Hans van de Waarsenburg

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Hans van de Waarsenburg
Hans van de Waarsenburg
Algemene informatie
Volledige naam Johannes Paul Richard Theodorus van de Waarsenburg
Pseudoniem(en) Hans Brac
Geboren 21 juli 1943
Geboorteplaats Helmond
Overleden 15 juni 2015
Overlijdensplaats Maastricht
Land Vlag van Nederland Nederland
Beroep dichter, kinderboekenschrijver, literatuurcriticus
Dbnl-profiel
Website
Portaal  Portaalicoon   Literatuur

Johannes (Hans) Paul Richard Theodorus van de Waarsenburg (Helmond, 21 juli 1943Maastricht, 15 juni 2015) was een Nederlands dichter en literatuurcriticus.

Het grootste deel van zijn leven, sinds 1966, werkte en woonde hij in de Maastrichtse wijk Oud-Caberg. Hij was onder andere leerkracht aan de Nutsschool "Pierre Kemp".

Hij debuteerde in 1965 met de bundel Gedichten. Voor zijn poëziebundel De Vergrijzing ontving hij in 1973 de Jan Campert-prijs. Naast poëzie schreef hij diverse kinderboeken. Ook maakte hij radioprogramma's over literatuur en beeldende kunst en werkte hij als literair recensent.


Van 1988 tot 1994 maakte Van de Waarsenburg als kroonlid deel uit van de Raad voor de Kunst, afdeling Letteren.

Later werd hij voorzitter van het PEN-Centrum voor Nederland (1995-2000), een afdeling van de internationale schrijversorganisatie PEN.

Tussen 2007 en 2015 was hij voorzitter van de Stichting Eva Tas, een organisatie met als hoofddoel ondersteuning en verspreiding van zowel geschreven teksten als documentaires die zijn getroffen door censuur.


Van de Waarsenburg werd in 1997 mede-oprichter en voorzitter van The Maastricht International Poetry Nights, een grote tweejaarlijkse, internationale poëziemanifestatie die in oktober 2014 voor de tiende keer plaatsvond. Tijdens die officieel laatste editie in dat jaar kreeg hij voor zijn festivalwerk de Hans Berghuisstok voor poëzie, geïnitieerd door de Gemeente Maastricht en de Maastricht International Poetry Nights. Zijn geboortestad eerde de dichter in 2004 met de (eerste) Oeuvreprijs van de gemeente Helmond. Voor zijn organisatorische en letterkundige verdiensten ontving hij in 2008 uit handen van toenmalig burgemeester Gerd Leers een koninklijke onderscheiding: Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.

Poëzie van Hans van de Waarsenburg is vertaald in onder andere het Duits, Engels, Spaans/Mexicaans en een aantal Slavische talen.

Als dichter/mede-organisator was hij ook langdurig betrokken bij literaire activiteiten en poëziefestivals in Europa en andere delen van de wereld.

Van zijn gedichten zijn er vele bibliofiel uitgegeven.

Een vaak genoemd voorbeeld van dit laatste genre is het in oktober 2007 voltooide multi-mediaproject • Canto Ostinato: Het oneindige lied • Canto interminable • The Unending Song. Een gedicht, geïnspireerd door een muziekstuk van de componist Simeon ten Holt, met Spaanse en Engelse vertalingen van Pura Lopez Colome en Peter Boreas. Twee etsen van de kunstenaar Jörg Remé vormden daarbij de illustratie. De publicatie van Het Oneindige Lied verscheen, in beperkte oplage, ook als bijzonder grafisch kleinood: met fraai, verzorgd drukwerk.

