Tolerantie (techniek)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Tolerantie is een begrip uit de techniek. Onder tolerantie verstaat men de toestand van een systeem, waarin een afwijking van de normaaltoestand, veroorzaakt door een verstorende inwerking, (nog) niet leidt tot correctie of corrigerende maatregelen vereist. In engere zin is tolerantie de maximale afwijking van een standaard of een standaardmaat, waarbij die de functie van een systeem nog net niet in gevaar brengt.

Productietolerantie[bewerken | brontekst bewerken]

Door een geschikte bepaling van de toleranties van bij elkaar horende onderdelen is een volledige uitwisselbaarheid van elk onderdeel en dus serieproductie en massaproductie mogelijk. Toleranties maken het ook mogelijk doelbewust een gewenste speling of passing tussen twee delen te bereiken.

Maattolerantie[bewerken | brontekst bewerken]

De tolerantie of "toelaatbare afwijking" van de nominale maat is een constructie- en productiegerelateerde grootheid. Het is het verschil tussen de bovenste en onderste grensmaat, dus tussen de maximale en de minimale maat. Binnen de tolerantie kan de werkelijke afmeting van een werkstuk of component afwijken van de betreffende nominale maat (nullijn).

Maattoleranties begrenzen dus de toegestane afwijking van de afmetingen van een component.