Rick Barry

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Rick Barry
Rick Barry
Persoonlijke informatie
Volledige naam Richard Francis Dennis Barry III
Geboortedatum 28 maart 1944
Geboorteplaats Elizabeth, New Jersey, Verenigde Staten
Lengte 201 cm
Gewicht 93 kg
Positie Small-forward
Collegeteams
1962-1965 Miami Hurricanes
NBA Draft
Gedraft in 1965
Draftronde 1
Draftpick 2
Gedraft door San Francisco Warriors
Clubs
Seizoen
1965–1967
1967–1969
1969–1970
1970–1972
1972–1978
1978–1980 		Club
Vlag van Verenigde Staten San Francisco Warriors
Vlag van Verenigde Staten Oakland Oaks
Vlag van Verenigde Staten Washington Caps
Vlag van Verenigde Staten New York Nets
Vlag van Verenigde Staten Golden State Warriors
Vlag van Verenigde Staten Houston Rockets
Getrainde clubs
1992
1993–1994
1998–1999
2000 		Vlag van Verenigde Staten Cedar Rapids Sharpshooters
Vlag van Verenigde Staten Fort Wayne Fury
Vlag van Verenigde Staten New Jersey Shorecats
Vlag van Verenigde Staten Florida Sea Dragons
Portaal  Portaalicoon   Basketbal

Richard Francis Dennis "Rick" Barry III (Elizabeth, 28 maart 1944) is een Amerikaans voormalig basketballer en basketbalcoach. Hij speelde in zowel de ABA als de NBA en is de enige speler die topscorer werd in beide competities. Hij won ook beide kampioenschappen een keer. Hij stond bekend om zijn onorthodoxe, maar effectieve vrije-worptechniek.[1] Barry werd in 1987 opgenomen in de Basketball Hall of Fame.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Jeugd en Collegebasketbal[bewerken | brontekst bewerken]

Barry had twee sporters waar hij naar op keek: Willie Mays (honkbal) en Elgin Baylor (basketbal).[2] Barry speelde collegebasketbal voor de Miami Hurricanes van 1962 tot 1965 onder coach Bruce Hale.

San Francisco Warriors[bewerken | brontekst bewerken]

In 1965 werd hij als tweede in de eerste ronde van de NBA draft gekozen door de San Francisco Warriors na Fred Hetzel ook door de Warriors.[3] Na de komst van Barry wonnen de Warriors 35 wedstrijden waar ze een seizoen eerder er nog maar 17 wonnen. Hij werd in zijn eerste seizoen meteen gekozen voor de NBA All-Star Game naast spelers als Wilt Chamberlain, Oscar Robertson en Bill Russell.[4] Hij werd daarmee de vijfde rookie die gekozen werd in zijn eerste seizoen tot NBA All-Star na Chamberlain, Roberstson, Elgin Baylor en Bob Pettit.[4] Ze slaagden dat seizoen er nipt niet in de play-offs halen. Aan het einde van het seizoen werd Barry verkozen tot NBA Rookie of the Year met 84 uit 86 stemmen, Bill Cunningham ontving de andere twee stemmen.[5] Barry werd ook verkozen tot het NBA All-Rookie First Team en All-NBA First Team.[2][6] Hij scoorde gemiddeld 25,7 punten en had 10,6 rebounds per wedstrijd.

Het volgende seizoen werd hij voor een tweede keer All-Star en na 38 punten te hebben gemaakt werd hij verkozen tot NBA All-Star Game MVP. Enkel Chamberlain scoorde ooit meer punten dan hem (42 punten in 1962).[7] Aan het einde van het seizoen was hij topschutter met een gemiddelde van 35,6 punten per wedstrijd.[8][9] Aan de zijde van Nate Thurmond behaalde de Warriors een NBA-finale maar verloren van de Philadelphia 76ers na zes wedstrijden.[10] Ondanks een enkelblessure tijdens de play-offs scoorde hij gemiddeld 40 punten per wedstrijd.[11] Hij werd aan het einde van het seizoen voor een tweede keer keer gekozen voor het All-NBA First Team.[12]

Oakland Oaks[bewerken | brontekst bewerken]

Barry in 1969 toen hij voor de Oakland Oaks speelde.

