Deze pagina geeft een overzicht van alle uitgelichte artikels en/of afbeeldingen op het portaal Literatuur. Voor elke week van het jaar is er zo'n artikel en/of afbeelding. Voel u vrij om deze te bewerken door de bijhorende bewerk-link te volgen.
Haar vader, Tomás Allende, de neef van Salvador Allende, was diplomaat. In 1945 scheidden haar ouders en keerde haar moeder terug naar Chili met haar drie kinderen. Van 1953 tot 1958 woonde zij eerst in Bolivia en vervolgens in Libanon.
Van 1959 tot 1965 werkte Allende in Santiago voor de FAO, de wereldvoedselorganisatie van de VN. In 1962 trouwde zij en het jaar erna werd haar dochter Paula geboren. Allende verbleef geruime tijd in Europa, waar zij in Brussel en in Zwitserland woonde. In 1966 keerde ze terug naar Chili en werd haar zoon Nicolás geboren.
De staatsgreep van 11 september 1973 door generaal Pinochet, die de mysterieuze dood van toenmalig president Salvador Allende inhield, maakte Isabel Allendes toestand erg moeilijk en in 1975 vertrok zij naar haar familie in Venezuela.
In 1981 hoorde Allende dat haar grootvader, inmiddels 99 jaar oud, op sterven lag. Ze begon hem een brief te schrijven die uiteindelijk in een manuscript voor een roman ontaardde: Het huis met de geesten. De publicatie was een groot succes en het boek werd later verfilmd als The House of the Spirits door Bille August.
Böll werd geboren als zoon van een meubelmaker van hoofdzakelijk kerkmeubilair en groeide op in een liberale, katholieke en pacifistische familie. Hij weerstond succesvol de verleiding om zich aan te sluiten bij de Hitlerjugend tijdens de dertiger jaren. De Nazi's zijn aan de macht en Böll wordt meermaals opgeschrikt door de radicale manier waarop artiesten en schrijvers worden vervolgd en monddood gemaakt. De stuitende tonelen van inquisitionele boekverbrandingen zullen hem zijn leven lang bijblijven en zijn streven naar vrije meningsuiting steeds weer voeden.
Hij werkte eerst in een boekhandel en studeerde toen Duits aan de universiteit van Keulen. Hij diende voor de Wehrmacht en streed in Frankrijk, Roemenië, Hongarije en de Sovjet-Unie. Hij raakte viermaal gewond en werd uiteindelijk gevangengenomen door Amerikaanse soldaten in april 1945. Hij werd naar een gevangenkamp gestuurd. Böll moest nog regelmatig voor zijn verwondingen (hij had onder andere al zijn tenen verloren door de kou) in het ziekenhuis worden opgenomen.
Arnold Bennett ging naar school in Newcastle-under-Lyme. Zijn vader Enoch had eerst in de plaatselijke industrie gewerkt als pottenbakker, werd later leraar en in 1876 rechterlijk ambtenaar. Arnold werkte een aantal jaren voor hem, waarbij hij onder meer huurgelden moest innen. Hij had hier een grondige hekel aan en werd er ook slecht voor betaald. In zijn vrije tijd deed hij wat journalistiek werk, maar ontwikkelde zijn werk als schrijver pas toen hij zijn geboortestreek verliet en naar Londen verhuisde, waar hij werkte in een advocatenkantoor en kennismaakte met de wereld van boeken en literatuur. Lees verder
Zwagerman was het kind van ouders die in het onderwijs werkzaam waren. Als dertienjarige was hij al met teksten bezig en maakte hij een handgeschreven en geïllustreerd tijdschriftje, de Zwagergids. Dit stelde hij samen uit teksten en foto's die hij uit de VARAgids haalde en vervolgens naar zijn eigen ideeën bewerkte.
Zwagerman ging naar de Rijksscholengemeenschap Noord-Kennemerland in Alkmaar. Na afronding daarvan ging hij naar de Pedagogische Academie. Hij studeerde ook nog Nederlandse taal- en letterkunde, maar stopte daar voortijdig mee. In zijn studententijd schreef hij al diverse artikelen. Na zijn studie volgde hij een cursus creatief schrijven bij Oek de Jong.
Omdat zijn moeder stierf toen Lermontov drie was, werd hij opgevoed door zijn grootmoeder. Hij was vaak ziek en verbleef daarom regelmatig in kuuroorden in de Kaukasus. In 1827 verhuisde Lermontov met zijn grootmoeder naar Moskou, waar hij gedichten begon te schrijven. Uit deze tijd stamt zijn bekende werk Gevangene van de Kaukasus (1828), waarvan de stijl sterk beïnvloed is door het werk van de Engelse schrijver Lord Byron.
In 1828 ging Lermontov naar de universiteit in Moskou, waar hij in contact kwam met onder andere Alexander Herzen. Lermontov's werk in deze periode getuigt van zijn afkeer van de onderdrukking van het Russische volk door de tsaren. Hierdoor komt hij regelmatig in conflict met de autoriteiten; Lermontov was absoluut niet geliefd bij het hof.
(lees verder)
Victor Marie Hugo (Besançon, 26 februari1802 – Parijs, 22 mei1885) was een Fransschrijver, dichter, essayist en staatsman en wordt beschouwd als een van de belangrijkste en invloedrijkste Franse romantische schrijvers van de 19e eeuw. Hij schreef romans, gedichten, toneelstukken, essays en politieke toespraken en liet ook een uitgebreide briefwisseling na.
Portret van Chaucer uit een manuscript van de dichter Thomas Hoccleve, die Chaucer gekend zou hebben, waardoor dit het best gelijkende portret van Chaucer zou kunnen zijn.
