Rod Stewart

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Rod Stewart
Rod Stewart in Parijs (1986)
Algemene informatie
Volledige naam Sir Roderick David Stewart
Geboren 10 januari 1945
Geboorteplaats LondenBewerken op Wikidata
Land Verenigd Koninkrijk
Werk
Jaren actief 1964–heden
Genre(s) Rock, Bluesrock, Pop
Beroep Singer Songwriter
Instrument(en) Mondharmonica, gitaar, bass
Zangstem Blues, rock, allround
Invloed(en) Blues, Soul , Rock, Sam Cooke Aretha Franklin
Label(s) RCA Records, Atlantic Records, Warner Bros., Sony, Riva Records Mercury Records
Verwante artiesten The Faces, Long John Baldry
Officiële website
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) IMDb-profiel
(en) Last.fm-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Sir Roderick David (Rod) Stewart (Highgate (Londen), 10 januari 1945) is een Britse rockzanger bekend om zijn kenmerkende rauwe stem. Hij wordt de "song and dance man" genoemd vanwege zijn podiumpersoonlijkheid. Er zijn ruim 250 miljoen platen van hem verkocht.

Rod Stewart is CBE, een onderscheiding die hij eind 2006 (New Year's Honours) kreeg uitgereikt vanwege zijn artistieke verdiensten. Hij is ook opgenomen in de Rock & Roll Hall of Fame, als solist en (in 2012) als lid van zijn ex-band The Faces.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Op jonge leeftijd wilde Stewart voetballer worden en speelde hij enige tijd bij Brentford FC. Hij werkte onder meer als grafdelver, afrasteringenbouwer en bezorger. Begin jaren zestig begon zijn carrière in de muziek toen hij zich als straatmuzikant aansloot bij folkzanger Wizz Jones. Dit gezelschap reisde door Europa tot ze in Spanje gearresteerd werden wegens landloperij en omdat de paspoorten van de leden verlopen waren. De muzikanten werden Spanje uitgezet en teruggestuurd naar Engeland.

Op het station van Twickenham werd hij ontdekt door Long John Baldry. Vanaf 1964 trad hij veel op met Shotgun Express, Steampacket, Long John Baldry, Julie Driscoll en Alexis Korner. Hij zou – volgens geruchten – in 1964 mondharmonica gespeeld hebben in het liedje "My Boy Lollipop" van de Jamaicaanse skazangeres Millie Small, maar in werkelijkheid was het Pete Hogman die hiervoor het harmonicaspel verzorgde.[1] Hij bleef relatief onbekend totdat hij zich in 1967 aansloot bij de Jeff Beck Group met virtuoos gitaarspeler Jeff Beck, bassist Ron Wood en drummers Aynsley Dunbar en Micky Waller.

The Faces[bewerken | brontekst bewerken]

Stewart (rechts) en Ron Wood tijdens een optreden van The Faces in 1975.

In 1969 verliet hij de Jeff Beck Group om samen met Ron Wood over te stappen naar The Faces. Hij bracht in datzelfde jaar nog een soloalbum uit, An Old Raincoat Won't Ever Let You Down en met The Faces het album First Step. In 1970 verscheen zijn tweede soloalbum Gasoline Alley en met The Faces Long Player.

Every Picture Tells a Story uit 1971 betekende de echt grote doorbraak voor Rod Stewart en vanaf dat moment genoot hij internationale bekendheid. Toen Maggie May vaak op de radio werd gedraaid kreeg hij met het album en de single gelijktijdig een nummer 1 in de Verenigde Staten en in Groot-Brittannië, iets wat in de geschiedenis van de populaire muziek nooit eerder was voorgekomen en sindsdien door niemand is geëvenaard. Het album Every Picture Tells A Story is opgenomen in de befaamde Rock & Roll Hall of Fame en bekleedt daar de zeventiende plaats in de top 500 van albums die de meeste invloed en verandering hebben teweeggebracht in de twintigste eeuw.

