevecht met de Britse Katarina Johnson-Thompson op de zevenkamp de gouden medaille binnen hengelt en haar enige, nog ontbrekende titel verovert. Met een veel betere speerworp maakt ze het verschil en wint de Naamse ten slotte met 6816 punten. De Britse komt tot 6759 p, de Duitse Carolin Schäfer verovert het brons met 6602 p. Regerend Europees kampioene Anouk Vetter speelt bij de verdeling van de medailles geen rol van betekenis en wordt met 6414 p vijfde. Vervolgens is het de tweeling Kevin en Jonathan Borlée, die op de 400 m achter de met 44,78 s winnende Brit Matthew Hudson-Smith naar respectievelijk het zilver en het brons snellen, Kevin in 45,13 s, Jonathan in 45,19 s.
- Triatlon – Op de EK triatlon in Glasgow slaagt de Belg Marten Van Riel er in om de bronzen medaille te bemachtigen. Van Riel, die op de Spelen van 2016 zesde was geworden, ligt bij het laatste onderdeel, de 10 km hardlopen, samen met de Fransman Pierre Le Corre aan de leiding, maar moet deze in de slotfase van de wedstrijd laten gaan. Vervolgens komt de Spanjaard Fernando Alarza sterk opzetten en passeert de Belg, die ten slotte in 1:47.46 de finish passeert. Le Corre wint in 1:47.17, Alarza wordt tweede op elf seconden.
9 augustus[brontekst bewerken]
- Zwemmen – Voor het eerst sinds 2000 zwemt een Belgische zwemmer/-ster zich weer eens naar het erepodium van een EK voor 50-meterbaden. Op de EK zwemmen weet Kimberly Buys op de 50 m vlinderslag het erepodium te bereiken. Ze wordt derde in 25,74 s, vlak achter de Deense Emilie Beckmann, die met 25,72 s het zilver grijpt. Sarah Sjöström is weer eens een klasse apart; de Zweedse wint in 25,16 s.
- Openwaterzwemmen – Na het eerste goud van Sharon van Rouwendaal op de 5 km tijdens de EK openwaterzwemmen volgen er een dag later nog eens twee. Voor een ervan is Van Rouwendaal zelf verantwoordelijk, want ook op de 10 km komt zij in de eindsprint als sterkste tevoorschijn. Op de finishlijn, die zij passeert in 1:54.45,7, is zij ruim zeven seconden uitgelopen op de Italiaanse Giulia Gabrielleschi. Esmee Vermeulen maakt het feestje bij de vrouwen voor Nederland compleet door op driekwart minuut achterstand naar het brons te grijpen. De tweede gouden medaille is voor rekening van Ferry Weertman die biij de mannen, eveneens op de 10 km, zijn Europese titel voor de tweede keer prolongeert. De officiële uitslag laat overigens lang op zich wachten, want op de finish tikt de Nederlander nagenoeg gelijktijdig aan met de Hongaar Kristóf Rasovszky, die na een half uur wachten echter met het zilver genoegen moet nemen. Beiden noteren 1:49.28,2. De Duitser Rob Muffels grijpt het brons op ruim een minuut achterstand.
- Zeilen – Bij de WK zeilen in Aarhus, Denemarken, zorgt Pieter-Jan Postma voor een verrassing door in de Finn-klasse de bronzen medaille te veroveren. Tijdens de laatste race, de medalrace, weet de Nederlander als tweede over de finishlijn te komen. Daardoor eindigt hij op 76 punten achter de Hongaar Zsombor Berecz (goud met 70 p.) en de Zweed Max Salminen (zilver met 74 p.).
8 augustus[brontekst bewerken]
- Atletiek – Op een broeierig hete avond tijdens de EK in Berlijn schrijft Susan Krumins op de 10.000 m voor vrouwen historie voor Nederland door na een zeer moedig gelopen race de zilveren medaille uit het vuur te slepen. Met haar eindtijd van 31.52,55 finisht zij ruim negen seconden achter winnares Lonah Chemtai Salpeter uit Israël, die in 31.43,29 de finishlijn passeert. De Zweedse Meraf Bahta verovert met 32.19,34 het brons. De eerste en tot nu toe enige Nederlandse die in deze discipline ooit een EK-medaille veroverde was Hilda Kibet in 2010, die enkele jaren later het brons kreeg omgehangen nadat een op doping betrapte Russin uit de uitslag was geschrapt.
- Zwemmen – Op de EK zwemmen in Glasgow zwemt Femke Heemskerk op de 100 m vrije slag naar het zilver achter de Zweedse favoriete Sarah Sjöström. Die is in 52,93 s iedereen te snel af; de Nederlandse finisht in 53,23 s, haar beste tijd van het seizoen, en weet daarbij het Franse talent Charlotte Bonnet knap achter zich te houden. Bonnet komt tot 53,35 s en pakt hiermee het brons.
- Schoonspringen – Op de EK schoonspringen in Glasgow zorgt Celine van Duijn voor een daverende verrassing door op het onderdeel 10 m toren naar de gouden medaille te springen, de eerste titel voor Nederland op dit onderdeel sinds 30 jaar. Van Duijn komt tot een totaalscore van 319,10. Het zilver gaat met 315 punten naar de Italiaanse favoriete Noemi Batki, het brons is voor de Duitse Maria Kurjo, die tot 308,15 punten komt.
- Openwaterzwemmen – Op de eerste dag van de EK openwaterzwemmen in Loch Lomond zwemt Sharon van Rouwendaal op de 5 km voor vrouwen naar de titel, haar eerste op deze afstand. De Nederlandse pakt vanaf het begin de leiding en staat die niet meer af. De Duitse Leonie Beck blijft met zeventien seconden achterstand nog het dichtst in haar buurt en verovert het zilver, de Italiaanse Rachele Bruni pakt op 49 seconden achterstand het brons.
- Wegwielrennen - Op de EK wielrennen in Glasgow wordt bij de vrouwen en de mannen de titel op de tijdrit een prooi voor respectievelijk Nederland en België. Bij de al vroeg in de ochtend de weg opgestuurde vrouwen prolongeert Ellen van Dijk voor de tweede achtereenvolgende keer haar Europese titel. Het vuur wordt haar overigens na aan de schenen gelegd door landgenote Anna van der Breggen, die met 41.41 aanvankelijk de snelste tijd laat noteren. De later van start gegane Van Dijk slaagt er met een uiterste krachtsinspanning in om daar met 41.39 een krappe twee seconden onder te duiken. De Duitse Trixi Worrack verovert het brons met 1.09 achterstand op Van Dijk. Bij de mannen slaagt Victor Campenaerts er eveneens in om zijn titel van vorig jaar te prolongeren. De Belg blijft de Spanjaard Jonathan Castroviejo 0,63 seconde voor. Ook hier gaat het brons naar Duitsland. Daar zorgt Maximilian Schachmann voor, die 27 seconden op de winnaar moet inleveren.
7 augustus[brontekst bewerken]
- Atletiek – Op de eerste dag van de EK in Berlijn waarop medailles te verdelen zijn, is er direct succes voor zowel België als Nederland. Op de 10.000 m voor mannen loopt Bashir Abdi een moedige race. Hij is voortdurend in de kopgroep te vinden, gaat zelfs de laatste paar ronden aan de leiding, maar wordt in de eindsprint verslagen door de Fransman Morhad Amdouni. Het goud gaat in 28.11,22 naar hem, maar de Belg houdt er met 28.11,76 een zilveren plak aan over. De Italiaan Yemaneberhan Crippa verovert het brons in 28.12,15. Op de 100 m voor vrouwen lukt het Dafne Schippers weliswaar niet om, net als in 2015, haar Europese titel te prolongeren, maar de Nederlandse verovert in 10,99 s wel de bronzen medaille. De titel gaat nu naar de ongenaakbare Britse Dina Asher-Smith in 10,85 s, terwijl de Duitse Gina Lückenkemper in 10,98 s naar het zilver snelt.
