Portaal:In het nieuws/Sport/2019

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Dit is een archiefpagina voor Portaal:In het nieuws/Sport

17 december[brontekst bewerken]

14 december[brontekst bewerken]

  • Handbal – Voor het eerst in de historie wordt het Nederlandse vrouwen-handbalteam wereldkampioen. In een uiterst spannende finale tegen Spanje weet Lois Abbingh in de laatste seconden van de wedstrijd vanuit een strafworp de gelijke stand van 29-29 om te buigen in 30-29. De Nederlandse vrouwen behaalden in de laatste twee WK’s telkens een medaille (zilver in 2015 en brons in 2017), maar goud werd het nog nooit. Tot nu in Tokio. De Nederlandse ploeg heeft zich door dit resultaat tevens rechtstreeks geplaatst voor de Olympische Spelen van 2020, die eveneens in Tokio zullen plaatsvinden. Met een totaal van 71 goals wordt Lois Abbingh tevens topscorer van het toernooi.

12 december[brontekst bewerken]

8 december[brontekst bewerken]

  • Zwemmen – Op de laatste dag van de EK kortebaanzwemmen in Glasgow komen er voor de Nederlandse equipe geen medailles meer bij. Nederland wordt met vijfmaal goud, eenmaal zilver en viermaal brons derde in het medailleklassement.
  • Atletiek – Op de EK veldlopen in Lissabon behalen de delegaties van zowel België als Nederland succes. Bij de mannen zijn het de Belgen die een zilveren medaille veroveren in het landenklassement. Na de ruim 10 km over het snelle, maar geaccidenteerde parcours finishen zowel Soufiane Bouchikhi (zevende) als Isaac Kimeli (achtste) bij de eerste tien. Dit, gevoegd bij de 23e plaats van Lahsene Bouchikhi en de 24e van Michael Somers levert alles bij elkaar de tweede plaats op, een evenaring van de beste Belgische prestatie uit 2013. De Nederlandse U23-vrouwen scoren in het landenklassement zelfs goud. Jasmijn Lau krijgt er daarnaast ook nog een individuele zilveren medaille bij, want zij wordt na de ruim 6 km veldloop tweede. Jasmijn Bakker valt kort daarachter met een vierde plaats net buiten het podium. Diana van Es maakt met een elfde plaats het succes voor Nederland compleet. De vierde Nederlandse, Famke Heinst, moet opgeven, maar dat doet geen afbreuk aan het eindresultaat.

7 december[brontekst bewerken]

6 december[brontekst bewerken]

5 december[brontekst bewerken]

4 december[brontekst bewerken]

1 december[brontekst bewerken]

16 november[brontekst bewerken]

13 november[brontekst bewerken]

9 november[brontekst bewerken]

  • Atletiek – De organisatoren van de Urban Trail Lille 5 km hoopten weliswaar, dat het wereldrecord eraan zou gaan, maar hadden daarbij andere deelnemers in gedachten dan de man die dat wereldrecord ten slotte inderdaad verbetert, Robert Keter uit Kenia. De 29-jarige Keter, die zijn eerste 5 km op de weg loopt, finisht die race in Rijsel namelijk in 13.22, zeven seconden sneller dan het bestaande record van Julien Wanders van begin dit jaar, dat in april werd geëvenaard door Keters landgenoot Edward Cheserek. Ook de drie volgende atleten, allen Kenianen, finishen met 13.28 nog binnen de oude recordtijd.

