Ronde van Peking 2011

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van China Ronde van Peking 2011
1e editie
Datum 5 - 9 oktober 2011
Startplaats Peking
Finishplaats Peking
Totale afstand 614,3 km
Gem. snelheid 44,957 km/u
Deelnemers 147
Eindklassementen
Rode trui Algemeen Vlag van Duitsland Tony Martin
Groene trui Punten Vlag van Rusland Denis Galimzjanov
Bolletjestrui Berg Vlag van Spanje Igor Antón
Witte trui Jongeren Vlag van Verenigde Staten Benjamin King
Ploegen Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling
Navigatie
    Ronde van Peking 2012 →
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

De eerste editie van de Ronde van Peking werd verreden van 5 tot 9 oktober 2011 in China.

De eerste editie bestond uit vijf etappes. De eerste etappe was een korte tijdrit in Peking langs een aantal locaties van de Olympische Spelen 2008. De tweede etappe was een vlakke rit en in de derde rit moest flink geklommen worden met twee cols van de eerste categorie in de laatste 30 kilometer. In de vierde en langste rit moesten ook nog wat heuvels worden overwonnen. De vijfde etappe bestond uit dertien lokale rondes in het centrum van Peking.

Boycot[bewerken | brontekst bewerken]

Hoewel alle ploegen uit de World Tour verplicht zijn in alle wedstrijden te starten, dreigden de ploegen samen met rennersvakbond AIGCP de eerste editie in 2011 te boycotten vanwege het plan van de UCI om radiocommunicatie tussen renners en ploegleiders te verbieden. De Ronde van Peking was voor dit protest uitgekozen omdat de wedstrijd door de UCI en Pat McQuaid zelf georganiseerd werd.[1] Uiteindelijk gingen alle ploegen uit de World Tour gewoon van start.

Deelnemende ploegen[bewerken | brontekst bewerken]

Alle 18 UCI World Tour-ploegen nemen deel. Daarnaast heeft de organisatie een selectie van talentvolle Chinese renners uitgenodigd.

18 UCI World Tour-ploegen 1 wildcard
Vlag van Frankrijk AG2R-La Mondiale Vlag van Rusland Team Katjoesja Vlag van België Quick Step Vlag van China Chinees Nationaal Team
Vlag van Kazachstan Pro Team Astana Vlag van Italië Lampre-ISD Vlag van Nederland Rabobank
Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team Vlag van Luxemburg Team Leopard-Trek Vlag van Verenigde Staten Team RadioShack
Vlag van Spanje Euskaltel-Euskadi Vlag van Italië Liquigas-Cannondale Vlag van Denemarken Saxo Bank-Sungard
Vlag van Verenigde Staten Team Garmin-Cervélo Vlag van Spanje Team Movistar Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling
Vlag van Verenigde Staten Team HTC-High Road Vlag van België Omega Pharma-Lotto Vlag van Nederland Vacansoleil-DCM

Startlijst[bewerken | brontekst bewerken]

Er deden 147 renners van 19 ploegen mee.[2]

Vlag van Spanje Euskaltel-Euskadi[bewerken | brontekst bewerken]

Rugnummer Naam Prestaties Opmerkingen Eindklassering
1 Vlag van Spanje Igor Antón
2 Vlag van Spanje Amets Txurruka
3 Vlag van Spanje Mikel Astarloza
4 Vlag van Spanje Jon Izagirre
5 Vlag van Spanje Mikel Landa
6 Vlag van Spanje Mikel Nieve
7 Vlag van Spanje Alan Pérez
8 Vlag van Spanje Samuel Sánchez

Vlag van Verenigde Staten HTC-High Road[bewerken | brontekst bewerken]

Rugnummer Naam Prestaties Opmerkingen Eindklassering
11 Vlag van Duitsland Tony Martin Winnaar: 1e etappe 1e
12 Vlag van Zwitserland Michael Albasini
13 Vlag van Verenigde Staten Caleb Fairly
14 Vlag van Australië Leigh Howard
15 Vlag van Nieuw-Zeeland Hayden Roulston
16 Vlag van Wit-Rusland Kanstantsin Siwtsow
17 Vlag van Slowakije Peter Velits

Vlag van België Omega Pharma-Lotto[bewerken | brontekst bewerken]

