Scottish Challenge 2014

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Scottish Hydro Challenge
Plaats Aviemore, Vlag van Schotland Schotland
Oprichting 2006
Golfbaan Macdonald Spey Valley G&CC
Par 71
Lengte 6493m
Tour(s) Europese Challenge Tour
Datum 26-29 juni
Portaal  Portaalicoon   Golf

De Scottish Challenge is een jaarlijks golftoernooi van de Europese Challenge Tour. Deze negende editie heette officieel de Scottish Hydro Challenge hosted by Macdonald Hotels and Resorts. Het toernooi werd van 26-29 juni gespeeld op de Macdonald Spay Valley Golf Club in Aviemore. Het prijzengeld was gestegen naar € 250.000, waarvan de winnaar € 40.000 kreeg.

Het toernooi werd in 2013 gewonnen door de Amerikaande rookie Brooks Koepka, die eerder dat jaar al twee toernooien had gewonnen. Hij speelde in 2014 op de Europese Tour en verdedigde zijn titel dus niet.

De baan[bewerken | brontekst bewerken]

De baan hoort bij een resort. Macdonald heeft in 2014 40 hotels en 10 resorts: 5 in het Verenigd Koninkrijk, 4 in Spanje en 1 in Portugal. Niet alle resorts hebben een eigen golfbaan. De baan van Spey Valley werd in de zomer van 2006 geopend, werd ontworpen door Dave Thomas, en staat sinds 2013 in de top-100 banen[1] van het Verenigd Koninkrijk, hoewel het clubhuis toen nog niet bestond. Het is geen links-baan, waar Schotland zo beroemd om is, maar een baan in het binnenland. Het is vrij vlak en heeft veel heide.

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

De par van de baan is 71.

Ronde 1[bewerken | brontekst bewerken]

Jason Barnes en Mark Tullo maakten een goede ronde van 65 (-6) en gingen aan de leiding. Thomas Nørret maakte een hole-in-one op hole 16 en deelt met -5 de derde plaats.

Ronde 2[bewerken | brontekst bewerken]

Xavier Guzman verbeterde 's ochtends het toernooirecord en ging aan de leiding, gevolgd door Terry Pilkadaris, die op -10 binnenkwam. 'Middags nam Andrew Johnston de leiding over. Taco Remkes maakte zes birdies en steeg naar de 7de plaats. Wil Besseling had zelfs zeven birdies, maar daar stonden drie bogeys tegenover.

Ronde 3[bewerken | brontekst bewerken]

Andrew Johnston speelde goed genoeg om aan de leiding te blijven. Op de 2de plaats kreeg Jason Bernes gezelschap van Terry Pilkadaris en Moritz Lampert, die de enige speler was die geen bogey maakte. Maarten Lafeber staat als beste Nederlander op de 9de plaats.

Ronde 4[bewerken | brontekst bewerken]

Andrew Jophnston hield vast aan zijn eerste plaats en behaalde zijn eerste overwinning op de Challenge Tour. Op de Challenge Tour Ranking steeg hij naar de 3de plaats. Lafeber steeg naar nummer 53 op de CTR en Remkes kwam op nummer 95.

Sam Hutsby en Stephen Dodd verbeterden het toernooirecord met een ronde van 63 (-8) en stegen ongeveer dertig plaatsen in het klassement.

Naam CTR OWGR Score R1 Nr Score R2 Totaal Nr Score R3 Totaal Nr Score R4 Totaal Nr
Vlag van Engeland Andrew Johnston 14 439 66 -5 T3 65 -6 -11 1 68 -3 -14 1 66 -5 -19 1
Vlag van Australië Terry Pilkadaris 83 485 66 -5 T3 67 -4 -9 3 68 -3 -12 T2 67 -4 -16 T2
Vlag van Duitsland Moritz Lampert 2 256 69 -2 T 67 -4 -6 T12 65 -6 -12 T2 67 -4 -16 T2
Vlag van Chili Mark Tullo 54 513 65 -6 T1 71 par -6 T12 69 -2 -8 T18 65 -6 -14 T6
Vlag van Engeland Jason Barnes 68 823 65 -6 T1 67 -4 -10 2 69 -2 -12 T2 70 -1 -13 T11
Vlag van Nederland Taco Remkes 161 1539 70 -1 T44 65 -6 -7 T7 69 -2 -9 T13 68 -3 -12 T13
Vlag van Nederland Maarten Lafeber 71 972 70 -1 T44 67 -4 -5 T21 66 -5 -10 T9 69 -2 -12 T13
Vlag van Spanje Xavier Guzman = 1590 70 -1 T21 64 -7 -8 T4 68 -3 -11 T5 71 par -11 T15
Vlag van Nederland Wil Besseling 99 699 70 -1 T44 67 -4 -5 T21 71 par -5 T32 71 par -5 T41
Vlag van Nederland Tim Sluiter 187 602 70 -1 T44 69 -2 -3 T47 71 par -3 T43 70 -1 -4 T47
Vlag van Nederland Robin Kind 114 1301 71 par T66 70 -1 -1 MC
Vlag van België Christopher Mivis 65 1096 75 +4 T127 68 -3 +1 MC
Leider Toernooirecord CTR = Challenge Tour Ranking OWGR MC = missed cut = cut gemist

Spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Nationale PGA
Invitaties
Amateurs