Rijkshervorming

De Rijkshervorming (Duits: Reichsreform) was een poging van de Rijksdag in 1495 om het uiteenvallende Heilige Roomse Rijk een nieuwe structuur te geven.

Hoewel deze hervorming als een succes gezien kan worden, geloven hedendaagse specialisten dat de hervorming nooit bedoeld was om een echt, modern rijk te vormen. Het zou meer bedoeld zijn om de macht binnen het rijk op bepaalde vlakken te centraliseren, en op andere vlakken tussen de deelstaten te verspreiden.

De hervorming leidde tot de volgende veranderingen:

• de zogenaamde Eeuwige landvrede (Ewiger Landfriede), die ervoor zorgde dat het Rijk zelf als enige over lokale vetes kon oordelen.
• het Rijkskamerhof (Reichskammergericht) werd opgericht als een hoogste rechtbank. Dit was mogelijk een van de meest ingrijpende veranderingen van de Keizerlijke Hervorming.
• de oprichting van zes (vanaf 1512 tien) kreitsen Reichskreise, wat zorgde voor een uniforme regering van het Rijk op vlak van belastingen.
• een zogenaamd Rijksregiment (Reichsregiment) werd opgericht, om de onhandigde Reichstag, die toch nooit veel invloed verkregen had, te vervangen.

De hervorming was min of meer afgewerkt in 1555.