Simoselaps bertholdi
Simoselaps bertholdi IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2017) | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Soort | |||||||||||||||
Simoselaps bertholdi (Jan, 1859) Originele combinatie Elaps bertholdi | |||||||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | |||||||||||||||
Simoselaps bertholdi op Wikispecies | |||||||||||||||
|
Simoselaps bertholdi is een slangensoort uit de familie koraalslangachtigen (Elapidae).
Naam en indeling[bewerken | brontekst bewerken]
De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst voorgesteld door Giorgio Jan in 1859.[2]
De soortaanduiding bertholdi is een eerbetoon aan Arnold Adolph Berthold van de Georg-August-Universität Göttingen, waarvan het exemplaar afkomstig was dat Jan beschreef. S. bertholdi is de typesoort van het geslacht Simoselaps.
Verspreiding en habitat[bewerken | brontekst bewerken]
De soort komt endemisch voor in delen van Australië en leeft in de deelstaten Noordelijk Territorium, West-Australië en Zuid-Australië.[3] De habitat bestaat uit savannen, scrublands, woestijnen en zandduinen in kustgebieden. Het is een van de meest voorkomende Australische woestijnslangen.[4]
Uiterlijke kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
Het lichaam van de slang heeft een oranje kleur met zwarte banden; de kop is bruin en crèmekleurig. Het is een kleine slang; de gemiddelde lengte is 20 tot 30 centimeter.
Levenswijze[bewerken | brontekst bewerken]
Het is een bodembewoner die overdag schuilt in de strooisellaag of onder een steen of afgevallen takken. 's Nachts komt de slang in actie; en voedt zich vooral met hagedissen zoals skinken. Simoselaps bertholdi wordt niet beschouwd als een gevaarlijke slang; de beet is wel giftig maar blijkt niet fataal voor de mens.
Beschermingsstatus[bewerken | brontekst bewerken]
Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is de beschermingsstatus 'veilig' toegewezen (Least Concern of LC).[5]
Bronvermelding[bewerken | brontekst bewerken]
Referenties
Bronnen
|