FCCU - RCCU

De FCCU (Federal Computer Crime Unit) en de RCCU's (Regional Computer Crime Units) zijn een onderdeel van de Belgische Federale Gerechtelijke Politie die computercriminaliteit onderzoeken. De eenheden houden zich bezig met internetfraude, stalking, kansspelen, kinderpornografie en pedofilie, auteursrechten, hoaxen, racisme en ontkenning van genocide, ICT-misdrijven, computerdiefstal en bestrijding van zombiecomputers.

Federal Computer Crime Unit[bewerken | brontekst bewerken]

De FCCU is belast met het beleid en is het centraal punt voor internetcriminaliteit, opleidingen en steun aan de RCCU's. De FCCU ontwikkelde zijn eigen Linuxdistributie voor forensisch onderzoek en beschikt over een meldpunt voor kinderpornografie.

Taken van FCCU:

Beleid: juridisch advies over ICT-onderzoek, legt methodes en standaarden vast.
Zorgt voor gespecialiseerde steun aan RCCU's bij onderzoeken naar internetcriminaliteit.
Verricht onderzoek en ontwikkeling in nieuwe ICT-systemen en forensische onderzoeksprogramma's.
Samen met de FOD Economie beheerde de FCCU het overheidsmeldpunt eCops. Bij eCops kon de burger van 2007 tot 2013 terecht met internetgerelateerde criminaliteit.
volgt de ontwikkeling van nieuwe platformen op internet op.

Aan het hoofd van de Federal Computer Crime Unit stond, tot 1 juni 2014, Luc Beirens. Luc Beirens trad echter af om het cyber leadership team van Deloitte te gaan vervoegen. In afwachting tot een nieuwe benoeming zal commissaris Dirk Vekemans de leiding op zich nemen. Hij was voordien al reeds adjunct-diensthoofd en ziet er geen graten in om voorlopig alles in goede banen te leiden. Zijn taak blijft uiteraard het bestrijden van de computercriminaliteit.

Regional Computer Crime Unit[bewerken | brontekst bewerken]

Elk van de twaalf gerechtelijke arrondissementen beschikken over een Regionale Computer Crime Unit en zijn ingedeeld bij de gedeconcentreerde afdelingen van de Federale Gerechtelijke Politie en staan onder het gezag van een gerechtelijk directeur (DirJud). Steun aan andere RCCU's en FCCU is mogelijk. Een lokale klacht wordt eerst opgevolgd door de RCCU. Wanneer andere RCCU's bij een zaak betrokken zijn, kan de FCCU coördineren. De RCCU's zijn belast met operationeel werk: forensisch ICT-onderzoek van pc-apparatuur, gegevensdragers en netwerken, digitaal sporenonderzoek van internetcriminaliteit en daderidentificatie. Het aantal rechercheurs per RCCU hangt af van de grootte van het arrondissement.

Local Computer Crime Unit[bewerken | brontekst bewerken]

In een grote politiezone kan een beroep worden gedaan op de LCCU. Deze eenheid doet onderzoek op informaticagebied en biedt ondersteuning aan de operationele eenheden van de Lokale Politie. De politiezone Antwerpen richtte in 2007 een LCCU op. De dienst LCCU is onderdeel van de Lokale Recherche van de Lokale Politie Antwerpen.

Centrum voor Cybersecurity België[bewerken | brontekst bewerken]

Het Centrum voor Cybersecurity België (CCB) is opgericht met het koninklijk besluit van 10 oktober 2014. Het centrum staat onder het gezag van de eerste minister. Tijdens de uitvoering van zijn opdrachten doet het CCB beroep op de administratieve en logistieke ondersteuning van de Federale Overheidsdienst Kanselarij van de Eerste Minister.

Het Centrum voor Cybersecurity België zorgt als centrale autoriteit voor de cyberveiligheid in België. Het zal een nationaal cybersecuritybeleid opstellen en alle betrokken diensten in België aanzetten om een gepaste en geïntegreerde inspanning te leveren. Het CCB neemt van de FOD Informatie- en Communicatietechnologie het beheer over van de dienst Computer Emergency Response Team (CERT) voor het opsporen, het observeren en het analyseren van online veiligheidsproblemen alsook het permanent informeren daarover van de gebruikers.

Missie[bewerken | brontekst bewerken]

Opvolgen en coördineren van en toezien op de uitvoering van het Belgisch beleid ter zake;
Vanuit een geïntegreerde en gecentraliseerde aanpak de verschillende projecten op het vlak van cyberveiligheid beheren;
De coördinatie verzekeren tussen de betrokken diensten en overheden, en de publieke overheden en de private of wetenschappelijke sector;
Formuleren van voorstellen tot aanpassing van het regelgevend kader op het vlak van cyberveiligheid;
In samenwerking met het Coördinatie- en Crisiscentrum van de regering, het crisisbeheer bij cyberincidenten verzekeren;
Opstellen, verspreiden en toezien op de uitvoering van standaarden, richtlijnen en veiligheidsnormen voor de verschillende informatiesystemen van de administraties en publieke instellingen;
Coördineren van de Belgische vertegenwoordiging in internationale fora voor cyberveiligheid, van de opvolging van internationale verplichtingen en van voorstellen van het nationale standpunt op dit vlak;
Coördineren van de evaluatie en certificatie van de veiligheid van informatie- en communicatiesystemen;
Informeren en sensibiliseren van gebruikers van informatie- en communicatiesystemen.

Waarden[bewerken | brontekst bewerken]

Integratie: het CCB draagt bij tot een gecoördineerde en geïntegreerde aanpak van de nationale cyberveiligheid
Responsabilisering: het CCB responsabiliseert betrokken diensten en ondersteunt ze.
Evenwicht: het CCB bewaart het evenwicht tussen veiligheid en de fundamentele rechten, waarden en noden van de moderne samenleving.
Innovatie: het CCB stimuleert de ontwikkeling van nieuwe ideeën en mogelijkheden die de cyberveiligheid in België en in de wereld kunnen verbeteren
Integriteit: het CCB handelt eerlijk en eervol

Responsible disclosure[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Responsible disclsure voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Voor ethische hackers die op een verantwoorde manier zwakheden en onregelmatigheden in ICT-systemen willen melden, voorziet het Centrum een gedragscode. Overheden en bedrijven kunnen deze op hun website publiceren als basis voor samenwerking.^[1]

Belgium Anti-Phishing Shield (BAPS)[bewerken | brontekst bewerken]

Binnen het Centrum is een Belgium Anti-Phishing Shield (BAPS) ontwikkeld. Het schild is opgebouwd meet medewerking van internetproviders Belnet, Proximus, Telenet en Orange, en houdt een lijst bij van te blokkeren websites. De bescherming werkt in principe sneller dan die van de zoekmachines van de techgiganten, die weliswaar eigen blokkeringssystemen hebben, maar vooral op Engelstalige websites reageren. De internetdomeinen die wij van publieksmeldingen doorkrijgen, worden automatisch geëvalueerd en heel snel naar de internetaanbieders doorgestuurd.^[2]