Rugnummer Naam Prestaties Opmerkingen Eindklassering
21 Vlag van België Bart De Clercq
22 Vlag van België Kenny De Haes
23 Vlag van België Jens Debusschere
24 Vlag van Australië Adam Hansen
25 Vlag van België Olivier Kaisen 5e
26 Vlag van België Maarten Neyens
27 Vlag van België Jurgen Van den Broeck

Vlag van Luxemburg Team Leopard-Trek[bewerken | brontekst bewerken]

Rugnummer Naam Prestaties Opmerkingen Eindklassering
31 Vlag van Denemarken Anders Lund
32 Vlag van Denemarken Martin Mortensen
33 Vlag van Italië Giacomo Nizzolo
34 Vlag van Denemarken Martin Pedersen
35 Vlag van Nederland Joost Posthuma Opgave: 3e etappe
36 Vlag van Nederland Tom Stamsnijder Opgave: 3e etappe
37 Vlag van Duitsland Robert Wagner

Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling Ploegenklassement[bewerken | brontekst bewerken]

Rugnummer Naam Prestaties Opmerkingen Eindklassering
41 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Froome 3e
42 Vlag van Italië Davide Appollonio
43 Vlag van Canada Michael Barry
44 Vlag van Italië Dario David Cioni
45 Vlag van Verenigd Koninkrijk Stephen Cummings 4e
46 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex Dowsett
47 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jeremy Hunt
48 Vlag van Verenigd Koninkrijk Christian Knees

Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team[bewerken | brontekst bewerken]

Rugnummer Naam Prestaties Opmerkingen Eindklassering
51 Vlag van Verenigde Staten Brent Bookwalter
52 Vlag van Verenigde Staten Chad Beyer
53 Vlag van Verenigde Staten Chris Butler
54 Vlag van België Yannick Eijssen Opgave: 3e etappe
55 Vlag van Noorwegen Alexander Kristoff
56 Vlag van Frankrijk Amaël Moinard
57 Vlag van Verenigde Staten John Murphy
58 Vlag van Zwitserland Danilo Wyss

Vlag van Italië Lampre-ISD[bewerken | brontekst bewerken]

Rugnummer Naam Prestaties Opmerkingen Eindklassering
61 Vlag van Italië Damiano Cunego
62 Vlag van Italië Alfredo Balloni
63 Vlag van Italië Leonardo Bertagnolli
64 Vlag van Italië Matteo Bono
65 Vlag van Italië Francesco Gavazzi
66 Vlag van Italië Adriano Malori
67 Vlag van Italië Manuele Mori
68 Vlag van Italië Daniele Pietropolli

Vlag van Italië Liquigas-Cannondale[bewerken | brontekst bewerken]

Rugnummer Naam Prestaties Opmerkingen Eindklassering
71 Vlag van Slowakije Peter Sagan
72 Vlag van Italië Davide Cimolai
73 Vlag van Italië Mauro Da Dalto
74 Vlag van Italië Tiziano Dall'Antonia
75 Vlag van Italië Daniel Oss
76 Vlag van Slowakije Juraj Sagan
77 Vlag van Italië Elia Viviani Winnaar: 4e etappe
78 Vlag van Australië Cameron Wurf

Vlag van Denemarken Saxo Bank-Sungard[bewerken | brontekst bewerken]

Rugnummer Naam Prestaties Opmerkingen Eindklassering
81 Vlag van België Nick Nuyens
82 Vlag van Argentinië Juan José Haedo
83 Vlag van Argentinië Lucas Sebastian Haedo
84 Vlag van Denemarken Jonas Jørgensen
85 Vlag van Denemarken Michael Mørkøv
86 Vlag van Australië Luke Roberts
87 Vlag van Denemarken Chris Sorensen
88 Vlag van Australië David Tanner

Vlag van Nederland Rabobank[bewerken | brontekst bewerken]

Rugnummer Naam Prestaties Opmerkingen Eindklassering
91 Vlag van Nederland Lars Boom
92 Vlag van Nederland Theo Bos
93 Vlag van Nederland Stef Clement
94 Vlag van Spanje Juan Manuel Gárate
95 Vlag van Duitsland Paul Martens
96 Vlag van Spanje Luis León Sánchez 6e
97 Vlag van Nederland Jos van Emden
98 Vlag van Nederland Dennis van Winden