- Mountainbiken – Op de EK mountainbike in Glasgow zorgt Githa Michiels voor een daverende verrassing door de bronzen medaille te veroveren. Het is de eerste medaille op een internationaal kampioenschap voor de 35-jarige Belgische, die al wel acht keer Belgisch kampioene werd. Op de Olympische Spelen van 2016 werd ze 21e.
- Baanwielrennen – Zoals de EK baanwielrennen in Glasgow zijn begonnen, zo wordt het toernooi ook afgesloten: met succes voor zowel Nederland als België. Op het onderdeel keirin behaalt de Belgische wereldkampioene Nicky Degrendele de zilveren medaille. De Française Mathilde Gros blijkt net iets sterker en wordt kampioene. Het brons is voor de Russische Daria Sjmeleva. Op het onderdeel koppelkoers gaat het goud naar het Deense koppel Amalie Dideriksen en Julie Leth. Ze verslaan het Russische duo Gulnaz Badykova en Diana Klimova, die op hun beurt Kirsten Wild en Amy Pieters voorbij gaan; het Nederlandse tweetal moet dus genoegen nemen met het brons. Het is even wennen voor Kirsten Wild, die eerder al tweemaal goud had veroverd.
6 augustus[brontekst bewerken]
- Zwemmen – Op de EK zwemmen in Glasgow verovert Femke Heemskerk haar tweede zilveren medaille van het toernooi. Na het eerdere zilver op de 4 x 100 m vrije slag zwemt ze op de vierde dag van het toernooi op de 200 m vrije slag opnieuw naar het zilver, haar eerste individuele plak. De Française Charlotte Bonnet is een maatje te groot voor de Nederlandse. Zij wint in 1.54,95. Heemskerk doet er 1.56,72 over, maar weet zich de Russische Anastasia Guzhenkova knap van het lijf te houden. Die finisht als derde in 1.56,77.
- Baanwielrennen – Op de vierde dag van de EK baanwielrennen is Nederland weer aan de beurt om te scoren. Op het onderdeel sprint zijn twee van de drie medailles voor de Nederlandse vertegenwoordiging. Jeffrey Hoogland is in de finale over twee ritten te sterk voor de Duitser Stefan Bötticher en gaat er met het goud vandoor. Harrie Lavreysen maakt het Nederlandse succes compleet door over drie ritten de Brit Jack Carlin te verslaan. Hij houdt er het brons aan over. Bij de vrouwen fietst Kirsten Wild naar haar tweede gouden medaille van het toernooi. In het Omnium weerstaat zij in het slotonderdeel alle aanvallen en als zij in de voorlaatste van acht sprints veruit de sterkste blijkt te zijn, is het pleit beslecht. De Britse Katie Archibald pakt hier het zilver, de Italiaanse Letizia Paternoster het brons. De Belgen scoren echter eveneens. In de koppelkoers zijn het Robbe Ghys en Kenny De Ketele die naar het goud fietsen, het eerste goud voor België. Met 60 punten eindigen zij voor de Duitsers Roger Kluge en Theo Reinhardt, die 49 punten verzamelen. Het brons is voor de Britten Oliver Wood en Ethan Hayter.
5 augustus[brontekst bewerken]
- Wegwielrennen – Ondanks een oppermachtige Nederlandse ploeg wordt op de EK wielrennen in Glasgow als puntje bij paaltje komt in de eindfase van de wegwedstrijd de boot gemist en weet alleen Marianne Vos voor Nederland een zilveren medaille uit het vuur te slepen, na in de eindsprint te zijn geklopt door de Italiaanse Marta Bastianelli. De Duitse Lisa Brennauer behaalt het brons. Als eindtijd wordt voor alle drie 3:28.15 genoteerd.
- Hockey – In Londen wordt de Nederlandse vrouwenhockeyploeg voor de elfde keer in de geschiedenis wereldkampioen. De Nederlandse vrouwen zijn in de finale veel te sterk voor de Ierse tegenstandsters, die met 6-0 het onderspit delven. Zij prolongeren hiermee de in 2014 in eigen land behaalde titel. De doelpunten komen voor rekening van Lidewij Welten, Kelly Jonker, Malou Pheninckx, Marloes Keetels en Caia van Maasakker, die tweemaal scoort.
- Turnen – Op de vierde en laatste dag van de EK turnen in Glasgow voor vrouwen vallen Belgische en Nederlandse turnsters maar liefst viermaal in de prijzen. Op de brug met ongelijke leggers turnt Nina Derwael naar het goud. Het zilver gaat hier naar de Zweedse Jonna Adlerteg, het brons is voor de Russin Angelina Melnikova. De Belgische is voor de balk ook als eerste geplaatst, maar stuit hier op de olympisch kampioene op dit onderdeel, de Nederlandse Sanne Wevers, die haar reputatie waarmaakt en het goud voor Derwaels neus wegkaapt; die moet genoegen nemen met het zilver. Op het onderdeel grondoefening verovert de Belgische Axelle Klinckaert de bronzen plak. De gouden en zilveren medailles gaan hier respectievelijk naar de Française Melanie de Jesus en de Roemeense Denisa Golgota.
- Baanwielrennen – Bij de EK baanwielrennen in Glasgow is het dit keer België dat scoort. Kenny De Ketele zorgt voor de tweede medaille voor zijn land in dit toernooi door op de individuele puntenkoers van 40 km het zilver te veroveren achter de Pool Wojciech Pszczolarski, die met een ronde voorsprong het goud wint. De Oostenrijker Stephan Matzner fietst naar het brons.
- Roeien – Op de laatste dag van de EK roeien wordt het totaal aantal medailles voor Nederlandse roeiploegen verder opgekrikt van vijf naar zeven, waaronder eenmaal goud. Bij de lichte vrouwen dubbeltwee roeien Ilse Paulis en Marieke Keijser halverwege de race naar de kop, waarna zij hun voorsprong vasthouden tot aan de finish. Het zilver is voor de Poolse ploeg, het brons gaat naar Zwitserland. Bij de mannen verovert de Holland 8 het zilver. De Nederlandse equipe stevent aanvankelijk af op het brons, maar weet in de eindsprint Roemenië nog in te halen. Het goud is voor topfavoriet Duitsland.
4 augustus[brontekst bewerken]
- Zwemmen – Op de tweede dag van de EK zwemmen in Glasgow verovert Ranomi Kromowidjojo haar tweede medaille van het toernooi, een bronzen ditmaal. Achter de ongenaakbare Zweedse Sarah Sjöström (goud met 23,74 s) en Deense Pernille Blume (zilver in 23,75 s) komt de Nederlandse op de 50 m vrije slag tot 24,21 s.
- Turnen – Op de EK turnen in Glasgow zorgen de Nederlandse turnsters voor een grote verrassing door als derde te eindigen in de meerkamp voor landenteams. Céline van Gerner, Vera van Pol, Naomi Visser, Tisha Volleman en Sanne Wevers komen tot een score van 159,563 punten en dat doen alleen de teams van Rusland (goud met 165,195) en Frankrijk (zilver met 161,131 punten) beter. Het is de eerste teammedaille voor Nederland op een EK sinds het zilver in 2002.
- Baanwielrennen – Opnieuw is er goud voor Nederland op de tweede dag van de EK baanwielrennen in Glasgow. Dit keer is het Matthijs Büchli die op de kilometer tijdrit verreweg de snelste tijd scoort: 1.00,134. Hij is hiermee 0,217 sec. sneller dan de Duitser Joachim Eilers en 0,775 sec. sneller dan Sam Ligtlee, die met zijn bronzen plak het succes voor Nederland completeert.