20 oktober[brontekst bewerken]

19 oktober[brontekst bewerken]

18 oktober[brontekst bewerken]

  • BaanwielrennenJeffrey Hoogland en Harrie Lavreysen vechten op de derde dag van de EK baanwielrennen in een onderling duel uit, wie van de twee Nederlanders zich Europees baankampioen op de sprint 2019 mag noemen. Het wordt Hoogland, die in de finale twee keer zijn wiel net iets eerder over de streep drukt. Het is dit jaar al de derde confrontatie in een finale tussen deze twee sprintgrootheden. Het brons gaat naar de Pool Mateusz Rudyk. Bij de vrouwen verovert Kirsten Wild haar tweede goud van het toernooi. Op het onderdeel omnium verdedigt zij haar titel van vorig jaar met succes. Al na drie onderdelen gaat zij aan de leiding en staat die daarna niet meer af. Met 116 punten verslaat zij de Britse Laura Kenny (114 punten) en de Wit-Russische Tatsjana Sjarakova (112 punten).

17 oktober[brontekst bewerken]

16 oktober[brontekst bewerken]

13 oktober[brontekst bewerken]

  • Atletiek – Nog nauwelijks bekomen van de marathonsensatie, veroorzaakt door de Keniaan Eliud Kipchoge in Wenen, dient de volgende zich alweer aan: in Chicago wint Brigid Kosgei, landgenote van Kipchoge, de marathon in 2:14.04. Hiermee verbetert zij het zestien jaar oude en onaantastbaar geachte wereldrecord bij de vrouwen van 2:15.25 van de Britse Paula Radcliffe niet met één of twee seconden, maar verpulvert zij het met bijna anderhalve minuut. Kosgei loopt in Chicago aanvankelijk zelfs op een schema van rond de 2:10, maar moet in het tweede deel van de wedstrijd iets op dit schema toegeven. Haar eigen PR van 2:18.20 verbetert zij met ruim vier minuten.

12 oktober[brontekst bewerken]

  • Atletiek – Waar vrijwel niemand in geloofde, gebeurt: de Keniaen Eliud Kipchoge, met 2:01.39 houder van het officiële wereldrecord op de marathon, doorbreekt de grens van 2 uur en legt een marathonafstand af in 1:59.40. Op een speciaal daarvoor uitgekozen vlak en met bomen omzoomd parcours in Wenen loopt hij een marathon in een strak geregisseerde sololoop. Hij wordt hierbij omringd door in totaal 41 toplopers die, elkaar om beurten afwisselend, als tempomakers fungeren en in een van tevoren in een windtunnel uitgedachte formatie lopen om de luchtweerstand voor Kipchoge zoveel mogelijk te reduceren. Het is de tweede keer dat de Keniaan een poging waagt. Bij zijn eerste, in 2017 op het circuit van Monza in Italië, bleef hij nog 25 seconden boven de magische grens, bij zijn tweede poging slaagt hij met glans. Een officieel record zal het echter niet worden, omdat niet is voldaan aan het wedstrijdreglement van de IAAF. De historische betekenis van de prestatie van Kipchoge is desondanks onmiskenbaar.

6 oktober[brontekst bewerken]

5 oktober[brontekst bewerken]

4 oktober[brontekst bewerken]

29 september[brontekst bewerken]

28 september[brontekst bewerken]

  • Autosport – Met het winnen van de hoofdrace in de Formule 2 tijdens het weekend van de Grand Prix Formule 1 van Rusland stelt Nyck de Vries zijn wereldtitel in de Formule 2 veilig. De coureur uit Sneek heeft met zijn overwinning in Sotsji een dusdanige puntenvoorsprong op zijn naaste concurrenten opgebouwd, dat hij in de drie resterende races niet meer kan worden ingehaald. Hiermee is hij de eerste Nederlander die een wereldtitel in de Formule 2 verovert.
  • Atletiek – Op de tweede dag van de WK in Doha maakt Sifan Hassan de hooggespannen verwachtingen voor de 10.000 m helemaal waar. De Nederlandse bouwt haar race vanuit de achterhoede rustig op, voegt zich in de tweede helft ervan bij de kop en snelt ten slotte al haar concurrentes voorbij om de tweede 10.000 m die zij ooit liep te winnen in 30.17,62, een PR. Het is de vierde gouden medaille voor Nederland in de WK-historie. De Belgische afvaardiging boekt zijn eerste succes op het nieuwe onderdeel 4 x 400 m estafette voor gemengde teams. In 3.16,16 snellen Robin Vanderbemden, Camille Laus, Imke Vervaet en Dylan Borlée in de series naar een Belgisch record en behalen er tevens een finaleplaats mee.
  • Wielrennen – Op onwaarschijnlijke wijze wordt Annemiek van Vleuten wereldkampioene op de weg in Yorkshire. De Nederlandse begint 105 kilometer voor de finish van de in totaal 149,5 km lange wegwedstrijd, na uit het peloton te zijn ontsnapt, aan een onmogelijk lijkende solo. Niemand weet haar echter te achterhalen en dus komt zij bijna drie uur later met een voorsprong van 2,15 minuten als eerste aan de finish. Anna van der Breggen maakt het Nederlandse succes compleet door haar tweede zilveren medaille van het toernooi te veroveren, terwijl de Australische Amanda Spratt naar het brons fietst.

