Ken Hensley

Kenneth Hensley (Londen, 24 augustus 1945) is een Brits toetsenist, gitarist en zanger, het meest bekend om zijn rol in de band Uriah Heep. Vaak wordt hij in één adem genoemd met Rick Wakeman en Keith Emerson als Keyboard Wizards, in de 70er jaren de vernieuwers van het gebruik van keyboards in rock.

Ken Hensley groeide op in Hertfordshire en leerde op jonge leeftijd piano en gitaar spelen. Het laatste uit een Bert Weedon handleiding.

Zijn eerste optreden was in Stevenage in september 1960. Daarna speelde hij vervolgens in The Blue Notes, Ken And The Cousins en Kit And The Saracens (1962). In 1963 werd deze laatste band omgedoopt tot de The Jimmy Brown Sound en deze band nam enkele inmiddels verloren gegane songs op. In 1965 richtte Hensley The Gods [1] op met o.a. Mick Taylor, Greg Lake, John Glascock, Paul Newton en Lee Kerslake. The Gods brachten twee albums uit ('Genesis' en 'To Samuel a Son'), voordat het restant van de band met Cliff Bennett ging spelen en hun naam veranderden in Toe Fat. Kort daarna werd Hensley door Paul Newton gevraagd voor Spice, een Londense band die verder door het leven ging als Uriah Heep. Hij speelde bij Heep vooral Hammondorgel (B3), slide gitaar en akoestische gitaar. Daarnaast zong hij enkele solo's, waaronder de internationale hit 'Lady in Black' [2]. Dertien studio albums en een aantal grote hits (Easy Livin' [3], 'July Morning' [4] Stealin', Gypsy, Free me etc.) later verliet hij Uriah Heep in 1981.

Albums met Uriah Heep: Very 'Eavy Very 'Umble (1970), Salisbury (1970), Look At Yourself (1971), Demons And Wizards (1972), The Magician's Birthday (1972), Sweet Freedom (1973), Wonderworld (1974), Return To Fantasy (1975), The Best Of Uriah Heep (1975), High And Mighty (1976), Firefly (1977), Innocent Victim (1977), Fallen Angel (1978), Conquest (1980),

Uriah Heep Live (1973)

Tijdens zijn tijd bij Uriah Heep hield Hensley zich ook met een flink aantal andere projecten bezig. In respectievelijk '70 en '71 nam hij de albums Orgasm (onder de bandnaam Headmachine) en Weed op. Jaren later zou hij zeggen dat hij deze albums in opdracht en puur om het geld gemaakt had. In '73 verscheen zijn eerste solo album 'Proud Words on a Dusty Shelf', gevolgd door 'Eager To Please' in 1975. Dat jaar speelde hij ook akoestische gitaar op het solo-album van David Byron 'Take no Prisoners'. Nadat Hensley Uriah Heep verlaten had, nam hij 'Free Spirit' op. Vervolgens speelde hij enkele jaren bij het Amerikaanse Blackfoot [5], met wie hij twee albums opnam: 'SIOGO' en 'Vertical Smiles'. Afgezien van enkele solo's op albums van anderen (o.a. W.A.S.P. en Cinderella [6]), werd het daarna jarenlang stil rond Hensley.

Tot in 1994 plotseling 'From Time to Time' verscheen, een verzameling niet eerder uitgebrachte demo's. Sinds 1999 komt er weer regelmatig nieuw werk uit van Ken Hensley: 'A Glimpse of Glory' (1999), 'Running Blind' (2002), 'The Last Dance' (2003)

Ook bracht hij een aantal verzamelaars en opnieuw opgenomen songs uit: 'Anthology' (2000), 'Wizard's Diary' (2004), 'Cold Autumn Sunday' (2005), 'Elements' (2006)

In 2001 speelde Hensley nog één keer samen met zijn oude band Uriah Heep tijdens de Magician's Birthday Party. Ook oud Uriah Heep zanger John Lawton [7] was aanwezig. Van deze unieke avond is een DVD verschenen.

In 2001 werkte hij korte tijd samen met John Lawton wat leidde tot het live album 'The Return' en de video 'Salisbury'. In 2002 verscheen een live album/DVD samen met John Wetton: 'More than Conquerors'.

Tussen zijn eigen releases door speelt Ken Hensley nog steeds regelmatig mee op albums van anderen zoals Ayreon (2004), Metalium (2002) en Therion (2007). Ook maakt hij naam als producer van jonge bands waaronder het Duitse Maks and the Minors [8] en Toni Rowland uit Zuid-Afrika.

Op 25 mei 2007 verscheen Ken Hensley's nieuwe album, "Blood on the Highway" [9]. Hieraan werkten onder andere Glenn Hughes, John Lawton, Eve Gallagher [10] en Jorn Lande [11] mee. Blood on the Highway is een rock opera die het levensverhaal van een rocker uit de jaren '70 vertelt. Met deze CD maakt Hensley zijn reputatie als rocklegende weer helemaal waar.

Externe links

• www.ken-hensley.com
• www.myspace.com/kenhensleymusic