Tostig Godwinson

Tostig Godwinson (25 september 1066) was een graaf en jongere broer van koning Harold II. Hij was gehuwd met Judith van Vlaanderen, dochter van graaf Boudewijn IV van Vlaanderen.

Tostig Godwinson had nog twee andere broers Gyrth en Leofwine. Hij was van mening dat zijn broer Harold meineed had gepleegd tegenover hertog Willem van Normandië, maar, dat hij dan méér recht had op de troon, dan Harold II van Engeland en zeker méér, dan de Normandische "bastaard". Daarom was er strijd tussen de broers. Tostig had tenslotte geen gedwongen eed moeten afleggen. Hij woonde in Vlaanderen, aan het hof van zijn zwager, graaf Boudewijn V, in ballingschap. Daar had graaf Tostig een leger geronseld. Tostig had zich met zijn vloot bij de Vikings aangesloten. Zijn Vlamingen en Hardrada's Vikingen hadden lelijk huis gehouden aan de Engelse kust, na hun landing bij de Humbermonding. Daarna trokken ze het binnenland in en veroverden York. Bij Stamford Bridge werden ze gedwongen slag te leveren tegen koning Harolds' leger. Tostig en Harald III van Noorwegen Hardrada hadden hem daar niet verwacht. Toen de Vikingkoning Harald Hardrada sneuvelde, raakten de invallers in paniek. Toen Harald viel, knielde zijn skald, Thiodolf, naast hem en nam het hoofd van de koning op zijn schoot en zong een treurige balade middenin de strijd. Graaf Tostig nam de koninklijke Noorse banier en in de verwarring riep hij ze terug tot de strijd. De Engelse koning Harold had hem al toegeroepen zich over te geven, maar Tostig was veel te trots om zich aan zijn koninklijke broer te onderwerpen. Onmiddellijk reageerden de Angelsaksische boogschutters en schoten een ware pijlenregen af naar de Noren en de Vlamingen. Tostig werd dodelijk getroffen. De overlevenden vluchtten naar de kust, die weinigen van hen hebben bereikt. De boeren in de omtrek hadden hun woede gekoeld op hun drakkarschepen op het strand en uit wraak de schepen in brand gestoken. De strijd was voor Hardrada en Tostig voor altijd ten einde.