Geoffrey Chaucer (ca. 1343 - 1400) wordt beschouwd als de 'vader van de Engelse literatuur' en was de schepper van enkele van de meest geprezen dichtwerken uit de wereldliteratuur. Hij was niet alleen een uitzonderlijk begaafd auteur en dichter, maar leidde ook een druk openbaar leven als soldaat, hoveling, diplomaat en ambtenaar en vervulde een verscheidenheid aan openbare functies. Tijdens die carrière was hij de vertrouweling en protegé van drie opeenvolgende koningen, namelijk Eduard III (1312-1377), Richard II (1367-1400) en Hendrik IV (1367-1413). Toch vond Chaucer de tijd om duizenden versregels te schrijven die nu nog steeds door literatuurliefhebbers hooglijk gewaardeerd en bewonderd worden. Daarmee toonde hij aan dat het Engels uit zijn tijd (thans Middelengels genoemd) net zo goed gebruikt kon worden in de poëzie als het Frans of het Latijn, wat hem die titel van 'vader van de Engelse literatuur' bezorgde. Hoewel hij vele werken schreef, wordt hij het meest geroemd voor zijn onafgewerkte raamvertellingThe Canterbury Tales.
Chaucers werk wordt gekenmerkt door een grote verscheidenheid aan onderwerpen, genres en stijlen. Hij belicht het menselijk streven naar een zinvol bestaan op veel verschillende manieren. In zijn werk combineert hij humor met ernst en relativeringsvermogen bij de behandeling van belangrijke filosofische vragen. Chaucer is een dichter van de liefde, die hij beschrijft van wellustig overspel tot spirituele eenheid met God. Hij biedt een uitgebreid zicht op de zwakheden en dwaasheden, maar ook op de edelmoedigheid van de mensheid.
(lees verder)
Joanne "Jo" Rowling (Yate (bij Bristol), 31 juli1965) is een Engelsschrijfster. Ze is het bekendst als de schepper van de Harry Potterfantasyserie, die ze bedacht tijdens een treinreis tussen Manchester en Londen in 1990. De Potter-boeken kregen wereldwijd veel aandacht en wonnen meerdere prijzen; er zijn meer dan 400 miljoen exemplaren van verkocht. De boeken vormden de basis voor de Potter-filmserie, waarin Rowling in twee van de zeven delen als producer optrad.
Rowling schrijft onder de naam J.K. Rowling, waarin de K staat voor de naam van haar grootmoeder Kathleen. In werkelijkheid heeft Rowling echter geen tweede naam.
In 2010 werd Rowling de 'Most Influential Woman in Britain' genoemd door redacties van vooraanstaande magazines. Ze werd een opvallende filantroop en hielp mee met onder andere de oprichting van Children's High Level Group. Ook in organisaties als Comic Relief, One Parent Families en Multiple Sclerosis Society of Great Britain stak ze veel geld. Rowlings vermogenssaldo werd in maart 2010 door Forbes geschat op $1 miljard.
(lees verder)
Tolkien was van 1925 tot 1945 professor Angelsaksisch aan de Universiteit van Oxford en van 1945 tot 1959 professor Engelse Taal en Literatuur aan het Merton College. Hij was een goede vriend van C.S. Lewis, met wie hij samen lid was van de informele literaire discussiegroep The Inklings. Op 28 maart 1972 werd Tolkien door koningin Elizabeth II verheven tot Commander of the Order of the British Empire.
Tussen 1951 en 1954 studeerde hij musicologie in Wenen, en volgde daarna in Salzburg les aan de Universität für Musik und Darstellende Kunst "Mozarteum" Salzburg. Ondertussen werkte hij als gerechtelijk verslaggever, en in 1957 publiceerde hij zijn eerste dichtbundel, Auf der Erde und in der Hölle. Het zijn sombere, evocatieve gedichten met een surrealistische inslag. Bernhard studeerde vervolgens dramaturgie te Salzburg, en ging in het dorpje Ohlsdorf wonen. Zijn grote doorbraak kwam met zijn eerste roman, Frost, over een student die in het vervallen, ijskoud mijnwerkersdorpje Weng een excentrieke schilder moet observeren, van wie beweerd wordt dat hij gek is. In 1965 won Bernhard de Bremer Literaturpreis.
Hij werd vooral actief als toneelauteur, en schreef theaterstukken aan de lopende band.
Lovecraft was tijdens zijn leven een vrij onbekende schrijver. Vrijwel al zijn verhalen werden gepubliceerd in pulpbladen als Weird Tales. Tijdens zijn leven werd hij niet veel gelezen, maar zijn werk bleek zeer invloedrijk bij latere schrijvers en fans van horrorverhalen. Onder andere Stephen King, Bentley Little, Joe R. Lansdale, Alan Moore, Junji Ito, F. Paul Wilson, Brian Lumley en Neil Gaiman noemden Lovecraft’s werk een van hun primaire inspiratiebronnen.
Veel van Lovecrafts werk is geïnspireerd door zijn eigen nachtmerries, maar ook door de snelle vooruitgang in onder andere astronomie, biologie en geologie die hij om zich heen zag gebeuren.
Arthur Valentijn Japin (Haarlem, 26 juli1956) is een Nederlandsschrijver, die voor zijn roman Een schitterend gebrek in 2004 de Libris Literatuur Prijs ontving. Zijn romans en verhalen hebben veelal een autobiografische of historische kern. In 2006 schreef hij het boekenweekgeschenkDe grote wereld, dat in een recordoplage van 813.000 exemplaren werd gedrukt. Sinds eind 2008 presenteert Japin voor de VARA een Nederlandse versie van het Britse televisieprogramma QI.