Vlag van Verenigde Staten Garmin-Cervélo[bewerken | brontekst bewerken]

Rugnummer Naam Prestaties Opmerkingen Eindklassering
101 Vlag van Verenigd Koninkrijk David Millar 2e
102 Vlag van Australië Jack Bobridge
103 Vlag van Australië Heinrich Haussler Winnaar: 2e etappe
104 Vlag van Nederland Michel Kreder
105 Vlag van Australië Cameron Meyer
106 Vlag van Verenigde Staten Andrew Talansky Opgave: 2e etappe
107 Vlag van België Johan Van Summeren

Vlag van Verenigde Staten Team RadioShack[bewerken | brontekst bewerken]

Rugnummer Naam Prestaties Opmerkingen Eindklassering
111 Vlag van Slovenië Janez Brajkovič
112 Vlag van Ierland Philip Deignan
113 Vlag van Spanje Markel Irizar
114 Vlag van Verenigde Staten Benjamin King
115 Vlag van Portugal Tiago Machado
116 Vlag van Kazachstan Dmitri Moeravjov
117 Vlag van Portugal Nélson Oliveira
118 Vlag van Spanje Haimar Zubeldia

Vlag van Rusland Team Katjoesja[bewerken | brontekst bewerken]

Rugnummer Naam Prestaties Opmerkingen Eindklassering
121 Vlag van Rusland Denis Galimzjanov Winnaar: 5e etappe
122 Vlag van Rusland Vladimir Isajtsjev
123 Vlag van Rusland Artjom Ovetsjkin
124 Vlag van Moldavië Alexandru Pliușchin
125 Vlag van Rusland Aleksandr Porsev
126 Vlag van Rusland Jegor Silin
127 Vlag van Rusland Nikolai Trussov
128 Vlag van België Stijn Vandenbergh

Vlag van Spanje Movistar Team[bewerken | brontekst bewerken]

Rugnummer Naam Prestaties Opmerkingen Eindklassering
131 Vlag van Spanje Pablo Lastras
132 Vlag van Spanje Jesús Herrada
133 Vlag van Spanje Beñat Intxausti
134 Vlag van Spanje Francisco Iriarte
135 Vlag van Spanje Ángel Madrazo
136 Vlag van Spanje Sergio Pardilla
137 Vlag van Spanje Rubén Plaza
138 Vlag van Spanje Enrique Sanz

Vlag van Kazachstan Pro Team Astana[bewerken | brontekst bewerken]

Rugnummer Naam Prestaties Opmerkingen Eindklassering
141 Vlag van Australië Simon Clarke
142 Vlag van Italië Enrico Gasparotto
143 Vlag van Oekraïne Andrij Hryvko 8e
144 Vlag van Kazachstan Maksim Iglinski
145 Vlag van Kazachstan Valentin Iglinski
146 Vlag van Estland Tanel Kangert
147 Vlag van Kazachstan Andrej Mizoerov
148 Vlag van Kazachstan Sergej Renev

Vlag van België Quick Step[bewerken | brontekst bewerken]

Rugnummer Naam Prestaties Opmerkingen Eindklassering
151 Vlag van Italië Marco Bandiera
152 Vlag van Italië Dario Cataldo 9e
153 Vlag van Italië Francesco Chicchi
154 Vlag van België Iljo Keisse
155 Vlag van Italië Francesco Reda
156 Vlag van Nederland Niki Terpstra 10e
157 Vlag van Italië Matteo Trentin
158 Vlag van België Kristof Vandewalle

Vlag van Nederland Vacansoleil-DCM[bewerken | brontekst bewerken]

Rugnummer Naam Prestaties Opmerkingen Eindklassering
161 Vlag van Italië Matteo Carrara
162 Vlag van België Thomas De Gendt
163 Vlag van Nederland Martijn Keizer
164 Vlag van Nederland Wouter Mol
165 Vlag van Nederland Rob Ruijgh
166 Vlag van België Frederik Veuchelen
167 Vlag van Nederland Lieuwe Westra

Vlag van Frankrijk AG2R-La Mondiale[bewerken | brontekst bewerken]

