Latijnse Oorlog: verschil tussen versies
kGeen bewerkingssamenvatting |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 13: | Regel 13: | ||
|commander2=- |
|commander2=- |
||
}} |
}} |
||
De '''Latijnse Oorlog''' ([[340 v.Chr.|340]]-[[338 v.Chr.]]) was een conflict tussen de [[Romeinse Republiek]] en haar buren, de [[Latijnen|Latijnse]] volken van het antieke [[Italië]]. Het eindigde met de |
De '''Latijnse Oorlog''' ([[340 v.Chr.|340]]-[[338 v.Chr.]]) was een conflict tussen de [[Romeinse Republiek]] en haar buren, de [[Latijnen|Latijnse]] volken van het antieke [[Italië]]. Het eindigde met de ontbinding van de [[Latijnse Liga]] en de opname van haar territorium in de Romeinse invloedssfeer, waarbij de Latijnen gedeeltelijke burgerrechten verkregen. |
||
Een poging van de Latijnse volken tot onafhankelijkheid van [[Rome]] was de belangrijkste drijfveer achter de uitbraak van oorlog. In 340 v.Chr. werd een gezant naar de [[Senaat (Rome)|Romeinse Senaat]] gestuurd om een samengaan van Rome en [[Latium]] te bespreken, met beide partijen op hetzelfde niveau. Aangezien Rome de voorgaande jaren leider van de Latijnse Liga was geweest, weigerden zij om Latijnen als gelijken te zien en hun in de Romeinse Senaat te accepteren. Na deze weigering begon de oorlog. De Romeinen hadden samen met de Latium en [[Campania]] tegen de [[Samnieten]] gevochten in de [[Samnitische oorlogen|Eerste Samnitische Oorlog]], toen zij zich plotseling terugtrokken. De Latijnen bleven vechten samen met de Campanianen, terwijl Rome van zijde wisselde, om samen met de Samnieten de Latijnen aan de vallen. Alleen de Laurentes en de [[equites]] van Campania bleven trouw aan de Romeinen, die weer steun kregen van de [[Paeligni]]. |
Een poging van de Latijnse volken tot onafhankelijkheid van [[Rome]] was de belangrijkste drijfveer achter de uitbraak van oorlog. In 340 v.Chr. werd een gezant naar de [[Senaat (Rome)|Romeinse Senaat]] gestuurd om een samengaan van Rome en [[Latium]] te bespreken, met beide partijen op hetzelfde niveau. Aangezien Rome de voorgaande jaren leider van de Latijnse Liga was geweest, weigerden zij om Latijnen als gelijken te zien en hun in de Romeinse Senaat te accepteren. Na deze weigering begon de oorlog. De Romeinen hadden samen met de Latium en [[Campania]] tegen de [[Samnieten]] gevochten in de [[Samnitische oorlogen|Eerste Samnitische Oorlog]], toen zij zich plotseling terugtrokken. De Latijnen bleven vechten samen met de Campanianen, terwijl Rome van zijde wisselde, om samen met de Samnieten de Latijnen aan de vallen. Alleen de Laurentes en de [[equites]] van Campania bleven trouw aan de Romeinen, die weer steun kregen van de [[Paeligni]]. |
||
Versie van 8 jan 2008 12:21
Sjabloon:Infobox Militair Conflict De Latijnse Oorlog (340-338 v.Chr.) was een conflict tussen de Romeinse Republiek en haar buren, de Latijnse volken van het antieke Italië. Het eindigde met de ontbinding van de Latijnse Liga en de opname van haar territorium in de Romeinse invloedssfeer, waarbij de Latijnen gedeeltelijke burgerrechten verkregen.
Een poging van de Latijnse volken tot onafhankelijkheid van Rome was de belangrijkste drijfveer achter de uitbraak van oorlog. In 340 v.Chr. werd een gezant naar de Romeinse Senaat gestuurd om een samengaan van Rome en Latium te bespreken, met beide partijen op hetzelfde niveau. Aangezien Rome de voorgaande jaren leider van de Latijnse Liga was geweest, weigerden zij om Latijnen als gelijken te zien en hun in de Romeinse Senaat te accepteren. Na deze weigering begon de oorlog. De Romeinen hadden samen met de Latium en Campania tegen de Samnieten gevochten in de Eerste Samnitische Oorlog, toen zij zich plotseling terugtrokken. De Latijnen bleven vechten samen met de Campanianen, terwijl Rome van zijde wisselde, om samen met de Samnieten de Latijnen aan de vallen. Alleen de Laurentes en de equites van Campania bleven trouw aan de Romeinen, die weer steun kregen van de Paeligni.
De Latijnen vielen Samnium binnen; het Romeins-Samnitische leger vertrok richting het meer van Fucine, om zo Latium te vermijden en het territorium van Campania binnen te vallen. Ze vielen de Latijnen en Campanianen nabij Vesuvius aan. In de slag bij Vesuvius versloegen de Romeinen onder Decius Mus en T. Manlius Torquatus Imperiosus de Latijnen. Volgense Romeinse bronnen herstelde Manlius de discipline in het leger door zijn zoon te executeren voor onbedoelde ongehoorzaamheid, terwijl Decius zijn eigen leven aan de goden gaf voor een Romeinse overwinning.
Een jaar later versloeg Manlius de Latijnen bij de slag van Trifanum. De Latijnen werden gedwongen om Campania te verlaten richting Latium, waar ze nog een lange maar onfortuinlijke weerstand tegen de Romeinse troepen boden. De verslagen Latijne volken werden gedwongen om de Romeinse superioriteit te erkennen. Sommige van de Latijnse steden werden geromaniseerd, anderen maar gedeeltelijk middels Romeinse magistraten, terwijl anderen een Romeinse kolonie werden.
Referenties
- William C. Morey, Outlines of Roman History, New York, Cincinnati, Chicago: American Book Company (1901) (via Forum Romanum)
- Theodor Mommsen, History of Rome (via Classic Literature)