A Nod's As Good As A Wink To A Blind Horse, ook al uit 1971, bracht The Faces in deze tijd hun enige top 10-hit in de VS met het nummer Stay with me. In 1972 verscheen Never A Dull Moment, Stewarts vierde soloalbum. Samen met The Faces bracht hij ook nog eens Ooh La La uit waarop enkele nummers van de hand van Ronnie Lane. Sing It Again, de verzamelaar uit 1973 had onvoldoende ruimte om alle hits van de vier eerste soloalbums te herbergen. The Faces brachten dat jaar ook een verzamelaar uit, Snakes And Ladders, waarop hun laatste nummer 1-hit in het Verenigd Koninkrijk, Pool Hall Richard. Echter waren ze toch de populairste liveband in het Verenigd Koninkrijk, tot ze in 1974 uit elkaar gingen. Cindy Incidentally en Pool Hall Richard stonden er weken op de eerste plaats. In 1974 brachten The Faces ook nog Coast To Coast-Overture and Beginners uit, een livealbum.

Succesrijke soloperiode[bewerken | brontekst bewerken]

1974 betekende voor Stewart ook zijn laatste soloalbum voor Mercury Records. Het uit Smiler gesponnen lied Farewell was niet toevallig, omdat Rod de grote stap over de Atlantische Oceaan reeds plande en de creatiefste periode uit zijn leven afsloot om te beginnen aan zijn "lucratiefste". Het grote geld ging van pas komen. In 1975 werd de verzamelaar van The Faces, Snakes and Ladders heruitgebracht in het zog van het succes van Atlantic Crossing, het eerste soloalbum bij Warner Bros/Atlantic.

De albums An Old Raincoat, Gasoline Alley, Never A Dull Moment, Smiler, A Nod's As Good As A Wink To A Blind Horse en Ooh La La kunnen volgens Rolling Stone Magazine gezien worden als belangrijke rockalbums. Na de periode waarin Rod Stewart op zijn populairst was volgde, volgens de muziekpers wereldwijd, niet zijn creatiefste. Hij had intussen onderdak gevonden bij Warner Bros, Atlantic. Zijn contract hield in dat alle rechten op zijn songs totaal in eigen handen bleven. Warner streek enkel procenten op voor de verkoop van platen en niet voor auteursrechten, waardoor Warner zich dubbel zo hard inspande voor de promotie van zijn platen. Sailing uit Atlantic Crossing (1975), en Tonight's The Night uit A Night On The Town, dat in 1976 zestien weken op nummer 1 stond in de Amerikaanse Billboard. Uit Footloose And Fancy Free (1977) stamt de rocker Hot Legs.

Aan het eind van 1978 had hij uit het album Blonds Have More Fun nog een hit met het nummer Do Ya Think I'm Sexy?, vermoedelijk het meest verguisde nummer uit zijn carrière, dat een nummer 1-hit werd over de hele wereld. Het bracht Stewart echter financieel niets op, want alle rechten werden geschonken aan het kinderfonds van Unicef.

Jaren tachtig[bewerken | brontekst bewerken]

1980 bracht nog het album Foolish Behaviour, 1981 Tonight I'm Your's en in 1982 het dubbele livealbum Absolutely Live waar hij Tina Turner opnieuw aan het grote publiek voorstelde. Het optreden in de L.A.Forum bezorgde Tina Turner de start van haar comeback en bevestigde Rod Stewart als een van de grootste rockperformers aller tijden. Uit de jaren tachtig dateren nog de albums Body Wishes, 1983, Camouflage, 1985, en Every Beat Of My Heart, 1986, Out Of Order, 1988, waarin hij helemaal terug was met de hit Infatuation. 1989 bracht de vierdelige verzamelaar Storyteller.

Jaren negentig[bewerken | brontekst bewerken]

Daarna nam zijn productiviteit wat af en stond hij meer bekend als rockster dan om zijn muzikale talent. Uit die periode kwamen twee rocksongs, Hot Legs en Foolish Behaviour, en I Was Only Joking, een zelfreflectie met de nodige humor en emotie.

In 1993 nam hij samen met Sting en Bryan Adams de hit All for Love op voor de film The Three Musketeers. Dit werd door sommige fans als een groter dieptepunt dan Do Ya Think I'm Sexy in zijn carrière gezien.

