Quentin Halys

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Quentin Halys
Quentin Halys
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Frankrijk Franse
Geboorteplaats Vlag van Frankrijk Bondy
Geboortedatum 26 oktober 1996
Woonplaats Vlag van Frankrijk Boulogne-Billancourt
Lengte 1,91 m
Profdebuut 2012
Slaghand rechts
Totaal prijzengeld 2.474.334 US dollar
Coach Olivier Ramos
Profiel (en) ATP-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 23–49
Titels 0
Hoogste positie 102e (5 februari 2018)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 10–28
Titels 0
Hoogste positie 149e (17 juli 2017)
Laatst bijgewerkt op: 21 mei 2018
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Quentin Halys (Bondy, 26 oktober 1996) is een Franse tennisspeler.

In 2014 behaalde hij in Griekenland zijn eerste internationale ATP overwinning.

In 2015 haalde hij in Italië twee keer de finale en in Frankrijk twee keer de eerste prijs. Bij het dubbelspel won hij in Engeland, Frankrijk en Griekenland. Dat jaar speelde hij op Roland Garros in de eerste ronde tegen Rafael Nadal, die hem meteen uitschakelde.

In 2016 kreeg de 19-jarige Halys een wildcard voor het Australian Open, waar hij in ronde 1 Ivan Dodig versloeg en in ronde 2 tegen titelverdediger Novak Đoković uitkwam, die hem met 6-1, 6-2 en 7-6 versloeg.

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grand Slam
Olympische Spelen
tot 2009 vanaf 2009
Tennis Masters Cup ATP Finals
ATP Masters Series ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold ATP Tour 500
ATP International Series ATP Tour 250
Nr. Datum Toernooi Ondergrond Tegenstander in finale Score
Gewonnen challengers
1. 30 april 2016 Vlag van Verenigde Staten Tallahassee Gravel Vlag van Verenigde Staten Frances Tiafoe 6-7(6), 6-4, 6-2
2. 4 februari 2018 Vlag van Frankrijk Quimper Hardcourt (i) Vlag van Rusland Alexey Vatutin 6-3, 7-6(1)
3. 22 april 2018 Vlag van China Nanchang Gravel (i) Vlag van Frankrijk Calvin Hemery 6-3, 6-2

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Datum Toernooi Ondergrond Partner Tegenstanders in finale Score
Gewonnen challengers
1. 7 januari 2017 Vlag van Nieuw-Caledonië Noumea Hardcourt Vlag van Frankrijk Tristan Lamasine Vlag van Spanje Adrián Menéndez Maceiras
Vlag van Italië Stefano Napolitano
7-6(9), 6-1
2. 9 juli 2017 Vlag van Italië Recanati Hardcourt Vlag van Frankrijk Jonathan Eysseric Vlag van Italië Julian Ocleppo
Vlag van Italië Andrea Vavassori
6-7(3), 6-4, [12-10]

Finaleplaatsen in de Junior Grand Slams[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Toernooi Partner Tegenstanders
Enkelspel
2014 US Open Zilver n.v.t. verloren van Vlag van Australië Omar Jasika
Dubbelspel
2013 US Open Zilver Vlag van Portugal Frederico Ferreira Silva verloren van Vlag van Polen Kamil Majchrzak en Vlag van Verenigde Staten Martin Redlicki
2014 Australian Open Zilver Vlag van Frankrijk Johan-Sébastien Tatlot verloren van Vlag van Oostenrijk Lucas Miedler en Vlag van Australië Bradley Mousley
2014 Roland Garros Goud Vlag van Frankrijk Benjamin Bonzi gewonnen van Vlag van Oostenrijk Lucas Miedler en Vlag van Australië Akira Santillan

Prestatietabel[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Toernooi 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021
Grandslamtoernooien
Australian Open 2R 1R 1R 1R 1R
Roland Garros 1R 2R 1R 1R 1R
Wimbledon g.t.
US Open
Olympische Spelen
Olympische Spelen g.t. g.t.
Statistieken
Totaal aantal titels 0 0 0 0 0 0 0
Eindejaarsranking 205 153 129 128 220 203

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Toernooi 2015 2016 2017 2019 2020 2021
Grandslamtoernooien
Australian Open
Roland Garros 1R 2R 2R 3R 1R 1R
Wimbledon 1R g.t.
US Open
ATP Masters 1000
Indian Wells g.t.
Miami g.t.
Monte Carlo g.t.
Madrid g.t.
Rome
Montreal/Toronto g.t.
Cincinnati
Shanghai g.t.
Parijs 2R 1R
Olympische Spelen
Olympische Spelen g.t. g.t.
Statistieken
Totaal aantal titels 0 0 0 0 0 0
Eindejaarsranking 745 216 220 154 167

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]