Seppe Gebruers
| Seppe Gebruers | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Seppe Gebruers | |||
| Geboren | 9 mei 1990 | |||
| Geboorteplaats | Wilrijk | |||
| Land | België | |||
| Werk | ||||
| Genre(s) | Experimenteel jazz improvisatie | |||
| Beroep | muzikant componist improvisator onderzoeker | |||
| Instrument(en) | piano kwarttoonpiano's orgel beiaard | |||
| [www.seppegebruers.com Officiële website] (en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
Seppe Gebruers (geboren op 9 mei 1990) is een Belgische muzikant, componist en improvisator. Hij is ook docent en onderzoeker aan het KASK/ Conservatorium in Gent. Gebruers speelt zowel solo als in bands. Zijn werk varieert van jazz tot hedendaagse klassieke muziek.
Sinds zijn eerste concerten op twaalfjarige leeftijd heeft Gebruers een reputatie opgebouwd als avontuurlijk en compromisloos musicus. Momenteel onderzoekt hij de mogelijkheden van kwarttonen in piano, compositie en improvisatie.
Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]
Jeugd[bewerken | brontekst bewerken]
Een van zijn eerste pianoleraren als prille tiener was Jef Neve die belangrijk was in de ontwikkeling van Gebruers omdat hij hem in contact bracht met jazz en hem meenam naar optredens e.d.m. Rond zijn 14-15e kwam hij ook in contact met Kris Defoort[1]
Gebruers speelt sinds zijn 12de concerten. Hij begon in het pianotrio ‘Jazzfact’ (met Nathan Wouters en Jakob Warmenbol) daarmee heeft hij op een live-cd Music Live 2004 gestaan. In dat zelfde jaar, trad hij op in het Sportpaleis voor Night of the Proms en won hij een beurs voor Jong Muziektalent (Yotam). Later stond hij aan de zijde van muzikanten als Jim Black, Eric Thielemans, Robin Verheyen, Joachim Badenhorst, etc. Gebruers studeerde in 2013 af aan het Koninklijk Conservatorium Antwerpen, waar hij zowel jazz (bij Erik Vermeulen) als klassiek (bij Levente Kende) geschoold werd.[2]
In 2014 werd Gebruers winnaar bij de Sabam Jazz Awards in de categorie 'opkomend talent'.[3]
Latere leven en carrière[bewerken | brontekst bewerken]
Gebruers was de leider van het grote ensemble Ifa y Xango dat in 2011 de Jong Jazztalent Gent-prijs won en in 2012 optrad op Gent Jazz.
"Pianist Seppe Gebruers waardeerden we in het bijzonder door zijn lef en eigenzinnige invallen. Winnaar Ifa y Xango heeft een hoop potentieel, waarvan we verwachten dat de musici die snel helemaal gaan waar maken.”[4]
Hun eerste album 'Abraham' werd door New York City Jazz Record (US) geselecteerd als 'Best Debut Releases 2013'.[5] Hun tweede album 'twice left handed \ shavings' (2015) experimenteert met elektronische muziek. Hier speelt Gebruers met elektronische instrumenten en live soundprocessing.[6]
In deze jaren werkte Gebruers ook nauw samen met zijn leraar Erik Vermeulen. Ze vormden een pianoduo en brachten in 2013 hun album 'Antiduo' uit. Later werd het duo een kwartet met drummers Marek Patrman en Eric Thielemans, resulterend in het album 'Rorschach' (2019).[7]
Over Gebruers' optreden in 'Antiduo' schreef de pers:
"een boeiend tussentijds rapport van hun clash" (...) "een bloemlezing van achttien stukjes instant composing. ... Als luisteraar moet je even hard zoeken als de pianisten zelf. Je kunt dat een helse opgave vinden, maar je kunt het beter als een fijn geschenk beschouwen waar je nog maanden mee zoet bent." Didier Wijnants, Didier Wijnants, De Morgen, p.M8 (30/01/2014).
In 2013 speelde Gebruers' groep Bambi Pang Pang (met Viktor Perdieus (saxofoon) en Laurens Smet (contrabas)) op Jazz Middelheim met de legendarische Amerikaanse drummer Andrew Cyrille. Deze samenwerking leidde tot een ander album 'Drop your plans' (2015).
"The members of the group show how much a free jazz approach can bring to the art of the ballad. The music is cliché-free, melodic and emotional and can be enjoyed with both head and heart."[8]
In 2013 was Gebruers medeoprichter van het muzikale collectief Troika, waarvan hij artistiek leider is. Troika is een organisatie die improvisatie beschouwt als een middel om muziek te maken in plaats van als een genre. Vanuit deze gedachte organiseert Troika concerten, produceert albums en neemt interviews af.
Gebruers vormt ook een duo met de componist en beeldend kunstenaar Charlemagne Palestine.[9] Samen bespelen ze vier verschillend gestemde piano's. In 2018 speelde Gebruers' een door Charlemagne gecomponeerd stuk voor de beiaard in de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal in Antwerpen.[10]
Andere samenwerkingen zijn Paul Lovens, Evan Parker, Paul Lytton, Robin Verheyen en Nate Wooley.