Rugnummer Naam Prestaties Opmerkingen Eindklassering
171 Vlag van Ierland Nicolas Roche Winnaar: 3e etappe
172 Vlag van Frankrijk Julien Bérard
173 Vlag van Frankrijk Mikaël Cherel
174 Vlag van Frankrijk Sébastien Hinault
175 Vlag van Frankrijk Blel Kadri
176 Vlag van Frankrijk Lloyd Mondory
177 Vlag van Frankrijk Jean-Christophe Péraud 7e
178 Vlag van Frankrijk Christophe Riblon

Vlag van China Chinees Nationaal Team[bewerken | brontekst bewerken]

Rugnummer Naam Prestaties Opmerkingen Eindklassering
181 Vlag van China Xi Tao Ji
182 Vlag van China Kun Jiang
183 Vlag van China Haijun Ma
184 Vlag van China Ben Ma
185 Vlag van China Fengnian Wang
186 Vlag van China Meiyin Wang
187 Vlag van China Ruisong Zhang
188 Vlag van China Yiming Zhao

Etappe-overzicht[bewerken | brontekst bewerken]

Datum Etappe Start-Finish Afstand Type Winnaar Ploeg Klassementsleider
5 okt. 1 Peking - Peking 11,3 km Tijdritklokje Individuele tijdrit Vlag van Duitsland Tony Martin Vlag van Verenigde Staten Team HTC-High Road Vlag van Duitsland Tony Martin
6 okt. 2 Peking - Mentougou 133,5 km Vlak profiel Vlakke rit Vlag van Australië Heinrich Haussler Vlag van Verenigde Staten Team Garmin-Cervélo
7 okt. 3 Mentougou - Yanqing 162 km Bergachtig profiel Bergrit Vlag van Ierland Nicolas Roche Vlag van Frankrijk AG2R-La Mondiale
8 okt. 4 Yanqing - Mapo 189,5 km Heuvelachtig profiel Heuvelrit Vlag van Italië Elia Viviani Vlag van Italië Liquigas-Cannondale
9 okt. 5 Peking - Peking 118 km Vlak profiel Vlakke rit Vlag van Rusland Denis Galimzjanov Vlag van Rusland Katjoesja

Etappes[bewerken | brontekst bewerken]

1e etappe[bewerken | brontekst bewerken]

Het parcours van de openingstijdrit van 11,3 kilometer liep van het Nationaal Stadion van Peking (het Vogelneststadion) naar het Beijing National Aquatics Center (de Water Cube). Deze tijdrit werd gewonnen door Tony Martin, die voor het eerst na zijn zege op het wereldkampioenschap wielrennen 2011, twee weken eerder, in de regenboogtrui mocht starten. Hij bleef David Millar 17 en Alex Dowsett 24 seconden voor. Uiteraard mocht hij na deze zege de rode leiderstrui aantrekken.

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Plaats Naam Ploeg Tijd
Winnaar Vlag van Duitsland Tony Martin Vlag van Verenigde Staten HTC-High Road 13'33"
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk David Millar Vlag van Verenigde Staten Garmin-Cervélo +17"
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex Dowsett Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling +24"
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Froome Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling +26"
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Cummings Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling +35"
6 Vlag van Nederland Lars Boom Vlag van Nederland Rabobank +36"
7 Vlag van België Olivier Kaisen Vlag van België Omega Pharma-Lotto +39"
8 Vlag van Spanje Luis León Sánchez Vlag van Nederland Rabobank +41"
9 Vlag van Frankrijk Jean-Christophe Péraud Vlag van Frankrijk AG2R-La Mondiale +43"
10 Vlag van Italië Dario Cataldo Vlag van België Quick Step z.t.

Klassement[bewerken | brontekst bewerken]

Algemeen klassement
Plaats Naam Ploeg Tijd
Rode trui Vlag van Duitsland Tony Martin Vlag van Verenigde Staten HTC-High Road 13'33"
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk David Millar Vlag van Verenigde Staten Garmin-Cervélo +17"
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex Dowsett Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling +24"
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Froome Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling +26"
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Cummings Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling +35"
6 Vlag van Nederland Lars Boom Vlag van Nederland Rabobank +36"
7 Vlag van België Olivier Kaisen Vlag van België Omega Pharma-Lotto +39"
8 Vlag van Spanje Luis León Sánchez Vlag van Nederland Rabobank +41"
9 Vlag van Frankrijk Jean-Christophe Péraud Vlag van Frankrijk AG2R-La Mondiale +43"
10 Vlag van Italië Dario Cataldo Vlag van België Quick Step z.t.

