Resolutie 913 Veiligheidsraad Verenigde Naties

Resolutie 913
Van de	Veiligheidsraad van de Verenigde Naties
Datum	22 april 1994
Nr. vergadering	3367
Code	S/RES/913
Stemming	voor; 15 onth.; 0 tegen; 0
Onderwerp	Bosnische Burgeroorlog
Beslissing	Eiste een staakt-het-vuren in Goražde.
Samenstelling VN-Veiligheidsraad in 1994
	Permanente leden
	China · Frankrijk · Rusland · Verenigd Koninkrijk · Verenigde Staten
	Niet-permanente leden
	Argentinië · Brazilië · Tsjechië · Djibouti · Spanje · Nigeria · Nieuw-Zeeland · Oman · Pakistan · Rwanda
	Goražde (2015)

Resolutie 913 van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties werd unaniem aangenomen door de VN-Veiligheidsraad op 22 april 1994.

Achtergrond[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Bosnische Burgeroorlog voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

In 1980 overleed de Joegoslavische leider Tito, die decennialang de bindende kracht was geweest tussen de zes deelstaten van het land. Na zijn dood kende het nationalisme een sterke opmars, en in 1991 verklaarden verschillende deelstaten zich onafhankelijk. Zo ook Bosnië en Herzegovina, waar in 1992 een burgeroorlog ontstond tussen de Bosniakken, Kroaten en Serviërs. Deze oorlog, waarbij etnische zuiveringen plaatsvonden, ging door tot in 1995 vrede werd gesloten.

Inhoud[bewerken | brontekst bewerken]

Waarnemingen[bewerken | brontekst bewerken]

De Veiligheidsraad was bezorgd om de niet aflatende vijandelijkheden rond de stad Goražde en de gevolgen daarvan voor heel Bosnië en Herzegovina en de onderhandelingen. De stad was een VN-beschermd gebied, en de Bosnische Serviërs werden streng veroordeeld voor hun offensief ertegen, alsook tegen de bevolking en tegen hulpverleners. De Bosnische Serviërs werkten ook niet mee bij de onderhandelingen en braken hun beloftes over onder meer het staakt-het-vuren rond Goražde. Ook al vielen ze het UNPROFOR-personeel lastig en hinderden ze de beschermingsmacht.

Handelingen[bewerken | brontekst bewerken]

De Veiligheidsraad:

A[bewerken | brontekst bewerken]

Eist een onmiddellijk staakt-het-vuren.
Nodigt de secretaris-generaal uit het nodige te doen voor UNPROFOR om te kunnen toezien op de situatie, het staakt-het-vuren en het onder VN-controle brengen van zware wapens.
Veroordeelt de beschietingen en aanvallen door Bosnisch-Servische troepen en eist hun terugtrekking.

B[bewerken | brontekst bewerken]

Vraagt het einde van de provocaties in en rond de beschermde gebieden.
Eist dat het door de Bosnische Serviërs vastgehouden VN-personeel onmiddellijk wordt vrijgelaten.
Eist verder volledige bewegingsvrijheid voor UNPROFOR.
Bevestigt het benodigde aantal troepen tegen 30 april te zullen herzien.

C[bewerken | brontekst bewerken]

Benadrukt dat harder moet worden gewerkt aan een politieke regeling.
Vraagt meer inspanningen en nauwe samenwerking tussen de Verenigde Staten, Rusland, de Verenigde Naties en de Europese Unie om de diplomatieke krachten te bundelen.

D[bewerken | brontekst bewerken]

Besluit actief op de hoogte te blijven en is klaar om verdere maatregelen te nemen indien nodig.

Verwante resoluties[bewerken | brontekst bewerken]