Rob van Erkelens
| Rob van Erkelens | ||||
|---|---|---|---|---|
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Rob van Erkelens | |||
| Geboren | 4 juli 1963 | |||
| Geboorteplaats | Den Haag | |||
| Land |  Nederland
| |||
| Beroep | Auteur | |||
| Dbnl-profiel | ||||
| ||||
Rob van Erkelens (Den Haag, 4 juli 1963) is een Nederlandse schrijver.
Rob van Erkelens debuteerde in 1993 met de roman Het uur van Lood, nadat hij eerder werk van Georg Trakl, Denis Johnson, Abraham Rodriguez, Nick Cave en D. Sarréra vertaalde. Hij was (mede)oprichter en redacteur van de tijdschriften Tristan en Zoetermeer waarin hij diverse verhalen, gedichten en artikelen publiceerde. Hij werkt bij het wekelijkse opinietijdschrift De Groene Amsterdammer, waar hij artikelen schrijft op het gebied van popcultuur, filosofie en literatuur (in het bijzonder over de Generatie Nix).
Rob van Erkelens was een van de drijvende krachten achter de Nederlandse Twin Peaks-fanclub. Bij de eerste uitzendingen op de Nederlandse televisie, begin jaren negentig, gaf hij vooraf een inleiding.[bron?]
In 1995 verscheen de verhalenbundel De Daad, met verhalen van o.a. Tommy Wieringa en Hafid Bouazza, onder redactie van Van Erkelens en Josien Laurier.
Het uur van lood
[bewerken | brontekst bewerken]In 1993 verscheen de roman Het uur van lood bij uitgeverij Nijgh en Van Ditmar. Deze zwartromantische roman beschrijft het leven van een jonge man aan het einde van de twintigste eeuw, dat voortdurend gecorrumpeerd wordt door de genivelleerde consumptiecultuur en de massamedia. De roman is sterk beïnvloed door het filosofisch gedachtegoed van de filosoof Jean Baudrillard, en schetst een posthumanistische wereld waarin de mens onderdeel is van een kudde en de waarheid alleen nog maar in de ficties van de massamedia terugkeert. Dat in deze wereld menselijke authenticiteit niet meer mogelijk is, blijkt ook uit de literatuuropvatting van Rob van Erkelens: hij maakt gebruik van vele tientallen samples uit de wereldliteratuur. Deze vorm van intertekstualiteit is het talige equivalent van de posthumanistische mens, die zijn wereldbeeld consumeert in plaats van vormt en nieuwe lichaamsdelen inkoopt en transplanteert als oude niet meer functioneren.
Op 1 december 2007 ontving Van Erkelens de eerste Pé Hawinkels Pioniersprijs.