Ulster Grand Prix 1951

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Noord-Ierland Ulster Grand Prix 1951
Land Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland
Datum 16- en 18 augustus 1951
Organisator FIM/ACU
500 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Alfredo Milani
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke
Tweede Vlag van Australië Ken Kavanagh
Derde Vlag van Italië Umberto Masetti
350 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke
Tweede Vlag van Australië Ken Kavanagh
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Johnny Lockett
250 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Bruno Ruffo
Eerste Vlag van Italië Bruno Ruffo
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Maurice Cann
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler
125 cc (niet tellend)
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Cromie McCandless
Tweede Vlag van Zwitserland Gianfranco Zanzi
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Clifford Clegg

De Ulster Grand Prix 1951 was de zevende Grand Prix van wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1951. De races werden verreden op 16- en 18 augustus 1951 op het Clady Circuit, een stratencircuit in County Antrim. In Ulster kwamen vier klassen aan de start: 500 cc, 350 cc, 250 cc en 125 cc. Deze Grand Prix werd overschaduwd door de dood van Gianni Leoni en Sante Geminiani.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

In de eerdere Ulster GP's had de ACU alle klassen tegelijk laten rijden, waardoor coureurs die in meerdere klassen actief waren een keuze moesten maken. Dat gold in deze uitvoering niet voor de 500cc-rijders, die al op donderdag 16 augustus reden. De andere klassen reden wel tegelijk op zaterdag 18 augustus. Nu de 500cc-klasse apart van de 350cc-klasse reed, maakte Geoff Duke van de gelegenheid gebruik om beide wereldtitels veilig te stellen.

Overlijden Gianni Leoni en Sante Geminiani[bewerken | brontekst bewerken]

Het Clady circuit kon niet tijdens alle trainingen afgesloten worden voor het gewone verkeer, vooral omdat de B39 er deel van uitmaakte: de doorgaande weg tussen Belfast en Derry. Daardoor gebeurde er op woensdag 15 augustus een bizar ongeluk. Enrico Lorenzetti, Sante Geminiani en Gianni Leoni hadden een rustige ronde gereden en toen Lorenzetti en Geminiani stopten om iets aan de afstelling van een van de motorfietsen te veranderen (of om van motorfiets te ruilen) had Leoni dat niet gemerkt. Lorenzetti en Geminiani reden weer verder, maar kwamen in een bocht Leoni tegen, die ontdekt had dat hij alleen was. Leoni week naar links uit, zoals het bij het linkse verkeer in Ulster hoorde, maar Geminiani vergat waarschijnlijk in de haast dat hij niet in Italië was en reed met volle snelheid tegen Leoni aan. Geminiani werd ongeveer 40 meter door de lucht geslingerd en was op slag dood. Leoni stond zelfs nog op, maar verloor daarna het bewustzijn en overleed nog op dezelfde dag in het ziekenhuis van Belfast. Lorenzetti raakte lichtgewond.

500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Geoff Duke won de 500cc-race niet alleen, hij werd ook nog geholpen door Ken Kavanagh en Umberto Masetti, die voor Alfredo Milani finishten. Daardoor scoorde Milani slechts drie punten en was het wereldkampioenschap beslist. Als Milani de GP des Nations zou winnen kon hij nog op 31 punten komen. Hij had al drie streepresultaten. Duke had pas twee nulscores, maar als hij in de GP des Nations minder dan twee punten zou scoren zou dat zijn streepresultaat worden. Zo niet, dan streepte hij de twee punten van de GP van Frankrijk weg. Zo kwam hij minimaal op 34 punten en was hij dus onbereikbaar voor Milani.

Puntenvergelijking Duke/Milani[bewerken | brontekst bewerken]

Rode achtergrond: Mogelijke streepresultaten

GP: SPA ZWI IOM BEL NED FRA ULS NAT Totaal Max. pnt Min. pnt.
Geoff Duke 0 0 8 8 8 2 8 ? 34 40 34
Alfredo Milani 0 0 0 6 6 8 3 ? 23 31 23

