Ronde van Frankrijk 2016

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Frankrijk Ronde van Frankrijk 2016
103e editie
Startplaats Mont Saint-Michel
Routekaart van de Ronde van Frankrijk 2016
Periode 2 t/m 24 juli 2016
Startplaats Mont-Saint-Michel
Finishplaats Parijs
Totale afstand 3529 km
Gem. snelheid 39,616 km/h
Deelnemers 198
Eindklassementen
Gele trui Leider Vlag van het Verenigd Koninkrijk Chris Froome
Groene trui Punten Vlag van Slowakije Peter Sagan
Bolletjestrui Berg Vlag van Polen Rafał Majka
Witte trui Jongeren Vlag van het Verenigd Koninkrijk Adam Yates
Rood rugnummer Strijdlust Vlag van Slowakije Peter Sagan
Geel rugnummer Ploegen Vlag van Spanje Movistar Team
Navigatie
← Ronde van Frankrijk 2015     Ronde van Frankrijk 2017 →
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

De 103de editie van de Ronde van Frankrijk werd van 2 tot en met 24 juli 2016 verreden. De ronde ging van start in het departement Manche, vanaf het schiereiland Mont Saint-Michel en eindigde traditiegetrouw in Parijs.

Parcours[bewerken | brontekst bewerken]

De Grand Départ vond voor het eerst sinds 2013 opnieuw plaats in Frankrijk. De regio Manche vormde voor het eerst in de geschiedenis het decor voor de Tourstart. Op 9 december 2014 werden de eerste wedstrijddetails bekendgemaakt, het peloton zou 2 dagen in de Manche blijven en op de derde dag naar het zuiden rijden. De ronde startte niet met een proloog maar met een rit in lijn vanaf het pittoreske eiland Mont Saint-Michel, dat enkel verbonden is met het vasteland via een dam. De aankomst lag in het dorpje Sainte-Marie-du-Mont, meer bepaald Utah Beach, een van de stranden waar de geallieerden het bezette Europa zouden bevrijden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Na de rit was er ook een korte ceremonie. De tweede etappe ging van Saint-Lô naar Cherbourg-Octeville. De finish lag daar op de top van de Côte de La Glacerie.[1][2] De derde etappe ging van start in Granville, het was duidelijk dat de organisatoren zo snel mogelijk naar de Pyreneeën wilden gaan en dit zonder veel verplaatsingen tussen etappes. De 3e rit met aankomst in Angers en de 4e in Limoges waren beide vlakke ritten langer dan 220 km. De 5de rit tussen Limoges en het skistationnetje Le Lioran ging over lastige wegen in het Centraal Massief. Daarna volgde nog een sprintkans in Montauban voordat de renners gingen klimmen. De 7e rit naar Lac de Payolle was een overgangsrit maar de 8e rit tussen Pau en Bagnères-de-Luchon omvatte 4 cols waaronder de Col du Tourmalet en de Col de Peyresourde, de aankomst echter lag na een afdaling. De 9e rit lag geheel buiten Frans grondgebied. De koninginnenrit in deze Tour lag al voor de eerst rustdag en vertrok in Vielha en liep via Spanje naar Andorra met aankomst op Andorra Arcalis. Het was de 3e keer dat de Tour Andorra aandeed.[3][4]

Na de rustdag in Andorra wachtte het hoogste punt van deze tour in de 12e rit tussen Escaldes-Engordany en Revel bij het beklimmen van de Port d'Envalira, na deze col was het vrijwel vlak waardoor sprinters en aanvallers in het voordeel waren. In de volgende rit naar Montpellier werd er gesprint voordat in de 12e rit een aankomst op de legendarische Mont Ventoux zou liggen. Deze rit werd in verband met harde wind echter ingekort, waardoor niet tot de top werd gereden. In de 13e rit kwamen de tijdrijders aan bod, toen er 37 km tegen de klok werd gereden in de Ardèche, de tijdrit was niet vlak en veroorzaakte belangrijke tijdsverschillen. Toen kwamen de renners aan de voet van de Alpen maar om een uitstap naar Zwitserland mogelijk te maken maakte het peloton een omweg met eerst een vlakke rit naar Villars-les-Dombes. In de 15e rit een lastigere aankomst in Culoz waar 2 verschillende beklimmingen van de Col du Grand Colombier wachtten. De 16e rit kwam aan in Zwitserland met als aankomst Bern. Ook de rustdag lag in Bern waardoor dus beide rustplaatsen buiten Frankrijk lagen.

Daarna volgden de Alpen die ditmaal vanuit het noorden werden bereikt. De organisatoren zetten de Mont Blanc in de verf tijdens deze editie met 4 aankomsten dicht bij de berg. De eerste was nog op Zwitsers grondgebied met als aankomst Finhaut na eerst de Col de la Forclaz en de slotklim richting Lac d'Emosson. De 18e rit was de 2de en laatste tijdrit, een klimtijdrit. Een echte col werd niet beklommen maar de weg liep meestal op tussen Sallanches en Megève. de 19e rit voerde de renners naar de Mont Blanc. Uiteraard niet naar de top maar naar het skistation Saint-Gervais-les-Bains bekend uit de Dauphiné om uiteindelijk op de voorlaatste dag naar Morzine te rijden na de afdaling van de Col de Joux Plane. De laatste rit vertrok iets ten noorden van Parijs in Chantilly en eindigde traditioneel op de Champs-Élysées in Parijs.