In 1996 debuteerde hij met Magonische Verhalen, dat - evenals zijn latere boeken - werd uitgegeven bij De Arbeiderspers. In 1997 volgde (als resultaat van 10 jaar onderzoek): De zwarte met het witte hart. In de tussenliggende periode schreef Japin scenario’s, hoorspelen en toneelstukken, waarmee hij diverse literaire prijzen won.
(lees verder)
Shakespeare wordt door velen beschouwd als de grootste schrijver die Engeland ooit heeft voortgebracht, niet alleen vanwege zijn literaire werken als zodanig, maar ook vanwege zijn enorme invloed op de Engelse taal, waarin nog steeds honderden woorden, uitdrukkingen en citaten aan hem zijn toe te schrijven. Shakespeare schreef ca. 38 tragedies, historische stukken en komedies. Daarnaast schreef hij 154 sonnetten en een aantal langere gedichten.
Over het algemeen is men het er over eens dat de meeste van de aan hem toegeschreven stukken zijn gecreëerd in de periode 1585–1610.
Peter Verhelst (Brugge, 28 januari1962) is een Vlaams (Nederlandstalig) dichter, romancier en theatermaker.
Verhelst debuteerde in 1987 met de dichtbundel "Obsidiaan". Zijn eerste roman, "Vloeibaar harnas" volgde in 1993. Hoewel hij binnen de literatuurwereld bij zijn debuut erkenning kreeg, bleef hij nog geruime tijd leraar Nederlands en Engels in de Brugse hotelschool Ter Groene Poorte. Pas in 2000 kwam zijn grote doorbraak er toen zijn roman "Tongkat" de Gouden Uil en de Jonge Gouden Uil won.
Peter Verhelsts poëzie en proza wordt over het algemeen gerekend tot het postmodernisme, meer bepaald de esthetische variant hiervan. De afwezigheid van een duidelijke verhaallijn, het overdadig gebruik van symbolen die uiteindelijk niks meer betekenen en een grote nadruk op het artificiële van de wereld waarin de romans zich afspelen dragen hieraan bij. In alle romans van Verhelst is er tevens een grote mate aan intertekstualiteit, wat betekent dat zijn boeken verwijzingen bevatten naar andere literatuur, kunst in het algemeen en de 'echte' (of extraliteraire) werkelijkheid. Opvallend is dat voornamelijk beeldende kunst een grote rol speelt in zijn werk. Verhelst zelf is een absoluut tegenstander om zijn proza of poëzie postmodern te noemen.
The War of the Worlds werd veertig jaar na publicatie plotseling voor een tweede maal wereldberoemd door de hevige commotie rond de uitzending van het gelijknamige hoorspel, in 1938, door Orson Welles.
In 1978 werd Jeff Waynes muzikale versie van het boek een wereldhit. In 2004 maakte Wayne een podiumbewerking van het stuk en sinds 2006 toert hij ermee over de hele wereld. Het werk blijkt 30 jaar na het eerste verschijnen opnieuw een groot succes.
De verhalen van King gaan vaak over onopvallende personages die worden ondergedompeld in toenemend beangstigende situaties. Hij schrijft ook meer literair werk, zoals The Body, later verfilmd als Stand by me, maar ook Rita Hayworth and Shawshank Redemption en The Green Mile, later bekend geworden als films onder de titels The Shawshank Redemption en The Green Mile. Ook The Stand werd na de uitgave van de onverkorte versie verfilmd tot een miniserie (met Gary Sinise en Molly Ringwald in de hoofdrollen).
De naam Lindgren wordt met de g van goal en de e van één uitgesproken.
Parallel met haar schrijversbaan werkte Astrid Lindgren vanaf haar 40e tot en met haar 65e als redactrice bij de uitgeverij Rabén & Sjögren, die tevens al haar boeken uitgaf. Van haar volwassen leven is, behalve van haar schrijversleven, niet veel bekend, omdat ze haar persoonlijke leven voor zichzelf hield.
Ze werd beroemd in Nederland met kinderboeken als Jip en Janneke, Pluk van de Petteflet en Abeltje en kinderversjes als Dikkertje Dap en Het Beertje Pippeloentje. Generaties Nederlanders zijn met haar poëzie en verhalen opgegroeid, waardoor haar werk tot het collectieve geheugen van naoorlogs Nederland is gaan behoren.
In haar periode bij Het Parool werd ze lid van de cabaretgroep De Inktvis, waaraan ook andere Parool-coryfeeën meededen. Annie Schmidt – de tussenletters M.G. waren nodig ter onderscheiding van een andere schrijfster A. Schmidt – schreef in de beginjaren cabaretteksten en -liedjes voor onder anderen Wim Kan, Wim Sonneveld en Conny Stuart.
Lessing was de zoon van een protestantse dominee en groeide op in een pastorij. Hij ontving een beurs voor de vorstenschool St. Afra te Meißen, waar hij tussen 1741 en 1746 studeerde. Vanaf 1746 ging hij te Leipzig theologie studeren; hij maakte er kennis met een theatervereniging, Die Neubersche Truppe, en zij voerden in 1748 zijn eerste toneelstuk op, de komedie Der junge Gelehrte, die meteen een succes was. In Wittenberg studeerde hij nog een poos geneeskunde, tot 1752, maar zijn interesse ging steeds sterker uit naar de literatuur, en hij was vastberaden een onafhankelijk schrijver te worden.
Hij had voordien reeds in Berlijn als vertaler en op een krantenredactie gewerkt, en schreef er in 1749 nog twee komedies. Hij raakte aldaar bevriend met de filosoof Moses Mendelssohn en de schrijver Friedrich Nicolai, met wie hij later een theoretisch werk over de literatuur uitgaf, Briefe, die neueste Litteratur betreffend; dit luidde een nieuwe stijlperiode in het Duitse classicisme in. Lessings opvattingen over de esthetiek van het theater incorporeerden zowel gevoelsmatige als morele dilemma's, een stelling die hij in zijn treurspelen verder uitspitte.