Rod Stewart gaf in 1994 een gratis concert op het strand van Copacabana, dat meer dan 3,5 miljoen bezoekers trok. Dit werd vermeld in het Guinness Book of Records als het grootste gratis concert ooit. Er moet bij worden vermeld dat het ook Oudejaarsavond was en alle mensen die op het strand aanwezig waren en feestvierden werden meegeteld.

Rod Stewart concertticket, 1993

Unplugged And Seated bewees in 1995 nogmaals het livetalent van Rod Stewart, die een eerlijke traan niet schuwde als hij de cover van Van Morrison, Have I Told You Lately aan zijn toenmalige echtgenote Rachel Hunter opdroeg.

Jaren 2000[bewerken | brontekst bewerken]

In 2002 keerde Rod terug in de top van de albumlijsten met It Had To Be You, een verzameling van oude klassiekers van Cole Porter tot Nat King Cole uit de jaren twintig en dertig. De verkoop staat op 4.200.000 exemplaren, wat een unicum is in de jaren van downloaden. Eind 2003 keerde hij terug met het album As Time Goes By waarmee hij de tweede plaats bezette in de Amerikaanse en de Canadese en de eerste in de Australische albumhitlijst in november 2003.

2004 luidde voor Rod Stewart financieel het succesvolste jaar in zijn carrière in. Hij ging op tournee in de Verenigde Staten en Canada met een volledig uitverkochte stadiontournee die liep van januari tot augustus, getiteld From Maggie May to the Great American Songbook. De show bestond uit twee delen: een eerste deel van goed anderhalf uur rock en afsluitend een half uur Amerikaanse klassiekers. Rod kreeg voor iedere avond, gemiddeld 22 avonden per maand en dit voor acht maanden, een miljoen Amerikaanse dollar binnen.

Na de tour ging Stewart samen met Ronnie Wood de studio in voor de afwerking van hun album You'll Strut, I'll Sing.

19 oktober 2004 verscheen de derde en laatste in de serie Great American Songbooks, genaamd Stardust, die meteen doorstootte naar de nummer 1-positie in de Amerikaanse albumcharts. Gasten zijn onder andere Eric Clapton, Stevie Wonder en Dolly Parton. Ter aanvulling: er zijn nog twee Songbookalbums, een Greatest Rock Songs en een Soulbookalbum verschenen. In 2011 tekent Stewart bij UMG Universal Music Group om opnieuw een zelfgeschreven album uit te brengen in de loop van 2013. Dit zou hem terug op het goede spoor moeten gaan brengen en Stewart weer artistiek relevant maken. Wat ook gebeurt. Time met dertien zelfgeschreven nummer die in optimisme uitblinken stoomt van niets naar de hoogste positie in het Verenigd Koninkrijk, Canada, Australië en Brazilië. Hij strandde op de tweede plaats in de USA maar bleef daar voor 7 weken staan. Eind 2015 komt zijn album Another Country uit, dat hij eveneens zelf heeft geschreven.

In 2013 en 2014 ging Stewart opnieuw op wereldtournee en in 2014 nam hij voor het eerst deel aan het internationaal songfestival van Viña del Mar in Chili, het meest prestigieuze songfestival van Latijns-Amerika.

Medio 2016 ging een grote stadiontour van start in het Verenigd Koninkrijk (UK) die in een mum van tijd was uitverkocht.

Privéleven[bewerken | brontekst bewerken]

Rod Stewart trouwde driemaal en had verscheidene andere relaties. Vijf verschillende vrouwen kregen in totaal acht kinderen van hem.

Stewart is een fan van modeltreinen. In zijn huis in Los Angeles heeft hij een model van New York Central en van de spoorwegen in Pennsylvania tijdens de jaren 1940.[2][3] In zijn huis in het Verenigd Koninkrijk heeft hij een kleiner model gebaseerd op de Britse East Coast Main Line.

