Brenda Milner
| Brenda Milner | ||
|---|---|---|
| Brenda Milner | ||
| ||
| Algemene informatie | ||
| Land | Canada, Verenigd Koninkrijk | |
| Geboortedatum | 15 juli 1918 | |
| Geboorteplaats | Manchester | |
| Werk | ||
| Beroep | neurowetenschapper, psycholoog, academisch docent | |
| Werkveld | neuropsychologie | |
| Werkgever(s) | McGill-universiteit | |
| Studie | ||
| School/universiteit | McGill-universiteit, Newnham College, Universiteit van Cambridge, Withington Girls' School | |
| Promotor | Donald Hebb | |
| Academische graad | Doctor of Philosophy | |
| Familie | ||
| Echtgenoot | Peter Milner | |
| Persoonlijk | ||
| Woonplaats | Montreal | |
| Talen | Engels | |
| Diversen | ||
| Lid van | Royal Society, National Academy of Sciences, American Academy of Arts and Sciences, Royal Society of Canada | |
| Prijzen en onderscheidingen | Fellow of the Royal Society, Kavli-prijs voor neurowetenschap (2014), Metgezel van de Orde van Canada, Officier in de Nationale Orde van Quebec (1985),[1] Balzanprijs (2009), Gairdner Foundation International Award (2005), NAS Award in the Neurosciences (2004),[2] William James Fellow (1989),[3] Dan David Prize (2014), lid van de Royal Society of Canada, Orde van Canada, Nationale Orde van Quebec | |
| De informatie in deze infobox is afkomstig van Wikidata. U kunt die informatie hier bewerken. | ||
Brenda Milner, geboren als Brenda Langford (Manchester (Verenigd Koninkrijk), 15 juli 1918), is een Brits-Canadese onderzoekster die veel heeft bijgedragen aan de neuropsychologie, in het bijzonder op het gebied van geheugen en cognitie.
Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]
Brenda Langford studeerde en deed wetenschappelijk onderzoek aan Newnham College van de Universiteit van Cambridge. In 1944 trouwde ze met Peter Milner (1919-2018), ook neurowetenschapper,[4] en vertrok met hem naar Canada. Zij werd in 1950 medewerker van Wilder Penfield en promoveerde in 1952 bij Donald O. Hebb aan de McGill-universiteit in Montreal, waar ze later zelf hoogleraar werd. Zij was een van de eersten die de effecten omschreven van schade aan de mediale temporale kwab op het geheugen. Haar bijdrage, als coauteur van William Beecher Scoville, aan het onderzoek naar de befaamde patiënt HM (Henry Molaison) maakt hiervan een belangrijk onderdeel uit.[5]
In een aantal beroemde studies naar het functioneren van de mediotemporale cortex toonden Scoville en Milner aan dat amnesie als gevolg van schade aan dit hersengebied gekarakteriseerd wordt door het onvermogen om nieuwe herinneringen aan te maken, terwijl andere cognitieve eigenschappen intact zijn gebleven. Daarnaast toonden zij een dissociatie aan tussen motorisch en episodisch leren en geheugen, aangezien patiënten met schade aan de mediotemporale cortex wel in staat zijn om procedureel te leren.
Naast haar werk over de mediotemporale cortex hield zij zich ook bezig met lateralisatie van de hersenen en het functioneren van de frontale kwab. Aan haar zijn meer dan twintig eredoctoraten toegekend door universiteiten over de gehele wereld.
Op haar 100e verjaardag in 2018 was ze nog altijd actief in haar vakgebied en had ze nog de supervisie over onderzoekers.[6] Ook in 2023 onderzocht de 105-jarige Milner aan de McGill University in Montreal nog steeds het menselijk brein.[7]
Externe link[bewerken | brontekst bewerken]
Bronnen, noten en/of referenties
|
· 
· 