Hij werd geboren als oudste van de vijf kinderen van Pierre Verne, een Parijse advocaat uit een geslacht van juristen, en Sophie Allotte de la Fuÿe. Hij groeide op in Île Feydeau te Nantes. In 1847 ging hij naar Parijs om rechten te gaan studeren. Hij trouwde in 1857 met Honorine de Viane, een weduwe die reeds twee dochters had. In 1861 kregen ze een zoon, Michel Jules Verne.
De familie Verne vestigde zich in 1871 in Amiens. In 1888 werd Jules Verne gekozen in de gemeenteraad. Hij hield zich in het bijzonder bezig met culturele zaken, zoals theaters (bijvoorbeeld het stadscircus, het tegenwoordige Cirque Jules Verne), scholen en stedelijke ontwikkeling.
Verne is vooral bekend als de schrijver die "de toekomst voorspelde". Hij beschreef in zijn boeken veel zaken die destijds als fantasie werden beschouwd, maar later in een indrukwekkend aantal gevallen werkelijkheid werden. Hij voorzag bijvoorbeeld een reis naar de maan, langeafstandsreizen in luchtballonnen en onderzeeboten onder het poolijs. Tot zijn bekendste boeken behoren Naar het middelpunt der aarde, Twintigduizend mijlen onder zee en De reis om de wereld in tachtig dagen.
Als beginnend arts was Conan Doyle reeds begonnen met het schrijven van verhalen. In 1887 verscheen A Study in Scarlet, waarin Sherlock Holmes voor het eerst voorkwam. De verhalen rond Holmes (Bakerstreet 221b), die verschenen in het tijdschrift The Strand Magazine, betekenden een belangrijke vernieuwing van het genre en werden in korte tijd zeer populair.
Lu Xun (Shaoxing, 25 september1881 - Shanghai, 19 oktober1936) was een van de beroemdste Han-Chineseschrijvers van de twintigste eeuw, en ook een van de eerste schrijvers die schreef in een taal die dicht bij de Chinese spreektaal stond, in plaats van in het klassiek Chinees. Zijn verhalen en essays waren vaak zeer kritisch. Hij schreef vele verhalen, vertalingen en essays, maar is tegenwoordig vooral nog bekend om zijn verhalen.
Vanaf 1906 publiceerde Lu Xun in Tokio, soms in samenwerking met zijn jongere broer Zhou Zuoren, verschillende essays en vertalingen. Deze werden echter geen succes.
Vanaf 1926 steunde Lu Xun de Chinese Communistische Partij, hoewel hij er nooit lid van is geworden. Destijds werd China bestuurd door de Kwomintang, Lu Xun was openlijk dissident, maar werd door zijn bekendheid beschermd. Lu Xun stierf in 1936 in Shanghai aan tuberculose. Over zijn doodskist was een doek gedrapeerd waarop stond 'de ziel van de natie', duizenden woonden zijn begrafenis bij.
Eduard Douwes Dekker werkte als ambtenaar in Nederlands-Indië (het tegenwoordige Indonesië), waar, toen hij er op negentienjarige leeftijd aankwam, naar eigen zeggen zijn 'ziel ontwaakte', maar waar hij ook de vele wantoestanden zag onder verantwoordelijkheid van het Nederlandse koloniale bewind. Zijn bekendste werk is de kaderromanMax Havelaar, waarin hij - op basis van zijn eigen ervaringen - de behandeling van de plaatselijke bevolking door Nederlandse en Nederlands-Indische bestuurders aan de kaak stelde.
(lees verder)
Guy de Maupassant (Château de Miromesnil, 5 augustus1850 - Passy, 6 juli1893) was een Fransschrijver. In 12 jaar tijd schreef hij meer dan 7 romans en 300 contes.
Guy de Maupassant werd geboren op Château de Miromesnil bij Tourville-sur-Arques. Op twintigjarige leeftijd kreeg hij te maken met de gruwelen van de Frans-Duitse Oorlog, een gebeurtenis die hem erg gekenmerkt heeft. Het is een thema dat in zijn oeuvre vaak terugkeert.
Op 22-jarige leeftijd bekomt hij een post op het Ministerie in Parijs. Om te ontsnappen aan de middelmatigheid van het bureauleven, begint hij novelles te schrijven. Verscheidene kranten verspreiden zijn novelles voordat ze in boekvorm verschenen.
Hubert Léon Lampo (1920 - 2006) was een Vlaamsschrijver. Hij is vooral bekend geworden door zijn romanDe komst van Joachim Stiller (1960), die in 1976 werd verfilmd en waarvan tijdens zijn leven 44 Nederlandstalige drukken en talrijke vertalingen verschenen.
Lampo is in het Nederlandse taalgebied niet alleen een belangrijke grondlegger, maar tevens de met afstand bekendste exponent van het magisch realisme, een stroming die zich kenmerkt door de realistische weergave van 'bovennatuurlijke' verschijnselen, eigenschappen en gebeurtenissen.
Lampo werd tot op hoge leeftijd met talrijke laureaten en prijzen geëerd, maar door veel literaire critici gaandeweg ook steeds vaker verguisd, enerzijds vanwege zijn stijl en anderzijds omwille van de vermeend naïeve manier waarop hij magie en realiteit in zijn werk vermengde.