27 september[brontekst bewerken]

  • Wielrennen – Op de zesde dag van de WK wielrennen vindt de wegrit over 91,5 km voor de vrouwen junioren plaats. Het levert zowel België als Nederland opnieuw een medaille op. In de eindsprint, gewonnen door de Amerikaanse Megan Jastrab in 2:08.00, sprint Julie De Wilde uit België naar het zilver en pakt Lieke Nooijen met een ultieme krachtsinspanning het brons. Voor België is het de tweede medaille van het toernooi, voor Nederland alweer de zesde.

25 september[brontekst bewerken]

  • Wielrennen – Op de vierde dag van de WK wielrennen is het eerste succes voor de Belgische equipe een feit. Remco Evenepoel verovert het zilver op de tijdrit bij de mannen. De 19-jarige Belg legt de 54 kilometer lange tijdrit af in 1:06.13 en dat is 1.08 langzamer dan de Australiër Rohan Dennis, die ongenaakbaar naar het goud fietst in 1:05.05. Het brons gaat naar de Italiaan Filippo Ganna, die aan de finish een achterstand op de winnaar heeft van 1.55.

24 september[brontekst bewerken]

23 september[brontekst bewerken]

22 september[brontekst bewerken]

15 september[brontekst bewerken]

25 augustus[brontekst bewerken]

24 augustus[brontekst bewerken]

18 augustus[brontekst bewerken]

17 augustus[brontekst bewerken]

16 augustus[brontekst bewerken]

11 augustus[brontekst bewerken]

  • Wielrennen - Op de laatste dag van de EK wielrennen voegt de Belgische delegatie een zilveren plak toe aan het eerder veroverde goud. In de wegrit voor mannen over 172,6 km moet in de eindsprint Yves Lampaert slechts de Italiaan Elia Viviani voor zich dulden. De Duitser Pascal Ackermann pakt met het brons de allerlaatste medaille van het toernooi. Nederland speelt ditmaal geen rol van betekenis, maar wint met in totaal vijfmaal goud, tweemaal zilver en driemaal brons het medailleklassement. België wordt vijfde.

10 augustus[brontekst bewerken]

  • Wielrennen - Op de vierde dag van de EK in Alkmaar staat de wegwedstrijd over 115 km voor vrouwen op het programma en het zijn hier de Nederlandse deelneemsters die de dienst uitmaken. Al vroeg in de wedstrijd scheiden dertig rensters zich af, waaronder zeven van de acht Nederlandse vrouwen. Uiteindelijk dunt de kopgroep na enkele schiftingen uit tot een drietal, te weten de Nederlandse Amy Pieters, de Duitse Lisa Klein en de Italiaanse Elena Cecchini. Deze drie laten zich niet meer inhalen en het is ten slotte Pieters die na 2 uur en 56.03 minuten de eindsprint wint voor Cecchini en Klein. Voor de Nederlandse is het al het tweede goud na de gemengde ploegenestafette op de eerste dag.