2e etappe[bewerken | brontekst bewerken]

De tweede etappe startte ook bij het vogelneststadion en was redelijk vlak. Nadat op 15 kilometer voor de streep een kopgroep van vier man was ingerekend, eindigde de tweede etappe in een massasprint waarin Heinrich Haussler de Rus Denis Galimzjanov en de Nederlander Theo Bos te snel af was. Tony Martin behield de leiderstrui.

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Plaats Naam Ploeg Tijd
Winnaar Vlag van Australië Heinrich Haussler Vlag van Verenigde Staten Garmin-Cervélo 3u03'30"
2 Vlag van Rusland Denis Galimzjanov Vlag van Rusland Team Katusha z.t.
3 Vlag van Nederland Theo Bos Vlag van Nederland Rabobank z.t.
4 Vlag van Italië Francesco Chicchi Vlag van België Quick Step z.t.
5 Vlag van Noorwegen Alexander Kristoff Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team z.t.
6 Vlag van Italië Elia Viviani Vlag van Italië Liquigas-Cannondale z.t.
7 Vlag van Italië Davide Appollonio Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling z.t.
8 Vlag van Italië Giacomo Nizzolo Vlag van Luxemburg Leopard-Trek z.t.
9 Vlag van Italië Manuele Mori Vlag van Italië Lampre-ISD z.t.
10 Vlag van Spanje Ángel Madrazo Vlag van Spanje Movistar Team z.t.

Klassement[bewerken | brontekst bewerken]

Algemeen klassement
Plaats Naam Ploeg Tijd
Rode trui Vlag van Duitsland Tony Martin Vlag van Verenigde Staten HTC-High Road 3u17'03"
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk David Millar Vlag van Verenigde Staten Garmin-Cervélo +17"
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex Dowsett Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling +24"
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Froome Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling +26"
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Cummings Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling +35"
6 Vlag van België Olivier Kaisen Vlag van België Omega Pharma-Lotto +39"
7 Vlag van Spanje Luis León Sánchez Vlag van Nederland Rabobank +41"
8 Vlag van Frankrijk Jean-Christophe Péraud Vlag van Frankrijk AG2R-La Mondiale +43"
9 Vlag van Oekraïne Andrij Hryvko Vlag van Kazachstan Astana z.t.
10 Vlag van Italië Dario Cataldo Vlag van België Quick Step z.t.

3e etappe[bewerken | brontekst bewerken]

De derde etappe over een col van de tweede en drie van de eerste categorie was de koninginnenrit van deze eerste Ronde van Peking. Op de slotklim gingen de Ieren Nicolas Roche, Philip Deignan en de Brit Chris Froome op avontuur. De laatste twaalf kilometer jaagde het inmiddels flink uitgedunde peloton flink op de koplopers, maar op de streep, waar Roche de sprint won, hielden de koplopers nog één seconde over op Francesco Gavazzi en de rest van het peloton. Tony Martin eindigde in het peloton en behield zijn leidende positie.

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Plaats Naam Ploeg Tijd
Winnaar Vlag van Ierland Nicolas Roche Vlag van Frankrijk Ag2r-La Mondiale 3u53'15"
2 Vlag van Ierland Philip Deignan Vlag van Verenigde Staten Team RadioShack z.t.
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Froome Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling +1"
4 Vlag van Italië Francesco Gavazzi Vlag van Italië Lampre-ISD z.t.
5 Vlag van België Nick Nuyens Vlag van Denemarken Saxo Bank-Sungard z.t.
6 Vlag van Duitsland Paul Martens Vlag van Nederland Rabobank z.t.
7 Vlag van Spanje Ángel Madrazo Vlag van Spanje Movistar Team z.t.
8 Vlag van Australië Simon Clarke Vlag van Kazachstan Astana z.t.
9 Vlag van Canada Michael Barry Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling z.t.
10 Vlag van Australië Luke Roberts Vlag van Denemarken Saxo Bank-Sungard z.t.