Na ontevredenheid over zijn verloning bij de Warriors en in onenigheid met eigenaar Franklin Mieuli maakte Barry in 1967 de overstap naar de Oakland Oaks van Pat Boone uit de American Basketball Association.[13] Hij kreeg er een contract van drie jaar voor een historische 500.000 dollar, daarnaast kreeg hij 15% van de aandelen van de club en 5% van alle inkomsten van tickets.[13][14][15] Hij kwam bij de Oaks terecht onder zijn schoonvader en coach Bruce Hale.[14][16] Barry moest van de rechtbank het seizoen 1967/68 uitzitten door een clausule in zijn contract bij de Warriors.[17] De media schilderde Barry af als egoïstische en een geldwolf. Ondanks de negatieve reacties zouden hetzelfde jaar nog verschillende spelers de NBA verlaten voor de ABA.[18]

In het seizoen dat Barry moest uitzitten was hij actief bij de club als commentator en eindigde het team 22–56.[19] Coach Hale werd aan het einde van het seizoen vervangen door Alex Hannum die actief was als coach bij de Warriors.[15] Hale zelf kreeg een plaats in het bestuur van de club. In zijn eerste seizoen bij de Oaks begon hij zeer sterk aan het seizoen maar scheurde zijn ligamenten in december in een wedstrijd tegen de New York Nets en moest zo de rest van het seizoen missen.[20] De Oaks wonnen dat seizoen hun eerste ABA-titel na 60–18 te zijn geëindigd in het reguliere seizoen. Ze versloegen in de finale de Indiana Pacers met 4 tegen 1. Barry werd ondanks zijn blessure verkozen tot ABA All-Star en geselecteerd voor het All-ABA First Team en werd topschutter met een gemiddelde van 34,0 punten per wedstrijd.[21]

Washington Caps[bewerken | brontekst bewerken]

De Oaks hadden ondanks het sportieve succes het financieel veel moeilijker. Meerderheidsaandeelhouder Pat Boone en Ken Davidson verkochten het team aan een groep geleid door Earl Foreman.[22] Hij verhuisde de ploeg meteen naar Washington en ze werden zo de Washington Caps.[22][23] Eerst probeerde ABA-directeur Jim Gardner nog om en nieuwe ploeg op te richten in Oaksland maar dat mislukte.[22] Hij tekende daarop een vijfjarig contract bij de Warriors maar moest van de rechter eerst zijn contract uit doen bij de Caps.[24] Barry weigerde aanvankelijk voor de Caps uit te komen omdat in zijn contract stond dat hij niet moest volgen bij een relocatie en door een blessure miste hij 32 wedstrijden.[23][25] De Caps eindigde met een winst verlies balans van 44–40. Ze werden in de play-offs uitgeschakeld in de halve finale door de Denver Rockets in de zevende en beslissende wedstrijd ondanks de 52 punten die Barry maakte.[26] Barry werd net zoals een seizoen eerder zowel All-Star als All-ABA First Team.[27] De Caps verhuisde na amper een seizoen opnieuw ditmaal naar Virginia en werden de Virginia Squires. Barry weigerde nu echter om voor de Squires uit te komen en werd geruild naar de New York Nets voor 250.000 dollar en een draftpick.[28][29]

New York Nets[bewerken | brontekst bewerken]

Promotiefoto van Barry in 1972 voor Golden State

Door een knieblessure in het seizoen 1970/71 speelde hij maar 59 wedstrijden voor de Nets maar werd wel opnieuw verkozen tot ABA All-Star en All-ABA.[30][31] De Nets verloren onder coach Lou Carnesecca in de eerste ronde van de Virginia Squires met 4–2.[32] Ook het seizoen erop was Barry een sterkhouder en werd hij voor de vierde keer op rij All-Star en All-ABA .[33] De Nets haalden opnieuw de play-offs en versloegen achtereenvolgens de Kentucky Colonels en Virginia Squires maar verloren in de finale van de Indiana Pacers.[34]

Een rechtbank besliste aan het eind van het seizoen dat hij voor geen enkele andere ploeg mocht spelen dan de Nets of hij moest terugkeren naar de ondertussen Golden State Warriors om daar zijn eerder contract uit te doen.[24] De San Francisco Warriors waren in 1971 verhuisd naar Oakland en hadden hun naam veranderd in de Golden State Warriors. De Nets lieten hem in oktober gaan nadat een rechtbank besliste dat het negen jarig contract dat Barry met hen tekende niet geldig was over dat van de Warriors.[24] Hij keerde terug naar de Warriors voor het eerder getekende contract.[24]

Golden State Warriors[bewerken | brontekst bewerken]

Barry in actie voor de Warriors

Na zijn komst naar de Warriors nam Barry meer de rol van een point guard aan. In zijn eerste seizoen sinds zijn terugkeer bij de Warriors wist de ploeg de play-offs te bereiken en wonnen in de eerste ronde van de Milwaukee Bucks maar gingen in de tweede ronde onderuit tegen de Los Angeles Lakers met 4–1.[35] Hij werd tijdens het seizoen ook verkozen tot NBA All-Star voor de derde keer maar miste deze door een enkelblessure.[36] Aan het eind van het seizoen opgenomen in de All-NBA Second Team. In het seizoen 1973/74 liep het voor de Warriors veel stroever ondanks dat Barry betere resultaten voorlegde dan een seizoen eerder. Door een sterke competitie in het Westen werden ze pas vijfde en miste de play-offs.[37] Barry werd wel opnieuw verkozen tot NBA All-Star en All-NBA First Team.[38]

