Richie Porte

Richie Porte
Persoonlijke informatie
Geboortedatum	30 januari 1985
Geboorteplaats	Launceston, Australië
Nationaliteit	Australië
Lengte	172 cm
Sportieve informatie
Huidige ploeg	Gestopt
Discipline(s)	Weg
Specialisatie(s)	Ronderenner
Ploegen
2008; 2009; 2010–2011; 2012–2015; 2016–2018; 2019-2020; 2021-2022	Praties (tot 30-4); Praties (tot 28-2); Team Saxo Bank; Team Sky; BMC Racing Team; Trek-Segafredo; INEOS Grenadiers
Beste prestaties
Luik-Bastenaken-Luik	16e (2020)
Ronde van Italië	7e (2010)
Ronde van Frankrijk	3e (2020)
Overige
Zeges:
Tour Down Under; Parijs-Nice; Ronde van Catalonië; Ronde van Romandië; Ronde van Zwitserland; Critérium du Dauphiné	2017, 2020; 2013, 2015; 2015; 2017; 2018; 2021
Portaal	Wielersport

Richie Porte (Launceston, 30 januari 1985) is een voormalig Australisch wielrenner.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Als belofte eindigde Porte als derde op het Australisch kampioenschap tijdrijden. In 2010 werd hij ingelijfd door de Deense ProTourploeg Team Saxo Bank. Van 2012 tot en met 2015 kwam Porte uit voor Team Sky.

In de Ronde van Romandië 2010 versloeg hij Alejandro Valverde (die tweede werd op 26 seconden) in een tijdrit met een lengte van 26 kilometer. Een nog groter succes boekte Porte enkele weken later in de Ronde van Italië: na een monsterontsnapping in de elfde etappe boekte hij een tijdwinst van 10 minuten waardoor hij de roze trui mocht aantrekken. Drie dagen later raakte hij deze in een bergetappe echter weer kwijt aan David Arroyo. Wel won hij het jongerenklassement en eindigde op een verdienstelijke zevende plek in het algemeen klassement.

Na een matig seizoen in 2011 won Porte in februari 2012 het algemene klassement van de Ronde van de Algarve. In de koninginnenrit met aankomst op de Alto do Malhão zette hij de wedstrijd naar zijn hand en met een derde plaats in de afsluitende individuele tijdrit wist hij de leiderspositie veilig te stellen.

2013 zette Richie Porte goed in door twee ritten en het eindklassement in Parijs-Nice te winnen. In de Ronde van Frankrijk was Porte meesterknecht van de latere winnaar Chris Froome. Zelf wist hij op de negentiende plaats te eindigen.

In 2014 mocht Porte in de Ronde van Frankrijk zijn eigen kans gaan na het vroege uitvallen van Froome. Porte zakte echter stelselmatig weg in de stand naar de 23e plaats.

In 2015 won hij opnieuw Parijs-Nice en de Ronde van Catalonië. Hij mocht tevens als kopman beginnen aan de Ronde van Italië, waar hij in de eerste week een van de sterke mannen bergop was samen met Alberto Contador en Fabio Aru. Hij kreeg echter een tijdsstraf van twee minuten na een bandenwissel met landgenoot Simon Clarke. Porte zakte na de eerste bergrit en de tijdrit nog verder terug in de stand. Na de vijftiende etappe gaf hij op.

In 2016 nam Porte deel aan de wegwedstrijd op de Olympische Spelen in Rio de Janeiro, maar reed deze niet uit.

Op 9 juli 2017, in de negende etappe van de Ronde van Frankrijk, kwam Porte zwaar ten val tijdens een afdaling. Achteraf bleek dat hij zijn sleutelbeen en zijn bekken gebroken had.^[1]

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Overwinningen[bewerken | brontekst bewerken]

2009: 2e etappe Ronde van Friuli-Venezia Giulia; 4e etappe Girobio; GP Citta di Felino
2010: 3e etappe Ronde van Romandië; Jongerenklassement Ronde van Italië
2011: 4e etappe Ronde van Castilië en León; 5e etappe Ronde van Denemarken
2012: 3e etappe Ronde van de Algarve; Eindklassement Ronde van de Algarve
2013: 5e en 7e etappe Parijs-Nice; Eindklassement Parijs-Nice; 2e etappe Internationaal Wegcriterium; 5e etappe Ronde van het Baskenland
2014: 5e etappe Tour Down Under
2015: Australisch kampioen tijdrijden, Elite; 5e etappe Tour Down Under; 4e etappe Ronde van de Algarve; Bergklassement Ronde van de Algarve; 4e en 7e etappe Parijs-Nice; Eindklassement Parijs-Nice; Eindklassement Ronde van Catalonië; 2e etappe Ronde van Trentino; Eindklassement Ronde van Trentino
2016: 5e etappe Tour Down Under
2017: 2e en 5e etappe Tour Down Under; Eindklassement Tour Down Under; 7e etappe Parijs-Nice; Eindklassement Ronde van Romandië; 4e etappe Critérium du Dauphiné (individuele tijdrit)
2018: 5e etappe Tour Down Under; Eindklassement Ronde van Zwitserland
2019: 6e etappe Tour Down Under
2020: 3e etappe Tour Down Under; Eindklassement Tour Down Under
2021: Eindklassement Critérium du Dauphiné

Resultaten in voornaamste wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar	Ronde van Italië	Ronde van Frankrijk	Ronde van Spanje
2010	7e
2011	80e	71e
2012		34e	68e
2013		19e
2014		23e
2015	opgave	48e
2016		5e
2017		opgave
2018		opgave	84e
2019		11e
2020		3 ↑
2021		38e
2022	opgave

Jaar	Luik-Bast.‑Luik	Ronde van Lombardije	Waalse Pijl	Clásica San Sebastián	WK op de weg	Wereldranglijsten
2010		opgave		10e		34e (UWK)
2011				opgave		152e (UWT)
2012		opgave		24e	opgave	64e (UWT)
2013	opgave		132e	opgave	opgave	10e (UWT)
2014	opgave					74e (UWT)
2015						11e (UWT)
2016	91e			73e		7e (UWT)
2017						12e (UWT)
2018						31e (UWT)
2019						85e (UWR)
2020	16e		8e		25e
2021
2022

Resultaten in kleinere rondes[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar	Tour Down Under	Parijs-Nice	Tirreno-Adriatico	Ronde van Catalonië	Ronde van het Baskenland	Ronde van Romandië	Critérium du Dauphiné	Ronde van Zwitserland	Eneco Tour	Ronde van Peking
2008	9e
2009
2010		opgave				10e (1)			4e
2011	33e	22e			126e	121e
2012		68e		opgave		4e	9e
2013		↑ (2)			2 ↑ (1)	8e	2 ↑			opgave
2014	4e (1)		opgave	opgave		opgave	22e
2015	2 ↑ (1)	↑ (2)		↑
2016	2 ↑ (1)	3 ↑		4e		opgave	4e
2017	↑ (2)	11e (1)				↑	2 ↑ (1)
2018	2 ↑ (1)					3 ↑		↑ (1)
2019	2 ↑ (1)			38e			11e
2020	1 ↑ (1)	41e					15e
2021		opgave		2 ↑		2 ↑	1 ↑
2022			4e	opgave