Cornelis Ascanius van Sypesteyn (1823-1892)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Cornelis Ascanius van Sypesteyn
Cornelis Ascanius van Sypesteyn
Geboren Haarlem, 19 maart 1823
Overleden Den Haag, 24 september 1892
Partij conservatief
Religie Nederlands Hervormd
Titulatuur Jhr.
Functies
1865-1873;
1885-1892
lid gemeenteraad van 's-Gravenhage
1867-1873 lid Tweede Kamer der Staten-Generaal
1873-1882 Gouverneur van Suriname
1883-1892 lid Hoge Raad van Adel
Website
Portaal  Portaalicoon   Politiek

Jhr. Cornelis Ascanius van Sypesteyn (Haarlem, 19 maart 1823 - Den Haag, 24 september 1892) was een Nederlands militair, ambtenaar, politicus en koloniaal bestuurder.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Van Sypesteyn, de broer van Jan Willem van Sypesteyn, ging in de krijgsdienst en werd in 1842 2e luitenant bij de artillerie. Tussen 1846 en 1850 was hij adjudant van de gouverneur van West-Indië. Hij werd in 1851 1e luitenant en vervolgens nogmaals voor drie jaar in de West gedetacheerd. In 1858 bevorderd tot kapitein, werd Van Sypesteyn in 1859 op verzoek eervol ontslagen en vervolgens vanaf 1862 ambtenaar bij het departement van Koloniën, eerst een jaar als commies en daarna nog vier jaar als referendaris.

Zijn politieke loopbaan begon in 1865 als lid van de gemeenteraad van Den Haag. Twee jaar later werd hij, in de kieskring 's-Gravenhage, verkozen tot Tweede Kamerlid. Hij hield zich daar haast uitsluitend bezig met koloniale aangelegenheden.

In 1873 zegde hij beide functies op voor het gouverneurschap van de kolonie Suriname. Van Sypesteyn zou ruim negen jaar, van augustus 1873 tot november 1882, gouverneur blijven. Een van de belangrijkste verwezenlijkingen tijdens zijn bewind is de invoering per 8 december 1876 van een algemene leerplicht voor kinderen van zeven tot twaalf jaar. Suriname was daarmee het eerste gebied in het Koninkrijk waar een leerplicht geldt, Nederland zelf volgt pas in 1901. Ascanius van Sypesteyn was aangesloten bij de vrijmetselarij in Suriname.[1]

In Den Haag teruggekeerd, bleef hij actief in ambtelijke kringen en hij werd in 1885 wederom gemeenteraadslid, wat hij zou blijven tot zijn dood in 1892.

Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]

  • Beschrijving van Suriname. Historisch, geografisch en statistisch overzicht uit officieele bronnen bijeen gebragt (Den Haag, 1854)
  • Mr. Jan Jacob Mauritius, Gouverneur-generaal van Suriname van 1742-1751 (Den Haag, 1858)
  • Afschaffing der slavernij in de Nederlandsche West-Indische kolonien, uit officiële bronnen zamengesteld (Den Haag, 1866)
  • Voltaire, Saint-Germain, Cagliostro, Mirabeau, in Nederland. Hist. herinneringen uit de achttiende eeuw ('s-Gravenhage, 1869)
  • Holland in vroegere tijden. Merkwaardige personen en schetsen uit het maatschappelijk leven ('s-Gravenhage, 1888)
Boek Afschaffing der slavernij in de Nederlandsche West-Indische kolonien, uit officiële bronnen zamengesteld uit de collectie van BNA
Voorganger:
W.H.J. van Idsinga
Gouverneur van Suriname
1873-1882
Opvolger:
J.H.A.W. baron van Heerdt tot Eversberg