Betacam

Betacam is een 1/2 inch videoband en analoog videoformaat, ontwikkeld en gelanceerd door Sony in 1982. De consumentenversie van Betacam, de Betamax, heeft in de jaren 80 samen met Video 2000 en VHS gestreden om de standaard voor videorecorders. Deze strijd werd uiteindelijk gewonnen door het VHS-systeem, hoewel het Betamax systeem wel beter van kwaliteit is.

Betacam wordt de facto beschouwd als de standaard in de professionele broadcastwereld. Een concurrerend systeem is bijvoorbeeld MII van Panasonic. Betacam bestaat zowel in een analoge versie (Betacam en Betacam SP) als in een digitale versie (Digital Betacam, Betacam SX, Betacam IMX).

Betacam wordt vooral gebruikt in nieuwsomgevingen, zo kunnen nieuwsitems met een speler en een recorder zeer makkelijk gemonteerd worden.

Voordelen van Betacam zijn vooral:

• Robuuste uitvoering van de machines met daardoor lage uitval- en storingspercentages

• Tijdscode: de beelden (25 fps) kunnen worden voorzien van een unieke tijdcode met het formaat hh:mm:ss:ff (uren, minuten, seconden, video-frames). Het terugzoeken (en vinden) van materiaal gaat daardoor heel makkelijk.

• Vier audiosporen bij Digital Betacam (bij analoge Betacam twee longitudinale sporen en twee FM sporen)

• Betacam IMX heeft zelfs 8 audiosporen.

• In nieuwsomgevingen worden Betacam SP banden gebruikt in Betacam SX machines waardoor een SP band een dubbele lengte krijgt. Waar een Betacam SP band normaal 30 minuten zou zijn, wordt deze in een SX-machine ineens 60 minuten.

Inmiddels is Sony overgegaan op XD-cam, dit is een camera die als opslagmedium een Blu Ray schijf heeft van meer dan 23 Gb. Hierdoor is in ieder geval de productie van Betacam SP gestopt en wordt er nog maar één type DigiBeta camera gemaakt

Zie ook

• Geluidsdragers in de tijd