In mei 2000 werd bij Stewart schildklierkanker vastgesteld, waarvoor hij in dezelfde maand een operatie onderging. Eerder was gemeld dat hij leed aan een goedaardige stembandknobbel. Behalve dat het een grote bedreiging voor zijn gezondheid was, bedreigde de resulterende operatie ook zijn stem en moest hij opnieuw leren zingen. Sindsdien is hij actief geweest in het inzamelen van fondsen voor de liefdadigheidsinstelling van de City of Hope Foundation om genezing te vinden voor alle vormen van kanker, vooral welke kinderen treffen. In september 2019 onthulde Stewart dat hij in 2017 de diagnose prostaatkanker had gekregen en dat hij na de behandeling was genezen.

Invloed op anderen[bewerken | brontekst bewerken]

Rod Stewart solo en vooral ook Rod Stewart samen met de Faces wordt door vele artiesten als hun grote voorbeeld genoemd, zoals o.a. Alanis Morissette, The Black Crowes, Stereophonics, Pearl Jam (die zelfs enkele riffs van de Faces geleend hebben) tot zelfs Rage Against the Machine.

Paul Cook en Steve Jones (gitarist) van de Sex Pistols hebben jaren na hun punkglorie toegegeven dat het nummer Pool Hall Richard (1973) van de hand van Rod Stewart en Ron Wood voor hen de eerste echte Britse punksong was, de tekst Bang go the Queen, she's so obscene, her hands are dirty but her image clean, Pool Hall Richard, kid you're wicked, whe now! zegt genoeg.

Rod Stewart zelf is een groot bewonderaar van zanger en acteur Elvis Presley. Hij zei eens: "Elvis was en is nog steeds The King en zal dat altijd blijven, dat staat buiten kijf. Mensen als ikzelf, Mick Jagger en al die anderen volgden hem alleen in zijn voetsporen." Tot zijn grote voorbeelden behoren tevens Sam Cooke, Otis Redding en Aretha Franklin van wie hij Natural Woman bewerkte tot Natural Man voor zijn in 1974 verschenen album Smiler.

Discografie[bewerken | brontekst bewerken]

Albums[bewerken | brontekst bewerken]

Album met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Album Top 100 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
Every Picture Tells a Story 1971 07-08-1971 2 31
Never a Dull Moment 1972 19-08-1972 3 11
Atlantic Crossing 1975 30-08-1975 2 27
A Night on the Town 1976 03-07-1976 10 11
Foot Loose and Fancy Free 1977 12-11-1977 3 25
Blondes Have More Fun 1978 09-12-1978 2 17
Rod Stewart Greatest Hits Vol. 1 1979 01-12-1979 28 9 Verzamelalbum
Foolish Behaviour 1980 29-11-1980 5 16
Tonight I'm Yours 1981 14-11-1981 8 23
Absolutely Live 1982 13-11-1982 18 10 Livealbum
Body Wishes 1983 18-06-1983 5 18
Camouflage 1984 23-06-1984 11 11
Every Beat of My Heart 1986 12-07-1986 6 19
Out of Order 1988 04-06-1988 21 8
The Best of Rod Stewart 1989 25-11-1989 5 24 Verzamelalbum
Vagabond Heart 1991 06-04-1991 17 12
Rod Stewart, Lead Vocalist 1993 06-03-1993 12 12
Unplugged... and Seated 1993 05-06-1993 17 18 Livealbum
A Spanner in the Works 1995 17-06-1995 25 10
If We Fall in Love Tonight 1996 23-11-1996 11 16
When We Were the New Boys 1998 13-06-1998 62 5
The Story So Far (The Best of Rod Stewart) 2001 15-12-2001 56 3 Verzamelalbum
It Had to Be You – Great American Songbook 2002 14-12-2002 11 25
As Time Goes By – Great American songbook Vol. II 2003 15-11-2003 35 16
Stardust – Great American Songbook Vol. III 2004 23-10-2004 13 27
Thanks for the Memory – Great American Songbook Vol. IV 2005 29-10-2005 33 10
Still the Same – Great Rock & Roll Classics of Our Time 2006 28-10-2006 51 4
Soulbook 23-10-2009 31-10-2009 95 1
Fly Me to the Moon... The Great American Songbook Volume V 15-10-2010 23-10-2010 78 1
Merry Christmas, baby 2012 17-11-2012 6 7
Time 2013 11-05-2013 34 8
Another Country 2015 31-10-2015 15 3
Blood Red Roses 2018 06-10-2018 51 1
Album met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 200 albums Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
A Spanner in the Works 1995 17-06-1995 22 4
If We Fall in Love Tonight 1996 07-12-1996 26 8
The Story So Far (The Best of Rod Stewart) 2001 05-01-2002 44 2 Verzamelalbum
It Had to Be You – Great American Songbook 2002 07-12-2002 35 8
As Time Goes By – Great American Songbook Vol. II 2003 22-11-2003 26 12
Stardust – Great American Songbook Vol. III 2004 30-10-2004 32 21
Thanks for the Memory – Great American Songbook Vol... IV 2005 05-11-2005 30 12
Still the Same – Great Rock & Roll Classics of Our Time 2006 28-10-2006 22 18
Soulbook 2009 07-11-2009 11 13
Fly Me to the Moon... The Great American Songbook Volume V 2010 23-10-2010 10 12
Merry Christmas, Baby 2012 24-11-2012 30 9
Time 2013 11-05-2013 45 17
Live 1976-1998 - Tonight's the Night 2014 29-03-2014 87 2
Another Country 2015 31-10-2015 11 14
Blood Red Roses 2018 06-10-2018 23 9
You're in My Heart 2019 30-11-2019 54 5 met The Royal Philharmonic Orchestra

