Rui Costa (wielrenner)

Rui Costa
	Rui Costa in 2022
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Rui Alberto Faria da Costa
Geboortedatum	5 oktober 1986
Geboorteplaats	Póvoa de Varzim, Portugal
Lengte	183 cm
Sportieve informatie
Discipline(s)	Weg
Specialisatie(s)	Klimmer, aanvaller
Ploegen
2007–2008; 2009–2010; 2011–2013; 2014–2016; 2017–2022; 2023; 2024-	Benfica; Caisse d'Epargne; Movistar Team; Lampre-Merida; UAE Team Emirates; Intermarché-Circus-Wanty; EF Education-EasyPost
Beste prestaties
Amstel Gold Race	4e (2015)
Luik-Bastenaken-Luik	3e (2016)
Ronde van Lombardije	3e (2014)
Ronde van Frankrijk	18e (2012) ; 3 etappezeges
Ronde van Spanje	1 etappezege
WK op de weg	1e (2013)
Overige
Zeges:
Grote Prijs van Montreal; Ronde van Zwitserland; Ronde van Abu Dhabi	2011; 2012, 2013, 2014; 2017
Portaal	Wielersport

Rui Alberto Faria da Costa (Póvoa de Varzim, 5 oktober 1986) is een Portugees wielrenner die sinds 2024 rijdt voor EF Education-EasyPost.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

In oktober 2010 werd bekend dat Costa, net als zijn broer Mário (Team Barbot), na het door hem gewonnen nationale kampioenschap tijdrijden op 23 juni betrapt was op het gebruik van methylhexanamine.^[1] Hij heeft echter kunnen aantonen dat die positieve test te wijten was aan een vervuild supplement. Toch kreeg hij een schorsing van vijf maanden.

Nadat hij een jaar niet heeft kunnen koersen tekende hij in april 2011 een driejarig contract bij Movistar Team.^[2] Niet veel later won hij de Ronde van Madrid.

Op 9 juli 2011 won hij, na een lange ontsnapping, de achtste etappe in de Ronde van Frankrijk.

Op 11 september 2011 won hij de Grote Prijs van Montreal.

In 2012 pakte Costa de eindoverwinning in de Ronde van Zwitserland.^[3] Hij won de tweede etappe en het eindklassement. Rui Costa won de bergrit over 218 kilometer van Verbier naar Verbier, en nam ook de leiderstrui over van Peter Sagan die de eerste etappe won. In de laatste etappe lukte het Costa, met hulp van ploeggenoot Alejandro Valverde, om de aanvallen van Fränk Schleck, Steven Kruijswijk en Robert Gesink af te slaan.

In 2013 verdedigde Costa zijn titel in de Ronde van Zwitserland met succes. Nadat hij eerder al de zevende etappe naar La Punt had gewonnen, won hij ook de klimtijdrit en tevens laatste rit. Hiermee nam hij de gele trui over van thuisrijder Mathias Frank, die pas vijfde werd in het eindklassement. In Florence werd de Portugees knap wereldkampioen op de weg nadat hij Joaquim Rodríguez bijhaalde en de Spanjaard in de sprint versloeg.

Sinds 2014 rijdt Rui Costa voor de Italiaanse ploeg Lampre-Merida. Costa schreef voor de derde keer op rij de Ronde van Zwitserland op z'n naam.

In de wegwedstrijd op de Olympische Spelen in Rio de Janeiro werd Costa tiende, op bijna tweeënhalve minuut van winnaar Greg Van Avermaet.

