Ronde van Romandië 2014

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Zwitserland Ronde van Romandië 2014
68e editie
Periode 29 april – 4 mei
Startplaats Ascona
Finishplaats Neuchâtel
Totale afstand 747,77 km
Deelnemers 152
Eindklassementen
Winnaar Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Froome
Punten Vlag van Zwitserland Martin Kohler
Bergen Vlag van Zwitserland Johann Tschopp
Jongere Vlag van Spanje Jesús Herrada
Ploegen Vlag van Spanje Movistar
Navigatie
← Ronde van Romandië 2013     Ronde van Romandië 2015 →
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

De 68e editie van de Ronde van Romandië was een wielerwedstrijd die startte op 29 april 2014 en eindigde op 4 mei 2014. De ronde maakte deel uit van de UCI World Tour 2014. De Brit Chris Froome wist zijn titel met succes te verdedigen.

Deelnemende ploegen[bewerken | brontekst bewerken]

18 UCI World Tour-ploegen 1 wildcard
Vlag van Frankrijk AG2R La Mondiale Vlag van Frankrijk FDJ.fr Vlag van Spanje Movistar Vlag van Zwitserland IAM Cycling
Vlag van Kazachstan Astana Vlag van Verenigde Staten Garmin Sharp Vlag van België Omega Pharma-Quick-Step
Vlag van Nederland Belkin Vlag van Nederland Giant-Shimano Vlag van Australië Orica-GreenEdge
Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team Vlag van Italië Lampre-Merida Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling
Vlag van Italië Cannondale Vlag van België Lotto-Belisol Vlag van Rusland Tinkoff-Saxo
Vlag van Frankrijk Europcar Vlag van Rusland Katjoesja Vlag van Verenigde Staten Trek Factory Racing

Startlijst[bewerken | brontekst bewerken]

Sky Procycling
Omega Pharma-Quick Step
Movistar Team
Team Katjoesja
Ag2r-La Mondiale
BMC Racing Team
Tinkoff-Saxo
Trek Factory Racing
Orica-GreenEDGE
Belkin Pro Cycling Team
Garmin-Sharp
Team Giant-Shimano
Lampre-Merida
Cannondale
FDJ.fr
Lotto-Belisol
Astana
Team Europcar
IAM Cycling

Etappe-overzicht[bewerken | brontekst bewerken]

etappe datum start finish type afstand winnaar klassementsleider
Proloog 29 april Ascona Ascona Tijdritklokje Proloog 5,57 km Vlag van Polen Michał Kwiatkowski Vlag van Polen Michał Kwiatkowski
1e 30 april Brigerbad Sion Heuvelachtig profiel Heuvelrit 203 km 88 km[1] Vlag van Zwitserland Michael Albasini
2e 1 mei Sion Montreux Heuvelachtig profiel Heuvelrit 166,5 km Vlag van Zwitserland Michael Albasini Vlag van Zwitserland Michael Albasini
3e 2 mei Le Bouveret Aigle Bergachtig profiel Bergrit 180,2 km Vlag van Slovenië Simon Špilak Vlag van Slovenië Simon Špilak
4e 3 mei Fribourg Fribourg Heuvelachtig profiel Heuvelrit 174 km Vlag van Zwitserland Michael Albasini
5e 4 mei Neuchâtel Neuchâtel Tijdritklokje Individuele tijdrit 18,5 km Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Froome Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Froome

Etappe-uitslagen[bewerken | brontekst bewerken]

Proloog[bewerken | brontekst bewerken]

Verloop[bewerken | brontekst bewerken]

Michał Kwiatkowski begon vroeg aan zijn tijdrit aan de boorden van het Lago Maggiore. De jonge Pool van Omega Pharma-Quick-Step reeg de voorbije weken de ereplaatsen aan elkaar (5e in de Amstel, 3e in de Waalse Pijl en 3e Luik), maar winnen zat er maar niet in.

Kwiatkowski's tussentijd was nog bescheiden, maar aan de finish blies hij de concurrentie weg. Met Rohan Dennis, Marcel Kittel en Giacomo Nizzolo volgde nog meer jong geweld in zijn slipstream.

De grote namen lieten het enigszins afweten op het korte, technische parcours. Wereldkampioen tijdrijden Tony Martin (5e) en titelverdediger en Tourwinnaar Chris Froome (13e) konden de schade nog beperken, maar dat kan niet gezegd worden van Rui Costa (38e), Andrew Talansky (39e) en Richie Porte (77e).

Tejay van Garderen, een van de favorieten op de eindzege, verloor zelfs meer dan drie minuten door een valpartij. De Amerikaan eindigde zo troosteloos laatste.

