Salfit

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Salfit
سلفيت
Plaats in Palestina Vlag van Palestina
Salfit (Palestina)
Salfit
Situering
Gouvernement Salfit
Coördinaten 32° 5′ NB, 35° 10′ OL
Algemeen
Oppervlakte 4 km²
Inwoners
(2007)
8796[1]
(2199 inw./km²)
Hoogte 570 m
Portaal  Portaalicoon   Azië

Salfit, ook wel Sulfit, is de hoofdstad van het Palestijnse gouvernement met dezelfde naam, gelegen op de Westelijke Jordaanoever in Palestina. Salfit ligt halverwege tussen Nablus en Ramallah. De stad valt onder het bestuur van Palestijnse Autoriteit en had in 2012 ongeveer 10.000 inwoners.

Gezicht op Salfit, 2010
De al-Quds Open Universiteit campus in Salfit, 2010
Het ziekenhuis te Salfit, 2010

Salfit ligt op een hoogte van 570 meter. Landbouw is de belangrijkste bron van inkomsten, in het bijzonder olijven, maar ook druiven, amandelen en appels. (Het woord 'sal' betekent 'doos/kist' en 'fit' betekent 'druiven'). het Gouvernement Salfit is de grootste olijfolieproducent in de Palestijnse gebieden, goed voor jaarlijks 1500 ton[2]. Men denkt dat de stad is ontstaan niet lang na de komst van de Kruisvaarders. In Salfit bevindt zich de Al-Quds Open University voor hoger onderwijs voor Palestijnen in de regio.[3] Sinds 2006 heeft de stad ook een eigen ziekenhuis.[4] Daarvóór was men aangewezen op ziekenhuizen in Nablus, Tulkarem en Ramallah, op een afstand van meer dan een uur rijden.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

In 1596 komt Salfit al voor in de Ottomaanse belastingregisters onder de naam Salfit-al-Basal. Het wordt beschreven als een uitgestrekt, hooggelegen dorp, te midden van olijfgaarden en een waterplas naar het oosten en twee bronnen ten westen van de stad[5] Tegen het einde van het Ottomaanse Rijk, rond 1916, was Salfit, evenals Nablus, een van de grootste dorpen en diende als economisch centrum van de omliggende dorpen. In 1955 kreeg Salfit een gemeentelijke status. Tijdens de Zesdaagse Oorlog in juni 1967 werd de Westelijke Jordaanoever door Israël bezet.

Israëlische nederzettingen en hun impact[bewerken | brontekst bewerken]

In 1978 werd ten noorden van Salfit de Israëlische nederzetting Ariël gebouwd op geconfisqueerd land van Salfit.[6] (De bouw van nederzettingen in bezet gebied wordt door de internationale gemeenschap als illegaal beschouwd, Resolutie 181 Algemene Vergadering Verenigde Naties). Na de bezetting door Israël in 1967 ging een deel van de inwoners van Salfit als arbeider in het nabije Israël werken. Toen in 1987 een Palestijnse opstand, Intifada, begon, weigerden de arbeiders uit Salfit om hun werk te hervatten en legden zich weer toe op de landbouw op hun reeds deels geïsoleerde stukken grond. De stad Nablus, waar door Israël een avondklok was ingesteld, werd met deze producten bevoorraad. Naar aanleiding van deze nieuwe landbouwinitiatieven halveerde Israël in 1989 de watervoorziening van de stad[7]

Door de bouw van de Israëlische Westoeverbarrière en door middel van zogenoemde bypassroads heeft Israël Ariël en meerdere kleinere nederzettingen met zichzelf verbonden. Intussen breidt deze nederzetting zich nog steeds uit door annexatie van Palestijns grondgebied. Hierdoor is een wig gedreven in het gebied ten noorden van Salfit waardoor zeven Palestijnse dorpen, met ongeveer 25.000 inwoners, zijn afgesneden van hun hoofdstad en districtscentrum waar ze voor allerlei voorzieningen op aangewezen zijn. De economische ontwikkeling van Salfit wordt belemmerd doordat ook uitbreiding niet mogelijk is. Afvalwater vanuit Ariël heeft de flora en fauna tussen Salfit en Ariël verwoest.[8]

De vredesbesprekingen tussen Israël en de Palestijnse Autoriteit zijn op Ariël stukgelopen en de nederzetting wordt ondanks een moratorium uitgebreid. Kolonisten uit de nederzettingen vernielen, evenals bij andere Palestijnse dorpen[9] regelmatig de olijfbomen, van de opbrengst waarvan de Palestijnse boeren in hun levensonderhoud moeten voorzien.[10][11] Dergelijk vandalisme wordt als price tag aangeduid.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]