Naar inhoud springen

Sonja Barend

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Sonja Barend
Sonja Barend in 1983
Sonja Barend in 1983
Algemene informatie
Volledige naam Sonja Maria Barend
Bijnaam Koningin van de talkshow
Geboren 29 februari 1940
Amsterdam
Nationaliteit(en) Vlag van Nederland Nederlandse
Beroep(en) televisiepresentatrice
Bekend van Sonja op...
Familie
Partner(s) Abel Cahen, Ralph Inbar
Portaal  Portaalicoon   Media

Sonja Maria Barend, opgegroeid als Sonja de Groot (Amsterdam, 29 februari 1940), is een Nederlandse voormalig televisiepresentatrice, die ook wel de 'koningin van de talkshow' wordt genoemd. Meer dan veertig jaar was ze op televisie te zien. Eind 2006 hield ze op met het maken van televisie. Naar haar is de jaarlijkse Sonja Barend Award vernoemd, een prijs voor het beste tv-interview.

Biografie

[bewerken | brontekst bewerken]

Barend werd in Amsterdam geboren als dochter van de Joodse David Barend (1905-1943)[1] en Wilhelmiena Mecheliena Lobach (1912-1993).[2] Toen ze 2 jaar was verloor ze haar vader toen hij in de Tweede Wereldoorlog door de bezetter naar Auschwitz werd afgevoerd. Onbekend met deze gebeurtenis groeide ze op met de naam van haar stiefvader en kwam pas toen ze tien jaar was achter het lot van haar biologische vader.[3][4]

Na de mulo ging ze als 15-jarige werken bij de Twentsche Bank.[4] Later noemde ze deze tijd de hel. Barend besloot meer uit haar leven te halen. Ze ging 's avonds naar de hbs en vond werk via een beroepskeuze-adviesbureau.[4] Dat kantoor deed ook zaken met omroepen en zo kwam Barend terecht bij de televisie.[4]

Sonja Barend (1968)

Loopbaan

[bewerken | brontekst bewerken]

In 1966 was Barend voor het eerst op televisie te zien als omroepster bij de NTS waar ze "De jonge onderzoekers" presenteerde. Nadien presenteerde zij programma's bij de VARA zoals: Uit Bellevue, Dagje ouder en Fenklup, geregisseerd door Ralph Inbar met wie zij op 5 december 1968 trouwde. [5] In 1972 maakte zij de overstap naar de AVRO waar ze achtereenvolgens Sterallures, Een leven in beeld en Sonja 's avonds presenteerde. Bij het spel Wie van de Drie? zat zij in die tijd in het panel. Ze ging vervolgens met haar eerste man (Ralph Inbar) enige jaren in Israël wonen en werken. Na haar comeback bij de VARA presenteerde zij goed bekeken praatprogramma's als Sonja's goed nieuws show en Sonja op maandag, Sonja op dinsdag (enzovoort). Een sleutelrol op de achtergrond speelde hierbij bedenkster en eindredacteur Ellen Blazer.

Na Mies Bouwman in de jaren 60 en 70 met programma's waarin amusement en spel de overhand hadden, groeide Barend uit tot Nederlands bekendste vrouwelijke presentator. In haar programma's speelden opinie en actualiteit een belangrijke rol. Ze ontving opiniemakers uit de politiek, kerk en samenleving als kardinaal Simonis en vele mensen uit de wereld van de cultuur, zoals de omstreden schrijver-moordenaar Richard Klinkhamer. Barend tekende ook voor andere programma's, maar maakte vooral naam met haar Sonja op...-reeks. Ze zette er een nog jonge traditie mee voort die was begonnen met Voor de vuist weg... van Willem Duys, zij het dat de aanpak van Barend kritischer en soms ook duidelijk meer sociaal bewogen was. Tussen 1997 en 2002 presenteerde ze met Paul Witteman het praatprogramma Barend & Witteman (later kortweg B&W). Een van haar recentere programma's is Sonja, de meester en de leerling.

Haar bijnaam koningin van de talkshow werd haar op 1 augustus 1999 toebedeeld door Adriaan van Dis in de uitzending van Zomergasten, waarin hij haar interviewde.[6]

Op 22 augustus 2006 maakte Barend bekend dat ze, na het voltooien van een negendelige serie over vijftig jaar televisie, zou stoppen met het maken van televisieprogramma's. Tijdens de laatste aflevering van Sonja op 30 december 2006 ontving zij uit handen van burgemeester Job Cohen van Amsterdam de onderscheiding van Officier in de Orde van Oranje-Nassau voor haar verdiensten voor de Nederlandse televisie. Ter gelegenheid van zestig jaar Nederlandse televisie presenteerde Barend op 8 oktober 2011 nog één keer haar voorheen wekelijkse praatprogramma Sonja op zaterdag. Tijdens dit programma werd de Sonja Barend Award uitgereikt aan Twan Huys.

Bibliografie

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Gezond weer op (1984) met Ellen Blazer
  • Hollands Dagboek (19 mei 2002)
  • De beste tv-interviews (2011)
  • Je ziet mij nooit meer terug (2017) memoires
  • De appel in het paradijs (2020)

Films

[bewerken | brontekst bewerken]
  • VD (1972)
  • Trouble in Paradise (1987)

Prijzen

[bewerken | brontekst bewerken]

Interviews

[bewerken | brontekst bewerken]

Trivia

[bewerken | brontekst bewerken]
  • De bekende slotzin van haar praatprogramma's was: "Voor straks: lekker slapen en morgen gezond weer op".
  • In 1985 interviewde Barend de (later geliquideerde) crimineel Stanley H. in haar praatprogramma. Politiewoordvoerder Klaas Wilting noemde dat destijds intriest. In 2019 vertelde ze in De Wereld Draait Door dat ze uit sensatiezucht had gehandeld.[7]
  • In 1988 was ze de presentatrice van de 9e editie van Kinderen voor Kinderen.
  • In 2004 eindigde ze op nr. 126 tijdens de verkiezing van De grootste Nederlander.
  • In de laatste uitzending van Sonja op 30 december 2006 introduceerde ze Frits Barend als haar grote broer. In werkelijkheid is hij heel in de verte (in de vijfde graad) familie van haar.
  • Ze is na haar stukgelopen huwelijk met Ralph Inbar getrouwd met architect Abel Cahen.
  • Barend is kort en zachtjes te horen op het intro van een album van de Amerikaanse gitarist Joe Satriani (vanaf 5 seconden: "wij wensen haar vanaf deze plek...") op het titelnummer Surfing with the alien. Ze vertelde dit eind jaren 80 telefonisch in het wekelijks uurtje hardrock en heavy metal op de radio - VARA's Vuurwerk - gepresenteerd door Henk Westbroek.
[bewerken | brontekst bewerken]
  • (en) Pictogram film Sonja Barend in de Internet Movie Database
Op andere Wikimedia-projecten

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sonja_Barend&oldid=68281585"