Uitslag 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Norton 2:36"06'2 8
2 Vlag van Australië Ken Kavanagh Norton +2"49'6 6
3 Vlag van Italië Umberto Masetti Gilera +3"25'0 4
4 Vlag van Italië Alfredo Milani Gilera +6"38'6 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Johnny Lockett Norton +10"23'6 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran AJS +1 ronde 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Louis Carter Norton +1 ronde
8 Vlag van Italië Nello Pagani Gilera +1 ronde
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Albert Moule Norton +1 ronde
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Carter Norton +2 ronden
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Norton +2 ronden
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Bailey Norton +2 ronden
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk Harold Grindley Norton +2 ronden
14 Vlag van Ierland M. Acheson AJS +2 ronden
15 Vlag van Verenigd Koninkrijk William Hall Velocette +2 ronden
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk Robert Ferguson AJS +2 ronden
17 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Harding AJS +3 ronden
18 Vlag van Verenigd Koninkrijk George Brockerton Bitza +4 ronden
19 Vlag van Verenigd Koninkrijk Leo Starr AJS +5 ronden

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Salt Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton
Vlag van Ierland Reg Armstrong AJS
Vlag van Nieuw-Zeeland Rod Coleman Norton

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Zwitserland Benoît Musy Moto Guzzi
Vlag van Zwitserland Willy Lips Norton
Vlag van Spanje Ernesto Vidal Norton
Vlag van Spanje Roger Montané Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ashley Len Parry Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cromie McCandless Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham MV Agusta Teambeleid[1]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy McEwan Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Norton
Vlag van Ierland Manliff Barrington Norton
Vlag van Italië Arciso Artesiani MV Agusta Teambeleid[1]
Vlag van Italië Bruno Ruffo Moto Guzzi
Vlag van Italië Carlo Bandirola MV Agusta Teambeleid[1]
Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi Blessure[2]
Vlag van Italië Sante Geminiani Moto Guzzi [3]
Vlag van Nieuw-Zeeland Len Perry Norton

Top tien tussenstand 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke (wereldkampioen) Norton 34
2 Vlag van Italië Alfredo Milani Gilera 23
3 Vlag van Italië Umberto Masetti Gilera 15
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran AJS 13
5 Vlag van Ierland Reg Armstrong AJS 9
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson Moto Guzzi 8
Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Norton 6
Vlag van Italië Nello Pagani Gilera
Vlag van Verenigd Koninkrijk Johnny Lockett Norton
Vlag van Australië Ken Kavanagh Norton

350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Twee dagen na zijn overwinning in de 500cc-race stelde Geoff Duke ook zijn wereldtitel in de 350cc-klasse veilig. Hij won de race voor Ken Kavanagh, die voor de tweede keer in deze week tweede werd. Johnny Lockett scoorde slechts vier punten, waardoor hij in de GP des Nations maximaal op 27 punten kon komen. Duke had er echter al 32 en ze hadden beiden al drie nulscores (lees: streepresultaten).

Puntenvergelijking Duke/Lockett[bewerken | brontekst bewerken]

Rode achtergrond: Mogelijke streepresultaten

GP: SPA ZWI IOM BEL NED FRA ULS NAT Totaal Max. pnt Min. pnt.
Geoff Duke 0 0 8 8 0 8 8 ? 32 40 32
Johnny Lockett 0 0 6 6 0 3 4 ? 19 27 19

Uitslag 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Norton 2:12"58'0 8
2 Vlag van Australië Ken Kavanagh Norton 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Johnny Lockett Norton 4
4 Vlag van Ierland Reg Armstrong AJS 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran AJS 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton 1

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Foster Velocette Gestopt[4]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Velocette 250 cc[5]

Onbekend[6][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Gibraltar (1939-1982) John Grace Norton
Vlag van Oostenrijk Leonhard Faßl AJS
Vlag van België Jack Raffeld Velocette
Vlag van Zwitserland Paul Fuhrer Velocette
Vlag van Spanje Fernando Aranda Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Petch AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Matthews Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Featherstone AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Sid Mason Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Simon Sandys-Winsch Velocette
Vlag van Nieuw-Zeeland Rod Coleman AJS

Top tien tussenstand 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke (wereldkampioen) Norton 32
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Johnny Lockett Norton 19
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran AJS 16
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham Velocette 14
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton 11
Vlag van Australië Ken Kavanagh Norton
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Petch AJS 10
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford Velocette 9
Vlag van Ierland Reg Armstrong AJS
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Velocette 8

250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

In de 250cc-race zag men weer een van de zeldzame optredens van Maurice Cann, die - als hij aan GP's deelnam - altijd goed presteerde. Nu werd hij tweede achter Bruno Ruffo, die al vrijwel zeker was van de wereldtitel. Theoretisch kon Tommy Wood dankzij zijn derde plaats nog wereldkampioen worden, maar dan moest hij de laatste GP winnen en mocht Ruffo daar niet scoren.