Stendhal, pseudoniem van Marie-Henri Beyle (Grenoble, 23 januari1783 – Parijs, 23 maart1842) was een 19e-eeuwse Franse romantische schrijver die in zijn werk zowel romantische als realistische invloeden verenigde. Zijn bekendste romans zijn La chartreuse de Parme en Le rouge et le noir, die beide autobiografische elementen bevatten. In beide romans bevatten de hoofdfiguren karakteristieken van Stendhal zelf. Zijn romans worden gekenmerkt door een vrij droge, korte stijl, mede door het feit dat Stendhal gekant was tegen elke vorm van literaire bladvulling. Het realisme in Stendhals romans uit zich dan ook niet door uitvoerige beschrijvingen zoals bij Honoré de Balzac, maar eerder in het feit dat Stendhal zich voor het basisgegeven van zijn verhaal baseerde op een waargebeurd feit (wat hij bestempelde als "être vrai"). In de meeste romans staat het thema van de liefde centraal en meer bepaald het procedé van verliefd worden, wat hij heeft omschreven als "kristallisatie".
Fjordor DostojevskiFjodor Michajlovitsj Dostojevski (Russisch: Фёдор Михайлович Достоевский) luisterⓘ (Moskou, 11 november [O.S. 30 oktober] 1821 – Sint-Petersburg, 9 februari [O.S. 28 januari] 1881) was een Russischromanschrijver en publicist. Hij is een van de bekendste auteurs uit de Russische literatuur. Hij wordt tot de zogenaamde Realistische School in Rusland gerekend, hoewel zijn werk zich van veel andere realisten onderscheidt door het wijsgerig gehalte en de dominerende dialoogvorm. Dostojevski liet een omvangrijk oeuvre na.
Hij werd onder meer beroemd door zijn romans De gebroeders Karamazov, Misdaad en straf en De idioot. Dostojevski schreef in een typerende gehaaste stijl, met veel nadruk (emfase) en herhalingen. Veel van zijn belangrijkste personages lijden en worden vernederd vanwege hun hartstocht. Dostojevski leed aan epilepsie. Naar eigen zeggen is dit van invloed geweest op zijn werk.
Dürrenmatt was de zoon van een dominee in het kanton Bern. Hij groeide in het Emmental op en bezocht in de stad Bern het gymnasium. Zijn hele leven lang was hij een fervent grafisch kunstenaar en maakte hij talloze tekeningen, schilderijen en karikaturen. In Zürich ging hij naar de universiteit, alwaar hij uiteenlopende zaken studeerde, waaronder filosofie, fysica, theologie en germanistiek; desondanks behaalde hij geen diploma. Hij werkte als journalist en schreef voor het cabaret. In 1952 verhuisde hij naar Neuchâtel. Zijn vroege proza stond onder invloed van Franz Kafka; reeds snel begon hij echter toneelwerk en luisterspelen te schrijven. In de vroege jaren 1950 schreef hij nog om den brode, en produceerde ook recensies, maar toch had hij zich reeds met zijn eerste toneelstuk, Es steht geschrieben, door controverse laten opmerken. Alle stukken die hierna volgden, waren komedies of satires, met een sterke neiging tot het groteske en absurde, zonder evenwel ooit een zekere verhaallijn te verliezen.
Lewis, voor intimi ook wel Jack Lewis genoemd, werd vooral bekend door zijn christelijke boeken, zowel fictie als verhandelingen. Eén van zijn bekendste werken is The Screwtape Letters (Nederlandse titel: Brieven uit de Hel) uit 1942, waarin hij op originele wijze christenen tracht te waarschuwen voor het geloofsondermijnende werk van de duivel. Toch is Lewis bekend gebleven om zijn kinderboeken over het magische land Narnia, waar hij dezelfde boodschap in heeft verwerkt. Deze boeken zijn in Engelstalige landen algemeen bekend.
Voor het grote publiek werd hij pas bekend toen hij tijdens de Tweede Wereldoorlog een aantal filosofische en religieuze lezingen bij de BBC gaf.
(lees verder)
Hans Christian Andersen werd geboren en groeide op in Odense, in grootte de derde stad van Denemarken. Zijn debuut was in 1827 met het gedicht Det døende Barn (Het stervende kind) dat hem zeer onder de aandacht bracht. In 1835 werd de roman Improvisatoren (De improvisator) uitgebracht na een studiereis door Europa. Deze roman was zowel een pittoreske beschrijving van Italië als een autobiografie. In 1835 werd ook zijn eerste verzameling Eventyr, fortalt for Børn (Sprookjes, aan kinderen verteld) uitgegeven.
Andersen schreef meerdere autobiografieën, maar het in 1855 gepubliceerde Mit Livs Eventyr (het sprookje van mijn leven) is de belangrijkste.
Lev Tolstoj (landgoed Jasnaja Poljana, 9 september1828 – Astapowo, 20 november1910 N.S.) was een Russischschrijver die veel invloed heeft gehad op de literatuur en politiek van zijn land. Zijn belangrijkste werken hebben nog nauwelijks aan kracht ingeboet en worden steeds weer door nieuwe generaties gelezen. Met name zijn romans Oorlog en Vrede (1865-1869) en Anna Karenina (1877) gelden als monumenten in de wereldliteratuur.
Tolstoj debuteerde met zijn autobiografische trilogie Kindertijd (1852), Jeugdjaren (1854) en Jongelingschap (1857), die reeds blijk gaf van een grote precisie en evenwichtige taalbeheersing. Behalve lange epische werken schreef Tolstoj ook een groot aantal novellen en korte verhalen. Veel van zijn romans zijn relatief arm aan gebeurtenissen: de personages en niet hun daden staan centraal. En anders dan bijvoorbeeld zijn tijdgenoot Dostojevski beeldt hij normale, gezonde en evenwichtige mensen uit, met een helder innerlijk leven. Tolstojs realisme is echter ook ethisch: hij spreekt waardeoordelen uit. In zijn allerlaatste jaren keerde hij weer wat terug naar het zuiver artistieke.