Deelnemende ploegen[bewerken | brontekst bewerken]

18 UCI World Tour-ploegen 4 wildcards
Vlag van Frankrijk AG2R La Mondiale Vlag van Frankrijk FDJ Vlag van Nederland LottoNL-Jumbo Vlag van Duitsland Bora-Argon 18
Vlag van Kazachstan Astana Vlag van Duitsland Giant-Alpecin Vlag van Spanje Movistar Vlag van Frankrijk Fortuneo-Vital Concept
Vlag van de Verenigde Staten BMC Racing Team Vlag van Zwitserland IAM Cycling Vlag van Australië Orica-BikeExchange Vlag van Frankrijk Cofidis Solutions Crédits
Vlag van de Verenigde Staten Cannondale Vlag van Rusland Katjoesja Vlag van het Verenigd Koninkrijk Team Sky Vlag van Frankrijk Direct Énergie
Vlag van Zuid-Afrika Dimension Data Vlag van Italië Lampre-Merida Vlag van Rusland Tinkoff
Vlag van België Etixx-Quick Step Vlag van België Lotto Soudal Vlag van de Verenigde Staten Trek-Segafredo
Zie de startlijst voor een overzicht van alle deelnemers.

Etappe-overzicht[bewerken | brontekst bewerken]

Datum Etappe Start-Finish Afstand (km) Type Winnaar Ploeg Gele trui Klassementsleider
2 juli 1 Le Mont-Saint-Michel - Utah Beach (Sainte-Marie-du-Mont) 188 Vlak profiel Vlakke rit Vlag van het Verenigd Koninkrijk Mark Cavendish Vlag van Zuid-Afrika Team Dimension Data Vlag van het Verenigd Koninkrijk Mark Cavendish
3 juli 2 Saint-Lô - Cherbourg-Octeville 183 Vlak profiel Vlakke rit Vlag van Slowakije Peter Sagan Vlag van Rusland Tinkoff Vlag van Slowakije Peter Sagan
4 juli 3 Granville - Angers 223,5 Vlak profiel Vlakke rit Vlag van het Verenigd Koninkrijk Mark Cavendish Vlag van Zuid-Afrika Team Dimension Data
5 juli 4 Saumur - Limoges 237,5 Vlak profiel Vlakke rit Vlag van Duitsland Marcel Kittel Vlag van België Etixx-Quick Step
6 juli 5 Limoges - Le Lioran 216 Bergachtig profiel Bergrit Vlag van België Greg Van Avermaet Vlag van de Verenigde Staten BMC Racing Team Vlag van België Greg Van Avermaet
7 juli 6 Arpajon-sur-Cère - Montauban 190,5 Vlak profiel Vlakke rit Vlag van het Verenigd Koninkrijk Mark Cavendish Vlag van Zuid-Afrika Team Dimension Data
8 juli 7 L'Isle-Jourdain - Lac de Payolle 162,5 Bergachtig profiel Bergrit Vlag van het Verenigd Koninkrijk Steve Cummings Vlag van Zuid-Afrika Team Dimension Data
9 juli 8 Pau - Bagnères-de-Luchon 184 Bergachtig profiel Bergrit Vlag van het Verenigd Koninkrijk Chris Froome Vlag van het Verenigd Koninkrijk Team Sky Vlag van het Verenigd Koninkrijk Chris Froome
10 juli 9 Vlag van Spanje Vielha - Vlag van Andorra Ordino-Arcalis 184,5 Bergachtig profiel Bergrit Vlag van Nederland Tom Dumoulin Vlag van Duitsland Team Giant-Alpecin
11 juli Rustdag Vlag van Andorra Andorra
12 juli 10 Vlag van Andorra Escaldes-Engordany - Revel 197 Heuvelachtig profiel Heuvelrit Vlag van Australië Michael Matthews Vlag van Australië Orica-BikeExchange Vlag van het Verenigd Koninkrijk Chris Froome
13 juli 11 Carcassonne - Montpellier 162,5 Vlak profiel Vlakke rit Vlag van Slowakije Peter Sagan Vlag van Rusland Tinkoff
14 juli 12 Montpellier - Mont Ventoux (Chalet Reynard)[5] 184 178 Bergachtig profiel Bergrit Vlag van België Thomas De Gendt Vlag van België Lotto Soudal
15 juli 13 Bourg-Saint-Andéol - La Caverne du Pont d'Arc 37,5 Tijdritklokje Individuele tijdrit Vlag van Nederland Tom Dumoulin Vlag van Duitsland Team Giant-Alpecin
16 juli 14 Montélimar - Villars-les-Dombes 208,5 Vlak profiel Vlakke rit Vlag van het Verenigd Koninkrijk Mark Cavendish Vlag van Zuid-Afrika Team Dimension Data
17 juli 15 Bourg-en-Bresse - Culoz 160 Bergachtig profiel Bergrit Vlag van Colombia Jarlinson Pantano Vlag van Zwitserland IAM Cycling
18 juli 16 Moirans-en-Montagne - Vlag van Zwitserland Bern 209 Vlak profiel Vlakke rit Vlag van Slowakije Peter Sagan Vlag van Rusland Tinkoff
19 juli Rustdag Vlag van Zwitserland Bern
20 juli 17 Vlag van Zwitserland Bern - Vlag van Zwitserland Finhaut-Emosson 184,5 Bergachtig profiel Bergrit Vlag van Rusland Ilnoer Zakarin Vlag van Rusland Team Katjoesja Vlag van het Verenigd Koninkrijk Chris Froome
21 juli 18 Sallanches - Megève 17 Tijdritklokje Individuele tijdrit Vlag van het Verenigd Koninkrijk Chris Froome Vlag van het Verenigd Koninkrijk Team Sky
22 juli 19 Albertville - Saint-Gervais Mont Blanc 146 Bergachtig profiel Bergrit Vlag van Frankrijk Romain Bardet Vlag van Frankrijk AG2R La Mondiale
23 juli 20 Megève - Morzine 146,5 Bergachtig profiel Bergrit Vlag van Spanje Jon Izagirre Vlag van Spanje Movistar Team
24 juli 21 Chantilly - Parijs (Champs-Élysées) 113 Vlak profiel Vlakke rit Vlag van Duitsland André Greipel Vlag van België Lotto Soudal

