Wereldlijke macht: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Robert Prummel (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Robert Prummel (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 13: Regel 13:
Ook in de [[islam]] is de [[scheiding van kerk en staat|scheiding van staat en kerk]], de scheiding van wereldlijk en geestelijk gezag, niet vanzelfsprekend.
Ook in de [[islam]] is de [[scheiding van kerk en staat|scheiding van staat en kerk]], de scheiding van wereldlijk en geestelijk gezag, niet vanzelfsprekend.


[[Categorie:Staatsrecht]]
[[Categorie:recht]]

Versie van 24 aug 2008 16:25

Mee bezig Mee bezig
Aan dit artikel of deze sectie wordt de komende uren of dagen nog druk gewerkt.
Klik op geschiedenis voor de laatste ontwikkelingen.

Het wereldlijk gezag, men zou tegenwoordig de begrippen "uitvoerende macht" of "souvereiniteit" gebruiken is de tegenhanger van de geestelijke macht.

De wereldlijke macht wordt op aarde, over personen en objecten uitgeoefend terwijk de geestelijke macht de religie aangaat. De gedachte dat deze machten gescheiden zijn is niet vanzelfsprekend; in het Romeinse rijk en in het oude Griekenland was religie een aangelegenheid van de staat.

In het Jodendom is geen strikte scheiding van kerk en staat aangebracht. Ook in de seculiere staat Israel is het Jodendom, het Oude Testament en het Joodse recht, de basis voor wetgeving en nationaliteitsrecht. Rabijnen bepalen zo wie Israelisch burger kan zijn.

In de middeleeuwen baseerde de katholieke kerk haar onafhankelijkheid van de keizer en de wereldlijke macht ten dele op de "twee zwaardenleer" waarin G*d twee zwaarden uit de hemel neerliet; één voor de wereldlijke overheid en één voor de kerk. In de Amerikaanse en Franse revolutie werden kerk en staat gescheiden. Voor die tijd kon een religieuze autoriteit de wereldlijke macht uitoefenen of de wereldlijke macht gebruiken om dogmatische twisten te beslechten. De wereldlijke macht verbrandde dan de ketters en heksen. In de Nederlanden greep de Stadhouder in toen de protestantse kerk werd verscheurd door de leerstellige twisten tussen Armenianen en Gomaristen.

In Rusland is de Synode altijd een machtsinstrument van de Tsaren, en later van de Sovjet-regering, geweest.

Ook in de islam is de scheiding van staat en kerk, de scheiding van wereldlijk en geestelijk gezag, niet vanzelfsprekend.