Service du travail obligatoire
Tijdens de bezetting van Frankrijk door nazi-Duitsland, werd in 1943 de Service du travail obligatoire (Verplichte werkdienst) opgericht door Pierre Laval onder druk van de nazi's en met actieve steun van Vichy-Frankrijk.
STO deporteerde honderdduizenden Franse arbeiders (tegen hun wil) naar nazi-Duitsland om er te werken in de industrie, landbouw, enz. Ze werden ondergebracht in Duitse werkkampen. De STO diende om het verlies van werkkrachten in Duitsland te compenseren, deze werkkrachten werden almaar meer opgeroepen aan het oostfront.
Velen ontsnapten aan de verplichte werkdienst door zich aan te sluiten bij de verschillende verzetsbewegingen. Voor de werkweigeraars werd na de oorlog een ereteken, het Insigne voor Werkweigeraars ingesteld.
Beroemde Franse ex-STO-werknemers[bewerken | brontekst bewerken]
- André Bergeron
- Antoine Blondin
- Auguste Boncors
- Jean Boudou
- Georges Brassens
- José Cabanis
- François Cavanna
- Arthur Conte
- Raymond Devos
- Michel Galabru
- Stéphane Just
- Boby Lapointe
- Claude Ollier
- Alain Robbe-Grillet
- André Tissier
Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]
- (fr) La déportation des travailleurs français dans le III Reich, Jacques Evrard, Fayard, Les grandes études contemporaines, Parijs, 1972.
- (fr) La Main-d'œuvre française exploitée par le IIIe Reich, akten van het internationale colloquium van Caen (november 2001), Centre de Recherche d’Histoire quantitative, Caen, 2001, teksten verzameld door B. Garnier, J. Quellien et F. Passera
- (fr) Les travailleurs civils français en Allemagne pendant la Seconde guerre mondiale: travail, vie quotidienne, accommodement, résistance et répression, Patrice Arnaud, doctoraatsthesis, Université de Paris-I, 2006, 1942 p.
- (fr) Jeannot chez les nazis - Journal d'un Déporté du Travail 1943-45, Jean Pasquiers, Bibliotheek Alexandrie Online
- (fr) La reconnaissance juridique des requis du STO, Christophe Chastanet, mémoire de DEA (2002), Limoges, 147 p.