Vanuit Belgisch oogpunt was Thomas De Gendt de uitschieter. De Gendt was in volle voorbereiding op de Giro, waar ook Maxime Monfort (vandaag 44e) klassementsambities heeft.[2]

Martijn Keizer was op een tiende plek de best geklasseerde Nederlander.[3]

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Ascona - Ascona (5,57 km (Proloog))
Plaats Naam Ploeg Tijd
Winnaar Vlag van Polen Michał Kwiatkowski Vlag van België Omega Pharma-Quick-Step 6'22"
2 Vlag van Australië Rohan Dennis Vlag van Verenigde Staten Garmin Sharp + 4"
3 Vlag van Duitsland Marcel Kittel Vlag van Nederland Giant-Shimano z.t.
4 Vlag van Italië Giacomo Nizzolo Vlag van Verenigde Staten Trek Factory Racing z.t.
5 Vlag van Duitsland Tony Martin Vlag van België Omega Pharma-Quick-Step + 5"
6 Vlag van Australië Brett Lancaster Vlag van Australië Orica-GreenEdge + 6"
7 Vlag van Oostenrijk Matthias Brändle Vlag van Zwitserland IAM Cycling + 7"
8 Vlag van Nieuw-Zeeland Jesse Sergent Vlag van Verenigde Staten Trek Factory Racing + 8"
9 Vlag van Litouwen Ramūnas Navardauskas Vlag van Verenigde Staten Garmin Sharp + 9"
10 Vlag van Nederland Martijn Keizer Vlag van Nederland Belkin z.t.
19 Vlag van België Thomas De Gendt Vlag van België Omega Pharma-Quick-Step + 13"
Algemeen klassement
Plaats Naam Ploeg Tijd
Gele trui Vlag van Polen Michał Kwiatkowski Vlag van België Omega Pharma-Quick-Step 6'22"
2 Vlag van Australië Rohan Dennis Vlag van Verenigde Staten Garmin Sharp + 4"
3 Vlag van Duitsland Marcel Kittel Vlag van Nederland Giant-Shimano z.t.
4 Vlag van Italië Giacomo Nizzolo Vlag van Verenigde Staten Trek Factory Racing z.t.
5 Vlag van Duitsland Tony Martin Vlag van België Omega Pharma-Quick-Step + 5"
6 Vlag van Australië Brett Lancaster Vlag van Australië Orica-GreenEdge + 6"
7 Vlag van Oostenrijk Matthias Brändle Vlag van Zwitserland IAM Cycling + 7"
8 Vlag van Nieuw-Zeeland Jesse Sergent Vlag van Verenigde Staten Trek Factory Racing + 8"
9 Vlag van Litouwen Ramūnas Navardauskas Vlag van Verenigde Staten Garmin Sharp + 9"
10 Vlag van Nederland Martijn Keizer Vlag van Nederland Belkin z.t.
19 Vlag van België Thomas De Gendt Vlag van België Omega Pharma-Quick-Step + 13"

1e etappe[bewerken | brontekst bewerken]

Verloop[bewerken | brontekst bewerken]

De etappe werd gekleurd door drie renners. Boris Vallée, Reto Hollenstein en Silvan Dillier gingen al vroeg in de aanval. Het drietal kreeg niet meer dan drie minuten. Met nog 27 kilometer te gaan, werd de kopgroep ingerekend door het peloton.

Op ruim twintig kilometer voor de eindstreep kregen de renners een lastige beklimming voor de kiezen. Het peloton werd hierop flink uitgedund. Onder meer Marcel Kittel en Tejay van Garderen moesten de voorste groep laten gaan.

Voor Johann Tschopp ging het echter niet snel genoeg. De Zwitser van IAM Cycling plaatste een aanval en kreeg even later Thibaut Pinot met zich mee. Samen reden ze over de top van de laatste beklimming van de dag. Het tweetal werd echter snel ingerekend.

In de afdaling probeerde Vincenzo Nibali er vervolgens vandoor te gaan. De Italiaan sloeg snel een groot gat. Met nog zeven kilometer te gaan, had Nibali 25 seconden voorsprong op het uitgedunde peloton, dat werd geleid door Omega Pharma-Quick-Step en AG2R La Mondiale.

Op twee kilometer van de meet plaatste Tony Martin een aanval. Hij kreeg Rohan Dennis met zich mee en bereikte in een mum van tijd het wiel van Nibali. Enkele seconden later werden de drie leiders echter gegrepen.