Hij schreef boeken voor zowel kinderen als volwassenen. Zijn schrijfstijl was bijzonder: de verhalen voor volwassenen zijn vaak bizar en die voor kinderen grappig, vreemd, onvoorspelbaar, griezelig en af en toe een beetje sadistisch. Zijn kinderboeken werden van tekeningen voorzien door Quentin Blake. Ze werden in Nederland zowel door de Griffeljury als door de Kinderjury verschillende malen bekroond. Zijn verhalen voor volwassenen waren over het algemeen kort en vertoonden vaak een verrassende wending aan het eind. De boeken Boy en Solo zijn autobiografisch.
Zijn schrijversloopbaan begon nadat hij door het leger was overgeplaatst naar Washington. Zijn eerste verhalen werden in de Saturday Evening Post gepubliceerd. Hij schreef voor kinderen en volwassenen, en zijn verhalen worden over het algemeen gekarakteriseerd door een humoristische en een donkere kant.
Congreves vader, een luitenant, was in Ierland gestationeerd, en de jonge Congreve ging in Kilkenny naar school; in 1686 ging hij aan Trinity College in Dublin klassieke filologie studeren. Door de nakende Glorious Revolution moest hij in 1688 naar Engeland uitwijken, waarna hij naar Londen verhuisde. In 1691 studeerde hij er recht.
Kort daarop begon hij toneelwerken te schrijven, na in 1692 het prozawerkje Incognita te hebben gepubliceerd. Hij was bevriend geraakt met John Dryden, die hem onder zijn hoede nam en in wiens vertaling van Juvenalis hij een satire voor zijn rekening nam. Naar eigen zeggen had Congreve reeds in 1690 zijn komedie The Old Bachelor geschreven; met de steun van Dryden werd het werk in 1693 opgevoerd, hetgeen zijn doorbraak betekende — desalniettemin, en in weerwil van de steun van Dryden, werd zijn daaropvolgende komedie, The Double Dealer, georiënteerd naar Molière en Fletcher, slechts lauw onthaald. Congreve moet, zoals uit de opdracht blijkt, enigszins verbolgen zijn geweest; de geraffineerde intriges die voor zijn stukken zo typerend zijn, werden door een publiek dat platvoerse farce gewend was niet steeds enthousiast ontvangen.
Georges Joseph Christian Simenon (Luik, 13 februari1903 - Lausanne, 4 september1989) was een Belgische (Franstalige) schrijver. Hij schreef aanvankelijk ook onder de pseudoniemen Georges Sim, Christian Brulls, Gom Gut, Georges d'Isly, Jean du Perry, Jean Dorsage, Jacques Dorsonne, Luc Dorsan, Georges Martin, Georges en Gaston Vialis.
Simenon werd bij het grote publiek bekend als de schrijver van 84 boeken over inspecteur Maigret. Volgens de overlevering creëerde Simenon de persoon Maigret in Delfzijl tijdens een van zijn bootreizen in 1929. Uitgever Fayard liet zijn eerste Maigret Pietr-le-Letton eerst in 13 delen verschijnen (in de periode van 19 juli tot 11 oktober 1930) in zijn weekblad Ric Rac, alvorens hij publicatie in boekvorm overwoog. Het boek verscheen ten slotte in het voorjaar van 1931. Simenons laatste ("Maigret et monsieur Charles") werd in 1972 gepubliceerd. In totaal verschenen 103 titels, romans en korte verhalen.
André Gide, André Thériv en Robert Brasillach behoorden tot de eerste schrijvers die hem erkenden als groot auteur. André Gide was gefascineerd door de creativiteit van Georges Simenon en begon na hun ontmoeting met hem te corresponderen. Hij volgde Simenons ontwikkeling als schrijver nauwgezet vanaf het ogenblik dat deze succes oogstte met zijn politieromans. Hij bestudeerde zijn schrijfstijl en technieken en plaatste nota's in de marges, tot hij ten slotte in 1941 verklaarde: "Simenon est un romancier de génie et le plus vraiment romancier que nous ayons dans notre littérature d'aujourd'hui." (Simenon is een geniaal romanschrijver en de meest waarachtige romancier uit de hedendaagse literatuur).
Dickens werd geboren als zoon van John Dickens en Elizabeth Barrow. Toen hij tien was, verhuisde de familie naar Londen. Door financiële moeilijkheden van zijn vader (hij werd wegens schulden in de gevangenis gezet) moest de jonge Charles enkele malen zijn school verlaten om te gaan werken. Zo belandde hij op twaalfjarige leeftijd in een schoensmeerfabriek waar hij tien uur per dag moest werken. De omstandigheden waaronder arbeiders moesten leven werden een belangrijk onderwerp in zijn latere werk.
Toen hij 15 was, kwam hij te werken op een advocatenkantoor. Hij leerde zichzelf stenografie en werd na enige tijd politiek verslaggever voor de Morning Chronicle (1835). In die tijd ontstond uit zijn journalistieke werk zijn eerste literaire werk in de vorm van beschrijvingen van het Londense leven en het buitenleven. Deze werden later gebundeld onder de titel Sketches by Boz (1836-1837). 'Boz' was de bijnaam van zijn jongere broer Moses, die altijd verkouden was.
Veel van zijn werken verschenen in eerste instantie in de vorm van feuilletons in diverse bladen en werden pas later als boek uitgegeven. Enkele van zijn werken werden op deze manier gepubliceerd in het blad Household Words dat hij redigeerde en in de opvolger daarvan, All the Year Round.
