Resolutie 900 Veiligheidsraad Verenigde Naties

Resolutie 900
Van de	Veiligheidsraad van de Verenigde Naties
Datum	4 maart 1994
Nr. vergadering	3344
Code	S/RES/900
Stemming	voor; 15 onth.; 0 tegen; 0
Onderwerp	Bosnische Burgeroorlog
Beslissing	Vroeg het normale leven te herstellen in en rond Sarajevo.
Samenstelling VN-Veiligheidsraad in 1994
	Permanente leden
	China · Frankrijk · Rusland · Verenigd Koninkrijk · Verenigde Staten
	Niet-permanente leden
	Argentinië · Brazilië · Tsjechië · Djibouti · Spanje · Nigeria · Nieuw-Zeeland · Oman · Pakistan · Rwanda
	De Miljacka-rivier in Sarajevo.

Resolutie 900 van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties is op 4 maart 1994 als tweede resolutie van die dag unaniem aangenomen door de VN-Veiligheidsraad.

Achtergrond[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Bosnische Burgeroorlog voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

In 1980 overleed de Joegoslavische leider Tito, die decennialang de bindende kracht was geweest tussen de zes deelstaten van het land. Na zijn dood kende het nationalisme een sterke opmars, en in 1991 verklaarden verschillende deelstaten zich onafhankelijk. Zo ook Bosnië en Herzegovina, waar in 1992 een burgeroorlog ontstond tussen de Bosniakken, Kroaten en Serviërs. Deze oorlog, waarbij etnische zuiveringen plaatsvonden, ging door tot in 1995 vrede werd gesloten.

Inhoud[bewerken | brontekst bewerken]

Waarnemingen[bewerken | brontekst bewerken]

De Veiligheidsraad merkte positieve ontwikkelingen op rond Sarajevo als eerste stap naar herstel van de vrede in Bosnië en Herzegovina. Er was een akkoord tussen de staat Bosnië en Herzegovina, de Bosnisch-Servische partij en de Speciale Vertegenwoordiger van secretaris-generaal Boutros Boutros-Ghali over het staakt-het-vuren en zware wapens. Het was van cruciaal belang dat burgers en hulpgoederen zich vrij konden bewegen en dat het normale leven kon worden hervat. Het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten stuurden daarom een gezamenlijke missie naar Sarajevo om de benodigdheden in te schatten. De stad Sarajevo was van belang als hoofdstad van Bosnië en Herzegovina en als multicultureel, etnisch en religieus centrum.

Verder verwelkomde de Veiligheidsraad de rotatie van UNPROFOR's personeel en de heropening van de luchthaven van Tuzla. Bezorgdheid was er om de verslechterende situatie in Maglaj. Wel positief was het verloop van de vredesonderhandelingen tussen Bosnië en Herzegovina, de Bosnisch-Kroatische partij en Kroatië, alsook de onderhandelingen met de Bosnisch-Servische partij. De Veiligheidsraad benadrukte ook het belang van het naleven van het internationaal humanitair recht.

Handelingen[bewerken | brontekst bewerken]

Alle partijen werden opgeroepen samen met UNPROFOR aan het staakt-het-vuren rond Sarajevo te werken en te helpen met het op gang brengen van het normale leven in de stad. De secretaris-generaal werd gevraagd iemand aan te stellen om een actieplan op te stellen om de publieke diensten in Sarajevo en omgeving, uitgezonderd Pale, te herstellen. Ook mocht hij hiervoor een fonds opzetten, en landen en donoren werden gevraagd hieraan bij te dragen. De secretaris-generaal werd nog gevraagd binnen een week tijd te rapporteren over manieren om deze doelstellingen te bereiken en de kost daarvan. Binnen tien dagen moest hij dan nog rapporteren over de bescherming van Maglaj, Mostar en Vitez.

Verwante resoluties[bewerken | brontekst bewerken]