Kerncentrale Fukushima I

Fukushima I
	;
Land	Japan
Coördinaten	37° 25′ NB, 141° 2′ OL
Eigendom	Tokyo Electric Power Company
Uitbater	Tokyo Electric Power Company
Begin bouw	1966
Inbedrijfstelling	26 maart 1971
Stillegging	11 maart 2011
Aantal reactoren	6 + 2 gepland
Lijst van kernreactoren

De kerncentrale Fukushima I (Japans: 福島第一原子力発電所, Fukushima dai-ichi genshiryoku hatsudensho, ook bekend onder de naam Fukushima Dai-ichi) is een kerncentrale in de Japanse gemeente Ōkuma (district Futaba) in de prefectuur Fukushima. De centrale ligt 250 kilometer ten noordoosten van de hoofdstad Tokio. Met zes aparte reactoren op deze locatie met een gezamenlijk vermogen van 4,7 GW is Fukushima een van de 25 grootste nucleaire energiecentrales in de wereld. Fukushima I is de eerste nucleaire installatie gebouwd door en in beheer van de Tokyo Electric Power Company (TEPCO).

Reactoren[bewerken | brontekst bewerken]

Reactor	Type	Inbedrijfname	Vermogen
Fukushima I - 1	BWR	26 maart 1971	460 MW
Fukushima I - 2	BWR	18 juli 1974	784 MW
Fukushima I - 3	BWR	27 maart 1976	784 MW
Fukushima I - 4	BWR	12 oktober 1978	784 MW
Fukushima I - 5	BWR	18 april 1978	784 MW
Fukushima I - 6	BWR	24 oktober 1979	1100 MW
Fukushima I - 7 (gepland)(stopgezet)	ABWR	nooit	1380 MW
Fukushima I - 8 (gepland)(stopgezet)	ABWR	nooit	1380 MW

Aardbevingsincident 11 maart 2011[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Kernramp van Fukushima voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Als gevolg van de aardbeving en daarop volgende tsunami van 11 maart vond een kernramp plaats. De drie operationele reactoren in de centrale werden binnen enkele seconden na het begin van de aardbeving automatisch stilgelegd door middel van een noodstop. Door beschadiging van het elektriciteitsnet moesten de koelpompen voor de centrales draaien op elektriciteit van een noodstroomvoeding, maar de benodigde generatoren bleken door de tsunami beschadigd. Hierdoor kon de warmte die ook na uitschakelen nog ontstaat in de reactorkern onvoldoende worden afgevoerd. Wat volgde was een serie van ongelukken in de verschillende reactoren in het complex. Hierbij ontstonden explosies en dreigden kernsmeltingen, ook wel meltdowns genoemd. In een poging om de reactoren te koelen werd zeewater in de reactoren 1,2 en 3 gepompt, bij gebrek aan leidingwater of ander schoon zoet water. Zeewater is sterk corrosief en bevat verontreinigingen waardoor de reactor in feite afgeschreven is aangezien het economisch niet haalbaar is om het systeem te ontsmetten^[1]. Bij een brand in eenheid 4 kwam radioactief materiaal vrij in de atmosfeer. Het water in het splijtstofbassin bleek te koken. Dit zou bij verdamping van al het water in het bad kunnen leiden tot het smelten of verbranden van de splijtstofstaven die waren opgeslagen. Twee medewerkers die aan het werk waren in het turbinegebouw van eenheid 4 ten tijde van de explosie zijn op 2 april 2011 dood gevonden.^[2]