Elsschot werd in Antwerpen geboren als zoon uit een bakkersgezin. Hij studeerde in Antwerpen onder meer aan de Antwerpse gemeenteschool in de Van Maerlantstraat, het atheneum en het Hoger Handelsinstituut, maar maakte zijn studies aan het atheneum niet af. Op het atheneum kreeg hij onder andere les van Pol de Mont en kwam zijn liefde voor de literatuur tot bloei. Hij oefende verschillende beroepen uit: niet enkel in Antwerpen en Brussel maar ook in Parijs en Rotterdam.
Vanaf 1912 werkte De Ridder voor het tijdschrift La Revue Continentale Illustrée, eigendom van zijn vriend Jules Valenpint, die model stond voor het personage Boorman in de roman Lijmen/Het Been, waarin La Revue Continentale is omgedoopt in "Algemeen Wereldtijdschrift voor Financiën, Handel, Nijverheid, Kunsten en Wetenschappen". Het echte tijdschrift ging tijdens de Eerste Wereldoorlog wegens de economische omstandigheden in België op de fles.
John Roderigo Dos Passos (Chicago, Illinois, 14 januari1896 – Baltimore, Maryland, 28 september1970), was een Amerikaans romanschrijver, dichter, toneelschrijver, politiek activist en beeldend kunstenaar. Het voornaamste thema van Dos Passos' hoofdwerk, zijn trilogieU.S.A., is de collectieve en individuele geschiedenis van wat hij "de twee naties van de Verenigde Staten" noemde: de onderdrukkende klasse die de macht en het grootkapitaal vertegenwoordigt, en de klasse van onderdrukte immigranten en arbeiders met wie hij zich een tijdlang identificeerde.
Dos Passos zag zichzelf in de eerste plaats als de chroniqueur van zijn eigen tijd, waardoor zijn schrijven zich niet makkelijk in een traditionele categorie - fictie of non-fictie - laat vangen. Hij was een van de Lost Generation-schrijvers, expatriates zoals Ernest Hemingway en F. Scott Fitzgerald die na de Eerste Wereldoorlog verkozen in Parijs te blijven. Gedurende zijn lange en succesvolle carrière schreef Dos Passos tweeënveertig romans, maar ook gedichten, essays en toneelstukken, en daarnaast creëerde hij meer dan 400 kunstwerken. Zijn reputatie als sociale historicus en radicale criticus van Amerika's politiek en levensstijl berust voornamelijk op zijn trilogie U.S.A.
Zijn boeken, waaronder het befaamde American Psycho, hebben veelal een donker thema. Oppervlakkigheid en een glamoureuze lege stijl benadrukken extreem gepolariseerde visies. Ellis noemt zichzelf een moralist, terwijl hij vaak wordt afgeschilderd als een nihilist.
Na een ziekelijke jeugd studeerde hij geschiedenis, letteren, wis- en natuurkunde. Zijn daarop volgende baan als ambtenaar beviel hem niet en hij ging de journalistiek in. Als theatercriticus maakte hij kennis met de beroemde acteurHenry Irving, met wie hij vriendschap sloot en die hij begeleidde op binnen- en buitenlandse tournees. Door zijn werk en reizen kwam hij in contact met artiesten en lieden uit de hogere kringen.
Stoker is vooral bekend geworden als schrijver van het talloze malen verfilmde vampierverhaalDracula (1897). De inspiratie daarvoor deed hij op uit een reeds bestaand verhaal van John Polidori. De legendes rond de wrede middeleeuwseWalachijse heerser Vlad Tepes die als Dracula bekend is geworden, hebben er echter weinig mee te maken.
Zijn verhalen en gedichten waren lange tijd maar matig succesvol. Pas met de publicatie van zijn gedicht The Raven in 1845 begon hij literaire erkenning te krijgen.
In 1849 jaar verdween hij gedurende drie dagen en vond men hem ergens in de goot in de straten van Baltimore in ijlende toestand terug. Enkele dagen later overleed hij. Poe was nooit meer lang genoeg bij bewustzijn om uit te leggen hoe hij in die erbarmelijke toestand terecht was gekomen en hoe het kwam dat hij niet zijn eigen kleren droeg.
Het bijzondere en vaak nachtmerrie-achtige werk van Edgar Allan Poe is van grote invloed geweest op de verschillende horror en fantasy genres. Hij wordt eveneens gezien als de grondlegger van het detective-genre met zijn drie verhalen over Auguste Dupin. Deze hadden een grote invloed op veel mysterie-schrijvers, waaronder Arthur Conan Doyle.
Doordat haar vader, Patrick Nothomb, ambassadeur is van België, brengt Nothomb haar jeugd achtereenvolgens door in Japan, China, de Verenigde staten, Laos, Birma en Bangladesh.
Als zij op 17-jarige leeftijd voor het eerst naar België komt, voor haar studie Romaanse filologie aan de Université Libre de Bruxelles, voelt zij zich daar alleen en onbegrepen. Om de eenzaamheid te verdrijven, begint ze te schrijven.
Na haar universiteitsdiploma te hebben behaald, keert Nothomb terug naar Tokio, waar ze tolk Japans wil worden. Zij gaat werken bij een grote Japanse onderneming, maar het wordt geen succes. De onaangename en bizarre ervaringen die zij daar opdoet, schrijft zij van zich af in haar roman Stupeur et tremblements (1999), waarvoor ze de Grand Prix van de Académie Française ontvangt, en internationale bekendheid krijgt.
Eenmaal terug in Brussel, besluit ze het manuscript van haar debuutroman Hygiène de l'assassin (1992) te publiceren. Het wordt een groot succes voor de dan 25-jarige Nothomb. Sindsdien publiceert ze, volgens een vast ritme, elk jaar een nieuwe roman. De oorzaak van deze grote productie ligt, zoals Amélie Nothomb zelf zegt, aan het feit dat ze last heeft van de schrijfziekte ("la maladie de l'écriture"); ze zegt elk jaar wel drie romans te schrijven, waarvan ze er dan vervolgens slechts één laat publiceren.