In de slotkilometer probeerde Thomas Voeckler het met een ultieme aanval. Ook de Fransman slaagde er niet in om weg te blijven. De groep stevende af op een sprint. Michael Albasini bleek vervolgens de snelste.

Jesús Herrada en Ramūnas Navardauskas eindigden respectievelijk als tweede en derde. Martijn Keizer is op de 24e plaats opnieuw de beste Nederlander. De Belkin-renner stijgt naar plaats acht in het klassement, dat nog steeds wordt geleid door Michał Kwiatkowski.[4]

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Brigerbad - Sion (88 km)
Plaats Naam Ploeg Tijd
Winnaar Vlag van Zwitserland Michael Albasini Vlag van Australië Orica-GreenEdge 2u11'11"
2 Vlag van Spanje Jesús Herrada Vlag van Spanje Movistar z.t.
3 Vlag van Litouwen Ramūnas Navardauskas Vlag van Verenigde Staten Garmin Sharp z.t.
4 Vlag van Kazachstan Maksim Iglinski Vlag van Kazachstan Astana z.t.
5 Vlag van Verenigde Staten Andrew Talansky Vlag van Verenigde Staten Garmin Sharp z.t.
6 Vlag van Oostenrijk Matthias Brändle Vlag van Zwitserland IAM Cycling z.t.
7 Vlag van Portugal Rui Costa Vlag van Italië Lampre-Merida z.t.
8 Vlag van Frankrijk Jonathan Hivert Vlag van Nederland Belkin z.t.
9 Vlag van Duitsland Björn Thurau Vlag van Frankrijk Europcar z.t.
10 Vlag van Frankrijk Thomas Voeckler Vlag van Frankrijk Europcar z.t.
20 Vlag van België Maxime Monfort Vlag van België Lotto-Belisol + 4"
24 Vlag van Nederland Martijn Keizer Vlag van Nederland Belkin z.t.
Algemeen klassement
Plaats Naam Ploeg Tijd
Gele trui Vlag van Polen Michał Kwiatkowski Vlag van België Omega Pharma-Quick-Step 2u17'33"
2 Vlag van Zwitserland Michael Albasini Vlag van Australië Orica-GreenEdge + 5"
3 Vlag van Litouwen Ramūnas Navardauskas Vlag van Verenigde Staten Garmin Sharp z.t.
4 Vlag van Spanje Jesús Herrada Vlag van Spanje Movistar + 6"
5 Vlag van Oostenrijk Matthias Brändle Vlag van Zwitserland IAM Cycling + 7"
6 Vlag van Australië Rohan Dennis Vlag van Verenigde Staten Garmin Sharp + 8"
7 Vlag van Duitsland Tony Martin Vlag van België Omega Pharma-Quick-Step + 9"
8 Vlag van Nederland Martijn Keizer Vlag van Nederland Belkin + 13"
9 Vlag van Frankrijk Alexandre Geniez Vlag van Frankrijk FDJ.fr z.t.
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Froome Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling z.t.
25 Vlag van België Maxime Monfort Vlag van België Lotto-Belisol + 22"

2e etappe[bewerken | brontekst bewerken]

Verloop[bewerken | brontekst bewerken]

Al vroeg tijdens de etappe gingen er twee renners vandoor. Pirmin Lang en Martin Kohler sloegen de handen ineen voor een Zwitsers avontuur in hun thuisland. Ze reden in een mum van tijd een voorsprong van over de twaalf minuten bijeen. Het peloton had aanvankelijk niet veel zin om de twee coureurs terug te halen.

Er volgde een klassieke sprintersetappe. De spurtersploegen hielden de twee onder controle en rekenden hen op zo'n drie kilometer voor het einde in. Vervolgens was het de beurt aan de snelle mannen om hun teamgenoten te belonen met de winst. Dat was zonder Marcel Kittel, want de Duitser werd op een van de klimmetjes gelost. Een uitgedund peloton mocht vervolgens sprinten voor de dagzege, waarna Michael Albasini zijn ploeg opnieuw de champagne bezorgde.[5]

