Bondsdagverkiezingen 1987: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud

In de regel

Versie van 19 jul 2008 01:39

De Bondsdagverkiezingen van 1987 vonden op 25 januari 1987 plaats. Het waren de elfde federale verkiezingen in de Bondsrepubliek Duitsland.

De bondsdagverkiezingen werden gewonnen door de zittende Christen-democratische/liberale coalitie van Bondskanselier Helmut Kohl (CDU). De coalitiepartijen verkregen gezamenlijk ca. 53% van de stemmen. Niettemin pakten de verkiezingen teleurstellend uit voor de Christelijk Democratische Unie van Duitsland (Christlich Demokratische Union Deutschlands, CDU) van Kohl en haar zusterpartij, de Beierse Rooms-Katholieke Christelijk-Sociale Unie (Christlich-Soziale Union, CSU) van de Beierse minister-president Franz-Josef Strauss. De CDU leverde 17 zetels in en hield er 174 over; de CSU verloor er 4 en hield 49 zetels over. De winst voor de coalitiepartijen was uitsluitend te danken aan de Vrije Democratische Partij (Freie Demokratische Partei, FDP) van vicekanselier en bondsminister van Buitenlandse Zaken Hans-Dietrich Genscher^[1]. De FDP won 12 zetels en kwam op 46 zetels.

De belangrijkste oppositiepartij, de Sociaal-Democratische Partij van Duitsland (Sozialdemokratische Partei Deutschlands, SPD), die de minister-president van Noord-Rijnland-Westfalen, Johannes Rau, naar voren had geschoven als kandidaat voor het bondskanselierschap, verloor zeven zetels. De SPD kreeg 186 zetels in de nieuwe Bondsdag (Bundestag).

De relatief grootste winst was er voor de linkse De Groenen (Die Grünen), die in 1983 vanuit het niets in Bondsdag kwamen met 27 afgevaardigden, nu 15 zetels wonnen en uitkwamen op 42 zetels. Binnen de Groenen was er een richtingenstrijd losgebroken tussen pragmatici die in de toekomst een coalitie met de SPD nastreefden en de dogmatici, die alle samenwerking met andere partijen (inclusief de SPD) van de hand wezen^[2]. In een later stadium kregen de pragmatici de overhand binnen de partij.

Uitslag

Indirect gekozen door de Berlijnse gemeenteraad werden 11 CDU'ers, 7 SPD'ers en 2 FDP'ers^[3].

Partij	%	zetels	verschil
Christelijk Democratische Unie van Duitsland (Christlich Demokratische Union Deutschlands)	34,4%	174 (11)	-17
Christelijk-Sociale Unie (Christlich-Soziale Union)	9,8%	49	-4
Vrije Democratische Partij (Freie Demokratische Partei)	9,1%	46 (2)	+12
Sociaal-Democratische Partij van Duitsland (Sozialdemokratische Partei Deutschlands)	37,0%	186 (7)	-7
De Groenen (Die Grünen)	8,3%	42	+15
Overigen	1,3%	0	-
Totaal	100%	497	-1

223

44,3%

186

37,0%

46

9,1%

42

8,3%

0,6%

0,3%

0,2%

0,1%

0,0%

CDU/CSU

SPD

FDP

NPD

BP

EAP

CBV

ASD

FAP

Het kabinet-Kohl III trad na de verkiezingen aan. Als gevolg van de hereniging van Duitsland op 3 oktober 1990 vonden er op 2 december 1990 bondsdagverkiezingen plaats in het herenigde Duitsland.

Verwijzingen

↑ Winkler Prins Jaarboek 1988, door: red. Winkler Prins, blz. 87
↑ idem
↑ Voor de eerste keer in haar geschiedenis koos de Berlijnse gemeenteraad 2 FDP'ers. Voorheen koos ze altijd één FDP'er

Zie ook

Sjabloon:Bondsdagverkiezingen Duitsland

[1] Winkler Prins Jaarboek 1988, door: red. Winkler Prins, blz. 87

[2] ↑ idem

[3] Voor de eerste keer in haar geschiedenis koos de Berlijnse gemeenteraad 2 FDP'ers. Voorheen koos ze altijd één FDP'er