9 augustus[brontekst bewerken]

8 augustus[brontekst bewerken]

  • Wielrennen – Op de tweede dag van de EK in Alkmaar staan bij de mannen en vrouwen de tijdritten op het programma. Beide onderdelen zijn een prooi voor Nederlandse en Belgische wielrenners. Bij de vrouwen is het Ellen van Dijk die voor de vierde achtereenvolgende maal het goud weet te veroveren. Zij rijdt de 22,4 kilometer in 28.07, bijna een halve minuut sneller dan de Duitse Lisa Klein, die het zilver wint. Lucinda Brand maakte het Nederlandse feestje compleet met een bronzen medaille, op 52 seconden van Van Dijk. Bij de mannen is het Remco Evenepoel, die vast van plan is om zijn enkele dagen eerder tijdens de Ronde van Polen zo tragisch omgekomen landgenoot Bjorg Lambrecht te eren met de Europese titel. Die opzet lukt. De Belg verovert het goud in 24.55. De Deen Kasper Asgreen doet negentien seconden langer over de 22,4 kilometer en pakt het zilver, terwijl het brons naar de Italiaan Edoardo Affini gaat, die op 21 seconden van de winnaar finisht.

7 augustus[brontekst bewerken]

29 juli[brontekst bewerken]

27 juli[brontekst bewerken]

21 juli[brontekst bewerken]

20 juli[brontekst bewerken]

14 juli[brontekst bewerken]

12 juli[brontekst bewerken]

7 juli[brontekst bewerken]

30 juni[brontekst bewerken]

23 juni[brontekst bewerken]

17 juni[brontekst bewerken]

16 juni[brontekst bewerken]

15 juni[brontekst bewerken]

13 juni[brontekst bewerken]

8 juni[brontekst bewerken]

20 mei[brontekst bewerken]

  • Formule 1 – Drievoudig wereldkampioen in de Formule 1 Niki Lauda overlijdt op 70-jarige leeftijd. De F1-carrière van de Oostenrijker omvat vier decennia, met een onderbreking van 1979 tot 1982, toen hij zich concentreerde op een door hemzelf opgerichte luchtvaartmaatschappij. Na zijn debuut in 1971, won hij zijn eerste race in 1974, om vervolgens in 1975 zijn eerste wereldtitel te veroveren. Het jaar daarop overleefde hij een horrorcrash op de Duitse Nürburgring, zij het dat hij daar ernstige brandwonden aan overhield. Het weerhield hem er niet van om nog in datzelfde jaar zijn comeback te maken en in 1977 opnieuw wereldkampioen te worden. Beide malen deed hij dat in een Ferrari. Na genoemde onderbreking maakte hij zijn rentree in 1982 bij McLaren, voor welk team hij in 1984 zijn derde wereldtitel veroverde. Eind 1985 nam hij afscheid van de Formule 1, waarin hij in de jaren negentig als consultant terugkeerde bij Ferrari. Daarna was hij enkele jaren teammanager bij Jaguar Racing. In 2012 kreeg hij een leidinggevende positie bij het Mercedes F1 Team en was hij tot in 2018 veelvuldig bij Grands Prix aanwezig. Na in de zomer van 2018 een longtransplantatie te hebben moeten ondergaan, stierf hij ten slotte aan complicaties ten gevolge van een griepaanval.

18 mei[brontekst bewerken]

28 april[brontekst bewerken]

19 april[brontekst bewerken]

18 april[brontekst bewerken]

16 april[brontekst bewerken]

14 april[brontekst bewerken]

  • Turnen – Voor de derde maal in zijn carrière verovert Epke Zonderland de Europese titel op de rekstok. Was hij eerder in 2011 en 2014 de beste van Europa, op de EK turnen in Szczecin is hij andermaal te sterk voor de concurrentie. Na een fabelachtige oefening, die een score van 15,266 oplevert, kan de zege hem niet meer ontgaan. Het is niet de enige medaille voor Nederland, want eerder al verovert Eythora Thorsdottir op de vloer met een score van 13,666 het zilver. Alleen de Française Mélanie de Jesus dos Santos komt met 13,833 tot een hogere score. De prestatie van Thorsdottir is des te opvallender, omdat zij vanwege een handblessure lange tijd niet heeft kunnen turnen.