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Sion - Montreux (166,5 km)
Plaats Naam Ploeg Tijd
Winnaar Vlag van Zwitserland Michael Albasini Vlag van Australië Orica-GreenEdge 4u12'22"
2 Vlag van Frankrijk Tony Hurel Vlag van Frankrijk Europcar z.t.
3 Vlag van Italië Giacomo Nizzolo Vlag van Verenigde Staten Trek Factory Racing z.t.
4 Vlag van Rusland Aleksej Tsatevitsj Vlag van Rusland Katjoesja z.t.
5 Vlag van Polen Michał Kwiatkowski Vlag van België Omega Pharma-Quick-Step z.t.
6 Vlag van Kazachstan Maksim Iglinski Vlag van Kazachstan Astana z.t.
7 Vlag van België Tosh Van der Sande Vlag van België Lotto-Belisol z.t.
8 Vlag van Litouwen Ramūnas Navardauskas Vlag van Verenigde Staten Garmin Sharp z.t.
9 Vlag van Zwitserland Danilo Wyss Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team z.t.
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Froome Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling z.t.
12 Vlag van Nederland Moreno Hofland Vlag van Nederland Belkin z.t.
Algemeen klassement
Plaats Naam Ploeg Tijd
Gele trui Vlag van Zwitserland Michael Albasini Vlag van Australië Orica-GreenEdge 6u29'50"
2 Vlag van Polen Michał Kwiatkowski Vlag van België Omega Pharma-Quick-Step + 5"
3 Vlag van Litouwen Ramūnas Navardauskas Vlag van Verenigde Staten Garmin Sharp + 10"
4 Vlag van Spanje Jesús Herrada Vlag van Spanje Movistar + 11"
5 Vlag van Oostenrijk Matthias Brändle Vlag van Zwitserland IAM Cycling + 12"
6 Vlag van Australië Rohan Dennis Vlag van Verenigde Staten Garmin Sharp + 13"
7 Vlag van Duitsland Tony Martin Vlag van België Omega Pharma-Quick-Step + 14"
8 Vlag van Nederland Martijn Keizer Vlag van Nederland Belkin + 18"
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Froome Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling + 19"
10 Vlag van Spanje Jon Izagirre Vlag van Spanje Movistar z.t.
22 Vlag van België Maxime Monfort Vlag van België Lotto-Belisol + 27"

3e etappe[bewerken | brontekst bewerken]

Verloop[bewerken | brontekst bewerken]

In de openingsfase van de wedstrijd ontstond een kopgroep van acht man. Daarbij zat met Tom Veelers één Nederlander, maar hij loste snel uit de voorste groep. Na veertig kilometer moest de Col des Planches (eerste categorie) beklommen worden. Op deze berg werd de kopgroep flink uitgedund. Naast Veelers moesten ook drie anderen de koplopers laten gaan. Alleen Elia Favilli, Davide Malacarne, Cyril Gautier en Andrij Grivko bleven over.

Ook het peloton werd flink uitgedund. Op de top van de Col des Planches waren er nog maar dertig renners over. Onder meer Michael Albasini, de leider in het klassement, moest het peloton laten gaan. Ook voor Michał Kwiatkowski ging het te hard, maar de Pool wist in de afdaling terug te keren. Op de volgende beklimming, wederom van eerste categorie, werd de kopgroep ondertussen verder uitgedund. Alleen de twee Fransen bleven over. Het peloton reed minder snel op deze berg. Daardoor groeide de voorsprong van het tweetal naar vier minuten.

Op de derde en een-na-laatste beklimming van de dag maakte Garmin Sharp tempo. De Amerikaanse ploeg zorgde ervoor dat de voorsprong snel kleiner werd. Op één kilometer van de top werden de twee koplopers gegrepen. Daarna probeerden opnieuw renners weg te rijden, maar die werden snel gegrepen. Het uitgedunde peloton stevende af op de voet van bergoord Villars-sur-Ollon, de laatste beklimming van de dag. Direct moesten veel renners lossen. Ook voor Belkin-kopman Laurens ten Dam ging het te snel.

Al na een paar minuten klimmen, plaatste Vincenzo Nibali een verrassende aanval. Chris Froome reageerde meteen en kreeg Rafał Majka en Simon Špilak met zich mee. Het drietal kwam snel bij Nibali en ook andere klimmers sloten weer aan. Het bleef niet lang rustig, want meteen daarna ging Chris Froome zelf in de aanval. Alleen Nibali kon reageren, maar ook hij moest de Brit snel laten gaan. De "Haai van Messina" werd zelfs gepasseerd door Simon Špilak, die langzaam het gat naar Froome wist te dichten, waardoor we twee koplopers kregen.

Enkele klassementsrenners kenden op de slotbeklimming pech. Majka en Thibaut Pinot kwamen ten val, terwijl Andrew Talansky problemen kreeg met zijn materiaal. Ondertussen werkten Froome en Špilak goed samen. Het tweetal had op de top van de beklimming een voorsprong van één minuut op drie achtervolgers. Dit waren Vincenzo Nibali, Beñat Intxausti en Mathias Frank. In de natte afdaling kwamen later ook Rui Costa en Jakob Fuglsang aansluiten bij de achtervolgers. De vijf kwamen echter niet veel dichter bij de koplopers.