[1]

[2]

[3]

@@ Regel 1: / Regel 1: @@
 [[Afbeelding:Johannes rau 2004-05-16 berlin.jpg|thumb|right|<small>[[Johannes Rau]], hier in [[2004]]. De toenmalige [[Lijst van ministers-presidenten van Noord-Rijnland-Westfalen|minister-president van Noord-Rijnland-Westfalen]] was namens de [[Sociaal-Democratische Partij van Duitsland|SPD]] kandidaat voor het [[Bondskanselier (Duitsland)|bondskanselierschap]]</small>]]
-De '''[[Bondsdagverkiezingen]] van [[1987]]''' vonden op 25 januari 1987 plaats. Het waren de elfde [[federatie|federale]] verkiezingen in de [[Bondsrepubliek Duitsland]].
+De '''[[Bondsdagverkiezingen]] van [[1987]]''' vonden op [[25 januari]] [[1987]] plaats. Het waren de elfde [[federatie|federale]] verkiezingen in de [[Bondsrepubliek Duitsland]].
-De bondsdagverkiezingen werden gewonnen door de zittende [[Christen-democratie|Christen-democratische]]/[[liberalisme|liberale]] coalitie van [[Bondskanselier (Duitsland)|Bondskanselier]] [[Helmut Kohl]] ([[CDU (BRD)|CDU]]). De coalitiepartijen verkregen gezamenlijk ca. 53% van de stemmen. Niettemin pakten de verkiezingen teleurstellend uit voor de [[Christelijk Democratische Unie van Duitsland]] ''(Christlich Demokratische Union Deutschlands, CDU)'' van Kohl en haar zusterpartij, de [[Beieren|Beierse]] [[Rooms-Katholieke Kerk|Rooms-Katholieke]] [[Christlich-Soziale Union|Christelijk-Sociale Unie]] ''(Christlich-Soziale Union, CSU)'' van de [[Lijst van ministers-presidenten van Beieren|Beierse minister-president]] [[Franz-Josef Strauss]]. De CDU leverde 17 zetels in en hield en 174 over; de CSU verloor er 4 en hield 49 zetels over. De winst voor de coalitiepartijen was dan ook uitsluitend te danken aan de [[Freie Demokratische Partei|Vrije Democratische Partij]] ''(Freie Demokratische Partei, FDP)'' van [[Vicekanselier (Duitsland)|vicekanselier]] en bondsminister van Buitenlandse Zaken [[Hans-Dietrich Genscher]]<ref>''[[Winkler Prins]] Jaarboek [[1988]]'', door: red. Winkler Prins, blz. 87</ref>. De FDP won 12 zetels en kwam op 46 zetels.
+De bondsdagverkiezingen werden gewonnen door de zittende [[Christen-democratie|Christen-democratische]]/[[liberalisme|liberale]] coalitie van [[Bondskanselier (Duitsland)|Bondskanselier]] [[Helmut Kohl]] ([[CDU (BRD)|CDU]]). De coalitiepartijen verkregen gezamenlijk ca. 53% van de stemmen. Niettemin pakten de verkiezingen teleurstellend uit voor de [[Christelijk Democratische Unie van Duitsland]] ''(Christlich Demokratische Union Deutschlands, CDU)'' van Kohl en haar zusterpartij, de [[Beieren|Beierse]] [[Rooms-Katholieke Kerk|Rooms-Katholieke]] [[Christlich-Soziale Union|Christelijk-Sociale Unie]] ''(Christlich-Soziale Union, CSU)'' van de [[Lijst van ministers-presidenten van Beieren|Beierse minister-president]] [[Franz-Josef Strauss]]. De CDU leverde 17 zetels in en hield er 174 over; de CSU verloor er 4 en hield 49 zetels over. De winst voor de coalitiepartijen was uitsluitend te danken aan de [[Freie Demokratische Partei|Vrije Democratische Partij]] ''(Freie Demokratische Partei, FDP)'' van [[Vicekanselier (Duitsland)|vicekanselier]] en bondsminister van Buitenlandse Zaken [[Hans-Dietrich Genscher]]<ref>''[[Winkler Prins]] Jaarboek [[1988]]'', door: red. Winkler Prins, blz. 87</ref>. De FDP won 12 zetels en kwam op 46 zetels.
