Seán MacBride
 Seán MacBride
| ||
|---|---|---|
| ||
Seán MacBride in Amsterdam, October 1984
| ||
| Persoonlijke gegevens | ||
| Geboortedatum | 26 januari 1904
| |
| Geboorteplaats | Parijs | |
| Overlijdensdatum | 15 januari 1988
| |
| Overlijdensplaats | Dublin | |
| Begraafplaats | Glasnevin Cemetery
| |
| Land |  Frankrijk
| |
| Nationaliteit | Iers | |
| Academische achtergrond | ||
| Alma mater | Nationale Universiteit van Ierland Lycée Saint-Louis-de-Gonzague
| |
| Wetenschappelijk werk | ||
| Vakgebied | politiek,[1] internationale betrekkingen,[1] diplomatie,[1] mensenrechten[1]
| |
| Nobelprijs voor Vrede | ||
| Jaar | 1974 | |
| Reden | Voorzitter van het Internationaal Bureau voor de Vrede en voorzitter van de Namibië-commissie | |
| Samen met | Eisaku Sato | |
| Voorganger(s) | Henry Kissinger | |
| Opvolger(s) | Andrej Sacharov | |
Seán MacBride (Parijs, 26 januari 1904 – Dublin, 15 januari 1988) was een Iers jurist en politicus. MacBride was van 1961 tot 1975 voorzitter van Amnesty International en ontving de Nobelprijs voor de Vrede in 1974. Zijn moeder was Maud Gonne, een belangrijke figuur in de Ierse cultuur van de 19e eeuw.
Levensloop
[bewerken | brontekst bewerken]In 1948 werd MacBride voor een kleine nationalistische partij gekozen in het Ierse parlement Dáil Éireann. Na de verkiezingen van 1948 ontstond in het parlement een nieuwe meerderheid die leidde tot de Interparty-coalitie. In dat kabinet werd MacBride minister voor Buitenlandse Zaken. In die hoedanigheid had hij een grote invloed op het besluit om Ierland buiten de NAVO te houden. Hij werd bij de verkiezingen van 1951 en 1954 herkozen, maar verloor in 1957 zijn zetel.
Na zijn jaren in de politiek hervatte hij zijn werk als advocaat. Hij was een van de medeoprichters van Amnesty International. Zijn strijd voor de mensenrechten werd in 1974 gehonoreerd met de toekenning van de Nobelprijs voor de Vrede. In 1976 ontving hij daarnaast ook de Leninprijs voor de Vrede.
· 
· 