Froome en Špilak stevenden vervolgens af op een sprint-à-deux. De twee koplopers wilden elkaar duidelijk geen cadeau geven. Beiden gingen er vol voor om te winnen. Froome zette als eerste aan, maar Špilak wist er snel overheen te komen. Vervolgens moest het duo een bocht naar rechts nemen. Omdat Froome aan de binnenkant van de weg zat, kon hij zijn medevluchter weer passeren. Op het laatste rechte stuk slaagde Špilak er echter in om wederom voorbij Froome te spurten. De Sloveen kon zodoende een dubbelslag slaan. Rui Costa sprintte in de achtergrond naar plek drie.[6]

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Le Bouveret - Aigle (180,2 km)
Plaats Naam Ploeg Tijd
Winnaar Vlag van Slovenië Simon Špilak Vlag van Rusland Katjoesja 5u09'23"
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Froome Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling z.t.
3 Vlag van Portugal Rui Costa Vlag van Italië Lampre-Merida + 57"
4 Vlag van Denemarken Jakob Fuglsang Vlag van Kazachstan Astana z.t.
5 Vlag van Spanje Beñat Intxausti Vlag van Spanje Movistar z.t.
6 Vlag van Zwitserland Mathias Frank Vlag van Zwitserland IAM Cycling z.t.
7 Vlag van Italië Vincenzo Nibali Vlag van Kazachstan Astana z.t.
8 Vlag van Spanje Jesús Herrada Vlag van Spanje Movistar + 1'41"
9 Vlag van Frankrijk Thibaut Pinot Vlag van Frankrijk FDJ.fr z.t.
10 Vlag van Verenigde Staten Andrew Talansky Vlag van Verenigde Staten Garmin Sharp z.t.
16 Vlag van België Maxime Monfort Vlag van België Lotto-Belisol + 3'25"
17 Vlag van Nederland Laurens ten Dam Vlag van Nederland Belkin z.t.
Algemeen klassement
Plaats Naam Ploeg Tijd
Gele trui Vlag van Slovenië Simon Špilak Vlag van Rusland Katjoesja 11u39'25"
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Froome Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling + 1"
3 Vlag van Portugal Rui Costa Vlag van Italië Lampre-Merida + 1'02"
4 Vlag van Italië Vincenzo Nibali Vlag van Kazachstan Astana + 1'06"
5 Vlag van Zwitserland Mathias Frank Vlag van Zwitserland IAM Cycling + 1'10"
6 Vlag van Spanje Beñat Intxausti Vlag van Spanje Movistar + 1'13"
7 Vlag van Denemarken Jakob Fuglsang Vlag van Kazachstan Astana + 1'14"
8 Vlag van Spanje Jesús Herrada Vlag van Spanje Movistar + 1'40"
9 Vlag van Spanje Jon Izagirre Vlag van Spanje Movistar + 1'48"
10 Vlag van Verenigde Staten Andrew Talansky Vlag van Verenigde Staten Garmin Sharp + 1'50"
17 Vlag van België Maxime Monfort Vlag van België Lotto-Belisol + 3'40"
18 Vlag van Nederland Laurens ten Dam Vlag van Nederland Belkin + 3'54"

4e etappe[bewerken | brontekst bewerken]

Verloop[bewerken | brontekst bewerken]

De vlucht van de dag kwam op naam van in totaal vijf renners. Thomas Voeckler, Jan Bakelants en Michael Albasini hadden de hele dag het gezelschap van de Fransen Alexis Vuillermoz en Jean-Marc Marino. Onderweg reed de kopgroep nog een keer verkeerd, waardoor de voorsprong groeide tot over de zes minuten.

Het duurde lang voor er een georganiseerde achtervolging op gang kwam, en de voorsprong daalde niet snel. Op twaalf kilometer van de streep had het vijftal nog één minuut en twintig seconden voorsprong. Toen ging Bakelants ten aanval op het laatste klimmetje, de Belg kreeg Voeckler en Albasini mee.