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Overwinningen[bewerken | brontekst bewerken]

2007: Eindklassement Giro delle Regioni
2008: 4e etappe Giro delle Regioni; 4e etappe Coupe des Nations Ville Saguenay
2009: Eindklassement Vierdaagse van Duinkerke; Jongerenklassement Vierdaagse van Duinkerke; 3e etappe Ronde van Chihuahua
2010: Trofeo Deià; Jongerenklassement Vierdaagse van Duinkerke; 8e etappe Ronde van Zwitserland; Portugees kampioen tijdrijden, Elite
2011: Eindklassement Ronde van Madrid; 8e etappe Ronde van Frankrijk; Grote Prijs van Montreal
2012: 1e etappe Ronde van Zwitserland; Eindklassement Ronde van Zwitserland
2013: Klasika Primavera; 7e etappe Ronde van Zwitserland; 9e etappe Ronde van Zwitserland; Eindklassement Ronde van Zwitserland; Portugees kampioen tijdrijden, Elite; 16e etappe Ronde van Frankrijk; 19e etappe Ronde van Frankrijk; Wereldkampioen op de weg, Elite
2014: Puntenklassement Ronde van Algarve; 9e etappe Ronde van Zwitserland; Eindklassement Ronde van Zwitserland
2015: 6e etappe Critérium du Dauphiné; Portugees kampioen op de weg, Elite
2017: 5e etappe Ronde van San Juan; 3e etappe Abu Dhabi Tour; Eindklassement Abu Dhabi Tour
2020: 1e etappe Ronde van Saoedi-Arabië; Portugees kampioen op de weg, Elite
2023: Trofeo Calvià; 5e etappe Ronde van Valencia; Eindklassement Ronde van Valencia; 15e etappe Ronde van Spanje; Japan Cup

Resultaten in voornaamste wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar	Ronde van Italië	Ronde van Frankrijk	Ronde van Spanje
2009		opgave
2010		72e
2011		90e (1)
2012		18e
2013		27e (2)
2014		opgave
2015		opgave
2016		49e
2017	27e		43e
2018
2019		53e
2020			44e
2021		77e
2022	44e
2023		67e	41e (1)

(*) tussen haakjes aantal individuele etappeoverwinningen

Jaar	Milaan-San Remo	Ronde van Vlaanderen	Parijs-Roubaix	Amstel Gold Race	Luik-Bast.‑Luik	Ronde van Lombardije	Waalse Pijl	Grote Prijs van Montreal	Clásica San Sebastián	WK op de weg	Wereldranglijsten
2009	79e	113e	58e	121e	opgave	26e	opgave			69e
2010	49e	opgave	opgave								191e (UWK)
2011				opgave	opgave	25e	opgave	1 ↑	99e	15e	43e (UWT)
2012	51e			19e	17e	38e	18e	8e		11e	10e (UWT)
2013					9e	38e	32e	6e		↑	9e (UWT)
2014				17e	opgave	3 ↑	53e	2 ↑		23e	4e (UWT)
2015	opgave			4e	4e	46e	28e	3 ↑	95e	9e	9e (UWT)
2016				17e	3 ↑	15e	10e	49e			19e (UWT)
2017				38e	14e	54e	31e			19e	38e (UWT)
2018				27e	22e	38e	19e			10e	81e (UWT)
2019				13e	opgave	opgave	26e		49e	10e
2020					40e		85e			26e
2021				54e	63e
2022									44e
2023				32e	31e	13e			8e

Resultaten in kleinere rondes[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar	Ronde van Abu Dhabi Ronde van de UAE	Parijs-Nice	Tirreno-Adriatico	Ronde van het Baskenland	Ronde van Romandië	Critérium du Dauphiné	Ronde van Zwitserland	Ronde van Polen	Ronde van Peking Ronde van Guangxi
2009			145e				13e
2010			60e				34e (1)
2011					18e	43e
2012			29e	15e	3 ↑		↑ (1)		9e
2013		opgave		13e	3 ↑		↑ (2)		4e
2014		2 ↑		51e	3 ↑		↑ (1)		4e
2015		4e		7e	25e	3 ↑ (1)
2016		10e		7e	6e		7e
2017	↑ (1)		18e				5e	10e
2018	8e	opgave		12e	5e			54e
2019	17e		10e		2 ↑
2020			28e					10e
2021
2022							opgave
2023				opgave	opgave		opgave