Klassement[bewerken | brontekst bewerken]

Algemeen klassement
Plaats Naam Ploeg Tijd
Rode trui Vlag van Duitsland Tony Martin Vlag van Verenigde Staten HTC-High Road 7u10'19"
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk David Millar Vlag van Verenigde Staten Garmin-Cervélo +17"
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Froome Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling +26"
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Cummings Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling +35"
5 Vlag van België Olivier Kaisen Vlag van België Omega Pharma-Lotto +39"
6 Vlag van Spanje Luis León Sánchez Vlag van Nederland Rabobank +41"
7 Vlag van Frankrijk Jean-Christophe Péraud Vlag van Frankrijk Ag2r-La Mondiale +43"
8 Vlag van Oekraïne Andrij Hryvko Vlag van Kazachstan Astana z.t.
9 Vlag van Italië Dario Cataldo Vlag van België Quick Step z.t.
10 Vlag van Nederland Niki Terpstra Vlag van België Quick Step +46"

4e etappe[bewerken | brontekst bewerken]

In de laatste twee etappes werd de leiderstrui van Martin niet meer bedreigd. De ritzege in de vierde etappe was voor Elia Viviani die zijn ploeggenoot Peter Sagan voorbleef in een massasprint in Mapo bij het Shunyi Olympic Rowing-Canoeing Park.

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Plaats Naam Ploeg Tijd
Winnaar Vlag van Italië Elia Viviani Vlag van Italië Liquigas-Cannondale 4u09'08"
2 Vlag van Slowakije Peter Sagan Vlag van Italië Liquigas-Cannondale z.t.
3 Vlag van Argentinië Juan José Haedo Vlag van Denemarken Saxo Bank-Sungard z.t.
4 Vlag van Rusland Denis Galimzjanov Vlag van RuslandTeam Katusha z.t.
5 Vlag van Rusland Aleksandr Porsev Vlag van Rusland Team Katusha z.t.
6 Vlag van Noorwegen Alexander Kristoff Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team z.t.
7 Vlag van Australië Leigh Howard Vlag van Verenigde Staten HTC-High Road z.t.
8 Vlag van Italië Manuele Mori Vlag van Italië Lampre-ISD z.t.
9 Vlag van Spanje Enrique Sanz Vlag van Spanje Movistar Team z.t.
10 Vlag van Australië Heinrich Haussler Vlag van Verenigde Staten Garmin-Cervélo z.t.

Klassement[bewerken | brontekst bewerken]

Algemeen klassement
Plaats Naam Ploeg Tijd
Rode trui Vlag van Duitsland Tony Martin Vlag van Verenigde Staten HTC-High Road 11u19'27"
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk David Millar Vlag van Verenigde Staten Garmin-Cervélo +17"
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Froome Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling +26"
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Cummings Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling +35"
5 Vlag van België Olivier Kaisen Vlag van België Omega Pharma-Lotto +39"
6 Vlag van Spanje Luis León Sánchez Vlag van Nederland Rabobank +41"
7 Vlag van Frankrijk Jean-Christophe Péraud Vlag van Frankrijk Ag2r-La Mondiale +43"
8 Vlag van Oekraïne Andrij Hryvko Vlag van Kazachstan Astana z.t.
9 Vlag van Italië Dario Cataldo Vlag van België Quick Step z.t.
10 Vlag van Nederland Niki Terpstra Vlag van België Quick Step +46"

5e etappe[bewerken | brontekst bewerken]

De etappewinst was voor Denis Galimzjanov, die in een etappe over meerdere rondes in het centrum van Peking (onder andere langs het Plein van de Hemelse Vrede) in de groene puntentrui de massasprint won.