13 april[brontekst bewerken]

7 april[brontekst bewerken]

6 april[brontekst bewerken]

10 maart[brontekst bewerken]

9 maart[brontekst bewerken]

3 maart[brontekst bewerken]

2 maart[brontekst bewerken]

1 maart[brontekst bewerken]

  • Baanwielrennen – De Nederlandse wielrenners op de WK in Pruszków blijven maar scoren. Op de derde dag worden er opnieuw medailles veroverd, twee gouden en een zilveren. Goud is er bij de mannen voor Jan-Willem van Schip op de puntenkoers. Pakte hij vorig jaar al zilver op dit onderdeel, nu is hij met een totaal van 104 punten heer en meester. De Spanjaard Sebastián Mora eindigt met 76 punten op eerbiedige afstand als tweede en pakt het zilver, terwijl de 67 punten van de Ier Mark Downey goed is voor brons. Bij de vrouwen is het Kirsten Wild die goud scoort. Zij wint het onderdeel omnium en prolongeert hiermee haar vorig jaar behaalde wereldtitel. Het laatste van de drie onderdelen, de puntenkoers, geeft de doorslag. Wild blijft de Italiaanse Letizia Paternoster voor; het brons gaat naar de Amerikaanse Jennifer Valente. Theo Bos ten slotte laat zien dat hij het fietsen, ondanks zijn leeftijd van 35 jaar, nog niet is verleerd. Op het onderdeel 1 kilometer tijdrit is hij in zijn laatste rit slechts drietienden van een seconde te langzaam voor de gouden medaille. Die gaat nu naar de Fransman Quentin Lafargue. Bos verovert het zilver, terwijl de bronzen plak wordt opgeëist door de Fransman Michaël D'Almeida.
  • Atletiek – Op de eerste dag van de EK indoor in Glasgow verbetert de Belgische Cynthia Bolingo Mbongo tot tweemaal toe haar eigen kersverse nationale record van 52,70 s op de 400 m. Eerst komt zij in haar serie tot 52,60, waarna zij in haar halve finale er nog een schepje bovenop gooit en, al vechtend met de Nederlandse Lisanne de Witte, deze in 52,37 met een honderdste van een seconde voorblijft. Beide atletes kwalificeren zich hiermee voor de finale.

28 februari[brontekst bewerken]

27 februari[brontekst bewerken]

25 februari[brontekst bewerken]

17 februari[brontekst bewerken]

16 februari[brontekst bewerken]

  • Atletiek – In Oakley overlijdt oud-olympisch kampioen polsstokhoogspringen Don Bragg. De Amerikaan, die ook een zestal nationale titels veroverde, werd in 1960 olympisch kampioen en was de laatste polsstokhoogspringer die in 1960 een wereldrecord (4,80 m) vestigde met een metalen polsstok. Overigens was Bragg een van die polsstokspringers die indoor beter presteerden dan outdoor, want binnen sprong hij zelfs over 4,81 m. Bragg, die de bijnaam 'Tarzan' droeg, omdat hij bij het overschrijden van de lat steevast de Tarzankreet slaakte, leed aan de ziekte van Parkinson en aan suikerziekte en overleed op 83-jarige leeftijd aan de gevolgen van een beroerte.
  • Atletiek – Niet de Ethiopiër Yomif Kejelcha, maar diens negentien jaar jonge landgenoot Samuel Tefera verbetert het 22 jaar oude wereldindoorrecord op de 1500 m tijdens de Muller Indoor Grand Prix in Birmingham. Kejelcha, die een week eerder tijdens de Millrose Games tot op eentiende seconde van het wereldindoorrecord op de mijl was gekomen, had zijn zinnen op het 1500 meterrecord gezet. Maar in de eindsprint van de door de Nederlander Bram Som op gang getrokken race gaat wereldindoorkampioen Tefera over Kejelcha heen en wint in 3.31,04, waarmee hij het record van de Marokkaan Hicham El Guerrouj uit 1997 met 0,14 seconden verbetert. Kejelcha komt tot 3.31,58.