- Roeien – Op de derde dag van de EK roeien in Motherwell bij Glasgow roeien de Nederlandse vrouwen en mannen in totaal vijf medailles bij elkaar, twee zilveren en drie bronzen. Zilver is er voor Laila Youssifou en Elsbeth Beeres op de 2-zonder-stuurvrouw. In de eindsprint gaat het tweetal Italië voorbij en moet alleen Roemenië voorrang verlenen. Roos de Jong en Lisa Scheenaard gaan eveneens met zilver naar huis. In de vrouwen-dubbel-2 worden zij, aan kop liggend, slechts ingehaald door het Franse team, maar Litouwen weten ze net achter zich te houden. De vrouwen-8 worden laatste in hun wedstrijd, maar er deden maar drie teams mee, dus veroveren zij het brons. Een spannende race was het wel tussen Groot-Brittannië (goud), Roemenië (zilver) en Nederland. De dubbel-4 bij de vrouwen verovert ook brons. Karolien Florijn, Olivia van Rooijen, Nicole Beukers en Sophie Souwer, vorig jaar wereldkampioen, moeten nu Polen (goud) en Oekraïne (zilver) voor laten. De enige medaille bij de mannen (brons) wordt binnengehaald door de lichte dubbel-4. Formidabel sprintend naar de finish halen Jorke Kooijenga, Koen van Brussel, Bart Lukkes en Ward van Zeijl alleen Italië en Tsjechië niet meer in.
3 augustus[brontekst bewerken]
- Zwemmen – Op de eerste dag van de EK zwemmen in Glasgow zwemmen de Nederlandse vrouwen op de 4 x 100 m vrije slag estafette naar een zilveren medaille, vlak achter het Franse viertal. Kim Busch, Femke Heemskerk, Kira Toussaint en Ranomi Kromowidjojo komen met 3.34,77 een fractie te kort op de Fransen, die winnen in 3.34,65. Denemarken verovert het brons in 3.37,03.
- Baanwielrennen - Op de eerste dag van de EK baanwielrennen in Glasgow is er al direct succes voor de Nederlandse afvaardiging. Bij de vrouwen verovert Kirsten Wild de allereerste medaille voor Nederland en die is gelijk van goud. Op het onderdeel scratch is zij in de finale namelijk net iets sneller dan Emily Kay. Jolien D'Hoore verovert voor België ook een eerste plak; zij wordt derde. Het onderdeel teamsprint bij de mannen resulteert voor Nederland ook al in goud. Roy van den Berg, Harrie Lavreysen en Jeffrey Hoogland worden met overmacht kampioen. Zij laten in de finale het Franse team ruim achter zich: 42,888 tegen 43,693. In de eerste ronde hadden de Nederlanders, toen met Nils van 't Hoenderdaal in plaats van Van den Berg in de gelederen, al 42,811 voor zich laten klokken, hun tweede tijd ooit.
29 juli[brontekst bewerken]
- Wielrennen – Tom Dumoulin eindigt als tweede in de 105e editie van de Tour de France. De 27-jarige Dumoulin, eerder dit jaar tweede in de Giro, is de eerste Nederlander die het podium van de Tour mag beklimmen sinds Erik Breukink in 1990, die toen derde werd. Hij is bovendien de achtste Nederlander in de geschiedenis die het ereschavot van de Tour heeft gehaald.
27 juli[brontekst bewerken]
- Waterpolo – Voor het eerst in 25 jaar veroveren de Nederlandse waterpolosters de Europese titel. Tijdens het EK voor vrouwen in Barcelona wint het Nederlandse team met 6-4 van Griekenland. Nederland, dat nu de titel voor de vijfde keer heeft veroverd, deed dat voor het laatst in 1993. De laatste twee keer dat de finale werd bereikt, werd die steeds verloren, in 2014 van Spanje, in 2016 van Hongarije.
22 juli[brontekst bewerken]
- Atletiek – Tijdens de Müller Anniversary Games wint Sifan Hassan de weinig gelopen Engelse mijl in 4.14,71. Dat is niet alleen een meeting record, maar ook een verbetering van haar eigen Nederlandse record met 3,49 s en de derde beste wereldtijd ooit. Op de 4 x 100 m estafette werd een Nederlands team, bestaande uit Chris Garia, Churandy Martina, Hensley Paulina en Taymir Burnet derde in 38,21 s en ook dat is een Nederlands record. Het vorige record uit 2012 stond op 38,29 s.
21 juli[brontekst bewerken]
- Beachvolleybal – Bij de EK Beachvolleybal voor vrouwen in Den Haag verrast het Nederlandse duo Sanne Keizer en Madelein Meppelink door de titel te veroveren. In de finale verslaat het Nederlandse tweetal het Zwitserse duo Nina Betschart en Tanja Hüberli met 21-16 en 26-24. De zege is verrassend, omdat Keizer en Meppelink nog geen jaar een koppel vormen, na een afwezigheid van Keizer uit het beachvolleybal van vijf jaar, onder meer vanwege het moederschap.
20 juli[brontekst bewerken]
- Atletiek – Tijdens de Herculis meeting, onderdeel van de IAAF Diamond League-serie, loopt de Keniaanse Beatrice Chepkoech de 3000 m steeple aanzienlijk sneller dan het wereldrecord van 8.52,78 van Ruth Jebet uit Bahrein, dat dateert uit 2016. De 27-jarige Chepkoech komt in Monaco tot 8.44,32, bijna 8,5 seconden onder het oude record.
15 juli[brontekst bewerken]
- Tennis – Voor de vierde keer in zij carrière wint Novak Djokovic Wimbledon. In drie sets (6-2, 6-2 en 7-6)) blijkt de 31-jarige Serviër te sterk voor de Zuid-Afrikaan Kevin Anderson. De overwinning van Djokovic – zijn dertiende grandslam-overwinning in totaal – is een opmerkelijke, omdat de Serviër na 2015 sterk was teruggevallen door fysieke problemen en twijfel. Pas in februari van dit jaar was hij klachtenvrij en kon hij beginnen aan zijn succesvolle wederopbouw.
- Wielrennen – Met een derde ritzege in Cividale del Friuli bekroont Annemiek van Vleuten haar zege in de Ronde van Italië voor vrouwen, de Giro Rosa. De regerend wereldkampioene tijdrijden is ongenaakbaar in de tien dagen tellende wedstrijd en eindigt die met een voorsprong van 4,12 minuut in het eindklassement op de Zuid-Afrikaanse Ashleigh Moolman en 6,30 minuut op de Australische Amanda Spratt. Van Vleuten is de derde Nederlandse die de etappekoers op haar naam schrijft. Eerder deden dat Marianne Vos in 2011, 2012 en 2014 en Anna van der Breggen in 2015 en 2017.
14 juli[brontekst bewerken]
- Tennis – In de finale van Wimbledon verslaat de Duitse Angelique Kerber in twee sets (6-3, 6-3) zevenvoudig Wimbledon-winnares Serena Williams. De Amerikaanse, die na een zwangerschap en gecompliceerde bevalling aan een opmerkelijke comeback bezig is, hoopte op Wimbledon haar 24e grandslam-titel te behalen, maar stuit op een superieure Kerber, die eerder in 2016 tweemaal een grandslam had gewonnen, maar nog nooit op Wimbledon. Kerber is de eerste Duitse vrouw die Wimbledon wint sinds Steffi Graf in 1996.
13 juli[brontekst bewerken]
- Atletiek – Tijdens de Meeting International Mohammed VI d'Athlétisme de Rabat, een wedstrijd in het kader van de IAAF Diamond League-serie, slaagt Sifan Hassan er op de 5000 m in om tot aan de finish in het spoor te blijven van winnares Hellen Obiri. Terwijl de Keniaanse wereldkampioene tot 14.21,75, de beste wereldjaarprestatie, weet te komen, laat de Nederlandse 14.22,34 voor zich klokken. Dat is niet alleen een verbetering van meer dan een halve minuut van het Nederlandse record van 14.56,43 uit 2003 van Lornah Kiplagat (de vorig jaar mei in Eugene door Hassan gelopen 14.41,24 is door de Atletiekunie nooit als record erkend), het is ook bijna anderhalve seconde sneller dan het Europese record van Lilia Sjoboechova uit 2008.
