Seleentrioxide

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Seleentrioxide
Algemeen
Molecuulformule SeO3
IUPAC-naam seleentrioxide
Molmassa 126,9582 g/mol
SMILES
O=[Se](=O)=O
CAS-nummer 13768-86-0
EG-nummer 237-385-1
PubChem 115128
Wikidata Q6070
Beschrijving Geelachtig wit kristallijn poeder
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Hygroscopisch? ja
Opslag Gescheiden van brandbare stoffen, voeding en voedingsmiddelen. Droog en in een goed verluchte ruimte bewaren.
EG-Index-nummer 034-002-00-8
VN-nummer 3283
ADR-klasse Gevarenklasse 6.1
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Kleur geelachtig wit
Dichtheid 3,44 g/cm³
Smeltpunt 118,35 °C
Goed oplosbaar in water
Geometrie en kristalstructuur
Kristalstructuur tetragonaal
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Seleentrioxide (SeO3) of seleen(VI)oxide is een oxide van seleen. De stof komt voor als een geelachtig wit, hygroscopisch kristallijn poeder, dat zeer goed oplosbaar is in water.

De stof is thermodynamisch instabiel: het vormt zeer snel seleendioxide, onder afspliting van zuurstofgas:

Synthese[bewerken | brontekst bewerken]

Seleentrioxide kan bereid worden door een reactie van watervrij kaliumselenaat en zwaveltrioxide:

Toepassingen[bewerken | brontekst bewerken]

Seleentrioxide wordt gebruikt bij de productie van fotovoltaïsche cellen en toestellen die op zonne-energie werken.

Toxicologie en veiligheid[bewerken | brontekst bewerken]

De stof ontleedt bij verhitting, met vorming van giftige dampen. De oplossing in water is een sterk zuur, ze reageert dus hevig met basen en is corrosief. De stof is een sterk oxidatiemiddel en reageert met brandbare en reducerende stoffen.

De stof is corrosief voor de ogen, de huid en de luchtwegen. Inademing van kan longoedeem veroorzaken. Seleentrioxide kan negatieve effecten hebben op de ogen, met als gevolg een allergie-achtige reactie van de oogleden (roze ogen).

De stof kan bij langdurige blootstelling effecten hebben op de luchtwegen, het maag-darmstelsel, het centraal zenuwstelsel en de lever, met als gevolg neusirritatie, blijvende lookgeur, maagpijn, zenuwachtigheid en een verstoorde werking van de lever.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]