Vreemdelingenbeleid: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud

In de regel

Versie van 18 jul 2008 14:07

Vreemdelingenbeleid is de benaming die in België en Nederland gebruikt wordt voor het regeringsbeleid dat gevoerd wordt bij het omgaan met de instroom van vreemdelingen in het eigen land. Niet iedere vreemdeling (over het algemeen afkomstig van buiten west-Europa) mag in deze landen komen wonen, en iedere aanvraag wordt getoetst. In Nederland gebeurt dit door de IND.

Het vreemdelingenbeleid in Nederland is gebaseerd op de volgende vier verdragen en wetten:

het Vluchtelingenverdrag van Genève, ofwel het Verdrag betreffende de Status van Vluchtelingen uit 1951 en het aanvullend Protocol van New York uit 1967
het Europees Verdrag tot Bescherming van de Rechten van de Mens
de Nederlandse Vreemdelingenwet
de Algemene wet bestuursrecht.

Asielprocedure in Nederland

Wie asiel aanvraagt in Nederland, krijgt binnen 48 uur bericht. Wie absoluut kansloos is, moet Nederland direct verlaten. De anderen worden in een asielzoekerscentrum geplaatst, in afwachting van het oordeel. Wanneer dit oordeel in eerste instantie negatief dreigt uit te vallen, dan mag de asielzoeker hierop zijn zienswijze geven. Wordt de asielaanvraag uiteindelijk ook écht afgewezen, dan kan de asielzoeker bij de rechtbank in beroep gaan. Zegt ook de rechter "nee", dan kan de asielzoeker zelfs nog in hoger beroep gaan. De uitslag hiervan mag hij echter niet in Nederland afwachten. Volgens de voorstanders van dit systeem biedt het de asielzoeker voldoende kansen om aan te tonen dat hij rechtmatig in Nederland mag verblijven. Volgens tegenstanders is het een onnodig lange procedure waarin asielzoekers te lang (vaak zelfs enkele jaren) in onzekerheid moeten blijven leven.
In een algemeenambtsbericht van het Nederlandse Ministerie van Buitenlandse Zaken wordt speciaal gekeken naar de veiligheid in het land van herkomst van asielaanvragers. In sommige gevallen wordt er ook een individueel ambtsbericht opgesteld met betrekking tot de persoon van de asielaanvrager. Dit is ondermeer het geval bij asielzoekers die mogelijk in aanmerking komen voor toepassing van een uitsluitingsgrond, zoals '1f' (vermoedelijke eigen betrokkenheid bij oorlogsmisdrijven of schending van mensenrechten). Zie daarover onder Vluchtelingenverdrag van Genève. Daarnaast bestaan er ook deelambtsberichten over specifieke onderwerpen, zoals gestelde mensenrechtenschendingen door buitenlandse organisaties, zoals in Afghanistan in de communistische periode (1980-1992) de toenmalige staatsveiligheidsdienst KhAD/WAD. Deze ambtsberichten zijn elementen die meewegen bij de beslissing over een asielaanvraag.

Positieve beslissing

Bij een positieve beslissing krijgt de asielzoeker een tijdelijke verblijfsvergunning, die na vijf jaar mag worden omgezet in een vaste verblijfsvergunning, of naturalisatie.

Negatieve beslissing

Bij een negatieve beslissing wordt de asielzoeker op straat gezet en wordt hij geacht op eigen gelegenheid het land te verlaten. Dit heeft in het verleden tot problemen geleid, waardoor er anno 2005 nog verschillende uitgeprocedeerde asielzoekers op straat zwerven, omdat ze nergens naartoe kunnen.

Externe link

Nederlandse vreemdelingenwet sinds 1 april 2001, te vinden op www.overheid.nl

@@ Regel 10: / Regel 10: @@
 ==Asielprocedure in Nederland==
 Wie [[politiek asiel|asiel]] aanvraagt in Nederland, krijgt binnen 48 uur bericht. Wie absoluut kansloos is, moet Nederland direct verlaten. De anderen worden in een [[asielzoekerscentrum]] geplaatst, in afwachting van het oordeel. Wanneer dit oordeel in eerste instantie negatief dreigt uit te vallen, dan mag de asielzoeker hierop zijn zienswijze geven. Wordt de asielaanvraag uiteindelijk ook écht afgewezen, dan kan de asielzoeker bij de [[rechtbank]] in beroep gaan. Zegt ook de rechter "nee", dan kan de asielzoeker zelfs nog in [[hoger beroep]] gaan. De uitslag hiervan mag hij echter niet in Nederland afwachten. Volgens de voorstanders van dit systeem biedt het de asielzoeker voldoende kansen om aan te tonen dat hij rechtmatig in Nederland mag verblijven. Volgens tegenstanders is het een onnodig lange procedure waarin asielzoekers te lang (vaak zelfs enkele jaren) in onzekerheid moeten blijven leven.<br>
-In een algemeen[[ambtsbericht]] van het Nederlandse Ministerie van Buitenlandse Zaken wordt speciaal gekeken naar de veiligheid in het land van herkomst van asielaanvragers. In sommige gevallen wordt er ook een individueel [[ambtsbericht]] opgesteld met betrekking tot de persoon van de asielaanvrager. Dit is ondermeer het geval bij asielzoekers die mogelijk in aanmerking komen voor toepassing van een uitsluitingsgrond, zoals '1f' (vermoedelijke eigen betrokkenheid bij oorlogsmisdrijven of schending van mensenrechten). Zie daarover onder [[Vluchtelingenverdrag van Genève]]. Daarnaast bestaan er ook deelambtsberichten over specifieke onderwerpen, zoals gestelde mensenrechtenschendingen door buitenlandse organisaties, zoals in Afghanistan de staatsveiligheidsdienst KhAD/WAD. Deze ambtsberichten zijn elementen die meewegen bij de beslissing over een asielaanvraag.
+In een algemeen[[ambtsbericht]] van het Nederlandse Ministerie van Buitenlandse Zaken wordt speciaal gekeken naar de veiligheid in het land van herkomst van asielaanvragers. In sommige gevallen wordt er ook een individueel [[ambtsbericht]] opgesteld met betrekking tot de persoon van de asielaanvrager. Dit is ondermeer het geval bij asielzoekers die mogelijk in aanmerking komen voor toepassing van een uitsluitingsgrond, zoals '1f' (vermoedelijke eigen betrokkenheid bij oorlogsmisdrijven of schending van mensenrechten). Zie daarover onder [[Vluchtelingenverdrag van Genève]]. Daarnaast bestaan er ook deelambtsberichten over specifieke onderwerpen, zoals gestelde mensenrechtenschendingen door buitenlandse organisaties, zoals in [[Afghanistan]] in de communistische periode (1980-1992) de toenmalige staatsveiligheidsdienst KhAD/WAD. Deze ambtsberichten zijn elementen die meewegen bij de beslissing over een asielaanvraag.
 ===Positieve beslissing===