Sigma-lokaal-eindige basis

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Een sigma-lokaal-eindige basis is een gespecialiseerd begrip uit de topologie, een tak van de wiskunde. Het is een doorslaggevend kenmerk van topologische ruimten die metriseerbaar zijn, dat wil zeggen afkomstig van een metrische ruimte.

Definities[bewerken | brontekst bewerken]

Een familie van deelverzamelingen van een verzameling heet lokaal eindig als ieder element tot hoogstens eindig veel leden van de familie behoort. Dus als voor alle geldt:

De familie heet sigma-lokaal-eindig als ze kan geschreven worden als een aftelbare vereniging van lokaal eindige families; dus als er lokaal-eindige families bestaan, zodanig dat:

Een sigma-lokaal-eindige basis voor een topologische ruimte is dan een sigma-lokaal-eindige familie open verzamelingen die een basis vormt voor .

Aftelbaarheidsaxioma's[bewerken | brontekst bewerken]

Het bestaan van een sigma-lokaal-eindige basis voor een gegeven topologische ruimte is een aftelbaarheidsaxioma. Het ligt logisch tussen eerste aftelbaarheid en tweede aftelbaarheid in. Als een aftelbare basis heeft, is die basis een aftelbare vereniging van singletons en dus a fortiori een sigma-lokaal-eindige basis. En als een sigma-lokaal-eindige basis heeft, kan die in ieder punt vanzelf beperkt worden tot een aftelbare lokale basis.

Metriseerbaarheid[bewerken | brontekst bewerken]

De stelling van Smirnov-Nagata-Bing geeft criteria voor de metriseerbaarheid van een topologische ruimte.

Een topologische ruimte is metriseerbaar, dan en slechts dan, als ze aan de volgende twee eigenschappen voldoet:

  • scheidingsaxioma : singletons zijn gesloten, en elke gesloten verzameling kan worden gescheiden van elk punt erbuiten door disjuncte open verzamelingen;
  • aftelbaarheidsaxioma : er bestaat een sigma-lokaal-eindige basis.