11 juli[brontekst bewerken]
- Atletiek – Op 87-jarige leeftijd overlijdt de Amerikaanse sprinter Lindy Remigino. Remigino, die nooit een Amerikaanse titel veroverde, werd in 1952 op de Spelen in Helsinki op de 100 m wel olympisch kampioen in een van de spannendste 100 meter-finales van de olympische geschiedenis. Bovendien veroverde hij ook nog eens goud op de 100 m estafette.
1 juli[brontekst bewerken]
- Atletiek – In het Zwitserse La Chaux-de-Fonds komt Lisanne de Witte op de 400 m tot een tijd van 50,96 s. Hiermee verbetert zij het Nederlandse record van 51,35 s van Ester Goossens uit 1998 en is zij tevens de eerste Nederlandse die de 51 seconden barrière doorbreekt. In de wedstrijd wordt zij tweede achter Lea Sprunger, die met 50,52 s een Zwitsers record vestigt.
30 juni[brontekst bewerken]
- Sterkste Man van Nederland - Alex Moonen wordt voor de vierde keer Sterkste Man van Nederland, dit keer in zijn woonplaats Schinveld. Moonen heeft veel tegenstand van Kelvin de Ruiter, Sterkste Man van Friesland 2017, die tweede wordt. Enzo Tauro, ook uit Schinveld en een trainingsmaatje van Moonen, wordt derde.
29 juni[brontekst bewerken]
- Atletiek – In Warschau overlijdt na een lang ziekbed op 72-jarige leeftijd oud-atlete Irena Szewińska. De Poolse was in de zestig en zeventig een van de beste atletes ter wereld. Zij beheerste alle sprintnummers tot en met de 400 m en was bovendien een uitstekend verspringster. Szewińska veroverde drie olympische titels, werd zevenmaal Europees kampioene en veroverde talloze Poolse titels. Zij nam deel aan vijf Olympische Spelen waarop zij, afgezien van haar gouden plakken, ook nog eens vier andere medailles vergaarde. Zij vestigde in totaal tien wereldrecords op de 100, 200 en 400 m. Irena Szewińska was een zeer gracieuze atlete, die algemeen wordt beschouwd als één van de beste atletes ooit. Na haar atletiekloopbaan werd Szewińska lid van het IOC en was zij voorzitter van de Poolse atletiekbond.
17 juni + 18 juni[brontekst bewerken]
- Powerlifting – deadlift – Ray Williams uit de Verenigde Staten tilt in Calgary (Alberta) Canada, 398,5 kg van de grond zonder moderne hulpmiddelen en zet daarmee een nieuw wereldrecord deadlift raw neer in de zwaarste klasse van de IPF (International powerlifting federation), (120+ kg) tijdens de World classic powerlifting championships. Williams wint tevens het hele kampioenschap en wordt op 18 juni gehuldigd. Zijn totaalprestatie is 1083,5kg waaronder een squat met 442,5kg.
6 juni[brontekst bewerken]
- Atletiek – Tijdens studentenkampioenschappen in Eugene, Verenigde Staten, verbetert Denzel Comenentia voor de derde keer dit jaar zijn Nederlandse record bij het kogelslingeren. Ditmaal komt hij tot 76,41 m, twaalf centimeter verder dan de vorige keer. Hij wordt er kampioen mee, evenals bij het kogelstoten, hier met een afstand van 20,61 m.
28 mei[brontekst bewerken]
- Atletiek – In het Nieuw-Zeelandse Auckland overlijdt Dick Quax, zilveren medaille winnaar op de 5000 m tijdens de Olympische Spelen van 1976 en van 1977 tot 1978 wereldrecordhouder op deze afstand. De in Alkmaar geboren Quax, die in de jaren vijftig met zijn ouders naar Nieuw-Zeeland emigreerde, behoorde tot een beroemde generatie Nieuw-Zeelandse atleten, onder wie John Walker en Rod Dixon. Na zijn atletiekloopbaan startte Quax een carrière als politicus. Hij was onder meer raadslid in Auckland. Quax, die 70 jaar oud is geworden, overleed aan de gevolgen van keelkanker.
16 mei[brontekst bewerken]
- Atletiek – Ilias Fifa, regerend Europees kampioen op de 5000 m, krijgt een schorsing van vier jaar opgelegd door het Spaanse anti-dopingagentschap AEPSAD. De schorsing vloeit voort uit een actie in oktober 2017 onder de naam 'Operatie-Chamberi', waarbij in totaal elf mensen werden aangehouden. Bij huiszoekingen rond Barcelona en elders in Spanje zijn toen doping en verboden stoffen in beslag genomen. Naast Fifa zijn er onder meer ook meerjarige schorsingen uitgedeeld aan de voormalige Spaanse indoorkampioen op de 3000 m Ayoub Mokhtar en de broers Idriss en El Mahdi Lahoufi.
12 mei[brontekst bewerken]
- Zeilen – Voor de Franse kust bij La Rochelle eindigt Marit Bouwmeester in de voorlaatste en elfde race in de Laser Radiaal-klasse als tweede. Daarmee is de regerend olympisch, wereld- en Europees kampioene onbereikbaar geworden voor de concurrentie en prolongeert haar Europese titel. De Nederlandse moet alleen Paige Railey voor laten gaan, maar die is Amerikaanse en dingt dus niet mee naar de Europese titel. De Haagse Maxime Jonker staat met 62 punten tweede in het klassement en is al zeker van het zilver.*=12 mei
6 mei[brontekst bewerken]
- Motorcross – In een poging om zijn geadopteerde puppy te redden, die 's avonds vanaf zijn boot in het water van de Miramarplas in Mol was terechtgekomen, is oud-motorcrosser Eric Geboers om het leven gekomen. De Belgische oud-wereldkampioen, die samen met zijn vrouw en enkele anderen in de boot zat, sprong de puppy achterna, maar kwam al doende zelf in de problemen. Pogingen van een van de inzittenden om hem te redden, waren tevergeefs. Pas de volgende dag slaagden duikers erin om het lichaam van de oud-motorcrossser boven water te halen. Eric Geboers, die er in de jaren tachtig als eerste in slaagde om wereldkampioen te worden in zowel de 125cc, de 250cc ald de 500cc, werd 55 jaar.
- Krachtsport – Sterkste Man van de Wereld – Na een meerdaagse strijd wordt IJslander Hafþór Júlíus Björnsson voor het eerst Sterkste Man van de Wereld in Manilla, Filipijnen, na eerdere andere podiumplaatsen in de jaren daarvoor. Een relatief onbekende Pool, Mateusz Kieliszkowski, wordt tweede en Brian Shaw uit de Verenigde Staten wordt derde.
5 mei[brontekst bewerken]
- Atletiek – Op de WK snelwandelen in het Chinese Taicang verbetert Rui Liang het wereldrecord op de 50 km snelwandelen. De Chinese atlete komt tot 4:04.36, ruim een minuut sneller dan het bestaande record van 4:05.56 van de Portugese Inês Henriques van vorig jaar in Londen.
4 mei[brontekst bewerken]
- Atletiek – Oud-olympisch en drievoudig wereldkampioen op de 1500 m Asbel Kiprop geeft toe, dat hij tijdens een out-of-competition controle in februari een positieve dopingtest heeft afgelegd. Volgens de Keniaanse media is hij betrapt op het gebruik van epo. De Keniaan verklaart dat hij is afgeperst door de mensen die de test hebben afgenomen. Die eisten geld, maar hij zou hen te weinig hebben betaald. "Ik zou nooit alles wat ik sinds het begin van mijn loopbaan in 2007 heb opgebouwd, riskeren", aldus Kiprop.