10 februari[brontekst bewerken]

  • Schaatsen – Op de slotdag van de WK afstanden in Inzell wordt Nederland nog eens drie gouden medailles rijker en alle drie zijn ze van uitzonderlijke klasse. Op de 1500 m bij de mannen schaatst Thomas Krol naar zijn beste tijd ooit, 1.42,58, tevens een baanrecord. Daar heeft niemand een antwoord op. De Noor Sverre Lunde Pedersen doet het met 1.43,16 nog het beste en verovert het zilver, terwijl de 1.43,20 van de Rus Denis Yuskov brons waard is. Kjeld Nuis doet in de laatste rit nog verwoede pogingen, maar komt niet verder dan de vijfde plaats. Bij de vrouwen rijdt Ireen Wüst in 1.52,81 eveneens een baanrecord. Het is haar vierde wereldtitel op deze afstand, die zij opdraagt aan haar pas overleden vriendin Paulien van Deutekom. Miho Takagi pakt voor Japan in 1.53,32 het zilver, terwijl de eerdere winnares op de 1000 m, de Amerikaanse Brittany Bowe deze keer in 1.53,36 genoegen moet nemen met het brons. Op de massastart bij de vrouwen schaatst Irene Schouten op indrukwekkende wijze naar de achtste en laatste gouden medaille voor Nederland. Zij laat in de eindsprint de Canadese Ivanie Blondin en de Russin Jelizaveta Kazelina op ruime afstand. Het is Schoutens tweede wereldtitel op dit onderdeel.

9 februari[brontekst bewerken]

  • Schaatsen – Op de derde dag van de WK afstanden in Inzell is het voor de Nederlandse mannen al goud wat er blinkt. In feite gaan op de twee verreden afstanden alle medailles op één na over in Nederlandse handen. Op de 1000 m zijn het Kai Verbij (goud met 1.07,39), Thomas Krol (zilver met 1.07,67) en Kjeld Nuis (brons met 1.07,81) die de buit verdelen. Alleen de volgorde baart opzien, want Nuis wordt als regerend wereldkampioen onttroont door zijn landgenoten. Voor Verbij is het diens tweede grote succes na zijn eerdere EK-titel op de sprint vorige maand. Op de 10.000 m gaat Jorrit Bergsma er in 12.52,92 met het goud vandoor en schaatst Patrick Roest in 12.53,34 naar zijn tweede zilveren plak van het toernooi. De Rus Danila Semerikov pakt op geruime achterstand in 12.57,40 het brons. Bij de vrouwen is er voor olympisch kampioene Esmee Visser op de 5000 m na een fraai gereden race in een PR-tijd van 6.46,14 eveneens zilver weggelegd, want de Tsjechische Martina Sábliková is net als op de eerder gereden 3000 m in 6.44,85 ongenaakbaar en verovert op deze afstand haar tiende wereldtitel op rij. Het brons gaat naar de Russische Natalia Voronina in 6.50,39.

8 februari[brontekst bewerken]

7 februari[brontekst bewerken]

4 februari[brontekst bewerken]

  • SkispringenMatti Nykänen, de Finse skispringer die door velen wordt beschouwd als de beste ooit, overlijdt op 55-jarige leeftijd. Nykänen veroverde op de Olympische Winterspelen vier gouden en een zilveren medaille en boekte daarnaast 46 wereldbekerzeges, jarenlang een record. Naast de sport maakte de Fin ook carrière in de muziek. Van zijn album The Night of Surprises gingen in 1992 25.000 exemplaren over de toonbank. Maar ook was hij bekend om zijn turbulente leven, waarin drankmisbruik en zelfs gevangenisstraf een rol speelden. Nykänen trouwde vijf keer.