Uitslag 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Bruno Ruffo Moto Guzzi 2:16"44'6 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Maurice Cann Moto Guzzi +14'4 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Velocette +6"28'4 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Moto Guzzi +9"07'4 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Douglas Beasley Velocette +15"44'4 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Norman Blemings Excelsior +21"03'4 1

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Italië Dario Ambrosini Benelli [7]
Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi Blessure[2]
Vlag van Italië Gianni Leoni Moto Guzzi [8]

Onbekend[6][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Zwitserland Benoît Musy Moto Guzzi
Vlag van Zwitserland Werner Gerber Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fron Purslow Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wilf Hutt Moto Guzzi
Vlag van Italië Alano Montanari Moto Guzzi
Vlag van Italië Bruno Francisci Moto Guzzi
Vlag van Italië Guido Paciocca Moto Guzzi
Vlag van Italië Nino Grieco Parilla

Top tien tussenstand 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Italië Bruno Ruffo Moto Guzzi 22
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Moto Guzzi 15
3 Vlag van Italië Dario Ambrosini (†) Benelli 14
4 Vlag van Italië Gianni Leoni (†) Moto Guzzi 10
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Velocette 6
Vlag van Verenigd Koninkrijk Maurice Cann Moto Guzzi
7 Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi 4
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Wilf Hutt Moto Guzzi 3
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson Moto Guzzi
10 Vlag van Zwitserland Benoît Musy Moto Guzzi 2

125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

In het seizoen 1950 had de 125cc-klasse in Ulster slechts drie deelnemers gekend (het fabrieksteam van Mondial) en daarom had de FIM besloten dat er ten minste zes deelnemers moesten zijn voor een tellend resultaat. Onder meer door het wegblijven van het fabrieksteam van MV Agusta en het overlijden van Guido Leoni en Raffaele Alberti waren die er niet. Bovendien verongelukte Gianni Leoni tijdens de trainingen. Toch startten vier coureurs in de 125cc-klasse, maar zij reden om des keizers baard.

Uitslag 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cromie McCandless Mondial 0
2 Vlag van Zwitserland Gianfranco Zanzi Mondial
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Clifford Clegg Excelsior
4 Vlag van Italië Carlo Ubbiali Mondial

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Spanje José Antonio Elizalde Montesa
Vlag van Spanje José Maria Llobet Montesa
Vlag van Spanje Juan Soler Bultó Montesa
Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham MV Agusta Teambeleid[1]
Vlag van Italië Emilio Mendogni Morini
Vlag van Italië Franco Bertoni MV Agusta Teambeleid[1]
Vlag van Italië Gianni Leoni Mondial [8]
Vlag van Italië Giuseppe Matucci MV Agusta Teambeleid[1]
Vlag van Italië Guido Leoni Mondial [9]
Vlag van Italië Luigi Zinzani Morini
Vlag van Italië Nello Pagani Mondial
Vlag van Italië Otello Spadoni Mondial
Vlag van Italië Raffaele Alberti Mondial [9]
Vlag van Italië Romolo Ferri Mondial
Vlag van Italië Vittorio Zanzi Morini

Top tien tussenstand 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Italië Carlo Ubbiali Mondial 12
Vlag van Italië Gianni Leoni (†) Mondial
3 Vlag van Italië Guido Leoni (†) Mondial 8
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cromie McCandless Mondial
5 Vlag van Italië Vittorio Zanzi Morini 7
6 Vlag van Italië Luigi Zinzani Morini 6
7 Vlag van Spanje Juan Soler Bultó Montesa 4
Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham MV Agusta
9 Vlag van Italië Raffaele Alberti (†) Mondial 3
Vlag van Italië Nello Pagani Mondial
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1951
FIM wereldkampioenschap wegrace
3e seizoen (1951)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1951

Vorige race:
Ulster Grand Prix 1950
Ulster Grand Prix Volgende race:
Ulster Grand Prix 1952