Metro van Chicago

Een metrostel verlaat het Madison/Wabash station.

De metro van Chicago is het op twee na drukste metrosysteem van de Verenigde Staten (na New York en Washington D.C.) en wordt door de lokale bevolking vaak L-train (elevated train) genoemd. The L is in totaal 170.6 kilometer lang, heeft 8 lijnen, 144 stations en vervoert dagelijks ongeveer 660.000 passagiers. Het netwerk bestaat voor het grootste deel uit bovengrondse lijnen, die op viaducten boven de straten van de stad lopen. Alleen de Blue Line en Red Line lopen in het centrum van de stad ondergronds.

Geschiedenis

Het eerste deel van het systeem, later onderdeel van de bovengrondse Loop (lus) door het stadscentrum, werd al in 1892 geopend. In 1943 en 1951 werd twee ondergrondse trajecten geopend. Uniek aan de ondergrondse lijnen is de eilandperrons van de verschillende stations door de hele tunnel doorlopen. Het ondergrondse perron, onderdeel van vier stations, van de Red Line is ongeveer een kilometer lang en daarmee het langste metroperron ter wereld.

Plattegrond van het netwerk

Sinds 1993 zijn de lijnen niet meer vernoemd naar hun eindpunten, maar zijn ze te herkennen aan hun eigen kleur.

• 
  De noordwesthoek van de loop heeft een indrukwekkende kruising boven straatniveau
• 
  De perrons van Clark/Lake
• 
  De noordoosthoek van de loop op de hoek van Lake Street en Wabash Avenue
• 
• 
  De zuidwesthoek van de loop bij Van Buren Street en Wabash Avenue
• 
• 
• 
• 
• 
• 
  De McCormick Tribune Campus Center van het Illinois Institute of Technology, ontworpen door Rem Koolhaas; geopend in september 2003.