Microtonaliteit[bewerken | brontekst bewerken]
Momenteel is Gebruers' belangrijkste project de verkenning van microtonaliteit. Hiervoor speelt en improviseert hij met twee piano's die een kwarttoon uit elkaar gestemd zijn.
In 2019 startte hij een onderzoeksproject aan het Koninklijk Conservatorium van Gent en de Universiteit Gent, getiteld 'Playing with ...'.
In de linernotes (geschreven door Seppe Gebruers):
"Door de piano's een kwarttoon uit elkaar te stemmen, speel ik met onze collectieve kunstmatige gewoonte: de gelijkzwevende stemming. Sinds Das wohltemporierte Klavier van J.S. Bach is het in Europa de gewoonte om twaalf gelijke halve tonen in één octaaf te hebben; een uniform stemsysteem dat nog steeds de westerse muziek domineert. Door kwarttonen toe te voegen wordt een octaaf verdeeld in vierentwintig gelijke intervallen, waardoor de harmonische mogelijkheden vermenigvuldigd worden. Zo wordt onze speelkameraad - tonaliteit - die een vanzelfsprekend hulpmiddel was geworden, naar voren gehaald. Ik doe dit zowel om de traditie in twijfel te trekken als uit liefde ervoor."[11]
"Het toevoegen van kwarttonen geeft een grotere diversiteit van emotionele lading in harmonie en melodie", zegt Seppe. "Als pianisten denken we vaak in zwart en wit. Nu ga je daar plots tussen denken."
"Muziek moet je niet begrijpen, muziek moet je ervaren. Moeilijke muziek bestaat niet. Dit is geen moeilijke muziek. Het wringt misschien, maar dat wringen of die spanning is ook een ervaring, dat zijn ook emoties die aan bod kunnen komen. Mijn onderzoek is geslaagd als mensen meer tijd nemen om muziek opnieuw te gaan ervaren."[12]
in "de keuze om elk klavier met slechts één hand te bespelen ... bereiken de mogelijkheden van microtonaliteit hun volledige desoriënterende potentieel. Door twee verschillend gestemde piano's naast of tegenover elkaar te plaatsen, verliezen "goed" en "vals" spelen al hun betekenis en kan de muziek zich in al haar caleidoscopische glorie ontvouwen" (Koen van Meel).
Met twee piano's die een kwarttoon uit elkaar gestemd zijn nam Gebruers 'The Room: Time & Space' (2018) in triobezetting met drummer Paul Lovens en bassist Hugo Anthunes.
In zijn soloproject 'Playing with standards' (albumrelease januari 2023) speelt Gebruers met bekende nummers waaronder jazzstandards. Met Paul Lytton en Nils Vermeulen vormt hij een 'Playing with standards trio'.
Prijzen[bewerken | brontekst bewerken]
- SABAM Jazz Award 2014 “een grote muzikale durf en opvallende nieuwsgierigheid die verder reiken dan de geijkte formules”[13]
- Best Debut record 2012, 'Abraham' by Ifa y Xango selected by the New York City Jazz magazine.[14]
- Jong Jazz Talent 2012, Ifa y Xango, Gent Jazz.[15]
In zijn tienerjaren:
- My First Night 2004 (de eerste prijs van de pianocompetitie van de Belgische Night Of The Proms in het Sportpaleis)[16]
- Music Live 2004 – Jeugd & Muziek (with the trio 'Jazzfact with Jakob Warmenbol & Nathan Wouters)[17]
Discografie[bewerken | brontekst bewerken]
| Year recorded | Year released | Title | Label | Notes |
|---|---|---|---|---|
| 2012 | 2012 | Abraham[18] | Troika | Ifa y Xango |
| 2010-2012 | 2013 | Antiduo[19] | el negocito records & Troika | Duo, met Erik Vermeulen (piano) |
| 2014 | 2015 | Drop your plans[20] | el negocito records & Troika | Bambi pang pang (met Viktor Perdieus en Laurens Smet) feat. Andrew Cyrille |
| 2014 | 2015 | Twice left handed // Shavings[21] | el negocito records & Troika | Ifa y Xango (tentet) |
| 2015 | 2016 | Rub[22] | el negocito records & Troika | Nest |
| 2017 | 2018 | Live at ljublijana[23] | Multikulti Project | Trio, met Luís Vicente (trumpet) en Onno Govaert (drums) |
| 2015 | 2016 | The Room: Time & Space[24] | el negocito records , Poo Torch, and Troika vzw | Trio, met Hugo Antunes (bass) en Paul Lovens (drums) |
| 2016 | 2017 | Rorschach[25] | el negocito records & Troika | Kwartet met Erik Vermeulen (piano), Marek Patrman (drums) en Eric Thielemans (drums) |
| 2022 | 2022 | A Room With No Name[26] | Fundacja Słuchaj | Trio met Luís Vicente (trumpet) en Onno Govaert (drums) |
| 2017 | 2022 | Harmoniums[27] | Aspen Edities & Troika | Duo met Thijs Troch (harmonium) |
| 2021 | 2023 | Playing with Standards 1, 2 and 3[28] | el negocito records & Troika | Solo met twee piano's die een kwarttoon uit elkaar gestemd zijn |