McEwan debuteerde in 1975 met de bundel korte verhalen First Love, Last Rites. Hiermee werd hij in één klap beroemd en won hij een jaar later de literaire prijs de Somerset Maugham Award. In Nederland werd het boek uitgebracht onder de titel De laatste dag van de zomer. Daarna volgde zijn debuutroman The Cement Garden (1978) en in 1981 volgde de roman The Comfort of Strangers. Door de enigszins bizarre aard van deze verhalen kreeg hij destijds de bijnaam "Ian Macabre".
Beckman wist al op haar elfde dat ze schrijfster wilde worden. Voordat ze met schrijven begon, trof ze veel voorbereidingen. Ze verzamelde zo veel mogelijk gegevens en ging samen met haar man, Dirk Hendrik Beckmann (die overleed in 1993), op reis.
Veel van de boeken van Beckman hebben een historische achtergrond. Daarbij romantiseerde ze de geschiedenis omdat ze vooral spannende en avontuurlijke boeken wilde schrijven.
Jacob van Maerlant (ca. 1225 – ca. 1300) was een dichter uit de zuidelijke Nederlanden.
Jacob van Maerlant werd geboren in de omgeving van Brugge en vestigde zich in het nabijgelegen Damme. Omstreeks 1260 werd hij koster in het plaatsje Maerlant, vlak bij Brielle, waar hij zijn schrijverschap begon.
In zijn eerste werken sloot hij aan bij de traditie van de ridderromans. Alexanders Geesten was een biografie van Alexander de Grote in ruim 14.000 verzen. Andere werken in die traditie waren Historie van den grale, Merlijns boeck en de Istory van Troyen.
Rond 1270 keerde hij terug naar Damme. Daar ontstond het beroemde Der naturen bloeme (naar De natura rerum van Thomas van Cantimpré), de eerste natuurencyclopedie in de volkstaal. In 1271 schreef hij de Rijmbijbel, een vertelling van de Bijbelse geschiedenis in de volkstaal, waartegen onder de kerkelijke prelaten veel tegenstand bestond, omdat zo de Bijbel voor iedereen leesbaar werd.
Hij werd geboren in Aldwinkle in Northamptonshire en ontving zijn opleiding aan de Westminster School en op Trinity College in Cambridge.
Daarna trok hij naar Londen (1657) en begon hij te schrijven.
Aanvankelijk probeerde hij voordeel te halen uit het feit dat zijn ouders de toen heersende Oliver Cromwell steunden. Hij verheerlijkte hem in zijn Heroic stanzas (1658). Na de terugkeer van de Stuarts koos hij echter de kant van de royalisten en begroette koning Karel II in Astraea Redux (1660). Met dit werk maakte hij enige naam. Daarna volgden zijn gedichten Coronation (1661), To Lord Clarendon (1662), To Dr. Charleton (1663), To the Duchess of York (1665) en het zeer succesvolle Annus Mirabilis (1667), dat hoofdzakelijk gaat over de oorlog met de Verenigde Nederlanden en de Grote brand van Londen in 1666.
Christa Wolf werd geboren in wat heden ten dage het PoolseGorzów Wielkopolski is; zij was de dochter van een handelaar. In 1945 vluchtte ze voor het Russische leger naar Mecklenburg. In 1949 ging ze germanistiek studeren te Jena en Leipzig. Reeds nadat ze de middelbare school verlaten had, werd ze lid van de SED. Zij werkte tussen 1953 en 1959 voor de Deutscher Schriftstellerverband en vervolgens op de redactie van het tijdschrift Neue Deutsche Literatur. Haar eerste publicatie in 1961, Moskauer Novelle, ging grotendeels onopgemerkt voorbij;
desalniettemin werd zij in 1962 onafhankelijk schrijfster.
Haar vertelling Der geteilte Himmel ontlokte in 1963 een controverse: het werk was enerzijds taboedoorbrekend omdat het onderwerpen als zelfmoord te berde bracht en de Muur in vraag stelde, en anderzijds was het in een atypische stijl geschreven omdat het niet chronologisch was. Wolf werd hiermee in de Bondsrepubliek opgemerkt als een voor de DDR ongewoon individualistisch auteur.
Eco studeerde middeleeuwse filosofie aan de universiteit van Turijn. Hij is hoogleraar in de semiotiek aan de universiteit van Bologna. Hij brak internationaal door in 1980 met zijn roman Il Nome della Rosa (De naam van de roos), een spannende detectiveroman die zich afspeelt in 1327 tegen de religieus-filosofische achtergrond van de macht van de Rooms-katholieke Kerk en de verschillende stromingen daarin, die vanuit het centrale gezag met kracht en geweld werden onderdrukt. Van dit boek wordt wel gezegd dat velen eraan begonnen, maar slechts weinigen het hebben uitgelezen. In 1986 kwam er een verfilming met Sean Connery in de hoofdrol.
Een tweede roman, De slinger van Foucault, speelt zich af in het heden, maar gaat vooral over de erfenis van de tempeliers en de rozenkruisers, een laat-middeleeuwse mystieke beweging.
Twain genoot een enorme populariteit bij het publiek. Met zijn scherpzinnigheid en vlijmscherpe satire oogstte hij lof van zowel critici als collegae. De Amerikaanse schrijver William Faulkner noemde Twain "de vader van de Amerikaanse literatuur”.
Twain begon zijn loopbaan met het schrijven van lichtvoetige, humoristische verzen, maar hij ontwikkelde zich tot een grimmige, bijna profane chroniqueur van de ijdelheden, hypocrisieën en moorddadige daden van de mensheid.
.jpg)
.jpg)
_without_hat_by_Erling_Mandelmann.jpg)
