Magnetische veldconstante

De magnetische (veld)constante μ₀ (permeabiliteit van het vacuüm) is een natuurkundige constante, die mechanische en electromagnetische eenheden met elkaar verbindt. In het SI is de waarde exact

$\mu _{0}=4\pi \ \times \ 10^{-7}\$ N/A² = 4π×10⁻⁷ H/m, oftewel 1,2566×10⁻⁶ H/m.

Deze waarde is een gevolg van de definitie van de ampere in termen van de kracht tussen twee parallelle geleiders. In vacuüm is de magnetische veldconstante gelijk aan de verhouding tussen het magnetische B-veld (om bijvoorbeeld Lorentzkrachten uit te rekenen) en het H-veld (gegeven door de elektrische stroom):

$\mathbf {B} =\mu _{0}\ \mathbf {H} .$

De magnetische veldconstante μ₀ is met de elektrische veldconstante ε₀ en met de lichtsnelheid verbonden door:

$c^{2}={\frac {1}{\varepsilon _{0}\mu _{0}}}$

Terminologie

Historisch heeft de constante μ₀ verschillende namen gehad. Algemeen spreekt men van "de magnetische permeabiliteit van een vacuüm", zoals in het rode IUPAP-boekje van 1987. Nu is de natuurkundige nomenclatuur van het BIPM in het frans "constante magnétique" en in het engels "the magnetic constant". In het duits is "magnetische Feldkonstante" de officiële term.