Frits Maats

Frits Maats (Dalfsen, 1949) is beeldend kunstenaar, actief in diverse technieken. Hij is onder meer bekend van zijn videotentoonstelling in het Groninger Museum en van zijn televisiedocumentaire Light or TV die hij samen met onder meer Brian Eno maakte.

Stijl

Maats hanteert verschillende media zoals video-installaties, videotapes, schilderijen, computerwerken en geluidswerken. Hij plaatst beeldbuizen in zijn schilderijen. Zo denkt hij de beweging en iets nieuws aan de schilderkunst toe te kunnen voegen. Het schilderij is niet langer statisch, het elektronische geschilderde bewegende beeld gaat een relatie aan met het statische geschilderde beeld op het doek en beïnvloeden elkaar. De compositie van het schilderij veranderd en is niet meer het zelfde als een moment daarvoor.

Maats volgde een klassieke schildersopleiding aan de Academie Minerva te Groningen. Na deze periode stelde hij zichzelf de vraag wat er nog kon worden toegevoegd aan de schilderkunst. Hij ging videotapes maken snel gemonteerde werken, bijvoorbeeld een kunstgeschiedenisboek met vier eeuwen plaatjeskunst werd in vier minuten tijd doorgebladerd begeleid met een flinke beat. In de werken daarna combineerde hij figuratieve citaten uit de kunstgeschiedenis met zelf ontworpen geschilderde vormen.

Werken

Al in 1978 vertoonde hij in De Appel (Amsterdam) videotapes waarin de relatie tussen sculptuur en muziek werd onderzocht. Ook maakte hij samen met Nico van der Sman geluidsinstallaties: in een melkfabriek werden de machinegeluiden op genomen in de fabriek die toen nog in werking was. Deze geluiden werden later weer afgespeeld in de lege en ontmantelde fabriekshal (Roden, 1982). Daarna ontwikkelde hij Video-installaties, als voorbeeld kan de multimedia-installatie uit 1987 Paracas-Chimu gelden waarbij 3 videotapes met daarop beelden en geluiden gelijktijdig werden afgepeeld over 16 monitoren. Videobeelden, sculpturen en schilderijen werden met elkaar geconfronteerd in een donkere zaal in het Groninger Museum met als enige lichtbron die van de 16 monitoren. Deze werden in een bepaalde compositie opgesteld. Dit werk werd als een zogenaamd "Gesamtkunstwerk" ervaren. De 16 monitoren bepaalden het licht en de kleurreflecties op de objecten en schilderijen, deze veranderden daardoor in kleur en vorm. Vier geluidskanalen droegen bij voor een totaalervaring.

Bij het in 1989 gemaakte "VAUPS" gaat de integratie van de diverse media een stap verder. In zijn eerste "VAUPS" (Video-Audio-Unit-Paint-Sculpture) getiteld La belle Verrière (1989 Fukuyama museum) trachtte hij in Japan de verschillende media volledig te integreren. Een VAUPS is een geschilderde en klinkende sculptuur aan de wand met ingebouwde beeldbuizen deze aangestuurd door videobeelden met zowel statische als bewegende beeldelementen. Klanken en vormen creëren een steeds veranderende compositie, doordat de geschilderde vormen op paneel, en de via de monitoren gegenereerde bewegende elektronische vormen elkaar blijven beïnvloeden.

Voor Channel Four Television in Engeland maakte hij samen met o.a. Brain Eno een 12 min durende TV programma met als titel Light or TV, waar vijf miljoen Britten naar keken. Maats probeerde de tragiek van de tijd zichtbaar te maken, "als de tijd die ons voortdurend ontglipt als de wisseling van het licht in het venster van de kathedraal van Chartres, La Belle Verrière", aldus Maats.

Collectie

Het werk van Maats is te vinden in de volgende steden/musea (selectie):

• Stedelijk Museum, Amsterdam
• Groninger Museum, Groningen
• Fukuyama Museum, Japan
• Gallery Shimada, Japan
• Channel Four Television, Gr. Britain
• Deutsche Bundespost
• Documenta Archive, Kassel
• Collectie, Naber
• Ten Kate
• Jan Bouman
• Rijksdienst Beeldende Kunst
• Stedelijk Museum, Delft
• Provincie Groningen
• Provincie Overijssel
• Montevideo, Amsterdam
• Groningen, Archieven

Externe link

• Website Frits Maats