Bibliografie (poëzie)[bewerken | brontekst bewerken]

  • 1965 - Gedichten / Eindhoven, Opwenteling
  • 1968 - Met innige deelneming / Leiden, Sijthoff
  • 1969 - Niet dat powezie nu zo belangrijk is / Leiden, Sijthoff
  • 1969 - Stadtekens / Amsterdam, De Arbeiderspers
  • 1969 - Powezie 1969 / ’s-Gravenhage, Nijgh & Van Ditmar
  • 1972 - De vergrijzing / ’s-Gravenhage, Nijgh & Van Ditmar
  • 1973 - Tussen nat mos en een begrafenis / ’s-Gravenhage, Nijgh & Van Ditmar
  • 1975 - Verschrikkelijke winter / ’s-Gravenhage, Nijgh & Van Ditmar
  • 1977 - Het sleutelbeen van Napoleon / ’s-Gravenhage, Nijgh & Van Ditmar
  • 1978 - Keuze uit de politieke gedichten (uitleiding: Wiel Kusters). / Brussel, Manteau
  • 1979 - De dag van de witte chrysanten / ’s-Gravenhage, Nijgh & Van Ditmar
  • 1981 - Zeeschappen / ’s-Gravenhage, Nijgh & Van Ditmar
  • 1982 - Avondlandschappen / Amsterdam, Uitgeverij Meulenhoff
  • 1985 - Ach, de tijd / Amsterdam, Meulenhoff
  • 1983 - Van de aanvaller geen spoor (gedichten 1973 - 1983). / Amsterdam, Meulenhoff
  • 1987 - Waar het blauw eindigt / Amsterdam, Meulenhoff
  • 1990 - De dorst der havensteden / Amsterdam, Meulenhoff
  • 1993 - Avond val / Amsterdam, Meulenhoff
  • 1995 - Zuidwal / Amsterdam, Meulenhoff
  • 2000 - Beschrijvingen van het meer, incl. Over De Velden, geschreven voor zijn vriend Seamus Heaney. / Rotterdam, uitgeverij Bèta Imaginations
  • 2001 - Azul (Spaans–Engels) / Mexico, Trilce Ediciones
  • 2002 - Selected Poems 1980 - 2000. / Skopje, Blesok Publishing House
  • 2003 - Waar de wegen waren / Amsterdam, Uitgeverij Wereldbibliotheek
  • 2004 - Paisajes Marinos y Otros Poemas / Mexico, Trilce Ediciones
  • 2006 - Nachtdichten / Banholt, In de Bonnefant
  • 2006 - Azul / Amsterdam, Wereldbibliotheek
  • 2008 - So treibt die Insel / Weilerswist-Köln, Ralf Liebe Verlag
  • 2008 - De niet bestaande ruimten van het Arsenale Beeld: Jörg Remé. / Venlo, Van Spijk
  • 2009 - Wie hier nog komt / Amsterdam, Wereldbibliotheek
  • 2012 - Schaduwgrens / Amsterdam, Wereldbibliotheek
  • 2013 - Mugshot, met Ronny Someck. / Amsterdam/Maastricht, Azul Press
  • 2013 - The Past is never dead / London, Eyewear Publishing
  • 2013 - IN Beeld: Jan Hendrix. / Maastricht, Bonnefantpress/Imprenta de los Tropicos
  • 2014 - Dodemansdagen - twee dichters in dialoog. / Amsterdam, Wereldbibliotheek
  • 2014 - Naklank / Amsterdam/Maastricht, Azul Press
  • 2016 - Een Rijbroek uit Canada. Een keuze uit de gedichten 1965 – 2015 (bloemlezing) / Amsterdam, Wereldbibliotheek
  • 2018 - Paricutín, Mexicaans dagboek - postuum aangetroffen, 'vergeten' reisverslag uit 1990 van de dichter met kunstenaar-ontwerper Jan Hendrix naar de Paricutín, een jonge vulkaan ontstaan in 1943. Boekhandelseditie van in een la verdwenen dagboekaantekeningen verschenen bij Azul Press; Bibliofiele uitgave - met twee ingekleurde zeefdrukken van Jan Hendrix - bij In de Bonnefant, Banholt.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]