GP3-seizoen 2012

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
3e GP3-seizoen (2012)
Volgende: 2013
Vorige: 2011
Algemene informatie
Races 16
Regerend
kampioen
Vlag van Finland Valtteri Bottas (coureurs)
Eindstand coureurs
1e plaats Vlag van Nieuw-Zeeland Mitch Evans
2e plaats Vlag van Duitsland Daniel Abt
3e plaats Vlag van Portugal António Félix da Costa
Eindstand constructeurs
1e plaats Vlag van Frankrijk Lotus GP
2e plaats Vlag van Australië MW Arden
3e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk Carlin
Portaal  Portaalicoon   Autosport

Het GP3-seizoen 2012 is het derde GP3 seizoen. Het support de GP2-klasse in alle races. Het seizoen bestaat uit 16 races, verdeeld over 8 circuits. Regerend kampioen Valtteri Bottas is aangetrokken als testrijder van het Formule 1-team Williams en zal derhalve zijn titel niet verdedigen.

Vanaf dit jaar wordt, net als in de GP2 Series, de puntentelling van de Formule 1 overgenomen. De punten in race 1 worden verdeeld onder de eerste tien finishers: 25-18-15-12-10-8-6-4-2-1, en de eerste acht finishers in race 2 krijgen ook punten: 15-12-10-8-6-4-2-1. De poleposition op zaterdag en de snelste ronden zijn nu respectievelijk 4 en 2 punten waard.

De Nieuw-Zeelander Mitch Evans won het kampioenschap nadat in de laatste race zijn laatste concurrent Daniel Abt de race niet wist te winnen. De Duitser had een overwinning nodig om het kampioenschap binnen te halen, hij werd tweede.

Teams en coureurs[bewerken | brontekst bewerken]

Team Nr. Coureur Ronde
Vlag van Frankrijk Lotus GP 1 Vlag van Duitsland Daniel Abt Alle
2 Vlag van Verenigde Staten Conor Daly Alle
3 Vlag van Finland Aaro Vainio Alle
Vlag van Australië MW Arden 4 Vlag van Nieuw-Zeeland Mitch Evans Alle
5 Vlag van Italië David Fumanelli Alle
6 Vlag van Finland Matias Laine Alle
Vlag van Verenigd Koninkrijk Marussia Manor Racing 7 Vlag van Rusland Dmitri Soeranovitsj Alle
8 Vlag van Brazilië Fabiano Machado Alle
9 Vlag van Cyprus Tio Ellinas Alle
Vlag van Ierland Status Grand Prix 14 Vlag van Filipijnen Marlon Stöckinger Alle
15 Vlag van Japan Vlag van Filipijnen Kotaro Sakurai 1-2, 4
Vlag van Verenigd Koninkrijk Lewis Williamson 5-8
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alice Powell Alle
Vlag van Portugal Ocean Racing Technology 17 Vlag van Italië Kevin Ceccon 1
Vlag van Spanje Carmen Jordá 2-8
18 1
Vlag van Italië Kevin Ceccon 2-8
19 Vlag van Ierland Robert Cregan Alle
Vlag van Zwitserland Jenzer Motorsport 20 Vlag van Roemenië Robert Vișoiu Alle
21 Vlag van Zwitserland Patric Niederhauser Alle
22 Vlag van Tsjechië Jakub Klášterka 1-2
Vlag van Argentinië Facu Regalia 4
Vlag van Zwitserland Alex Fontana 6-7
Vlag van Italië Trident Racing 23 Vlag van Italië Vicky Piria Alle
24 Vlag van Italië Antonio Spavone 1-4
25 Vlag van Italië Giovanni Venturini 4-8
Vlag van Verenigd Koninkrijk Carlin 26 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex Brundle Alle
27 Vlag van Portugal António Félix da Costa Alle
28 Vlag van Verenigd Koninkrijk William Buller Alle
Vlag van Verenigd Koninkrijk ATECH CRS GP 29 Vlag van Hongarije Tamás Pál Kiss Alle
30 Vlag van België John Wartique 1-3, 7-8
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fabio Gamberini 4
Vlag van Argentinië Facu Regalia 6
31 Vlag van Verenigde Staten Ethan Ringel Alle