Voor het seizoen 1974/75 werd hij door zijn ploeggenoten verkozen tot kapitein en kende zijn beste seizoen uit zijn carrière.[39] Hij scoorde gemiddeld 30 punten per wedstrijd en 6 assists en leidde de competitie in steals. De Warriors werden 1ste in het Westen en versloegen de Seattle SuperSonics en Chicago Bulls onderweg naar de finale.[40] In de finale wonnen ze vier keer achter elkaar van de Washington Bullets en werden NBA-kampioen.[40][41] Barry werd verkozen tot NBA Finals MVP, naast een selectie voor NBA All-Star en All-NBA First Team.[41]

Na de komst van Gus Williams (NBA Draft 1975) scoorde Barry een pak minder (21 punten gemiddeld) en nam ook zijn invloed op het spel af.[42] De ploeg wist opnieuw eerste te worden in het Westen maar verloren in de tweede ronde van de Phoenix Suns met Paul Westphal, Curtis Perry en Alvan Adams.[43] Barry werd een NBA All-Star en een laatste keer All-NBA.[44] In het seizoen 1976/77 haalde de Warriors opnieuw de play-offs maar werden opnieuw uitgeschakeld in de tweede ronde ditmaal door de Los Angeles Lakers met 4-3.[45] In zijn laatste seizoen bij de Warriors haalden ze niet de play-offs maar werd Barry wel voor een laatste keer geselecteerd voor de NBA All-Star.[46]

Houston Rockets[bewerken | brontekst bewerken]

Barry tekende in de zomer van 1978 als vrije speler bij de Houston Rockets waar hij nog twee seizoenen doorbracht.[47] Barry's aandeel was beduidend minder groot en hij scoorde ook bijna 10 punten minder per wedstrijd.[48] Ondanks zijn mindere punten probeerde hij op andere manieren bij te dragen en was voornamelijk een zeer verdienstelijk assistgever. Hij kwam terecht in een ploeg met onder meer Moses Malone en Calvin Murphy.[48] In zijn eerste seizoen verloren de Rockets in de eerste ronde van de play-offs tegen de Atlanta Hawks.[49] In zijn tweede seizoen verloren ze in de tweede ronde van de play-offs tegen de Boston Celtics.[50] In september 1980 kondigde hij zijn afscheid aan als speler en ging aan de slag als commentator.[51]

Na zijn spelerscarrière[bewerken | brontekst bewerken]

In 1992 werd Barry coach van de Cedar Rapids Sharpshooters uit de GBA maar de competitie ging in december failliet.[52][53] Hij ging daarop coachen voor de Fort Wayne Fury uit de CBA.[53] In 1998 ging hij aan de slag bij de New Jersey Shorecats dat toen als nieuwe ploeg in de USBL uitkwam.[54] In 2000 was hij ook nog coach van de Florida Sea Dragons uit diezelfde USBL.[55] In 2017 was hij bij de oprichting van de BIG3 coach van de Ball Hogs.[56]

In 1987 werd hij opgenomen in de Basketball Hall of Fame samen met Walt Frazier, Bob Houbregs, Pete Maravich en Bob Wanzer.[57] Hij moest tijdens zijn speech fluisteren omdat hij een keelinfectie had.[57] In 1996 werd Barry benoemd tot een van de 50 beste NBA-spelers aller tijden. Zijn rugnummer 24 werd door zowel de Golden State Warriors als de Miami Hurricanes teruggetrokken als eerbetoon. In 2022 werd hij opnieuw opgenomen bij de beste spelers op de NBA 75th Anniversary Team.

Privéleven[bewerken | brontekst bewerken]

Barry is driemaal getrouwd geweest en heeft meerdere kinderen waarvan velen ook basketballers werden. Zijn eerste huwelijk was met Pamela “Pam” Hale, de dochter van zijn toenmalige coach in college Bruce Hale, in 1965.[58] Met haar kreeg hij vijf kinderen: Scooter, Brent, Jon, Drew en een geadopteerde dochter Shannon.[59] Zijn oudste vier kinderen waren ook professioneel basketballers. Met zijn derde vrouw Lynn Norenberg heeft hij een zoon, de basketballer Canyon Barry.