Singles[bewerken | brontekst bewerken]

Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
Maggie May / Reason to Believe 1971 09-10-1971 3 16 #3 in de Single Top 100
Little Miss Understood 1971 11-12-1971 tip17 -
(I Know) I'm Losing You 1971 08-01-1972 12 6 met The Faces / #14 in de Single Top 100
In a Broken Dream 1972 05-02-1972 tip12 - als gastzanger bij Python Lee Jackson
You Wear It Well 1972 26-08-1972 tip16 -
Oh No, Not My Baby 1973 06-10-1973 tip13 -
Sailing 1975 23-08-1975 1(4wk) 11 #1 in de Single Top 100
This Old Heart of Mine 1975 15-11-1975 tip19 -
Tonight's the Night 1976 19-06-1976 7 7 #5 in de Single Top 100
The Killing of Georgie (Part I & II) 1976 13-11-1976 24 6 #25 in de Single Top 100
I Don't Want to Talk About It 1977 18-06-1977 3 10 #3 in de Single Top 100
You're in My Heart 1977 22-10-1977 7 13 #8 in de Single Top 100
Hot Legs 1978 18-02-1978 14 7 #18 in de Single Top 100
Da Ya Think I'm Sexy? 1978 02-12-1978 4 11 #6 in de Single Top 100 / Alarmschijf
Ain't Love a Bitch 1979 10-03-1979 27 4 #29 in de Single Top 100
Passion 1980 22-11-1980 4 9 #5 in de Single Top 100
My Girl 1981 28-02-1981 30 3 #41 in de Single Top 100
Tonight I'm Yours 1981 31-10-1981 13 8 #16 in de Single Top 100
Young Turks 1982 16-01-1982 9 7 #14 in de Single Top 100
Just Like a Woman 1982 27-03-1982 tip14 -
Baby Jane 1983 04-06-1983 6 9 #9 in de Single Top 100
What Am I Gonna Do (I'm So in Love with You) 1983 24-09-1983 26 5 #31 in de Single Top 100
Infatuation 1984 16-06-1984 26 4 #36 in de Single Top 100
Some Guys Have All the Luck 1984 28-07-1984 tip15 -
Love Touch 1986 07-06-1986 tip5 -
Every Beat of My Heart 1986 16-08-1986 8 9 #11 in de Single Top 100
Lost in You 1988 04-06-1988 tip2 - #34 in de Single Top 100
Crazy About Her 1989 09-09-1989 7 8 #10 in de Single Top 100 / Alarmschijf
This Old Heart of Mine 1989 09-12-1989 tip12 - met Ronald Isley / #49 in de Single Top 100
Downtown Train 1990 27-01-1990 tip2 - #42 in de Single Top 100
It Takes Two 1990 24-11-1990 3 8 met Tina Turner / #3 in de Single Top 100
Rhythm of My Heart 1991 06-04-1991 18 7 #21 in de Single Top 100
Your Song 1992 18-04-1992 tip17 - #60 in de Single Top 100
Tom Traubert's Blues (Waltzing Matilda) 1992 19-12-1992 3 11 #4 in de Single Top 100
Ruby Tuesday 1993 06-03-1993 26 4 #21 in de Single Top 100
All for Love 1994 15-01-1994 3 13 met Bryan Adams en Sting /
#3 in de Single Top 100 / Alarmschijf
You're the Star 1995 13-05-1995 tip17 -
Da Ya Think I'm Sexy? 1997 01-11-1997 13 7 met N-Trance / #23 in de Single Top 100
Ooh La La 1998 - #92 in de Single Top 100
Faith of the Heart 1999 - #99 in de Single Top 100
I Can't Deny It 2001 03-03-2001 tip19 - #90 in de Single Top 100
What a Wonderful World 2004 - met Stevie Wonder / #85 in de Single Top 100
Single met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 50 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
Da Ya Think I'm Sexy? 1997 01-11-1997 15 16 met N-Trance
Don't Come Around Here 2002 09-02-2002 49 1 met Helicopter Girl
She Makes Me Happy 2013 25-05-2013 tip55 -
Live the Life 2013 29-06-2013 tip58 -
Everyday 2015 13-06-2015 tip14 - met A$AP Rocky, Miguel en Mark Ronson
Love Is 2015 18-07-2015 tip48 -
Please 2015 14-11-2015 tip31 -
Walking in the Sunshine 2016 04-06-2016 tip -
Da Ya Think I'm Sexy 2017 23-09-2017 tip34 - met DNCE
Didn't I 2018 04-08-2018 tip42 - met Bridget Cady