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Plaats Naam Ploeg Tijd
Winnaar Vlag van Rusland Denis Galimzjanov Vlag van Rusland Team Katusha 2u19'44"
2 Vlag van Argentinië Juan José Haedo Vlag van Denemarken Saxo Bank-SunGard z.t.
3 Vlag van Italië Elia Viviani Vlag van Italië Liquigas-Cannondale z.t.
4 Vlag van Italië Matteo Trentin Vlag van België Quick Step z.t.
5 Vlag van Italië Davide Appollonio Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky Procycling z.t.
6 Vlag van Italië Francesco Chicchi Vlag van België Quick Step z.t.
7 Vlag van Australië Heinrich Haussler Vlag van Verenigde Staten Garmin-Cervélo z.t.
8 Vlag van Italië Giacomo Nizzolo Vlag van Luxemburg Leopard-Trek z.t.
9 Vlag van Noorwegen Alexander Kristoff Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team z.t.
10 Vlag van Frankrijk Sébastien Hinault Vlag van Frankrijk Ag2r-La Mondiale z.t.

Klassementsleider na elke etappe[bewerken | brontekst bewerken]

Etappe Algemeen klassement
Rode trui 		Puntenklassement
Groene trui 		Bergklassement
Bolletjestrui 		Jongerenklassement
Witte trui 		Ploegenklassement
1e (tijdrit) Tony Martin Tony Martin niet uitgereikt Alex Dowsett Sky ProCycling
2e Thomas De Gendt
3e Chris Froome Igor Antón Benjamin King
4e Denis Galimzjanov
5e
Eindstand Tony Martin Denis Galimzjanov Igor Antón Benjamin King Sky ProCycling

Eindklassementen[bewerken | brontekst bewerken]

Algemeen klassement[bewerken | brontekst bewerken]

Plaats Naam Ploeg Tijd
Rode trui Vlag van Duitsland Tony Martin Vlag van Verenigde Staten Team HTC-High Road 13u39'11"
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk David Millar Vlag van Verenigde Staten Team Garmin-Cervélo +00' 17"
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Froome Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling +00' 26"
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steven Cummings Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling +00' 35"
5 Vlag van België Olivier Kaisen Vlag van België Omega Pharma-Lotto +00' 39"
6 Vlag van Spanje Luis León Sánchez Vlag van Nederland Rabobank +00' 41"
7 Vlag van Frankrijk Jean-C. Peraud Vlag van Frankrijk AG2R-La Mondiale +00' 43"
8 Vlag van Oekraïne Andrij Hryvko Vlag van Kazachstan Pro Team Astana z.t.
9 Vlag van Italië Dario Cataldo Vlag van België Quick Step z.t.
10 Vlag van Nederland Niki Terpstra Vlag van België Quick Step +00' 46"

Puntenklassement[bewerken | brontekst bewerken]

Plaats Naam Ploeg Punten
Groene trui Vlag van Rusland Denis Galimzjanov Vlag van Rusland Team Katusha 41
2 Vlag van Italië Elia Viviani Vlag van Italië Liquigas-Cannondale 39
3 Vlag van Australië Heinrich Haussler Vlag van Verenigde Staten Team Garmin-Cervélo 30
9 Vlag van Nederland Lieuwe Westra Vlag van Nederland Vacansoleil-DCM 19
29 Vlag van België Nick Nuyens Vlag van Denemarken Saxo Bank-Sungard 11

Bergklassement[bewerken | brontekst bewerken]

Plaats Naam Ploeg Punten
Bolletjestrui Vlag van Spanje Igor Antón Vlag van Spanje Euskaltel-Euskadi 22
2 Vlag van Frankrijk Lloyd Mondory Vlag van Frankrijk AG2R-La Mondiale 18
3 Vlag van België Thomas De Gendt Vlag van Nederland Vacansoleil-DCM 17
18 Vlag van Nederland Martijn Keizer Vlag van Nederland Vacansoleil-DCM 4

Jongerenklassement[bewerken | brontekst bewerken]

Plaats Naam Ploeg Tijd
Witte trui Vlag van Verenigde Staten Benjamin King Vlag van Verenigde Staten Team RadioShack 13u40'01"
2 Vlag van België Bart De Clercq Vlag van België Omega Pharma-Lotto +00' 02"
3 Vlag van Nederland Dennis van Winden Vlag van Nederland Rabobank +00' 06"

Ploegenklassement[bewerken | brontekst bewerken]

Plaats Ploeg Tijd
Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling 40u58'58"
2 Vlag van België Omega Pharma-Lotto +00' 59"
3 Vlag van Nederland Rabobank +01' 08"

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ronde_van_Peking_2011&oldid=66793010#4e_etappe"