In 1972 bracht Barry zijn autobiografie Confessions of a Basketball Gypsy: The Rick Barry Story uit samen met Bill Libby.[33] Toen Brent Barry in 2005 kampioen werd in de NBA met de San Antonio Spurs werden Barry en zijn zoon na Matt Guokas Sr. en Matt Guokas Jr. het tweede vader-zoon duo dat een NBA-kampioenschap won.[60]

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Prijzen[bewerken | brontekst bewerken]

Erkenningen[bewerken | brontekst bewerken]

Barry's nummer 24 teruggetrokken door de Warriors, hij was ook deel van de ploeg die in 1974/75 kampioen werd

Statistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Regulier seizoen[bewerken | brontekst bewerken]

Barry in 1976 in actie voor de Warriors
Seizoen Team WG WS MPW 2P% 3P% FW% RPW APW SPW BPW PPW
1965/66 San Francisco Warriors 80 — 37,4 43,9 — 86,2 10,6 2,2 — — 25,7
1966/67 78 — 40,7 45,1 — 88,4 9,2 3,6 — — 35,6
1967/68 Niet speelgerechtigd
1968/69 Oakland Oaks 35 — 38,9 51,1 30,0 88,8 9,4 3,9 — — 34,0
1969/70 Washington Caps 52 — 35,6 49,9 20,5 86,4 7,0 3,4 — — 27,7
1970/71 New York Nets 59 — 42,4 46,9 22,1 89,0 6,8 5,0 — — 29,4
1971/72 80 — 45,2 45,8 30,8 87,8 7,5 4,1 — — 31,5
1972/73 Golden State Warriors 82 — 37,5 45,2 — 90,2 8,9 4,9 — — 22,3
1973/74 80 — 36,5 45,6 — 89,9 6,8 6,1 2,1 0,5 25,1
1974/75 80 — 40,4 46,4 — 90,4 5,7 6,2 2,9 0,4 30,6
1975/76 81 — 38,5 43,5 — 92,3 6,1 6,1 2,5 0,3 21,0
1976/77 79 — 36,8 44,0 — 91,6 5,3 6,0 2,2 0,7 21,8
1977/78 82 — 36,9 45,1 — 92,4 5,5 5,4 1,9 0,5 23,1
1978/79 Houston Rockets 80 — 32,1 46,1 — 94,7 3,5 6,3 1,2 0,5 13,5
1979/80 72 — 25,2 42,2 33,0 93,5 3,3 3,7 1,1 0,4 12,0
NBA Carrière 794 — 36,3 44,9 33,0 90,0 6,5 5,1 2,0 0,5 23,2
ABA Carrière 226 — 41,3 47,7 27,7 88,0 7,5 4,1 — — 30,5
Carrière 1020 — 37,4 45,6 29,7 89,3 6,7 4,9 2,0 0,5 24,8
NBA All-Star 7 6 27,8 48,6 — 83,3 4,1 4,4 3,2 0,1 18,2
ABA All-Star 4 0 20,5 43,2 — 85,7 6,0 4,5 — — 11,0
All-Star 11 6 25,1 47,3 — 84,2 4,8 4,4 — — 15,6

Play-offs[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen Team WG WS MPW 2P% 3P% FW% RPW APW SPW BPW PPW
1966/67 San Francisco Warriors 15 — 40,9 40,3 — 80,9 7,5 3,9 — — 34,7
1969/70 7 — 43,1 53,2 33,3 91,2 10,0 3,3 — — 40,1
1970/71 New York Nets 6 — 47,8 51,9 51,9 81,4 11,7 4,0 — — 33,7
1971/72 18 — 41,6 47,3 37,7 85,6 6,5 3,8 — — 30,8
1972/73 Golden State Warriors 11 — 26,5 39,6 — 90,9 4,9 2,2 — — 16,4
1974/75 17 — 42,7 44,4 — 91,8 5,5 6,1 2,9 0,9 28,2
1975/76 13 — 40,9 43,6 — 88,2 6,5 6,5 2,9 1,1 24,0
1976/77 10 — 41,5 46,6 — 90,9 5,9 4,7 1,7 0,7 28,4
1978/79 Houston Rockets 2 — 32,5 32,0 — 100,0 4,0 4,5 0,0 1,0 12,0
1979/80 6 — 13,2 36,4 25,0 100,0 1,0 2,5 0,2 0,2 5,5
NBA Carrière 74 — 36,8 42,6 25,0 87,5 5,6 4,6 2,2 0,8 24,8
ABA Carrière 31 — 43,2 49,7 41,2 86,1 8,3 3,7 — — 33,5
Carrière 105 — 38,7 44,8 39,4 87,0 6,4 4,3 — — 27,3
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rick_Barry&oldid=67222522"