Albert Bandura
| Albert Bandura | ||
|---|---|---|
| Albert Bandura | ||
| ||
| Algemene informatie | ||
| Land | Canada, Verenigde Staten van Amerika | |
| Geboortedatum | 4 december 1925 | |
| Geboorteplaats | Mundare | |
| Overlijdensdatum | 26 juli 2021 | |
| Overlijdensplaats | Stanford | |
| Doodsoorzaak | hartfalen | |
| Werk | ||
| Beroep | psycholoog, academisch docent, opvoeder | |
| Werkveld | psychologie, cognitieve psychologie, behaviorisme | |
| Werkgever(s) | Stanford-universiteit | |
| Functies | President of the American Psychological Association | |
| Promovendi | Daniel Bullock | |
| Studie | ||
| School/universiteit | Universiteit van Brits-Columbia, Universiteit van Iowa | |
| Promotor | Arthur Lester Benton | |
| Academische graad | PhD in Psychology | |
| Persoonlijk | ||
| Talen | Engels | |
| Diversen | ||
| Lid van | American Academy of Arts and Sciences, American Psychological Association | |
| Prijzen en onderscheidingen | Guggenheim Fellowship, Grawemeyer Award (2008), National Medal of Science (2014), Officier in de Orde van Canada (2014), William James Fellow (1989),[1] eredoctor van de Universiteit Leiden (1995)[2] | |
| De informatie in deze infobox is afkomstig van Wikidata. U kunt die informatie hier bewerken. | ||
Albert Bandura (Mundare, 4 december 1925 – Stanford (Californië), 26 juli 2021), was een Amerikaans-Canadees psycholoog. Hij is bekend geworden als grondlegger van de sociaal-cognitieve leertheorie en heeft ook gewerkt aan het begrip morele ontkoppeling.
Bandura studeerde psychologie aan de Universiteit van British Columbia waar hij in 1949 zijn Bachelors degree haalde. Aan de Universiteit van Iowa behaalde hij zijn Ph.D in 1952. Daar studeerde hij onder Kenneth Spence, een belangrijke vertegenwoordiger van het stimulus-responsbehaviorisme van Clark Hull, en zo kwam hij in aanraking met leertheorie en gedragstudies. In 1953 kreeg hij een aanstelling aan de Stanford-universiteit. Daar schreef hij samen met Richard Walters (zijn eerste promovendus) zijn eerste boek, Adolescent Aggression. Het belang van dit werk was dat de auteurs daarmee het begrip imitatie voor het aanleren van gedrag introduceerden.
In 1973 en 1980 kreeg hij verschillende prijzen voor zijn werk. In 1995 ontving Bandura een eredoctoraat van de Universiteit Leiden.
Bandura overleed op 95-jarige leeftijd aan de gevolgen van hartfalen.[3]
Bronnen, noten en/of referenties
|