28 april[brontekst bewerken]
- Judo – Op de EK judo in Tel Aviv veroveren twee Nederlandse judoka’s een bronzen medaille. Bij de zwaargewichten is dat Henk Grol. Na eerst de Pool Maciej Sarniacki in een houdgreep te hebben genomen, verslaat hij vervolgens in de strijd om het brons de tien jaar jongere Georgiër Guram Tushishvili op straffen. Het is de eerste medaille voor Grol in deze klasse. Eerder kwam hij uit in de klasse tot 100 kilogram. Voor Tessie Savelkouls is de bronzen plak haar eerste medaille ooit op een groot toernooi. In de klasse boven de 78 kilogram verovert zij deze door de Kroatische Ivana Marianic te verslaan. De Nederlandse EK-ploeg sluit het toernooi in Tel Aviv af met drie medailles, precies volgens de doelstelling die bondscoach Maarten Arens van te voren had gesteld.
27 april[brontekst bewerken]
- Judo – Voor de vierde keer verovert Kim Polling op de EK judo in Tel Aviv de titel in de categorie 70 kilogram. De Groningse verslaat in de finale de Britse Sally Conway, bronzenmedaille winnares op de Olympische Spelen van 2016, na een golden score. Eerder had zij in de halve finale een andere Britse, Gemma Howell, ook al verslagen in de extra tijd.
10 april[brontekst bewerken]
- Atletiek – Krisztián Pars, de olympisch kampioen kogelslingeren van 2012, is op 13 januari jl. bij een buiten competitie controle betrapt op een overtreding van het dopingreglement. In zijn urine werd een niet-prestatiebevorderend product aangetroffen. De Hongaar heeft toegegeven in zijn vrije tijd iets te hebben ingenomen wat zijn sportieve prestaties niet ten goede komt. Hij is desondanks hiervoor geschorst tot juli 2019. Tegen die tijd is hij 37 jaar.
8 april[brontekst bewerken]
- Atletiek – Keniaan Kenneth Kipkemoi wint de Marathon Rotterdam, als debutant. De 33-jarige atleet finisht in een tijd van 2.05.44. De Nederlandse Khalid Choukoud geeft enkele kilometers voor de eindstreep op, zijn coach adviseert hem dat. Bij de vrouwen gaat de winst naar de Keniaanse Visiline Jepkesho. Oud-winnaar Abera Kuma uit Ethiopië wordt zes seconden achter Kipkemoi tweede in de mannenwedstrijd. Zijn landgenoot Kelkile Gezahegn moet genoegen nemen met de derde plaats, hij komt twaalf seconden na de winnaar over de streep.
7 april[brontekst bewerken]
- Sterkste Man van Europa – Tijdens een wedstrijd van de Arnold Classic in Leeds, Engeland, wordt IJslander Hafþór Júlíus Björnsson voor de vierde maal Sterkste Man van Europa, waarbij hij enkele IJslandse records breekt.
2 april[brontekst bewerken]
- Waterpolo – Waterpolo-keeper Evert Kroon overlijdt op 71-jarige leeftijd. Kroon werd in de jaren zeventig beschouwd als een van de beste doelmannen ter wereld. Hij maakte driemaal deel uit van het Nederlands waterpoloteam op de Olympische Spelen. In 1968 en 1972 eindigde dat op de zevende plaats, maar in 1976 veroverde het Oranjeteam de bronzen medaille. De bondscoach van Rusland omschreef Kroon indertijd als een "octopus met armen die van doelpaal tot doelpaal reikten". In 1976 was hij in Montréal bij de sluitingsceremonie de Nederlandse vlaggendrager.
1 april[brontekst bewerken]
- Wielersport - Een week na zijn zege in de E3 Harelbeke wint Niki Terpstra de Ronde van Vlaanderen. Hij is de eerste Nederlandse winnaar van deze wielerklassieker na Adrie van der Poel in 1986.
29 maart[brontekst bewerken]
- Atletiek – Nog geen veertien dagen na zijn vorige Nederlandse record van 72,63 m werpt Denzel Comenentia de slingerkogel in Austin tijdens de Texas Relays naar 76,29 m. Dat is niet alleen ruim 3,5 meter verder dan daarvoor, het is ook ruim voorbij de kwalificatielimiet voor de komende EK in Berlijn.
16 maart[brontekst bewerken]
- Atletiek – Tijdens de 'Yellow Jacket Invitational' in Atlanta werpt Denzel Comenentia de slingerkogel naar een afstand van 72,63 m, een verbetering van het achttien jaar oude Nederlandse record van Ronald Gram van 71,77 m. Comenentia, die al eerder bij het kogelstoten voldeed aan de kwalificatielimiet voor de komende EK in Berlijn, benadert nu ook de kogelslingerlimiet, die op 74,00 m staat.
- Paralympische Winterspelen – Bibian Mentel verovert op de Paralympische Winterspelen haar tweede gouden medaille op het onderdeel banked slalom. In haar derde en laatste run zet zij een tijd neer van 56,94, waarmee zij de Amerikaanse Brittani Court ruimschoots achter zich houdt. Die komt tot 59,87. Lisa Bunschoten pakt met haar 1.00,04 het brons; ook voor haar is het de tweede plak van het toernooi. Renske van Beek eindigt als vierde. Het totaal aantal medailles van Nederlandse deelnemers komt hiermee op zeven.
14 maart[brontekst bewerken]
- Paralympische Winterspelen – Op de Paralympische Winterspelen in PyeongChang wint zitskiester Linda van Impelen zilver op de reuzenslalom. De Nederlandse moet in de twee runs haar meerdere erkennen in de Japanse Momoka Muraoka, maar blijft Claudia Losch net voor. Het is alweer de vijfde medaille van het toernooi voor de Nederlandse equipe.
13 maart[brontekst bewerken]
- Paralympische Winterspelen – Een dag na het goud van Bibian Mentel is er op de Paralympische Winterspelen opnieuw goud weggelegd voor een Nederlandse deelnemer. Zitskiër Jeroen Kampschreur zegeviert op de supercombinatie. Staat hij na de Super G nog op de derde plaats, na een weergaloze afdaling in de slalom eindigt Kampschreur ten slotte met een voorsprong van 1,32 seconden op de Fransman Frédéric François, die het zilver verovert. Brons is weggelegd voor de Noor Jesper Pedersen op 2,15 seconden.
12 maart[brontekst bewerken]
- Paralympische Winterspelen – Bibian Mentel prolongeert op de Paralympische Winterspelen in PyeongChang haar olympische titel op de snowboardcross. In de finale verslaat zij haar landgenote Lisa Bunschoten, ondanks een valpartij van beide finalistes, die in een van de bochten tegelijk onderuit gaan. De Spaanse Astrid Fina Paredes verovert het brons door Renske van Beek te verslaan. Op de snowboardcross verovert Chris Vos, sinds zijn vijfde aan een been verlamd door een ongeval, de zilveren medaille. In de finale moet hij het afleggen tegen de Amerikaan Mike Schultz. In de strijd om het brons trekt de Amerikaan Noah Elliott aan het langste eind ten koste van de Oostenrijker Reinhold Schett.
11 maart[brontekst bewerken]
- Langebaanschaatsen – Patrick Roest zorgt op de WK allround schaatsen in Amsterdam voor een daverende verrassing door de titel te veroveren. Gedurende lange tijd ziet het ernaar uit, dat de Noor Sverre Lunde Pedersen kampioen zal worden, maar die komt op de laatste afstand van het toernooi, de 10.000 meter, ten val en eindigt hierdoor als tweede. Debutant Marcel Bosker pakt het brons vóór Sven Kramer, die voor het eerst sinds 2006 een nederlaag lijdt op een allround toernooi.
10 maart[brontekst bewerken]
- Atletiek – De jonge Amerikaan Michael Norman, regerend wereldkampioen bij de junioren op de 200 m, wint de 400 m indoor tijdens de Amerikaanse studentenkampioenschappen in College Station in 44,52 s. Hiermee verbetert hij het wereldrecord, dat sinds 2005 op naam stond van zijn landgenoot Kerron Clement, met 0,05 seconden.
