Maamme (Vårt land)
Maamme (ook bekend als Maamme laulu of Vårt land, wat respectievelijk in het Fins ‘Ons land lied’ en in het Zweeds 'Ons land' betekent), is het Finse volkslied en werd in 1846 door de dichter J.L. Runeberg in het Zweeds geschreven, als proloog bij een bundel nationalistische gedichten. Het originele gedicht telt elf coupletten. De Finse tekst is van Paavo Cajander en dateert uit 1889.
Fredrik Pacius (1809-1891), componist en muziekdocent aan de Universiteit van Helsinki, componeerde de melodie die later ook voor het volkslied van Estland werd gebruikt.
Het lied werd op 13 mei 1848 voor het eerst uitgevoerd tijdens een studentenfeest in Helsinki.
Tekst[bewerken | brontekst bewerken]
Fins[bewerken | brontekst bewerken]
Maamme
Oi maamme, Suomi, synnyinmaa!
Soi sana kultainen!
Ei laaksoa, ei kukkulaa,
ei vettä rantaa rakkaampaa
kuin kotimaa tää pohjoinen,
maa kallis isien.
Sun kukoistukses kuorestaan
kerrankin puhkeaa;
viel' lempemme saa nousemaan
sun toivos, riemus loistossaan,
ja kerran laulus, synnyinmaa
korkeemman kaiun saa.
Zweeds[bewerken | brontekst bewerken]
Vårt land
Vårt land, vårt land, vårt fosterland,
ljud högt, o dyra ord!
Ej lyfts en höjd mot himlens rand,
ej sänks en dal, ej sköljs en strand,
mer älskad än vår bygd i nord,
än våra fäders jord!
Din blomning , sluten än i knopp,
Skall mogna ur sitt tvång;
Se, ur vår kärlek skall gå opp
Ditt ljus, din glans, din fröjd, ditt hopp.
Och högre klinga skall en gång
Vår fosterländska sång.
Nederlands (Finse versie)[bewerken | brontekst bewerken]
Ons land, Finland, vaderland!
Weerklink, oh waardevolle naam!
Noch berg die aan de hemel raakt,
Noch dal, noch kust dat het water raakt,
is meer geliefd dan ons noorden,
Het land van onze voorvaderen.
Uit het door jou gelegde ei,
zal de schil breken.
en zal het goede omhoog staan,
jouw wens in straling,
zal jouw lied van ons geboorteland,
een nog hogere en zuivere toon krijgen.
Nederlands (Zweedse versie)[bewerken | brontekst bewerken]
Ons land, ons land, ons vaderland,
klink op, oh dierbaar woord!
Geen berg verhoogd tot de rand van de hemel,
Geen dal verlaagd, geen strand gespoeld,
Meer geliefd dan ons huis in het noorden,
Dan het land van onze vaders!
U bloeit, maar toch gesloten in een knop,
Zal rijpen uit zijn dwang;
Zie, uit onze liefde zal het opgaan
Uw licht, uw glans, uw vreugd, uw hoop.
En hoger klinken zal het een keer
Ons vaderlandslievend lied.
· 
· 