3 februari[brontekst bewerken]

  • Veldrijden – De WK veldrijden in Bodense blijken zowel bij de vrouwen als bij de mannen een volledige Belgisch/Nederlandse aangelegenheid. Zijn het bij de vrouwen op zaterdag een Belgische, gevolgd door vier Nederlandse veldrijdsters die in Bogense de dienst uitmaken, bij de mannen is het op zondag precies andersom: een Nederlander, gevolgd door vier Belgen. Alleen is het dit keer vrijwel vanaf de start een uitgemaakte zaak wie voor het goud gaat: Mathieu van der Poel koerst regelrecht af op de wereldtitel, de tweede in zijn carrière. Drievoudig wereldkampioen Wout van Aert doet er zestien seconden langer over en moet ditmaal genoegen nemen met het zilver, terwijl het brons voor Toon Aerts is, met 25 seconden achterstand op de winnaar.
  • Atletiek – In het Japanse Marugame wint Abdi Nageeye een halve marathon in 1:00.24. Dat is aanzienlijk beter dan het Nederlandse record van Greg van Hest uit 1999, dat op 1:01.10 stond. Nageeye is nu de eerste Nederlander die de nationale records op de 10 km, 15 km, halve marathon en marathon op zijn naam heeft staan.

2 februari[brontekst bewerken]

1 februari[brontekst bewerken]

  • AtletiekIvan Oechov is zijn olympische titel van 2012 kwijt. De Russische hoogspringer blijkt in die tijd de dopingregels te hebben overtreden. Uit een onderzoek in opdracht van het WADA is gebleken, dat Oechov tot de twaalf atleten behoort die deel hebben uitgemaakt van het Russische staatsdopingprogramma. Het CAS heeft hem nu vanwege deze vaststelling voor vier jaar geschorst, terwijl al zijn prestaties vanaf 16 juli 2012 tot en met 31 december 2015 zijn geschrapt. Ook kan hij zijn gouden medaille inleveren, want die is nu voor de Amerikaan Erik Kynard. Andere tegen de lamp gelopen Russische atleten zijn hoogspringster Svetlana Sjkolina, derde op de Spelen in Londen en wereldkampioene in 2013 en olympisch kampioene kogelslingeren Tatjana Lysenko, maar die was al eerder geschorst. Sjkolina is eveneens voor vier jaar geschorst, terwijl de eerdere schorsing van vier jaar van Lysenko door het CAS is verhoogd tot acht jaar.

27 januari[brontekst bewerken]

20 januari[brontekst bewerken]

13 januari[brontekst bewerken]

  • ShorttrackSuzanne Schulting wordt op de laatste dag van de EK shorttrack kampioene allround. Na eerder vierde te zijn geworden op de 500 m en de 1500 m te hebben gewonnen, wint zij op overtuigende wijze ook de 3000 m, de 'superfinale', wat haar op een puntentotaal van 76 brengt, tien meer dan de Russin Sofia Prosvirnova, die het zilver verovert. Het brons is met 47 punten voor de Britse Elise Christie. Hierna schaatst Schulting op het onderdeel 'Aflossing', samen met Rianne de Vries, Yara van Kerkhof en Lara van Ruijven naar een derde gouden plak op één dag. Het Nederlandse viertal blijft de ploegen van Rusland en Hongarije voor. Op ditzelfde onderdeel scoren de Nederlandse mannen zilver. Zonder de ernstig gewonde Sjinkie Knegt moeten Daan Breeuwsma, Jasper Brunsmann, Itzhak de Laat en Dennis Visser alleen Hongarije voor laten gaan. Rusland wordt derde. Ook voor de Belgische afvaardiging is er op de laatste dag succes, want op de 3000 m wordt Hanne Desmet achter Schulting tweede. In de allround-klassement eindigt zij op een vijfde plaats.
  • Schaatsen – Op de derde en laatste dag van de EK schaatsen in Collalbo wordt Sven Kramer voor de tiende keer in zijn loopbaan Europees kampioen allround. Hoewel zijn ploeggenoot en naaste concurrent Patrick Roest de afsluitende 10.000 m wint, is diens eindtijd van 13.26,45 niet genoeg om de 2 seconden en 36 honderdsten voorsprong die Kramer in het klassement bij de aanvang van de laatste afstand op hem heeft, goed te maken, want die finisht als tweede in 13.26,88. Het puntentotaal van Kramer komt zo op 150.103 uit, tegen Roest 150.199. Het brons gaat naar de Noor Sverre Lunde Pedersen, die een puntentotaal van 150.836 scoort.

