Songfestival van Knokke

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Het Songfestival van Knokke (Frans: Coupe d'Europe de tour de chant; Engels: European Cup for Vocal Recitation), officieel de Europabeker voor zangvoordracht, kortweg Knokkefestival genoemd, was een zangcompetitie voor Europese landen die van 1959 tot 1973 jaarlijks werd gehouden in het casino van de Belgische plaats Knokke. In de jaren 80 werden nog vijf edities van de wedstrijd georganiseerd, ditmaal in een bescheidener versie onder de naam Knokke Cup.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

De populariteit van het reeds door de VRT uitgezonden Festival van San Remo en Eurovisiesongfestival droegen er toe bij dat men in Vlaanderen een gelijkaardig 'festival voor lichte muziek' wilde organiseren. In 1953 nog begonnen als een nationale liedjeswedstrijd, met deelname van een nog jonge Jacques Brel die toen als voorlaatste eindigde, groeide het Knokkefestival vanaf 1959, mede geïnspireerd door het internationale succes van Expo '58, uit tot een Europese competitie van landenploegen. Het festival werd in diverse landen uitgezonden op televisie en was een internationale springplank voor nieuw talent. Grote namen als Udo Jürgens, Willeke Alberti en Engelbert Humperdinck kenden hier het debuut van hun carrière.[1]

Elk jaar deden zes (tot negen) landen mee met een team van vijf en later drie zangers of zangeressen. Naast België namen Frankrijk, Duitsland, Nederland, Italië en het Verenigd Koninkrijk elk jaar deel aan het festival. Voor Nederland deden vaak bekende artiesten mee zoals Corry Brokken, Annie Palmen, Willeke Alberti, Liesbeth List, Teddy Scholten en Ramses Shaffy. Nederland won het Knokkefestival in 1964 en 1965.

Jarenlang stond het festival op eenzelfde niveau als het gerenommeerde Eurovisiesongfestival en het Festival van San Remo, maar begin jaren 1970 begon de interesse voor het festival te verdwijnen. De laatste officiële competitie vond plaats in 1972, een jaar later was er nog een afscheidsshow met bekende namen die in het verleden hadden deelgenomen aan het Songfestival van Knokke.[2]

Knokke Cup[bewerken | brontekst bewerken]

In de jaren 80 werd het Knokkefestival nieuw leven ingeblazen, zij het in een bescheidener versie, telkens in juli en dit maal onder de naam Knokke Cup.[3] De eerste 'nieuwe' editie vond plaats in juli 1980 met een Belgische delegatie bestaande uit Yvette Ravel, Linda Lepomme en Marijn Devalck en producer Anton Peters. Er volgden nog uitgaven in 1981 (met Johan Verminnen, Sofie en Liliane Dorekens), 1984 (met Sonia Pelgrims, Anne Mie Gils en Tony en Fred Bekky als coach), 1985 en 1986. In 1985 won het Nederlandse VARA-team met Astrid Seriese, Mathilde Santing en Julya Lo'ko met het lied A woman is a sometime thing. De Belgische ploeg met Johan Vijdt, Patrick Alessi en Nicky Langley o.l.v. coach Fred Bekky eindigde toen tweede.[4][5] In 1986 won Nederland opnieuw, ditmaal met Ruth Jacott, Lisa Boray en Marielle Tromp.

In die periode werd het festival afwisselend gepresenteerd door o.a. Staf Knop, Jan Theys en René Van der Speeten.

Edities[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Winnende land Artiesten van het winnende land
1959 Vlag van Frankrijk Frankrijk Jean-Paul Vignon, Gélou, Olivier Jeanès, Robert Jeantal en Jean-Yves Gran
1960 Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland Heinz Sagner, Hannelore Auer, Frank Forster, Inge Brandenburg en Udo Jürgens
1961 Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk Tino Valdi, Carmitta, Ken Kirkham, Kathy Kirby en Dick Francis
1962 Vlag van Frankrijk Frankrijk Christiane Legrand, Alain Barrière, Luce Klein, Joël Holmès en Billy Bridge
1963 Vlag van Frankrijk Frankrijk Jacqueline Danno, Billy Nencioli, Gérard Mélet, Nicole Croisille en Anton Valéry
1964 Vlag van Nederland Nederland Willeke Alberti, Shirley, Trea Dobbs, Ilonka Biluska en Rita Hovink
1965 Vlag van Nederland Nederland Greetje Kauffeld, Liesbeth List, Connie van Bergen, Suzie, Jan Arntz
1966 Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk Truly Smith, Chloe Walters, Eden Kane, Jimmy Wilson en Engelbert Humperdinck
1967 Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk Lois Lane, Gerry Marsden, Oscar, Dodie West en Roger Whittaker
1968 Vlag van België België Lily Castel, Ann Christy, Hugo Dellas, Nicole Josy en Jacques Raymond
1969 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje Conchita Bautista, Nuria Feliù, Pedro Gene, Guillermina Motta en Peret
1970 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje Christina, Dova, Dyango, Julio Iglesias en Jaime Morey
1971 Vlag van Roemenië (1965-1989) Roemenië Aurelian Andreescu, Mahaele Mihai en Aura Urziceanu
1972 Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk Penny Lane, Malcolm Roberts en Union Express
1973 Vlag van België België Cecily Forde, Rita Deneve en Kalinka

Deelnemers[bewerken | brontekst bewerken]

Tonia (België) in 1968
Udo Jürgens (West-Duitsland) in 1968
Julio Iglesias (Spanje) in 1970
Willeke Alberti (Nederland) in 1972

België[bewerken | brontekst bewerken]

Denemarken[bewerken | brontekst bewerken]

Frankrijk[bewerken | brontekst bewerken]

Italië[bewerken | brontekst bewerken]

Nederland[bewerken | brontekst bewerken]

Nederlandse ploeg voor Knokke, v.l.n.r. Jerry Rix, Patricia Paay, Conny Vink, Andy Star en Marianne Delgorge, 11 mei 1967

Oostenrijk[bewerken | brontekst bewerken]

Portugal[bewerken | brontekst bewerken]

Roemenië[bewerken | brontekst bewerken]

Scandinavië[bewerken | brontekst bewerken]

Spanje[bewerken | brontekst bewerken]

Verenigd Koninkrijk[bewerken | brontekst bewerken]

West-Duitsland[bewerken | brontekst bewerken]