In het peloton werd er niet echt doorgereden. Giant-Shimano wilde nog, maar er werkte niemand mee. Het verschil werd niet snel kleiner en al snel bleek dat de drie gingen strijden om de zege. In de laatste kilometer probeerde Bakelants het nog even, maar Albasini en Voeckler reageerden snel en de Zwitser liet zijn sprintersbenen spreken.[7]

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Fribourg - Fribourg (174 km)
Plaats Naam Ploeg Tijd
Winnaar Vlag van Zwitserland Michael Albasini Vlag van Australië Orica-GreenEdge 4u14'21"
2 Vlag van Frankrijk Thomas Voeckler Vlag van Frankrijk Europcar z.t.
3 Vlag van België Jan Bakelants Vlag van België Omega Pharma-Quick-Step z.t.
4 Vlag van Italië Davide Appollonio Vlag van Frankrijk AG2R La Mondiale + 9"
5 Vlag van Frankrijk Anthony Roux Vlag van Frankrijk FDJ.fr z.t.
6 Vlag van Italië Oscar Gatto Vlag van Italië Cannondale z.t.
7 Vlag van Litouwen Ramūnas Navardauskas Vlag van Verenigde Staten Garmin Sharp z.t.
8 Vlag van Slovenië Luka Mezgec Vlag van Nederland Giant-Shimano z.t.
9 Vlag van Italië Roberto Ferrari Vlag van Italië Lampre-Merida z.t.
10 Vlag van Frankrijk Tony Hurel Vlag van Frankrijk Europcar z.t.
35 Vlag van Nederland Stef Clement Vlag van Nederland Belkin z.t.
Algemeen klassement
Plaats Naam Ploeg Tijd
Gele trui Vlag van Slovenië Simon Špilak Vlag van Rusland Katjoesja 15u53'55"
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Froome Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling + 1"
3 Vlag van Portugal Rui Costa Vlag van Italië Lampre-Merida + 1'02"
4 Vlag van Italië Vincenzo Nibali Vlag van Kazachstan Astana + 1'06"
5 Vlag van Zwitserland Mathias Frank Vlag van Zwitserland IAM Cycling + 1'10"
6 Vlag van Spanje Beñat Intxausti Vlag van Spanje Movistar + 1'13"
7 Vlag van Denemarken Jakob Fuglsang Vlag van Kazachstan Astana + 1'14"
8 Vlag van Spanje Jesús Herrada Vlag van Spanje Movistar + 1'40"
9 Vlag van Spanje Jon Izagirre Vlag van Spanje Movistar + 1'48"
10 Vlag van Verenigde Staten Andrew Talansky Vlag van Verenigde Staten Garmin Sharp + 1'50"
21 Vlag van België Jan Bakelants Vlag van België Omega Pharma-Quick-Step + 6'00"
22 Vlag van Nederland Laurens ten Dam Vlag van Nederland Belkin + 7'49"

5e etappe[bewerken | brontekst bewerken]

Verloop[bewerken | brontekst bewerken]

Chris Sutton vertrok om 11:53 als eerste van het startblok. Niet veel later mocht Michael Hepburn vertrekken en hij zette direct een scherpe tijd. Met drie zeges voor Michael Albasini, was Orica-GreenEdge in Romandië buitengewoon succesvol. Ook tijdens het eerste uur van deze tijdrit was het enkel de Australische ploeg die de klok sloeg, want niet veel later verbeterde Svein Tuft de tijd van diens ploeggenoot Hepburn.

Het duurde echter niet lang vooraleer een nieuwe toptijd werd gerealiseerd. Drievoudig wereldkampioen Tony Martin denderde over de streep en zette met 24'51" de te kloppen tijd neer. De finishlijn was overigens getrokken in het Stade de la Maladière, het voetbalstadion van Neuchâtel. Nieuw-Zeelander Jesse Sergent kwam er niet veel later bij in de buurt; slechts zeven seconden gaf hij toe op Martin.

Bijna alle renners beten zich stuk op de tijd van Martin. Die had bij het tussenpunt overigens ook de snelste tijd, totdat Chris Froome voorbij snelde. De Brit van Team Sky was 62 honderdste sneller dan de Duitser. Het tussenpunt lag boven op een steile, lastige heuvel. Voor Froome volgde er een korte afdaling en dan een rechte lijn naar het voetbalstadion van Nauchâtel.