12 januari[brontekst bewerken]

  • Shorttrack – Op de tweede dag van de EK shorttrack in Dordrecht veroveren Nederlandse vertegenwoordigers twee medailles. Goud is er voor Suzanne Schulting op de 1500 m. De olympisch kampioene op de 1000 m laat in de finale de Britse Elise Christie en de Russische Sofia Prosvirnova achter zich en verovert met overmacht de gouden medaille. Na afloop draagt zij haar zege op aan Sjinkie Knegt, die eerder die week in zijn woning ernstige brandwonden heeft opgelopen bij het aansteken van zijn kachel. Op de 500 m ziet Schulting haar kans op een medaille door een val in rook opgaan, maar Lara van Ruijven redt de Nederlandse eer door achter de Poolse Natalia Maliszewska en de Russische Martina Valcepina beslag te leggen op de bronzen medaille.
  • Schaatsen – Op de EK schaatsen in het Italiaanse Collalbo wordt Antoinette de Jong met overmacht Europees kampioene allround. Op de Italiaanse buitenbaan wint zij drie van de vier afstanden. Alleen op de afsluitende 5000 m moet zij de eer aan de Tsjechische Martina Sáblíková laten. De Jong wint met een puntentotaal van 162.918, Sáblíková wordt tweede met 164.064 punten, terwijl de Italiaanse Francesca Lollobrigida met 164.937 punten de bronzen medaille pakt. Antoinette de Jong is de vierde Nederlandse die de EK-allroundtitel verovert. Op de sprint voor mannen is het Kai Verbij die zijn Europese sprinttitel weet te prolongeren. Ook hij wint, net als Antoinette de Jong, drie van de vier afstanden. Alleen op de afsluitende 1000 m blijft zijn landgenoot Thomas Krol hem nipt voor, maar aangezien die op de eerste 1000 m was gevallen, vormt die geen bedreiging. Verbij wint met 139.085 punten, de Noor Håvard Lorentzen verovert het zilver met 140.420 punten en diens landgenoot Henrik Rukke het brons met 141.155 punten. Olympisch kampioen Kjeld Nuis wordt op de eerste 1000 m gediskwalificeerd en speelt verder geen rol van betekenis.

2 januari[brontekst bewerken]

  • Schaatsen – Op 37-jarige leeftijd overlijdt schaatsster Paulien van Deutekom aan de gevolgen van longkanker. De ziekte werd vorig jaar zomer vastgesteld. Van Deutekom, getrouwd en moeder van een dochtertje van één, was actief van 1998 tot 2012 en werd in 2008 in Berlijn wereldkampioene allround. Zij volgde hierin haar goede vriendin Ireen Wüst op en was de vijfde Nederlandse, die deze titel veroverde. Dat jaar werd zij achter Wüst ook tweede op de EK allround. Na haar schaatscarrière werkte ze nog een tijdje als analist voor de NOS bij schaatswedstrijden.

1 januari[brontekst bewerken]