Klassementsleiders na elke etappe[bewerken | brontekst bewerken]

Etappe Gele trui
Gele trui 		Groene trui
Groene trui 		Bolletjestrui
Bolletjestrui 		Witte trui
Witte trui 		Ploegenklassement
Ploegenklassement 		Strijdlust
Rode trui
1 Vlag van het Verenigd Koninkrijk Mark Cavendish Vlag van het Verenigd Koninkrijk Mark Cavendish1 Vlag van Duitsland Paul Voss Vlag van België Edward Theuns Vlag van België Lotto Soudal Vlag van Frankrijk Anthony Delaplace
2 Vlag van Slowakije Peter Sagan Vlag van Slowakije Peter Sagan2 Vlag van België Jasper Stuyven Vlag van Frankrijk Julian Alaphilippe Vlag van Australië Orica-BikeExchange Vlag van België Jasper Stuyven
3 Vlag van het Verenigd Koninkrijk Mark Cavendish Vlag van Frankrijk Thomas Voeckler
4 Vlag van Slowakije Peter Sagan2 Vlag van België Oliver Naesen
5 Vlag van België Greg Van Avermaet Vlag van België Thomas De Gendt Vlag van de Verenigde Staten BMC Racing Team Vlag van België Thomas De Gendt
6 Vlag van het Verenigd Koninkrijk Mark Cavendish Vlag van Japan Yukiya Arashiro
7 Vlag van het Verenigd Koninkrijk Adam Yates Vlag van Italië Vincenzo Nibali
8 Vlag van het Verenigd Koninkrijk Chris Froome Vlag van Polen Rafał Majka Vlag van Frankrijk Thibaut Pinot
9 Vlag van Frankrijk Thibaut Pinot Vlag van Spanje Movistar Team Vlag van Nederland Tom Dumoulin
10 Vlag van Slowakije Peter Sagan Vlag van de Verenigde Staten BMC Racing Team Vlag van Slowakije Peter Sagan
11 Vlag van Frankrijk Arthur Vichot
12 Vlag van België Thomas De Gendt Vlag van België Thomas De Gendt
13 niet uitgereikt
14 Vlag van Frankrijk Jérémy Roy
15 Vlag van Polen Rafał Majka Vlag van Spanje Movistar Team Vlag van Polen Rafał Majka
16 Vlag van Frankrijk Julian Alaphilippe & Vlag van Duitsland Tony Martin
17 Vlag van Colombia Jarlinson Pantano
18 niet uitgereikt
19 Vlag van Portugal Rui Costa
20 Vlag van Colombia Jarlinson Pantano
21 niet uitgereikt
Eindklassement Vlag van het Verenigd Koninkrijk Chris Froome Vlag van Slowakije Peter Sagan Vlag van Polen Rafał Majka Vlag van het Verenigd Koninkrijk Adam Yates Vlag van Spanje Movistar Team Vlag van Slowakije Peter Sagan
  • 1 De groene trui werd in de tweede etappe gedragen door Marcel Kittel die tweede stond achter Cavendish.
  • 2 De groene trui werd in de derde en vijfde etappe gedragen door Mark Cavendish die tweede stond achter Sagan.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Tour de France 2016 van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ronde_van_Frankrijk_2016&oldid=57108049"