Vorig seizoen was er op de slotdag sprake van eenzelfde scenario: Simon Špilak ging als leider de tijdrit (toen ook 18 kilometer lang) in, moest zijn meerdere bekennen in Chris Froome en zag Tony Martin de chrono winnen. Bij het tussenpunt werd duidelijk dat Špilak dit jaar opnieuw niet ging winnen. Froome zorgde er echter voor dat het niet op een herhaling van vorig seizoen uitdraaide: de Brit klopte Martin in de tijdrit, al bleef dat verschil binnen de seconde. Wereldkampioen Rui Costa werd, net als vorig jaar, derde in het eindklassement.[8]

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Neuchâtel - Neuchâtel (18,5 km (ITT))
Plaats Naam Ploeg Tijd
Winnaar Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Froome Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling 24'50"
2 Vlag van Duitsland Tony Martin Vlag van België Omega Pharma-Quick-Step + 1"
3 Vlag van Nieuw-Zeeland Jesse Sergent Vlag van Verenigde Staten Trek Factory Racing + 8"
4 Vlag van Colombia Rigoberto Urán Vlag van België Omega Pharma-Quick-Step + 15"
5 Vlag van Spanje Jon Izagirre Vlag van Spanje Movistar + 20"
6 Vlag van Oostenrijk Riccardo Zoidl Vlag van Verenigde Staten Trek Factory Racing + 29"
7 Vlag van Slovenië Simon Špilak Vlag van Rusland Katjoesja z.t.
8 Vlag van Portugal Rui Costa Vlag van Italië Lampre-Merida + 31"
9 Vlag van Frankrijk Thibaut Pinot Vlag van Frankrijk FDJ.fr + 35"
10 Vlag van Zwitserland Mathias Frank Vlag van Zwitserland IAM Cycling z.t.
19 Vlag van Nederland Stef Clement Vlag van Nederland Belkin + 44"
32 Vlag van België Maxime Monfort Vlag van België Lotto-Belisol + 1'14"

Eindklassementen[bewerken | brontekst bewerken]

Algemeen klassement[bewerken | brontekst bewerken]

Plaats Naam Ploeg Tijd
Gele trui Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Froome Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling 16u18'46"
2 Vlag van Slovenië Simon Špilak Vlag van Rusland Katjoesja + 28"
3 Vlag van Portugal Rui Costa Vlag van Italië Lampre-Merida + 1'32"
4 Vlag van Zwitserland Mathias Frank Vlag van Zwitserland IAM Cycling + 1'44"
5 Vlag van Italië Vincenzo Nibali Vlag van Kazachstan Astana + 1'48"
6 Vlag van Spanje Beñat Intxausti Vlag van Spanje Movistar + 1'52"
7 Vlag van Denemarken Jakob Fuglsang Vlag van Kazachstan Astana + 1'56"
8 Vlag van Spanje Jon Izagirre Vlag van Spanje Movistar + 2'07"
9 Vlag van Spanje Jesús Herrada Vlag van Spanje Movistar + 2'15"
10 Vlag van Frankrijk Thibaut Pinot Vlag van Frankrijk FDJ.fr + 2'31"
11 Vlag van Verenigde Staten Andrew Talansky Vlag van Verenigde Staten Garmin Sharp + 2'38"
12 Vlag van Oostenrijk Riccardo Zoidl Vlag van Verenigde Staten Trek Factory Racing + 3'29"
13 Vlag van Polen Rafał Majka Vlag van Rusland Tinkoff-Saxo + 3'32"
14 Vlag van Colombia Rigoberto Urán Vlag van België Omega Pharma-Quick-Step + 3'50"
15 Vlag van Zwitserland Sébastien Reichenbach Vlag van Zwitserland IAM Cycling + 5'30"
16 Vlag van Zwitserland Marcel Wyss Vlag van Zwitserland IAM Cycling + 5'32"
17 Vlag van Portugal André Cardoso Vlag van Verenigde Staten Garmin Sharp + 6'44"
18 Vlag van Colombia Darwin Atapuma Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team + 7'24"
19 Vlag van Ierland Nicolas Roche Vlag van Rusland Tinkoff-Saxo + 7'30"
20 Vlag van België Jan Bakelants Vlag van België Omega Pharma-Quick-Step + 7'37"
24 Vlag van Nederland Laurens ten Dam Vlag van Nederland Belkin + 9'56"

Puntenklassement[bewerken | brontekst bewerken]

Plaats Naam Ploeg Punten
Groene trui Vlag van Zwitserland Martin Kohler Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team 12
2 Vlag van Frankrijk Alexis Vuillermoz Vlag van Frankrijk AG2R La Mondiale 10
3 Vlag van Italië Vincenzo Nibali Vlag van Kazachstan Astana 6
4 Vlag van België Jan Bakelants Vlag van België Omega Pharma-Quick-Step 6

Bergklassement[bewerken | brontekst bewerken]

Plaats Naam Ploeg Punten
Roze trui Vlag van Zwitserland Johann Tschopp Vlag van Zwitserland IAM Cycling 30
2 Vlag van Frankrijk Cyril Gautier Vlag van Frankrijk Europcar 28
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Froome Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling 12
14 Vlag van België Jan Bakelants Vlag van België Omega Pharma-Quick-Step 5