Races[bewerken | brontekst bewerken]

  • Op 16 december 2011 werd de GP3-kalender van 2012 bekend. Het kampioenschap zal acht raceweekenden tellen nadat de ronde in Monaco op 26 januari 2012 goedgekeurd werd. In 2011 werd ook al geprobeerd om de GP3 naar Monaco te brengen, maar door tijdgebrek in dat weekend ging deze ronde niet door.
Ronde Circuit Datum Pole Position Snelste ronde Winnend coureur Winnend team
1 R1 Vlag van Spanje Circuit de Catalunya 12 mei Vlag van Portugal António Félix da Costa Vlag van Zwitserland Patric Niederhauser Vlag van Nieuw-Zeeland Mitch Evans Vlag van Australië MW Arden
R2 13 mei Vlag van Italië Kevin Ceccon Vlag van Verenigde Staten Conor Daly Vlag van Frankrijk Lotus GP
2 R1 Vlag van Monaco Circuit de Monaco 26 mei Vlag van Finland Aaro Vainio Vlag van Italië Kevin Ceccon Vlag van Finland Aaro Vainio Vlag van Frankrijk Lotus GP
R2 27 mei Vlag van Filipijnen Marlon Stöckinger Vlag van Filipijnen Marlon Stöckinger Vlag van Ierland Status Grand Prix
3 R1 Vlag van Spanje Valencia Street Circuit 23 juni Vlag van Nieuw-Zeeland Mitch Evans Vlag van Nieuw-Zeeland Mitch Evans Vlag van Nieuw-Zeeland Mitch Evans Vlag van Australië MW Arden
R2 24 juni Vlag van Portugal António Félix da Costa Vlag van Zwitserland Patric Niederhauser Vlag van Zwitserland Jenzer Motorsport
4 R1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Silverstone 7 juli Vlag van Nieuw-Zeeland Mitch Evans Vlag van Portugal António Félix da Costa Vlag van Portugal António Félix da Costa Vlag van Verenigd Koninkrijk Carlin
R2 8 juli Vlag van Cyprus Tio Ellinas Vlag van Verenigd Koninkrijk William Buller Vlag van Verenigd Koninkrijk Carlin
5 R1 Vlag van Duitsland Hockenheimring 21 juli Vlag van Duitsland Daniel Abt Vlag van Cyprus Tio Ellinas Vlag van Zwitserland Patric Niederhauser Vlag van Zwitserland Jenzer Motorsport
R2 22 juli Vlag van Nieuw-Zeeland Mitch Evans Vlag van Nieuw-Zeeland Mitch Evans Vlag van Australië MW Arden
6 R1 Vlag van Hongarije Hungaroring 28 juli Vlag van Finland Aaro Vainio Vlag van Portugal António Félix da Costa Vlag van Portugal António Félix da Costa Vlag van Verenigd Koninkrijk Carlin
R2 29 juli Vlag van Portugal António Félix da Costa Vlag van Portugal António Félix da Costa Vlag van Verenigd Koninkrijk Carlin
7 R1 Vlag van België Spa-Francorchamps 1 september Vlag van Nieuw-Zeeland Mitch Evans Vlag van Portugal António Félix da Costa Vlag van Duitsland Daniel Abt Vlag van Frankrijk Lotus GP
R2 2 september Vlag van Portugal António Félix da Costa Vlag van Finland Matias Laine Vlag van Australië MW Arden
8 R1 Vlag van Italië Autodromo Nazionale Monza 8 september Vlag van Nieuw-Zeeland Mitch Evans Vlag van Cyprus Tio Ellinas Vlag van Duitsland Daniel Abt Vlag van Frankrijk Lotus GP
R2 9 september Vlag van Finland Matias Laine Vlag van Cyprus Tio Ellinas Vlag van Verenigd Koninkrijk Marussia Manor Racing