Rudolf I van de Palts

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Rudolf I van de Palts
1274-1319
De Keurvorsten bij de koningskeuze van 1308: v.l.n.r. Peter van Mainz, Boudewijn van Trier en Rudolf I (afbeelding uit 1341).
Hertog van Opper-Beieren
Samen met Lodewijk IV (1294-1317)
Periode 1294-1317
Voorganger Lodewijk II
Opvolger Lodewijk IV
Paltsgraaf aan de Rijn
Samen met Lodewijk IV (1294-1317)
Periode 1294-1317
Voorganger Lodewijk II
Opvolger Lodewijk IV
Vader Lodewijk II van Beieren
Moeder Mathilde van Habsburg

Rudolf I van de Palts (Bazel, 4 oktober 1274 - 12 augustus 1319), bijgenaamd de Stamelaar, was van 1294 tot 1317 hertog van Opper-Beieren en Paltsgraaf aan de Rijn.

Leven[bewerken | brontekst bewerken]

Rudolfs vader was Lodewijk II de Strenge, hertog van Beieren en Rijnpaltsgraaf. Zijn moeder was diens derde vrouw Mathilde van Habsburg, de dochter van rooms-koning Rudolf van Habsburg en erfgravin Gertrude van Hohenberg.

Rudolf was in de twisten binnen het huis Wittelsbach verwikkeld. Reeds vroeg lag hij in conflict met zijn broer, de latere keizer Lodewijk IV. In de Slag bij Göllheim vocht Rudolf aan de verliezende kant van zijn schoonvader Adolf van Nassau. Bij de verkiezing van zijn oom Albrecht behoorde Rudolf samen met de Rijnse Keurvorsten tot de hem afwijzende minderheid. Met een belegering van Heidelberg bedwong Albrecht in 1301 Rudolf, waarop ook de resterende oppositie tegen de koning instortte.

In 1310 nam Rudolf aan de Italiëveldtocht van Hendrik VII deel, maar brak deze vroegtijdig af. In 1314 lag hij opnieuw in conflict met zijn broer Lodewijk en ondersteunde in datzelfde jaar zelfs Habsburger Frederik de Schone, tegenstander van het huis Wittelsbach. Kort daarop begon Lodewijk IV echter in de Palts en in Beieren een militair offensief.

In 1317 gaf Rudolf na een reeks van nederlagen in zijn uitzichtloos geworden positie de gezamenlijke heerschappij-aanspraak op. In 1329 gaf Lodewijk in het Huisverdrag van Pavia de Palts terug aan de nakomelingen van Rudolf. Daardoor splitste de dynastie van de Wittelsbachers zich in een oudere tak van de Palts en een jongere tak van Beieren. Deze laatste stierf in 1777 in mannelijke lijn uit en werd door de nakomelingen van Rudolf geërfd.

Huwelijk en nakomelingen[bewerken | brontekst bewerken]

Paltsgraaf en hertog Rudolf I trouwde op 1 september 1294 in Neurenberg met gravin Mechtild van Nassau (1280–1323), dochter van rooms-koning Adolf van Nassau en Imagina van Isenburg-Limburg. Uit het huwelijk kwamen zes kinderen voorts:

  1. ∞ 1328 prinses Anna van Görz, Tirol en Karinthië (1300–1335),
  2. ∞ 1348 prinses Margaretha van Sicilië uit het huis Aragon (1331–1377);
  1. ∞ 1350 gravin Elisabeth van Vlaanderen-Namen uit het huis Dampierre (1340–1382),
  2. ∞ 1385 prinses Beatrix van Berg (1360–1395);

Voorouders[bewerken | brontekst bewerken]

Voorouders van Rudolf I van de Palts
Overgrootouders Lodewijk de Kelheimer
(1173-1231)

Ludmilla van Bohemen
(-)
Hendrik V van Brunswijk
(1173-1227)

Agnes van Staufen
(-1248)
Albrecht IV van Habsburg
(1188-1239)

Heilwig van Kyburg
(1192-1260)
Burchard V van Hohenberg
(-)
∞ 1290
Mechtildis van Tübingen
(-)
Grootouders Otto II van Beieren
(1206-1253)
∞1222
Agnes van de Palts
(1201-1267)
Rudolf I (rooms-koning)
(1218-1291)
∞ 1245
Gertrude van Hohenberg
(1225-1281)
Ouders Lodewijk II van Beieren (1229–1294)
∞ 1273
Mathilde van Habsburg (1253-1304)
Rudolf I van de Palts (1274-1319)

Referenties[bewerken | brontekst bewerken]