Ronde van Frankrijk 1919

Eindklassement
Route van de Ronde van Frankrijk 1919 met start in Parijs.
Algemeen klassement	Firmin Lambot	231u 07' 15"
Tweede	Jean Alavoine	+ 1h 32' 54"
Derde	Eugène Christophe	+ 2h 16' 31"
Vierde	Léon Scieur	+ 2h 42' 15"
Vijfde	Honoré Barthélémy	+ 4h 03' 52"
Zesde	Jacques Coomans	+ 15h 21' 34."
Zevende	Luigi Lucotti	+ 16h 01' 16"
Achtste	Jef Vandaele	+ 18h 23' 02"
Negende	Alfred Steux	+ 20h 29' 01"
Tiende	Jules Nempon (laatste)	+ 21h 24' 12"
Ploegenklassement	La sportive	-
Tweede	?	-
Derde	?	-

De 13e editie van de Ronde van Frankrijk ging van start op 29 juni 1919 in Parijs. Hij eindigde op 27 juli in Parijs. Er stonden 69 renners aan de start, slechts 10 renners zouden de finish in Parijs halen.

Aantal ritten: 15
Totale afstand: 5560 km
Gemiddelde snelheid: 24.056 km/h
Aantal deelnemers: 69
Aantal uitvallers: 59

Intro[bewerken | brontekst bewerken]

De Eerste Wereldoorlog was nog nauwelijks afgelopen, en veel vooroorlogse favorieten hadden op het slagveld het leven gelaten. De overblijvers hadden in de oorlog weinig mogelijkheid gehad om te trainen of te koersen, en waren daardoor in slechte conditie. Mede hierdoor waren er slechts 69 deelnemers aan de start in Parijs.

Nieuw in deze Tour was de gele trui. Deze werd gedragen door de leider in het algemeen klassement. De eerste gele trui werd uitgereikt na afloop van de 10e etappe in Grenoble. De kleur geel werd gekozen omdat de organiserende krant l'Auto op geel papier werd gedrukt.

Koersverloop[bewerken | brontekst bewerken]

De eerste geletruidrager was de Fransman Eugène Christophe. In de Alpen breidde Christophe zijn voorsprong nog verder uit, tot bijna een half uur ten opzichte van Firmin Lambot. In de voorlaatste etappe, van Metz naar Duinkerke sloeg echter het noodlot toe: Christophe brak zijn vork, en moest lopend verder tot aan de fietsfabriek in Valenciennes. Hiermee verloor hij 70 minuten, en later nog wat meer door een val. Ook in 1913 had Christophe al om precies dezelfde reden de leiding verloren. De Belg Firmin Lambot nam in de 14e etappe de leiding over en won de Tour met meer dan 100 minuten voorsprong op Jean Alavoine en bijna 2 1/2 uur op Christophe.

Uiteindelijk zouden slechts 11 van de 69 rijders bij terugkeer in Parijs nog in de race zijn (Paul Duboc werd later uit de uitslag verwijderd omdat hij een auto had gebruikt om een reparatie van zijn trapas uit te voeren).

Belgische en Nederlandse prestaties[bewerken | brontekst bewerken]

In totaal namen er 28 Belgen en 0 Nederlanders deel aan de Tour van 1919.

Belgische etappezeges[bewerken | brontekst bewerken]

Jean Rossius won de 1e etappe van Parijs naar Le Havre.
Firmin Lambot won de 14e etappe van Metz naar Duinkerken.

Firmin Lambot, de winnaar van de Tour 1919.

Nederlandse etappezeges[bewerken | brontekst bewerken]

In 1919 was er geen Nederlandse etappezege.

Etappeoverzicht[bewerken | brontekst bewerken]

Etappe	Start - Finish	km	Etappewinnaar	Leider klassement
1e	Parijs - Le Havre	388 km	Jean Rossius	Henri Pélissier*
2e	Le Havre - Cherbourg	364 km	Henri Pélissier	Henri Pélissier
3e	Cherbourg - Brest	405 km	Francis Pélissier	Henri Pélissier
4e	Brest - Les Sables-d'Olonne	412 km	Jean Alavoine	Eugène Christophe
5e	Les Sables-d'Olonne - Bayonne	482 km	Jean Alavoine	Eugène Christophe
6e	Bayonne - Luchon	326 km	Honoré Barthélémy	Eugène Christophe
7e	Luchon - Perpignan	323 km	Jean Alavoine	Eugène Christophe
8e	Perpignan - Marseille	370 km	Jean Alavoine	Eugène Christophe
9e	Marseille - Nice	338 km	Honoré Barthélémy	Eugène Christophe
10e	Nice - Grenoble	333 km	Honoré Barthélémy	Eugène Christophe
11e	Grenoble - Genève	325 km	Honoré Barthélémy	Eugène Christophe
12e	Genève - Straatsburg	371 km	Luigi Lucotti	Eugène Christophe
13e	Straatsburg - Metz	315 km	Luigi Lucotti	Eugène Christophe
14e	Metz - Duinkerke	468 km	Firmin Lambot	Firmin Lambot
15e	Duinkerke - Parijs	340 km	Jean Alavoine	Firmin Lambot

Jean Rosius kreeg na de etappe-overwinning 30 strafminuten, omdat hij Philippe Thijs een bidon drinken had gegeven, terwijl onderlinge hulp tussen de coureurs verboden was. Hij viel terug naar de tiende plaats in het dagklassement, waardoor Henri Pelissier ritwinnaar en klassementsleider werd. Na klachten van journalisten aan het adres van tourdirecteur Henri Desgrange over het feit dat de leider nauwelijks herkenbaar was, werd in Grenoble de gele leiderstrui geïntroduceerd. Deze was geel, omdat de organiserende krant (L'Auto) op geel papier werd gedrukt. Op 19 juli 1919 was Eugène Christophe de drager van de eerste gele trui ooit.

Geletruidragers[bewerken | brontekst bewerken]

Etappe	Gele trui
1	Niet uitgereikt
2
3
4
5
6
7
8
9
10	Eugène Christophe
11
12
13
14	Firmin Lambot
15	Firmin Lambot
Eindklassement	Firmin Lambot

Belgische	deelnemers · geletruidragers · etappewinnaars
Nederlandse	deelnemers · geletruidragers · etappewinnaars