- Langebaanschaatsen – Bij de WK allround schaatsen in het Amsterdamse Olympisch Stadion slaagt Ireen Wüst er niet in om voor de zevende keer de titel te veroveren. De Nederlandse schaatsvedette moet de eer laten aan de Japanse Miho Takagi, die haar in een rechtstreeks duel op de laatste afstand, de 5000 meter, niet een te grote voorsprong laat nemen. Van de 11,61 seconden die Wüst op de Japanse moet goedmaken, weet ze slechts 3,08 seconden af te knabbelen. Takagi mag zich nu de eerste Aziatische kampioene WK allround noemen. Annouk van der Weijden, die afscheid neemt van het topschaatsen, verovert het brons.
- Paralympische Winterspelen – Op de eerste wedstrijddag van de Paralympische Winterspelen in PyeongChang verovert de Belgische Eléonor Sana bij het Alpineskiën voor visueel gehandicapten de bronzen medaille. Met Chloe Sana als gids laat zij 1.30,60 voor zich klokken, de derde tijd achter de Slowaakse Henrieta Farkašová (goud in 1.29,72) en de Britse Millie Knight (zilver in 1.30,58).
4 maart[brontekst bewerken]
- Atletiek – Op de laatste dag van de WK indoor in Birmingham maken de 'Belgian Tornados', bestaande uit de gebroeders Borlée (Jonathan, Kevin en Dylan), aangevuld met Jonathan Sacoor, hun faam weer eens waar. Op de 4 x 400 m estafette snellen zij naar het brons door op de streep Trinidad en Tobago te kloppen. Hun tijd, 3.02,51, is een Belgisch record. Polen verrast door het Amerikaanse team voor te blijven in 3.01,77, een wereldrecord. Ook de Amerikanen blijven met hun tijd van 3.01,97 binnen het oude record, dat met 3.02,13 sinds 2014 in Amerikaanse handen was.
- Baanwielrennen – Op de laatste dag van de WK baanwielrennen in Apeldoorn krikt de Nederlandse equipe het totaal aantal veroverde medailles op tot twaalf en wordt hiermee zeer overtuigend eerste in het medailleklassement. De laatste drie medailles zijn voor Jeffrey Hoogland, die op de 1 km tijdrit iedereen achter zich houdt, inclusief landgenoot Theo Bos. Hoogland verovert het goud, Bos het brons, want de Australiër Matthew Glaetzer plaatst zich tussen de twee Nederlanders in en verovert het zilver. Bij de vrouwen verovert Kirsten Wild haar derde gouden medaille door ook de puntenkoers te winnen vóór de Deense Amalie Dideriksen en de Nieuw-Zeelandse Rushlee Buchanan. Belgisch succes is er ook: Nicky Degrendele wordt de nieuwe keirin-kampioene. De Hongkongse Lee Wai Sze verovert het zilver en de Litouwse Simona Krupeckaitė het brons.
- Langebaanschaatsen – Op de WK sprint in Changchun wordt Jorien ter Mors wereldkampioene bij de vrouwen. Zij is de tweede Nederlandse die deze titel verovert. De eerste was Marianne Timmer in 2006. Ter Mors staat na drie ritten in de sprintvierkamp tweede achter de Japanse titelverdedigster Nao Kodaira, maar die meldt zich na drie afstanden af wegens ziekte, waardoor Ter Mors de titel niet meer kan ontgaan. De Amerikaanse Brittany Bowe wordt tweede, de Russin Olga Fatkoelina derde. Bij de mannen blijkt de Noor Håvard Holmefjord Lorentzen net iets te sterk voor Kjeld Nuis die, ondanks twee overwinningen op de 1000 meter, op de laatste afstand 0,15 seconde tekort komt voor de eindzege. Titelverdediger Kai Verbij verovert het brons.
3 maart[brontekst bewerken]
- Atletiek – In Oxford overlijdt op 88-jarige leeftijd Sir Roger Bannister, de Britse atleet die wereldberoemd werd, omdat hij op 6 mei 1954 als eerste de Engelse mijl binnen de vier minuten liep, iets wat destijds voor onmogelijk werd gehouden. Hij liet echter 3.59,4 noteren. Na 46 dagen was hij het record overigens alweer kwijt aan de Australiër John Landy, die er bij een wedstrijd in Finland 3.58,0 van maakte. Bannister nam in 1952 deel aan de Olympische Spelen van Helsinki, waar hij op de 1500 m net buiten het podium finishte. Na in 1954 op die afstand Europees kampioen te zijn geworden, zette hij een punt achter zijn atletiekloopbaan, concentreerde zich op zijn studie geneeskunde en werd een vooraanstaand neuroloog. Sinds 2011 leed Bannister aan de ziekte van Parkinson.
- Baanwielrennen – De Nederlandse equipe grossiert in medailles op de vierde dag van de WK baanwielrennen. Elis Ligtlee viert haar rentree na een langdurige afwezigheid sinds de Olympische Spelen van 2016 door op de 500 meter tijdrit voor vrouwen naar het brons te grijpen achter de Duitse Miriam Welte en de Russin Darja Sjmeleva. Bij de achtervolging is het Annemiek van Vleuten die, na een persoonlijk record van 3.29,3 in de kwalificatie, achter de Amerikaanse Chloe Dygert het zilver verovert. Dygert rijdt met 3.20,07 een wereldrecord. Haar landgenote Kelly Catlin pakt hier het brons. Op de koppelkoers verovert Kirsten Wild voor de variatie nu eens een zilveren medaille, samen met Amy Pieters. Het Nederlandse duo moet alleen het Britse tweetal Katie Archibald en Emily Nelson voor laten gaan. Maria Giulia Confalonieri en Letizia Paternoster uit Italië winnen het brons.
Bij de mannen voegt Jan-Willem van Schip op het onderdeel omnium een tweede zilveren plak aan zijn verzameling toe. Ondanks een valpartij op tweederde van de afsluitende puntenkoers weet hij zich naar de voorste gelederen terug te vechten en moet hij ten slotte alleen de Pool Sjymon Sajnok voor zich dulden. Ook hier gaat het brons naar Italië in de persoon van Simone Consonni. - Atletiek – Twee bronzen medailles zijn op de derde dag van de WK indoor in Birmingham het resultaat van de Nederlandse inbreng. Nadine Visser verrast met het veroveren van brons op de 60 m horden. Na in de halve finale reeds tot 7,83 s te zijn gekomen, waarmee zij het op twee dagen na 29 jaar oude nationale record van Marjan Olyslager (7,89 s) flink verbetert, komt zij in de finale tot 7,84 s. Visser eindigt achter de Amerikaanse atletes Kendra Harrison (goud in 7,70 = AR) en Christina Manning (zilver in 7,79 s), maar voor Sharika Nelvis, die al eerder tot 7,70 s was gekomen, maar nu met 7,86 s door de Nederlandse buiten het podium wordt gehouden. Sifan Hassan moet het in de finale van de 1500 m, net als eerder op de 3000 m, opnemen tegen Genzebe Dibaba en Laura Muir. Ditmaal eindigt zij als derde achter Dibaba (goud in 4.05,27) en Muir (zilver in 4.06,23) in 4,07,26. Het is voor het eerst in de historie dat een Nederlandse vertegenwoordiger op een WK indoor met meer dan een medaille huiswaarts keert.
2 maart[brontekst bewerken]
- Baanwielrennen – Op de derde dag van de WK baanwielrennen in Apeldoorn is er opnieuw goud en zilver weggelegd voor de Nederlandse equipe. Bij de vrouwen troeft Kirsten Wild op het omnium al haar concurrentes af en kroont zichzelf tot wereldkampioene. De Deense Amalie Dideriksen verovert het zilver, het brons gaat naar de Nieuw-Zeelandse Rushlee Buchanan. Op de puntenkoers bij de mannen verrast Jan-Willem van Schip met een zilveren medaille achter de nu vijfvoudige wereldkampioen Cameron Meyer uit Australië. De Brit Mark Stewart pakt het brons.