-De belangrijkste oppositiepartij, de [[Sociaal-Democratische Partij van Duitsland]] ''(Sozialdemokratische Partei Deutschlands, SPD)'', die de [[Lijst van ministers-presidenten van Noord-Rijnland-Westfalen|minister-president van Noord-Rijnland-Westfalen]], [[Johannes Rau]], naarvoren had geschoven als kandidaat voor het bondskanselierschap, verloor zeven zetels. De SPD kreeg 186 zetels in de nieuwe [[Bondsdag (Duitsland)|Bondsdag]] ''(Bundestag)''.
+De belangrijkste oppositiepartij, de [[Sociaal-Democratische Partij van Duitsland]] ''(Sozialdemokratische Partei Deutschlands, SPD)'', die de [[Lijst van ministers-presidenten van Noord-Rijnland-Westfalen|minister-president van Noord-Rijnland-Westfalen]], [[Johannes Rau]], naar voren had geschoven als kandidaat voor het bondskanselierschap, verloor zeven zetels. De SPD kreeg 186 zetels in de nieuwe [[Bondsdag (Duitsland)|Bondsdag]] ''(Bundestag)''.
-[[Afbeelding:Helmut Kohl.jpg|thumb|right|<small>Bondskanselier [[Helmut Kohl]] ([[CDU (BRD)|CDU]]) kon na de verkiezingen aanblijven als [[regeringsleider]] van een CDU/[[Christlich-Soziale Union|CSU]]/[[Freie Demokratische Partei|FDP]]</small>]]
+[[Afbeelding:Helmut Kohl.jpg|thumb|right|<small>Bondskanselier [[Helmut Kohl]] ([[CDU (BRD)|CDU]]) bleef na de verkiezingen aan als [[regeringsleider]] van een CDU/[[Christlich-Soziale Union|CSU]]/[[Freie Demokratische Partei|FDP]]</small>]]
-Belangrijke winst was er voor de [[links]]e [[Die Grünen|De Groenen]] ''(Die Grünen)'', die in [[Bondsdagverkiezingen van 1983|1983]] vanuit het niets in Bondsdag kwamen met 27 afgevaardigden, en nu 15 zetels wonnen en uitkwamen op 42 zetels. Binnen de Groenen was er een richtingenstrijd losgebroken tussen pragmatici die in de toekomst een coalitie met de SPD nastreefden en de dogmatici, die alle samenwerking met andere partijen (inclusief de SPD) van de hand wezen<ref>idem</ref>. Pas in een later stadium zouden de pragmatici de overhand krijgen binnen de partij.
+De relatief grootste winst was er voor de [[links]]e [[Die Grünen|De Groenen]] ''(Die Grünen)'', die in [[Bondsdagverkiezingen van 1983|1983]] vanuit het niets in Bondsdag kwamen met 27 afgevaardigden, nu 15 zetels wonnen en uitkwamen op 42 zetels. Binnen de Groenen was er een richtingenstrijd losgebroken tussen pragmatici die in de toekomst een coalitie met de SPD nastreefden en de dogmatici, die alle samenwerking met andere partijen (inclusief de SPD) van de hand wezen<ref>idem</ref>. In een later stadium kregen de pragmatici de overhand binnen de partij.
 ==Uitslag==
-*Indirect gekozen door de [[Berlijn]]se [[gemeenteraad]] werden 11 CDU'ers, 7 SPD'ers en 2 FDP'ers<ref>Voor de eerste keer in haar geschiedenis werden er door de [[Berlijn]]se [[gemeenteraad]] 2 [[Freie Demokratische Partei|FDP]]'ers gekozen. Voorheen werd er altijd één FDP'er gekozen</ref>.
+*Indirect gekozen door de [[Berlijn]]se [[gemeenteraad]] werden 11 CDU'ers, 7 SPD'ers en 2 FDP'ers<ref>Voor de eerste keer in haar geschiedenis koos de [[Berlijn]]se [[gemeenteraad]] 2 [[Freie Demokratische Partei|FDP]]'ers. Voorheen koos ze altijd één FDP'er</ref>.
 {| class="prettytable"