Siciliaans Open 2012

Dit artikel staat op een nalooplijst. Als de inhoud op verifieerbaarheid gecontroleerd is, kan dit sjabloon verwijderd worden. Geef dat ook aan op de betreffende nalooplijst. Bekijk ook de bewerkingsgeschiedenis om te zien of anderen hier al aan gewerkt hebben.

Het Siciliaans Open is een golftoernooi van de Europese PGA Tour sinds 2011.

In 2012 wordt de tweede editie gespeeld van 29 maart t/m 1 april op de Verdura Golf & Spa Resort bij Sciacca op Sicilië, het grootste eiland in de Middellandse Zee. De baan werd in 2010 door Kyle Phillips ontworpen. Hij ligt gedeeltelijk langs de kust en heeft een par van 72. Het clubhuis is een voormalig fort.

Het prijzengeld is € 1.000.000 waarvan de winnaar € 166,600 krijgt. Titelverdediger is Raphaël Jacquelin uit Frankrijk. Tot nu toe was Jean François Remesy de enige Franse speler die het lukte om een titel met succes te verdedigen (Frans Open 2004-2005).

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

De par van de baan is 72.

Ronde 1[bewerken | brontekst bewerken]

Wil Besseling was de enige Nederlander die in de ochtendronde van start ging. Hij eindigde met twee bogeys en scoorde -1. Søren Kjeldsen ging aan de leiding met -7, waarmee hij het baanrecord verbeterde.
Jamie Donaldson speelde in de middagronde met Nicolas Colsaerts en Tom Lewis. Donaldson kwam ook met -7 binnen, Colsaerts met -5, waarmee hij de 8ste plaats deelt met 12 anderen, en Lewis met -4. Matteo Manassero, waar de Italianen veel van verwachten, maakte een ronde van 72. Alex Haindl maakte negen birdies en eindigde met -6 op de 4de plaats. Peter Lawrie maakte verbeterde het nieuwe baanrecord en ging aan de leiding met -8. Er waren nog twee spelers in de baan die een bedreiging voor hem vormden: op -6 stond Victor Riu na hole 11 en James Morrison na hole 15.

Ronde 2[bewerken | brontekst bewerken]

Na zijn zevende birdie ging Maarten Lafeber op hole 17 aan de leiding maar er volgde een bogey waarna hij de eerste plaats weer met anderen moest delen. Aan het einde van de ronde stonden zes spelers aan de leiding.

Ronde 3[bewerken | brontekst bewerken]

Wil Besseling sloeg vanochtend als eerste af en speelde met een marker (iemand die zijn score markeert) omdat er een oneven aantal spelers over was. Hij miste te veel fairways en greens om goed te scoren. Een nieuwe clubhouse leader diende zich aan, Andrew Parr was om 9 uur gestart en kwam op -9 te staan. Peter Lawrie en Thorbjørn Olesen maakten ieder een birdie op hole 10 en kwamen ook op -9. Op hole 14 maakte Olesen een eagle waarna hij aan de leiding stond. Nicolas Colsaerts maakte -3 en werd gedeeld tweede samen met Andrew Parr. In de laatste drie partijen speelden de zes leiders. Er vielen vreemde scores, Paul Lawrie was de enige leider die de derde ronde niet boven par speelde, Lafeber maakte +5, en Jamie Donaldson en David Lynn, die samen in de laatste partij speelden, maakten zelfs +8 en +7.

Ronde 4[bewerken | brontekst bewerken]

Chris Wood dreigde het baanrecord te verbeteren en gelijk met Olesen te eindigen, maar dit werd evrstoord door zijn bogey op hole 17. Olesen behaalde zijn eerste overwinning op de Europese Tour, en sprong van nummer 154 naar de 100ste plaats van de Official World Golf Ranking.^[1] Colsaerts staat na dit toernooi op nummer 65, Joost Luiten staat als beste Nederlander hierna op nummer 77.

Leaderboard

Naam	Score R1		Nr	Score R2		Totaal	Nr	Score R3		Totaal	Nr	Score R4		Totaal	Nr
Thorbjørn Olesen	68	−4	T23	69	−3	−7	T7	67	−5	−12	1	69	−3	−15	1
Chris Wood	67	−5	T10	71	−1	−6	T14	72	par	−6	T10	64	−8	−14	2
Søren Kjeldsen	65	−7	T2	72	par	−7	T7	71	−1	−8	T4	68	−4	−12	T3
Nicolas Colsaerts	67	−5	T10	71	−1	−6	T14	69	−3	−9	T2	69	−3	−12	T3
José Manuel Lara	69	−3	T35	70	−2	−5	T26	70	−2	−7	T7	68	−4	−11	5
Andrew Parr	71	−1	T69	69	−3	−4	T43	67	−5	−9	T2	71	−1	−10	T6
Tano Goya	65	−7	T2	73	+1	−6	T14	72	par	−6	T10	69	−3	−9	T9
Richard Green	67	−5	T10	70	−2	−7	T7	74	+2	−5	T16	69	−3	−8	T14
Lloyd Saltman	71	−1	T69	68	−4	−5	T26	69	−3	−8	T4	73	+1	−7	T19
Peter Lawrie	64	−8	T1	72	par	−8	T1	72	par	−8	T4	73	+1	−7	T19
Tim Sluiter	69	−3	T35	71	−1	−4	T43	71	−1	−5	T16	69	−3	−8	T11
Pelle Edberg	70	−2	T54	66	−6	−8	T1	75	+3	−5	T16	69	−3	−8	T11
Maarten Lafeber	68	−4	T23	68	−4	−8	T1	77	+5	−3	T30	69	−3	−6	T27
James Morrison	66	−6	T5	74	+2	−4	T43	75	+3	−1	T40	68	−4	−5	T32
David Lynn	67	−5	T10	69	−3	−8	T1	79	+7	−1	T40	69	−3	−4	T37
Simon Wakefield	69	−3	T35	67	−5	−8	T1	74	+2	−6	T10	74	+2	−4	T37
Wil Besseling	71	−1	T69	70	−2	−3	T53	74	+2	−1	T40	70	−2	−3	T41
Taco Remkes	70	−2	T54	70	−2	−4	T43	75	+3	−1	T40	74	+2	+1	T60
Jamie Donaldson	65	−7	T2	71	−1	−8	T1	80	+8	par	T53	74	+2	+2	63
Reinier Saxton	76	+4	T130	72	par	+4	MC