1 maart[brontekst bewerken]
- Atletiek – Op de eerste dag van de WK indoor in Birmingham is er al direct Nederlands succes. Sifan Hassan verovert, na een fel gevecht met de Britse Laura Muir, de zilveren medaille op de 3000 m achter de ongenaakbare Ethiopische Genzebe Dibaba, die voor de derde keer op rij naar de titel snelt. Het is de vierde WK-medaille van de Nederlandse, maar de eerste op de 3000 m indoor. De tijden zijn: 9.45,05 voor Dibaba, 8.45,68 voor Hassan en 8.45,78 voor Muir.
28 februari[brontekst bewerken]
- Baanwielrennen – Op de eerste dag van de WK baanwielrennen in Apeldoorn zijn er drie finales geprogrammeerd en in alle drie schitteren Nederlandse deelnemers. Nils van 't Hoenderdaal, Harrie Lavreysen en Jeffrey Hoogland veroveren bij de mannen de wereldtitel in het onderdeel teamsprint. In de finale zijn de drie Nederlanders te sterk voor de als tweede finishende Britten. Het Franse team verovert het brons. Bij de vrouwen is het Kirsten Wild, die op het onderdeel scratch de titel verovert. De Belgische Jolien D'Hoore wordt tweede en scoort voor haar land het eerste eremetaal, gevolgd door de Deense Amalie Dideriksen. Het vrouwensprintteam ten slotte, bestaande uit Shanne Braspennincx en Kyra Mabertink, grijpt het zilver achter Duitsland.
24 februari[brontekst bewerken]
- Olympisch schaatsen – Op de laatste dag van het schaatstoernooi op de Olympische Winterspelen in Pyeongchang staat de massastart voor vrouwen en mannen op het programma en dat levert Nederland nog eens twee bronzen plakken op. Hiervoor zorgt bij de vrouwen Irene Schouten, die achter de Japanse Nana Takagi en de Zuid-Koreaanse Kim Bo-reum als derde finisht, terwijl bij de mannen Koen Verweij naar zijn tweede bronzen plak schaatst. Voor hem grijpt de Koreaan Lee Seung-hoon naar het goud en is er voor het eerst sinds twintig jaar ook olympisch succes voor België in de persoon van Bart Swings, die het zilver verovert. Voor Nederland komt het totaal aantal olympische medailles hiermee op twintig te staan. Het levert in het medailleklassement overall een vijfde laats op.
23 februari[brontekst bewerken]
- Olympisch schaatsen – Op het laatste individuele schaatsnummer van de Olympische Winterspelen in Pyeongchang, de 1000 meter voor mannen, doet Kjeld Nuis wat in alle negen voorgaande individuele schaatsonderdelen niemand is gelukt: winnen in de laatste rit. Nadat de Zuid-Koreaan Kim Tae-yun en de Noor Håvard Lorentzen respectievelijk 1.08,22 en 1.07,99 op de klokken hebben gezet, weet de Nederlander daar, ondanks een eerste valse start, met 1.07,95 net onder te duiken en verovert zijn tweede gouden medaille. Het is de zevende gouden plak bij het langebaanschaatsen en de achttiende medaille in totaal voor de Nederlandse equipe.
22 februari[brontekst bewerken]
- Olympisch shorttrack – Op de laatste dag van het shorttracktoernooi op de Olympische Winterspelen zorgt Suzanne Schulting voor een daverende verrassing door goud te winnen op de 1000 meter voor vrouwen. Zij is simpelweg te sterk voor al haar tegenstandsters, van wie de twee Zuid-Koreaanse deelneemsters elkaar zelfs onderuit rijden. De Canadese Kim Boutin pakt het zilver, de Italiaanse Arianna Fontana het brons. Het is de allereerste gouden olympische medaille ooit in het shorttrackschaatsen voor Nederland.
21 februari[brontekst bewerken]
- Olympisch schaatsen – De Nederlandse achtervolgingsploegen bij de vrouwen en de mannen bezorgen ons land de zestiende en zeventiende medaille van de Olympische Winterspelen in Pyeongchang, maar die hebben niet de kleur waarop werd gehoopt. Bij de vrouwen moeten Ireen Wüst, Marrit Leenstra en Antoinette de Jong ondanks hun tijd van 2.55,48, de snelste van hun drie ritten, genoegen nemen met het zilver. De Japanse ploeg, gecoacht door de Nederlander Johan de Wit, bestaande uit Miho Takagi, Ayano Sato en Nana Takagi, finisht in 2.53,89 ruim anderhalve seconde eerder dan de Nederlandse ploeg. Ook Lotte van Beek, die in actie kwam in de halve finale, krijgt zilver.
De mannen delven in de halve finale het onderspit tegen de zeer sterke Noorse ploeg, die vervolgens in de finale ook Zuid-Korea verslaat. Håvard Bøkko, Simen Spieler Nilsen en Sverre Lunde Pedersen laten 3.37,32 voor zich noteren en zorgen voor het tweede olympische schaatsgoud voor Noorwegen na de eerdere overwinning op de 500 m van Håvard Holmefjord Lorentzen. In de strijd om het brons zijn Sven Kramer, Patrick Roest en Jan Blokhuijsen veel sneller dan de Nieuw-Zeelandse ploeg. Koen Verweij, die in de eerste ronde in actie kwam, krijgt eveneens brons.
20 februari[brontekst bewerken]
- Olympisch shorttrack – Na enkele dagen zonder medailles te hebben moeten doorbrengen op de Olympische Winterspelen in Pyeongchang wordt de Nederlandse equipe verrast door een bronzen plak voor de relayploeg voor vrouwen. Het viertal, eerder uitgeschakeld voor de A-finale, wint de B-finale, wat normaal gesproken niet meer dan een vijfde plaats oplevert. Maar nadat in de A-finale twee van de vier ploegen worden gediskwalificeerd, schuift Nederland op naar de derde plaats en veroveren Jorien ter Mors, Suzanne Schulting, Yara van Kerkhof en Lara van Ruijven zo alsnog het brons achter de ploegen van Korea en Italië. Ter Mors wordt hiermee de eerste vrouw die erin slaagt om op dezelfde Winterspelen medailles te veroveren in twee verschillende takken van sport.
19 februari[brontekst bewerken]
- Atletiek – In Sotsji overlijdt de Russische kogelslingeraar Sergej Litvinov. Litvinov werd in 1983 en 1987 wereldkampioen en bereikte zijn hoogtepunt met het behalen van de olympische titel op de Olympische Spelen van 1988 in Seoel. Ook verbeterde hij driemaal het wereldrecord. Litvinov werd na zijn carrière coach en begeleidde onder meer zijn zoon Sergej Litvinov jr., die op de EK van 2014 bij het kogelslingeren een bronzen medaille veroverde. Tijdens een fietstocht op de terugweg van een training viel hij van zijn fiets en overleed ter plekke. Litvinov werd 60 jaar.
18 februari[brontekst bewerken]
- Atletiek – Christian Coleman maakt aan alle twijfel rond zijn eerdere wereldrecord op de 60 m indoor van 6,37 s in januari (er waren geen elektronische startblokken gebruikt en ook de dopingcontrole direct na de race was niet uitgevoerd) door in Albuquerque naar 6,34 s te snellen, waarmee de Amerikaanse sprinter vijf honderdste seconde afhaalt van het dus nog steeds geldende record van Maurice Greene uit 1998.
16 februari[brontekst bewerken]
- Olympisch schaatsen – Op de zevende dag van de Olympische Winterspelen verrast Esmee Visser vriend en vijand met een sensationele race op de 5000 m bij de vrouwen. In 6.50,23, een verbetering van haar PR met zes seconden, is de jonge Nederlandse iedereen te snel af. Annouk van der Weijden, die met 6.54,17 eveneens een dik PR rijdt, staat tot de laatste rit op de tweede plaats maar komt, doordat in de slotrace de Tsjechische Martina Sábliková en de Russische Natalia Voronina naar respectievelijk 6.51,85 en 6.53,98 rijden, net buiten het podium terecht.