Radio 2 Top 2000[bewerken | brontekst bewerken]

Nummer(s) met noteringen in de NPO Radio 2 Top 2000 '99 '00 '01 '02 '03 '04 '05 '06 '07 '08 '09 '10 '11 '12 '13 '14 '15 '16 '17 '18 '19 '20 '21 '22 '23
All for Love
(met Bryan Adams en Sting)
- - - - - - - - - - - - - 1999 1987 - - - - - - - - - -
Baby Jane - 1543 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Da Ya Think I'm Sexy? - 1164 1647 1523 - 1789 - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Hot Legs - - - - 1874 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
I Don't Want to Talk About It 1166 - 1427 1712 1715 1561 1655 1557 1973 1668 1575 1528 1753 1809 1773 1642 1634 1935 1864 - - 1884 1688 1970 1988
It Takes Two (met Tina Turner) - - - - - - - - - - 1899 - - - - - - - - - - - - - -
Maggie May 665 850 696 722 747 863 855 863 1058 850 777 792 952 1028 1101 1133 1164 1240 1235 1417 1445 1415 1318 1477 1566
Reason to Believe 1178 1186 1211 905 1089 1430 1253 1343 1378 1291 1381 1445 1706 1897 1938 1971 1994 - - - - - - - -
Sailing 316 305 302 297 346 393 311 300 323 316 397 335 448 556 623 650 580 656 688 788 822 752 797 918 851
The Killing of Georgie (Part I & II) - - - - - - - 1919 - - - - - - - - - - - - - - - - -
Tom Traubert's Blues (Waltzing Matilda) - - - - - - - 944 1173 1749 1240 1122 1429 - - - - - - - - - - - -
You Wear It Well 1968 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
You're in My Heart 1310 - 1381 1350 1446 1659 1519 1423 1604 1523 1617 1629 1839 1701 1588 1788 1761 1849 - - - - - - -

Dvd's[bewerken | brontekst bewerken]

Dvd's met hitnoteringen in de Nederlandse Music Top 30 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
 Hoogste 
positie
 Aantal 
weken
 Opmerkingen 
One Night only! – Live at Royal Albert Hall 2004 25-12-2004 15 6

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Rod Stewart van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.