Jongerenklassement[bewerken | brontekst bewerken]

Plaats Naam Ploeg Tijd
Witte trui Vlag van Spanje Jesús Herrada Vlag van Spanje Movistar 16u21'01"
2 Vlag van Frankrijk Thibaut Pinot Vlag van Frankrijk FDJ.fr + 16"
3 Vlag van Colombia Edward Beltrán Vlag van Rusland Tinkoff-Saxo + 10'50"
13 Vlag van België Tosh Van der Sande Vlag van België Lotto-Belisol + 44'26"
18 Vlag van Nederland Danny van Poppel Vlag van Verenigde Staten Trek Factory Racing + 1u02'21"

Klassementenverloop[bewerken | brontekst bewerken]

Etappe Winnaar Algemeen klassement
 Puntenklassement
 Bergklassement
 Jongerenklassement
 Ploegenklassement
P Michał Kwiatkowski Michał Kwiatkowski niet uitgereikt niet uitgereikt Michał Kwiatkowski Omega Pharma-Quick-Step
1 Michael Albasini Vincenzo Nibali Johann Tschopp
2 Michael Albasini Michael Albasini Martin Kohler
3 Simon Špilak Simon Špilak Jesús Herrada Movistar
4 Michael Albasini
5 Chris Froome Chris Froome
Eindstanden
 Chris Froome Martin Kohler Johann Tschopp Jesús Herrada Movistar

UCI World Tour[bewerken | brontekst bewerken]

In deze Ronde van Romandië waren punten te verdienen voor de ranking in de UCI World Tour 2014. Enkel renners die uitkwamen voor een WorldTour-ploeg, maakten aanspraak om punten te verdienen.

Positie 1e 2e 3e 4e 5e 6e 7e 8e 9e 10e
Eindklassement 100 80 70 60 50 40 30 20 10 4
Per etappe 6 4 2 1 1
Voorlopige ranking
# Renner Ploeg Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Froome Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling 110
2 Vlag van Slovenië Simon Špilak Vlag van Rusland Katjoesja 86
3 Vlag van Portugal Rui Costa Vlag van Italië Lampre-Merida 72
4 Vlag van Italië Vincenzo Nibali Vlag van Kazachstan Astana 50
5 Vlag van Spanje Beñat Intxausti Vlag van Spanje Movistar 41
6 Vlag van Denemarken Jakob Fuglsang Vlag van Kazachstan Astana 31
7 Vlag van Spanje Jon Izagirre Vlag van Spanje Movistar 21
8 Vlag van Zwitserland Michael Albasini Vlag van Australië Orica-GreenEdge 18
9 Vlag van Spanje Jesús Herrada Vlag van Spanje Movistar 14
10 Vlag van Polen Michał Kwiatkowski Vlag van België Omega Pharma-Quick-Step 7
11 Vlag van Duitsland Tony Martin Vlag van België Omega Pharma-Quick-Step 5
12 Vlag van Australië Rohan Dennis Vlag van Verenigde Staten Garmin Sharp 4
Vlag van Frankrijk Tony Hurel Vlag van Frankrijk Europcar 4
Vlag van Frankrijk Thomas Voeckler Vlag van Frankrijk Europcar 4
Vlag van Frankrijk Thibaut Pinot Vlag van Frankrijk FDJ.fr 4
16 Vlag van Italië Giacomo Nizzolo Vlag van Verenigde Staten Trek Factory Racing 3
17 Vlag van Duitsland Marcel Kittel Vlag van Nederland Giant-Shimano 2
Vlag van Litouwen Ramūnas Navardauskas Vlag van Verenigde Staten Garmin Sharp 2
Vlag van België Jan Bakelants Vlag van België Omega Pharma-Quick-Step 2
Vlag van Nieuw-Zeeland Jesse Sergent Vlag van Verenigde Staten Trek Factory Racing 2
21 Vlag van Kazachstan Maksim Iglinski Vlag van Kazachstan Astana 1
Vlag van Verenigde Staten Andrew Talansky Vlag van Verenigde Staten Garmin Sharp 1
Vlag van Rusland Aleksej Tsatevitsj Vlag van Rusland Katjoesja 1
Vlag van Italië Davide Appollonio Vlag van Frankrijk AG2R La Mondiale 1
Vlag van Frankrijk Anthony Roux Vlag van Frankrijk FDJ.fr 1
Vlag van Colombia Rigoberto Urán Vlag van België Omega Pharma-Quick-Step 1
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ronde_van_Romandië_2014&oldid=51483681"