Saint-Léger (Henegouwen)
Deelgemeente in België .svg){kind=small}
| |||
|---|---|---|---|
  | |||
| Situering | |||
| Gewest |  Wallonië
| ||
| Provincie |  Henegouwen
| ||
| Gemeente |  Estaimpuis
| ||
| Fusie | 1977 | ||
| Coördinaten | 50° 42′ NB, 3° 19′ OL | ||
| Algemeen | |||
| Oppervlakte | 5,36 km² | ||
| Inwoners (1/1/2020) |
733 (137 inw./km²) | ||
| Overig | |||
| Postcode | 7730 | ||
| Netnummer | 056 | ||
| NIS-code | 57027(C) | ||
| Detailkaart | |||
| |||
| Locatie in de gemeente | |||
| Foto's | |||
| |||
| |||
Saint-Léger is een dorp in de Belgische provincie Henegouwen, en een deelgemeente van de Waalse gemeente Estaimpuis.
Geschiedenis
[bewerken | brontekst bewerken]Een oude vermelding van de plaats gaat terug tot de 12de eeuw als sancti Leodegarii, een parochie gewijd aan de heilige Leodegarius. Saint-Léger, net als Estaimpuis en de andere omliggende dorpen, behoorde ooit tot het Nederlandse taalgebied; het heette toen Sint-Legiers[1]. In de loop der jaren zijn deze dorpen verfranst.
Saint-Léger was een zelfstandige gemeente, tot die bij de gemeentelijke herindeling van 1977 toegevoegd werd aan de gemeente Estaimpuis.
Demografische ontwikkeling
[bewerken | brontekst bewerken]
- Bronnen:NIS, Opm:1831 tot en met 1970=volkstellingen
Bezienswaardigheden
[bewerken | brontekst bewerken]- De Sint-Leodegariuskerk (Église Saint-Léger) is een 15e-eeuwse gotische kerk, gebouwd in kalksteen. Hij is gebouwd op de fundamenten van een vroegere, 13e-eeuwse vroeggotische kerk.
- In Saint-Léger bevindt zich een van de best bewaarde Tempeliers-commanderijen van Vlaanderen. Het niet beschermde monument is opgetrokken in scheldegotiek en wordt tot op heden gebruikt als hoeve.
Natuur en landschap
[bewerken | brontekst bewerken]Saint-Léger bevindt zich aan het Spierekanaal. De hoogte bedraagt ongeveer 18 meter.
Politiek
[bewerken | brontekst bewerken]Saint-Léger had een eigen gemeentebestuur en burgemeester tot de fusie van 1977. De laatste burgemeester was Arsène Cossement.
Nabijgelegen kernen
[bewerken | brontekst bewerken]Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]Voetnoten
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ Josse de Hondt, Leo Belgicus, 1611.