15 februari[brontekst bewerken]
- Olympisch schaatsen – Geheel tegen de verwachtingen in gaat op de zesde dag van de Olympische Winterspelen op de 10.000 m bij de mannen het goud niet naar een Nederlandse schaatser (Sven Kramer of Jorrit Bergsma), maar is het de Canadese Nederlander Ted-Jan Bloemen die met de hoogste eer gaat strijken. Nadat Bergsma eerder een heel snelle 12.41,69 op de klokken heeft gezet, rijdt Bloemen nog eens bijna twee seconden van die tijd af en wint in 12.39,77, een olympisch record. Kramer rijdt zich in de laatste rit stuk op deze snelle tijden en eindigt teleurgesteld als zesde. Het brons is nu voor de Italiaan Nicola Tumolero in 12.54,32.
14 februari[brontekst bewerken]
- Olympisch schaatsen – Op de vijfde dag van de Olympische Winterspelen komt de vijfde gouden plak in successie voor Nederland op het conto te staan van Jorien ter Mors. De olympisch kampioene op de 1500 m van Sotsji komt in Pyeongchang uit op de 1000 m en rijdt op magistrale wijze naar de winst. Aan haar tijd van 1.13,56, een olympisch record, kan niemand tippen. De twee Japanse rijdsters Nao Kodaira (zilver in 1.13,82) en Miho Takagi (brons in 1.13,98) komen nog het dichtst in haar buurt.
13 februari[brontekst bewerken]
- Olympisch shorttrack – Yara van Kerkhof verrast op de Olympische Winterspelen 2018 door op de 500 m voor vrouwen de zilveren medaille te veroveren. De Nederlandse shorttrack-schaatsster weet in de finale na een slechte start te profiteren van een valpartij en wordt achter de Zuid-Koreaanse Choi Min-jeong en de Canadese Kim Boutin aanvankelijk derde, maar schuift op naar de tweede plaats, nadat de Koreaanse wegens hinderen van de Canadese is gediskwalificeerd. Het is nu al de tiende medaille in totaal voor de Nederlandse equipe.
- Olympisch schaatsen – De groei van het aantal door Nederlandse schaatsers gewonnen gouden olympische medailles blijft synchroon lopen met het aantal dagen dat de Olympische Winterspelen in Pyeongchang oud zijn. Op de vierde dag van het toernooi verovert Nederland de vierde gouden plak en deze komt ditmaal op het conto te staan van Kjeld Nuis, die de 1500 m bij de mannen wint in 1.44,01. Daarmee maakt de 28-jarige schaatser in één klap de teleurstelling goed van het moeten missen van de twee voorgaande edities in Vancouver in 2010 en Sotsji in 2014. Ploeggenoot Patrick Roest debuteert verrassend door het zilver te winnen in 1.44,86. De Zuid-Koreaan Kim Min-seok rijdt in 1.44,93 naar het brons en is daarmee de eerste Aziaat die op de 1500 m het olympisch podium mag beklimmen.
12 februari[brontekst bewerken]
- Olympisch schaatsen – De Olympische Winterspelen in Pyeongchang zijn drie dagen oud en alweer is er goud voor Nederland. Ditmaal is het Ireen Wüst, die een lang gekoesterde wens in vervulling ziet gaan: op de 1500 m bij de vrouwen verovert zij bij haar vierde Winterspelen op rij haar vierde gouden medaille op een individuele afstand. Totaal heeft zij nu de voor een schaatsster unieke serie van tien olympische medailles vergaard, waarvan vijfmaal goud. Op de 1500 m is zij met haar tijd van 1.54,35 al haar concurrentes de baas. De Japanse Miho Takagi, die het hele seizoen op deze afstand ongenaakbaar is geweest, komt met 1.54,55 nog het dichtst in haar buurt. Marrit Leenstra weet de jarenlange last van altijd vierde of vijfde worden van zich af te schudden en eist met 1.55,26 de bronzen medaille voor zich op ten koste van Lotte van Beek, die een honderdste seconde te kort komt voor het erepodium.
11 februari[brontekst bewerken]
- Olympisch schaatsen – Op de tweede dag van de Olympische Winterspelen in Zuid-Korea schrijft Sven Kramer geschiedenis door als eerste schaatser ooit voor de derde keer op rij olympisch kampioen te worden op de 5000 m. De in de laatste rit gestarte Nederlander weet na een degelijke race de in de voorlaatste rit door de Canadese Nederlander Ted-Jan Bloemen en de Noor Sverre Lunde Pedersen gezette tijd van 6.11,61 (van de twee blijkt Bloemen uiteindelijk tweeduizendste sneller) te overtreffen met een eindtijd van 6.09,76. Kramer brengt hiermee het medailletotaal van Nederland op vijf.
10 februari[brontekst bewerken]
- Olympisch shorttrack – Shorttrack-schaatser Sjinkie Knegt completeert het Nederlandse succes op de eerste dag van de Olympische Winterspelen 2018 door op de 1500 m voor mannen de zilveren medaille voor zich op te eisen, vlak achter de Zuid-Koreaan Lim Hyo-jun.
- Olympisch schaatsen – De Olympische Winterspelen 2018 beginnen voor Nederland uiterst succesvol. Op de 3000 m bij de vrouwen is er al direct sprake van een 'sweep': alle podiumplaatsen zijn voor Oranje. Alleen de volgorde is verrassend: Carlijn Achtereekte verovert de olympische titel met een tijd van 3.59,21. Hiermee onttroont zij Ireen Wüst, die acht-honderdste van een seconde moet toegeven op de ontketende schaatsster uit Lettele. Antoinette de Jong completeert het podium door met 4.00,02 naar het brons te grijpen.
19 januari[brontekst bewerken]
- Atletiek – Voor het eerste wereldrecord van het jaar tekent de 21-jarige Amerikaan Christian Coleman. Tijdens de Clemson Invitational in South Carolina komt Coleman op de 60 m indoor tot 6,37 s, twee tienden sneller dan het record van zijn landgenoot Maurice Greene uit 1998, die het sindsdien eenmaal evenaarde in 2001. Coleman won vorig jaar op de WK in Londen de zilveren medaille op de 100 m, achter Justin Gatlin, maar vóór Usain Bolt, die na dat toernooi een punt achter zijn carrière zette.
14 januari[brontekst bewerken]
- Autosport – In Californië overlijdt oud-coureur Dan Gurney. Gurney nam tussen 1959 en 1970 in de Formule 1 deel aan in totaal 87 Grands Prix, waarvan hij er vier won. Hij was bovendien de eerste Amerikaan die zowel een Formule 1-race won als de 24 uur van Le Mans (in 1967, samen met A.J. Foyt) en een NASCAR-race. Ook was hij de uitvinder van de zogenaamde gurney flap, de verticale elementen bij een achtervleugel die voor minder weerstand zorgen. Gurney, die overleed aan de complicaties van een longontsteking, werd 86 jaar.
6 januari[brontekst bewerken]
- Atletiek – In West Orange (New Jersey) overlijdt de Amerikaanse atleet Horace Ashenfelter. Ashenfelter, specialist op de 3000 m steeple, veroverde op dit onderdeel op de Olympische Spelen van 1952 in Helsinki de gouden medaille door de Russische favoriet, Vladimir Kazantsev, met 8.48,6 houder van het officieuze wereldrecord -het eerste officiële, door de IAAF erkende wereldrecord stamt uit 1954- gedecideerd te verslaan en al doende diens beste tijd met zijn finishtijd van 8.45,4 te overtreffen. Hij beëindigde zijn carrière vier jaar later, kort na de Spelen van Melbourne. Ashenfelter overleed zeventien dagen voordat hij 95 zou zijn geworden.